Purpurowy

Idę na fitness, bo do połowy sierpnia muszę dobrze wyglądać. I jeszcze rozpocznę korespondencyjny kurs tańca.

Witaj.

Cześć.

Jest prąd!

U mnie od rana nie ma i pewnie do jutra nie będzie.

Jest u Was prąd?

A jakoś słabo dzisiaj. "Leki" się skończyły, kaski brak, bo tak to bym chociaż poszedł do całodobowej "apteki". Zastanawiałem się nad propozycją pani psycholog (jedną z dwóch propozycji) żeby się pójść poopalać, ale lepiej nie, bo jeszcze ktoś mi zdjęcie zrobi i pół internetu będzie się śmiało że morze wyrzuciło wieloryba na brzeg.

Cześć.

Szykuje się bezsenna noc.

Co masz na myśli? Pani psycholog nakazała mi się udać w pewne miejsce, a właściwie to do pewnej grupy ludzi. Problem tkwi w tym że ja się zupełnie nie zgadzam z założeniami tejże grupy i nie widzę sensu przynależności do niej. To trochę tak jakbym (brzydki przykład) był ortodoksyjnym Żydem i śmigał do meczetu.

A witam.

Noc mija jak zwykle, w kolorze czerwonym... albo purpurowym. Mówiąc po Polsku - popijam Amarenkę.

Cześć.

Dzień dzisiejszy utwierdził mnie w przekonaniu że jestem zmuszony nie dostosować się do zalecenia pani psycholog.

Witaj. Ja na głowę to w okresie letnim biorę czapkę, bo ostatnio jak nie wziąłem, to tak mi łeb spiekło że aż mi skóra zaczęła schodzić.

Ram pam pam pam!

Amarena

Nein.

Też nigdzie nie wyjeżdżam na wakacje. Z resztą ja mam wakacje cały czas.

Obojętne. Bycie do końca życia prawiczkiem / dziewicą czy skorzystanie z usług pani / pana lekkich obyczajów?

abażur

True story... piszę to bez żadnej ironii czy złośliwości, bazując na wydarzeniach z mojego życia.

kosa

Mam lat 34, a do psychiatryka mnie wzięli decyzją sądu rodzinnego na wniosek ojca w wieku 26 i 29 lat. Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego dopuszcza takie zachowania: Art. 29. 1. Do szpitala psychiatrycznego może być również przyjęta, bez zgody wymaganej w art. 22, osoba chora psychicznie: 1) której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego, bądź 2) która jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, a uzasadnione jest przewidywanie, że leczenie w szpitalu psychiatrycznym przyniesie poprawę jej stanu zdrowia. 2. O potrzebie przyjęcia do szpitala psychiatrycznego osoby, o której mowa w ust. 1, bez jej zgody, orzeka sąd opiekuńczy miejsca zamieszkania tej osoby – na wniosek jej małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa, jej przedstawiciela ustawowego lub osoby sprawującej nad nią faktyczną opiekę. Przykre, ale prawdziwe.

I znowu powtórka z wczoraj...