Rabinizm

Agusia, przeżywasz, jakby to się działo w Twojej rodzinie.

To tylko symbol. Ważne, że sercem i duchem byłaś z protestującymi.

Dziel i rządź. Forma manipulacji, na którą nabierają się prawie wszyscy. Dobrze, że jeszcze w tej wykoślawionej formie demokracji istnieją obywatele, którzy chcą walczyć z hydrą.

Nie rozumiesz mnie. Starałam się Tobie pomóc, a Ty mnie odtrąciłaś. Trudno.

Właśnie staram się Tobie ukazać, że szukasz tego szczęścia na zewnątrz. Żyjesz ciągle poza teraźniejszością, czekając na cud. Czynisz z siebie ofiarę, która potrzebuje współczucia. Brakuje Tobie poczucia własnej wartości.

Tak, owszem, jednak ten biedny mózg musi stworzyć jakąś ścieżkę neuronową, by reakcja została utrwalona. Mówiąc obrazowo, to nie Ty jesteś niewolnikiem swego ciała, lecz ono Twoim. PS Wybacz, że użyłam skrótu myślowego. :) O to chodzi: https://pl.wikipedia.org/wiki/Neuroplastyczno%C5%9B%C4%87.

Twoim. Czemu to takie dziwne?

Stracona100, Twój mózg sam z siebie nie będzie się bronić, ponieważ jest tylko narzędziem.

Napisałam, że do tego potrzeba cierpliwości (i pokory), ponieważ to długi i trudny proces. Ty byś chciał zjeść ciastko i mieć ciastko.

Ale takie myślenie jest bardzo szkodliwe, ponieważ z góry zakładasz słabość...

Skąd masz przekonanie, że spadniesz na dno? Myślisz życzeniowo.

Z takim nastawieniem to możesz sobie jedynie pomarzyć. Do tego potrzeba dużo cierpliwości.

Myślisz katastroficznie, droga ego. Ekstrapolując i opierając się na doświadczeniu śmiem przypuszczać, że przeciętni pozostaną przeciętnymi, a wybitni ruszą ten świat do przodu. Wierzę w gatunek ludzki, ponieważ wciąż pokazuje, na co go stać. A obecny pogląd na człowieka słabego wynika z naszego wychowania, zmarginalizowania wiedzy i doświadczeń naszych przodków oraz laicyzacji. Jednak to już temat na odrębną dyskusję, gdyż można sobie tak myśleć, myśleć i myśleć i dyskutować. Oczywiście poruszyłaś ważną kwestię związaną ze zdrowiem, o której nie pomyślałam.

Nie sądzę, by to było złe, a tym bardziej dziwne czy głupie. Każdy ma w sobie cechy, z których jest dumny lub się ich wstydzi i próbuje wyrzec. Kim byśmy bez tego byli?

Możesz opisać dokładniej, co miałeś na myśli? Jak to sie dzieje ze nigdy nie zapominamy o mysleniu, tak samo jak i o oddychaniu? dlatego ze oba te procesy zwiazane sa z automatyzmem. Generalnie rozumiem, co masz na myśli. Stąd, że jestem dość ambiwalentna w swoich przekonaniach i dużo czasu zajmuje mi ustosunkowanie się do niektórych zjawisk. Również dlatego, że jeden rabin kieruje moimi emocjami, a drugi rozumem (czy też na odwrót). Sam "rabinizm" jako pojęcie wyłonił się z pewnej kreskówki: [videoyoutube=PoEilwo8UDs][/videoyoutube] Brzmi niezbyt pretensjonalnie, a przy tym nie jest pospolity. Z przekonania dużo bliżej mi do religii wschodnich niż bliskowschodnich.

No a z przedłużanymi rzęsami, to już tym bardziej nie rozumiem Przedłużanymi rzęsyma można zamiatać altanę.

Szanowny panie, prawdopodobnie za x lat dzisiejsi dwulatkowie tak poprawią Twój komfort życia, że będziesz sam sobie produkować potrzebne artykuły bez wychodzenia z domu. Trochę tolerancji i zaufania do ludzi. Obecnie gdyby nie siłownia, to nawet nie mielibyśmy zbyt wielu okazji do kształtowania tężyzny fizycznej. "Robienie masy" stało się modą i sztuką dla sztuki, a nie potrzebnym elementem naszego przetrwania. Nie wiem, czy to dobrze czy źle, ponieważ obiektywny progres umożliwił nam życie na dużo godniejszym poziomie niż naszym przodkom, jednak z drugiej strony brakuje nam ikry i pewnej decyzyjności, która się wiąże z byciem wojownikiem. Wołodi, dostrzegam w Tobie wiele złości, zwłaszcza w stosunku do kobiet. Nie warto pielęgnować w sobie nienawiści. Dopóki to robisz, sam siebie czynisz ofiarą.

I nie ma możliwości ich naprawy bądź te możliwości są bardzo ograniczone.

To temat rzeka. Nie dość, że bardzo ciekawy i rozwijający, to jeszcze niezwykle potrzebny. Religie i filozofie są nieodłączną częścią życia ludzkości. Nie wiem, czy traktowanie bogów jak rodziców jest słuszne. Mnie się to kojarzy z infantylnością, wynikającą ze słabości jednostki. Jeżeli to, co napisałam wyżej jest prawdą, to zbyt emocjonalnie i dziecinnie "potraktowałeś" Boga. Uzewnętrzniłeś go i przeniosłeś swoje stany emocjonalne na niego. Oczekiwałeś nagrody bądź kary za swoje postępowanie. To mało rozwijające, ponieważ przez ten czas odbierałeś sobie możliwość zrozumienia, czym lub kim naprawdę jest Bóg i że nikt nie oczekuje od Ciebie bycia świętym. Sam powinieneś poczuć potrzebę świętości, podyktowaną głębokimi przeżyciami duchowymi, opartymi na intelekcie, czyli zrozumieniu. Dysocjacja nie jest dobrym "narzędziem" do przeprowadzania analiz, ponieważ opiera się na subiektywnych odczuciach. Zależy, co rozumiemy przez wolną wolę i jakie granice jej nadamy. Jeżeli by przyjąć, że istnieje pula czynników składających się na nasze myślenie i postępowanie, to wolność woli nie zostaje wykluczona przy jednoczesnym zachowaniu jej kolektywności.

Błędy mają to do siebie, że można je naprawiać.

ucp.php?mode=logout

Możesz opisać dokładniej, co miałeś na myśli? Zrozumiał, że jego dotyczczasowe życie było ułudą.

To nie był przytyk do nikogo. Sama też nie mam dzieci. Po prostu zabawnie to wygląda. Przy okazji przepraszam Cię za swoje paskudne zachowanie, kiedy Cię poniżyłam na forum. Uniosłam się emocjami.

Według mnie ma sens. Dobrze, że o tym napisałeś.

Zabawne jest to, że w tym wątku głównie wypowiadają się osoby, którzy nie mają dzieci.