Kontrast

Tez tak mam. Kiedyś uciekałem w pasje, kiedy miałem zły humor, aby wrócić do constans, teraz pasja mnie całkowicie nie interesuje. Ogólnie jest to dość dziwne, bo miałem czasami na jej punkcie straszna wkrętkę, mogłem nie jeść, nie pić, siedzieć godzinami, słuchać, czytać, cokolwiek było z nią związane, teraz absolutnie nic.

No tak, to dość częste taki stres, lęk. Ale są ku temu podstawy aby sądzić, że nie podołasz? Czy reakcja jest jednak niewspółmierna, irracjonalny do sytuacji?

W sensie, że organizm nachodzi napięcie/bezsenność pod wpływem jakiegoś podświadomego bodźca, że coś się wydarzy?

Niema jednoznacznej odpowiedzi ,,dlaczego teraz nie śpię'' Można by rzec, że się przestawiłem, ale wiadomo że za tym też coś stoi. Na szczęście mój sen odbywa się w sposób naturalny i płynny, pora jego nadejścia może być dziwna, choć biorąc pod uwagę obniżenie nastroju, całkowicie logiczna.

Nieciekawa sprawa, ale w niektórych pracach nie jest to aż takim problemem, zależy też jak kto na brak snu reaguje. Często tak masz?

uuu kiepska sprawa, to już się chyba nie opłaca?

abstrakcyjna, Co takiego? ja bym poszedł z kimś na browar.

forma-bieg

Ja jeszcze parę kg i już będzie blisko ogarnięcia. Trochę mi z tym zeszło, ale czas, jakieś tam ćwiczenia robią swoje i jest się te parę kroków bliżej zajebistości

to ten sam mechanizm. Poza tym, pewnie się na coś leczysz, to też inaczej wtedy wygląda.

Raczej nie, ale czasami odbywają się w naszych głowach projekcje, kim jesteśmy, a kim moglibyśmy być, jakby nam się wszystko udało i nie popełnilibyśmy kiedyś błędów. Będąc teraz tym kierowca, w innych realiach moglibyśmy być kierownikiem całej floty.

mark123, Niestety będąc na tym portalu łamiesz swoje założenie, bo mi chodzi o strefę emocjonalną, a nie o sam seks, który można sobie zorganizować bez problemu. Chodzi o zrozumienie, którego niejako tutaj doświadczasz i łakniesz, czyli chcesz z kimś być, bo byś tu inaczej nie zaglądał i samotnie go nie doświadczył, nie szukał i tak dalej.

Ciężka sprawa, ja też nie nawiązuje złożonych relacji, coś się tam czasami dzieje, ale to wszystko takie powierzchowne i marne, bez złożonego uczucia. Trudno jest to zrozumieć, co taki człowiek odczuwa, tym bardziej, że on zdaje sobie sprawę co go omija. Takie relacje wydają się łatwe, gdy ma się porządek w uczuciach, jak ktoś ma w tej sferze chaos, to nic właściwie łatwe nie jest. Człowiek z czasem dziczeje, a dla postronnych staje się jak ktoś autystyczny, nietykalny. Rozwija w sobie różne usprawiedliwienia, substytuty lub całkowite wyparcie uczuć, zaprzeczenie, ale to jest gówno prawda, bo każdy chce z kimś być, a że nie umie/nie może tworzy usprawiedliwienia dla własnego umysłu: ja jestem romantykiem - czekam, ja nie muszę - bo nie muszę, niema nikogo dla mnie, ja nie chce - bo nie lubię... Tłumi, tłumi aż w końcu wybuchnie, wbudowując w sobie wewnętrznie bariery nie do przejścia. Zachowuje się jak ranne dzikie zwierze, jak chory na wściekliznę dzik, którego można zastrzelić, lub pozwolić aby biegał z pianą z pyska, biegał ale w głębi rzadko uczęszczanego lasu.

to, że umysłowo jestem na jakimś tam poziomie, a praktyczno - społecznie oscyluje na poziomie ameby. Mikroorganizmy w moim mieszkaniu mają bardziej bujne i udane życie towarzyskie.

Nędzy, kalectwa, uczucia dnia świstaka.

Miałem to samo co autorka, plus jeszcze ojciec z kochanką, koszmar. To samo z powrotami, reakcja ze matka jest nienaturalnie normalna, pobieranie złych nawyków. Mama aby się nam przypodobać, pozwalała nam nie chodzić do szkoły, zrobił się z tego nawyk i prawidłowa systematyczność już nigdy nie została odzyskana.Ogólnie cała masa złych nawyków, wzorzec poddawania się, absolutnej kapitulacji a w dzieciństwie człowiek w ogóle nie zdawał sobie z tego sprawy. Jak wracał z jakiś wycieczek, koloni to widział do czego wraca, to całej tej chemii.

Miałem kiedyś identycznie, nadal czasami miewam. Takie spięcie wśród obcych osób, które powoduje ten dyskomfort, poty, nie naturalne ruchy, zastanawianie się czy dobrze siedzę, czy nie wyglądam na spiętego, takie analizowanie, brak luzu. Mi to minęło, było przejściowe, o ile wśród znajomych czy w swobodnej atmosferze można dodać sobie trochę luzu po przez alko, albo obycie z sytuacją, to może to być dużym problemem w małych dusznych pomieszczeniach i stresowych sytuacjach.

Dark Passenger, ja biorę te wszystkie trzy i właśnie jak brałem tylko beto50 to nic się nie działo, ale potem miałem uciski w klatce to mi dopisał Vivace 2,5 i było jakoś tam, ale nie miałem rytmu raz na ekg i dopisał polfenon i od tej pory jestem chyba tak najbardziej zmulony i w ogóle. Chyba muszę te leki jakoś inaczej ogarnąć, bo cześć tych objawów to pewnie z nerwów, a cześć z nadciśnienia. Widzę po sobie, że jest kapa straszna i teraz, który z tych leków to największy szkodnik?

A mam pytanie, co powiecie o takim zestawie:beto, Vivance i polfenon? Może to powodować depreche?

[videoyoutube=J9vkqYzMWN0&feature=kp][/videoyoutube]

Zwykle na tego typu tekściaki reaguje jakimś sarkazmem albo głupim tekstem w stylu: gdzie jest tak garść i jak mam się w nią wziąć'' Za to wszelkie (drobne)sugestie innych osób, że mogę czegoś nie dać rady zrobić, nie ogarnąć, powodują u mnie zawsze takie coś, że muszę to zrobić.

Zapewne z tą opiekuńczością przyciągasz ciągle ofiary, nie inaczej jest przecież teraz. Dajesz od siebie dużo, zdajesz sobie sprawę z wad to jest coś naprawdę ważnego (i ten dziki temperament:) To są takie fazki, lęki gorsze niż po ciągu alkoholowym, uciekanie od uczucia, albo kreowanie sytuacji w których moglibyśmy z tego uciec, to daje zerwanie z tobą.

Upałłłłłl i nieuzasadniona ignorancja niektórych osób.

Takie rzeczy to raczej każdy ogarnięty facet robi, bez przesady:) Fajna z ciebie Zeberka, masz opiekuńczy charakter, który pewnie zapędza się w role inwigilacji, ale jak widzisz on musi przestać i na tym możecie coś budować, bo jak widzisz zachowuje się nieracjonalnie i nie wiadomo czy ma cie w dupie, czy to już wypalenie uczuciowe i jego życiowy błąd i porażka. Ty też pracuj nad sobą:)

zeberka, Wiadome że nie pije, bo to już zaawansowany ciąg amfetaminowy. To nie jest tak jak w koce, ćpamy mamy kontakt z innymi ludźmi, dorzucamy do tego hasza i halucynogeny, dodaje nam to kolorytu, tu zostaje rysa jak sanek płoza odhumanizowanie, odosobnienie, syntetyk osobowości, brak tego życiowego groove, tego które mamy wewnętrznie, fundamentalnego sensu/inicjatywy/pozytywu. Stajemy się zadaniowi jak marionetka, a z czasem te zadania są bardziej absurdalne, a osiągnięciem staje się posprzątanie pokój.Obawiam się, ze jak niema większych psychoz w zachowaniu to cały czas ćpa. A śmieje się on w ogóle? co ty w nim widzisz?