katia010

[videoyoutube=emYNFFr2HaU][/videoyoutube] [videoyoutube=8JjVPiDLdH4][/videoyoutube] no to na razie koniec mojego niekończącej się historii

a co tam lecę dalej z koksem: [videoyoutube=_f7CWCZIqvY][/videoyoutube] [videoyoutube=4x_QUELukaE][/videoyoutube] Chylińska

no i jeszcze : [videoyoutube=3VqOIhqUklI][/videoyoutube] [videoyoutube=7uC6skVWYcY][/videoyoutube]

widzę, że u ciebie Pinda, rządzą lata 80. A skoro Kasia Kowalska to też Katarzyna Groniec : [videoyoutube=XXdckcC2B5k][/videoyoutube] wykonanie Kasi Kowalskiej zdecydowanie bardziej mi pasuje [videoyoutube=5DNzX-f8awE][videoyoutube=] [videoyoutube=eeAIRNeSx6E][/videoyoutube] ja tam wolę Kingę Preis, a taką znalazłam ang. wersję: [videoyoutube=ACG9wv69bKU][/videoyoutube] a na koniec taki koszmarek: [videoyoutube=jL91lcbP52Y][/videoyoutube]

spacer z koleżanką - jedzenie lodów i wycieczka do muzeum - w końcu wakacje, zobaczymy na jak długo

Nie wypada się złościć, to że ktoś zachowuje się jak cham może wynikać przecież z tego, że boli go głowa, ma problemy zdrowotne, pieniężne, maryjne. Zrozum to i się k***** nie skarż. Nie wypada dbać o swój wygląd. Nie rób z siebie cizi. Dbałość o forsę też jest be. Przecież to takie przyziemne i uwłaczające. Dorobkiewicz. Tfu... Życie jest STRASZNE. Strach się bać po prostu. Ty mówisz o problemach? Jakie możesz mieć problemy. Nie masz pojęcia o życiu. Z kolei inni mają, tak samo jak wyłączność co do racji.

Mam taki plan by wziąć dziekankę - jednak coś czuję , że jak zwykle na każdym kroku będzie mi to utrudniane, jeśli nie dadzą mi dziekanki to nie wiem co zrobię - pewnie nic, wrócę za rok z podkulonym ogonem z uczuciem bycia jeszcze większym gównem niż do tej pory i z jeszcze większą nienawiścią do tego miejsca.

Erwin Panofsky o teorii czterech żywiołów: " Rzecz jasna, cztery owe temperamenty nie mogły wydawać się ludziom w równym stopniu pożądane. [...] Gdy usposobienie sangwiniczne witano przychylnie jako najbardziej fortunne, melancholijne - znienawidzone jako najgorsze - budziło największe obawy. Nadmiernie zwiększająca się "zapalona" [...] czarna żółć sprowadzać miała najstraszniejsze za wszystkich schorzeń - obłęd. [...] Nawet zresztą bez wyraźnych chorobowych zaburzeń są ci melancholicy powszechnie uznawani za "najgorzej wymieszanych" , zarówno sami nieszczęśliwi, jak i niemili dla otoczenia. Chudy i sczerniały melancholik jest " nieukładny, skąpy, złośliwy, zachłanny, podstępny, tchórzliwy, nieufny, hardy i gnuśny. Jest on też grubiański, smutny, niewdzięczny, leniwy, ospały. Unika towarzystwa i gardzi płcią odmienną. Jedynym jego rysem dodatnim [...] jest skłonność do samotnych studiów." " W podręcznikach medycznych traktowano melancholię jako rodzaj choroby, a głównym celem ilustracji było ukazanie czytelnikowi różnych sposobów jej leczenia - muzyką, chłostą lub " przypalaniem". no nic, jesteśmy zgubieni

mam serdecznie dosyć SIEBIE, wszystko poza kontrolą, jakby moje prawdziwe ja było sobie gdzieś z boku i tylko patrzyło jak rozpierdalam swoje życie.

Dawno , dawno temu jak byłam w liceum uważałam się za wyjątkową jednostkę, cudownego wrażliwca, który nie potrafi się odnaleźć na tym świecie, pełnym brutalnych, prymitywnych ludzi, osób płytkich - dlatego też z nimi w ogóle nie rozmawiałam. Tak mi nie tylko minęły lata w liceum, ale także w gimnazjum - 6 zmarnowanych lat. Później po przeprowadzce poszłam na terapię, dzięki której wróciłam na ziemię, było to twarde lądowanie. Cała aura cudowności minęła. Ta moja interpretacja rzeczywistości miała na celu "oswojenie się" ze swoim cierpieniem i lękiem. Tak jak oswaja się człowiek ze swoim oprawcą - w pewnym momencie to co złe uchodzi za dobre, a wszystko po to by oczyścić swoje sumienie i uchronić się przed smutną prawdą. Nie byłam wówczas gotowa na przyjęcie prawdy o tym jak wygląda moje życie. Skoro jeszcze trochę masz w sobie rozsądku to lepiej się nim kieruj, nie ma nigdzie teraz miejsca dla romantyków, szczególnie takich co cierpią na depresję. No chyba że w " jednostkach specjalnych" - ale tego nikomu nie życzę.

[videoyoutube=J8geNiAUSF4][/videoyoutube] [videoyoutube=AfTteIOONFg][/videoyoutube] [videoyoutube=EMUWRzp0wyA][/videoyoutube]

Niby nie jestem DDA, a widzę wiele podobnych u mnie objawów, problemów. Nie wiem jak to wytłumaczyć. W końcu dotarło do mnie, że przyjazd do domu w ramach tzw. odpoczynku nie ma w ogóle sensu, że nie znajdę tego tam czego szukam. Odwiedzam rodziców tylko wtedy kiedy muszę. Rozumiem twoje obawy Agnieszka_Kk, bo parę razy zdarzył mi się regres po takich odwiedzinach. Jest mi smutno z tego powodu. Brakuje mi takiego wsparcia. Można sobie przecież powiedzieć, że teraz moja kolej skoro nie mam domu to sobie go stwórz, ale razem ze wszystkimi moimi brakami i dziwactwami wydaje mi się to baardzo odległą wizją .

cały dzień próbuję się pozbierać, udało mi się wynieść wszystkie śmieci - niesamowity sukces ! Ból głowy mi nie przemija, czuję się zawieszona - a tu nie ma czasu na jakieś tam alienacje z przyćmioną mózgownicą.

[videoyoutube=VJTjsVSzQ1Q][/videoyoutube]

Ta wersja z ukulele całkiem przyjemna. Co do orkiestrowych coverów przypomniało mi się coś takiego: [videoyoutube=-1pMMIe4hb4][/videoyoutube] [videoyoutube=pkTF5DRBxpI][/videoyoutube] Daleko w tyle za oryginałem.

pinda, dzięki za uznanie; szczerze powiedziawszy wersję Leslie Feist tej piosenki pierwszy raz słyszę, znałam do tej pory tylko James'a Blake'a i tej wersji zostanę wierna :mrgreen. Tym razem wrzucę coś od Bowiego : [videoyoutube=HSH--SJKVQQ][/videoyoutube] I wersja Nirvany, którą katowałam się w czasach gównażerii: [videoyoutube=fregObNcHC8][/videoyoutube] [videoyoutube=YF_ESqYuhSQ][/videoyoutube] [videoyoutube=s90bxklkFsA][/videoyoutube] fajne tło muzyczne, ale jak dla mnie wokal tu wysiada I żeby nie było tak smutno, będzie umiarkowanie wesoło, może nie są to dosłownie covery, ale piosenki mocno ze sobą powiązane: [videoyoutube=1mBSOtdOjoc][/videoyoutube] [videoyoutube=PAqc54h9YU8][/videoyoutube] [videoyoutube=][/videoyoutube]

prom cyjanowodór

Aj waj! Do dupy nędzy! Btw, też czuję się zniszczona po terapii, chociaż czy ja wiem czy wcześniej było lepiej - było po prostu inaczej. Pomogła mi wyjść ze stanu wiecznego uśpienia - teraz wiem jak bardzo jestem zrąbanym człowiekiem. Wiem na czym stoję i bynajmniej nie wprawia mnie to w dobry nastrój. Przynajmniej uchroniłam się przed lekami.

Kraftwerk, temat niewyczerpany: [videoyoutube=eaScyfSHc-Y][/videoyoutube] [videoyoutube=4estawuwtl0][/videoyoutube] [videoyoutube=ltYq-jalYm0][/videoyoutube] [videoyoutube=IiaLZUj6LCA][/videoyoutube]

No to ja też się dorzucę, moje usypiacze : [videoyoutube=CczmMDvQDa0][/videoyoutube] I wersja "zimowa": [videoyoutube=srqIymNRVYc][/videoyoutube] [videoyoutube=qzPVacNt6Ns][/videoyoutube] I coś z trochę innej bajki: [videoyoutube=Uw7TY-zPaas][/videoyoutube] [videoyoutube=uMK0prafzw0][/videoyoutube]

[videoyoutube=lxy0nWE3Q1M][/videoyoutube]

Heh, to czas odświeżyć wątek. Coś czuję, że problem mnie dotyczy i to bardzo. Siedzi we mnie wiele niechęci i agresji wobec własnej osoby. Biorąc pod uwagę mój lęk przed ludźmi, małą odporność na stres, to, że życie światem " doczesnym" jest dla mnie sporym wyzwaniem, rozkminianie w nieskończoność każdej głupoty - jak mam uniknąć kolejnej porażki? Znacie jakieś sposoby dla przypadków beznadziejnych? Chciałam zacząć pewien nowy "projekt" w swoim życiu, ale zastanawia mnie to, czy nie skończy się tak jak zwykle, czyli zawieszeniem w próżni. Nie potrafię wziąć życia we własne ręce. Może moje pytanie tak na prawdę jest bardzo głupie, może nie mam się czego już spodziewać, takich jak ja było już na tym świecie sporo i poginęły wszystkie zgniłki . Jednak póki jeszcze mogę sobie pozwolić na odrobinę wiary w szczęście to pozwalam i się pytam. Jakieś pomysły?

[videoyoutube=xPCTltBrlxc][/videoyoutube]