groskova

No wiesz jak juz zaczelo dzialac Piotrr to moze to tylko chwilowy dol... Bedzie lepiej, musi!!

Trzymam kciuki Piotrr, a jaka dawke teraz bierzesz?

Rollingstone to moze to lekarza i zmiana lekow? U mnie dziala ok, w koncu, bo tez mialam inne leki i nie dzialaly.

5torm nie zalamuj sie!!! Mysle ze powinines wytlumaczyc szefowi "niedyspozycje", nie musisz sie przeciez wdawac w szczegoly, mozesz ogolnikowo wyjasnic. Przeciez cie nie zwolni za to ze masz depresje!! Moi szefowie wiedza i chociaz moja paraca wymaga mnostwo energii i usmiechu to byli bardzo wyrozumiali i dali na luz przez pare miesiecy. Poza tym to widzialam juz twoje posty jak czules sie lepiej, wiec to moze sie stac!!! Dasz rade, przetrwaj do konca miesiaca albo jak juz nie mozesz to idzz do innego lekarza po porade, moze zrobi ci sie lepiej. Bo moze po prostu tak cie stresuje niekomfortowa sytuacja ze twoj psychiatra jest na wakacjach, ze cie to jeszcze bardziej dobija...?

Wlasnie dlatego ze najgorszy. ONI tkwia w naszych glowach, chociaz wiemy ze kompletnie bez sensu, tkwia tam upierdliwie nie pozwalajac o sobie zapomniec.

Jaskowa . I z doswiadczenia wiem ze czytanie starych pamietnikow nie zawsze na dobre wychodzi. Dasz rade, trzymaj sie!

Rena, brawo!!! Dalas rade:)))) jestem dumna z ciebie, trzymaj tak dalej!

Kaysha to czasem zajmuje miesiac albo i dluzej. Sprobuj jeszcze tydzien dwa i jesli dalej nie bedzie poprawy, idz to lekarza i zmien leki - bardzo mozliwe ze leki sa nieodpowiednie dla ciebie i nie beda dzialac tak jak powinny. Ja tez tak mialam - meczylam sie z lexapro przez 2 miesiace i zadnej poprawy. Potem zmienili mi leki i juz po 2 tygodniach bylo lepiej. Nie lam sie, BEDZIE lepiej. Daj znac jak ci tam idzie.

No zaczelam antybiotyk teraz brac. No trudno, musze przezyc jakos. tylko oszalamia mnie ilosc chemii jaka pakuje w siebie... Antydepresanty+antybiotyki+mnostwo tabletek przeciwbolowych lol ale jakos jest. skoki nastroju, jeden dzien dol, nastepny w miare ok.

Ladna ze opuchnietym policzkiem i wyrazem bolu na twarzy w pracy na 12h...zycie jest piekne:P

Tornado, ja tez sie nie smialam po tych wizytach. Dopiero teraz sie smieje - jak juz nie musze miec z nimi nic innego do czynienia.

Jaskowa - genialne:) Tym razem ja sie poplakalam ze smiechu

hehe, dobre Goplaneczko:)

No nie? Zawsze mowilam ze gdybym nie byla wtedy w kiepskim stanie to nagralabym obydwie sesje i sie niezle posmiala z tego wszystkiego.

Tak, depresja zabija uczucia. jestem pusta w srodku. Ja juz z tym sie pogodzilam. I z obojetnoscia tez. Choziaz nie wiem czy to dobrze, moze wlasnie powinnam walczyc o odzyskanie uczuc? Ale nie mam sily, wisi mi wszystko:(

Zakladam ten temat jako ze mysle ze wszyscy z nas w poszukiwaniu dobrego terapeuty trafili na jakies lepsze lub gorsze osoby i czasem dosc smieszne sesje. Ja opowiem o swoich dwoch: Poszlam tu w irlandii do psychiatry (byl hindusem z pochodzenia). Najpierw wypytywal mnie o polske i slowa podobne w polskim i jego (!) jezyku. Potem zadawal mnostwo bez sensownych pytan. W pewnym momencie zaczelam po prostu mu opowiadac co bylo wazne dla mnie, on robil jakies notatki. Po dobrych kilku minutach poderwal glowe i wypalil pytaniem (kompletnie nie na temat) "to kiedy zerwalas z ostatnim facetem?". Zamurowalo mnie. Po dluzszej chwili zaczelam opowiadac znow i znow przerwal mi pytaniem "a kiedy mowilas ze ostatni raz uprawialas sex?". Potem powiedzial ze siedze tu i uzalam sie nad zyciem jak 80letnia staruszka a powinnam byc szczesliwa i zadowolona z zycia 22latka. I stwierdzil ze mam wierzyc w boga i pomagac innym i wszystko bdzie ok. Jakas groteska, prawda? Druga sesja, ten sam lekarz. Wtedy przyjmowal mnie do szpitala na terapie. Zszokowal sie ze od poprzedniego spotkania zdazylam miec kolejne dwie proby samobojcze i powiedzial ze nie spodziewal sie tgo po mnie wcale a wcale (buahahah, a sluchales mnie w ogole??). Potem walnal mi 45minutowa (z zegarkiem w reku) gadke na temat tego ze prawdziwe zycie zaczyna sie po smierci i ze 60-70 lat na ziemi to tylko okres przejsciowy. I mowil to do mnie, pacjenta po probach samobojczych z wiecznym pragnieniem smierci. Nie do wiary jacy glupi potrafia byc "lekarze". Prawda?

A moja w ogole mnie nie sluchala, patrzyla w jakis punkt za moimi plecami i tylko jak popatrzylam jej prosto w oczy to nagle sie jakby budzila i przybierala zainteresowany wyraz twarzy. Swietnie mi to zrobilo:( Mialam wrazenie ze to co mowie jest nudne jak flaki z olejem i nie warte opowiadania. W ogole tutaj w irlandii maja problem ze sluchaniem pacjenta. Ilosc lekarzy i terapeutow ktorzy nie sluchaja po prostu mnie powala.

Ja mam dokladnie tak samo. Dokladnie. Obwiniam sie ze mam depresje chociaz nie mam do niej prawa. Bo zawsze bylam wesola, rozesmiana i z nadmiarem energii. Jaka ty madra jestes Goplaneczko!

I znowu od rana trzesa mi sie rece i nie mam sily na nic. Znow cale kilometry w dol. O krok od kolejnego ataku paniki. Bez sensu:( A zab boli dalej:( zle zle zle:((((

Goplaneczko podpisuje sie pod kazdym slowem Dzejem!!! Skoro bez psychologa zle, myslisz ze bez lekow bedzie lepiej...? Ale jesli czujesz sie niezrozumiana, to koniecznie pedem do innego lekarza, zeby zrozumial i pomogl. I zebys ty miala poczucie ze cie rozumie. Dzejem, dziekuje , od razu lepiej;)

A ja mialam taki dobry dzien (i tydzien!!) a tu nagle zaczal mnie bolec zab, tak okropnie:( Jestem spuchnieta, obolala i mam wszystkiego dosyc:(((((( buuuuuuuu

Rzaba... trzymaj sie mocno mocno. Minie. I wierz dalej ze jestes zdrowa, ze to tylko atak. Bedzie dobrze, bo jak ma byc inaczej?? Goplaneczka kochana! Znowu gorzej? Co sie dzieje, jak sie trzymasz? (mnie to zawsze uspokaja, wspomnienie z dziecinstwa, mama mnie tak calowala)

Ja kiedys dawno, zanim urodzily sie we mnie samobojcze zapedy uciekalam z domu w taki sposob. Uciec, isc gdzie popadni. I tez sie konczylo dluzszym spacerem. Szkoda, moglam pozostac przy ucieczkach, a nie... Boze tak mi goraco ze nie wytrzymam. u nas upaly dzisiaj i ledwo oddycham.

Jovita powiem ci szczerze ze mi tez ulzylo ogromnie, jakos tak sie martwilam ze te moje ataki paniki jakies takie nietypowe i ogole nie wiedzialam o co chodzi. Wiec ja tez sie ciesze ze nie jestem sama. Juz nie moge sie doczekac powrotu do polski i jakiejs normalnej terapii i stalej opieki psychiatrycznej. A mowilas juz lekarzowi o tym ataku? Co mowil?

Jovitko odpisalam ci w temacie ktory zalozylas. Trzymaj sie ejszcze raz!