Shannon

Cóż, lekarze są różni. Może idź do innego?

śnieg - lód

Często przypominają mi się krępujące sytuacje z przeszłości i mam wtedy ochotę zniknąć. Ktoś z Was też tak ma?

święta - pomarańcze

Na to, by było już po przechodzeniu skutków ubocznych leku.

wilki - wilkołak

Zawsze dla mnie - to, czego najbardziej w obecnej chwili mi brakuje. Bezpieczeństwo. Tęsknie za nim Poza tym Spokój Miłość Zdrowie

zbrodnia - dowody zbrodni

Na wyrzucenie wszystkich brudów z mojego umysłu.

Call of Duty - strzelanka >

Na kilkugodzinną rozmowę.

Hej :)

I moje. Witaj.

dorosłość - własne mieszkanie

herbata - kawa

Dla mnie to możliwość porozmawiania z kimś w realu na luźne tematy, spontanicznie jest jak na razie wystarczająca. Niestety, ja mam wrażenie, że ludzie obok mnie są wpół żywi, wypaleni, w ogóle nie zainteresowani niczym, poza czubkiem własnego nosa i jakimiś nudnymi rzeczami. Ja lubię rozmawiać na wiele tematów, niekoniecznie gdy obejmują temat rozmowy, np. o ośmiornicach, o przyrządzaniu spaghetti, żywieniu gryzoni, legendach i tysiącu różnych rzeczy, które moich znajomych nudzą.... Chciałabym znaleźć osobę, która jest ciekawa świata, wszystkim podekscytowana jak ja, ale nie znalazłam jeszcze. A z drugiej strony to często czuję blokadę i boję się cokolwiek powiedzieć, robię sie spokojna.... jeśli druga osoba nie przejmie inicjatywy, to znajomość się kończy.

Gargamel

rożen - rożek

Na rejs statkiem.

łajno - gnój

Może i tak, w każdym razie ja w najbliższym otoczeniu (rodzina, znajomi) nie znam osoby tak lękliwej jak ja.

wygrana - toto lotek

Jestem ekstrawertykiem, choć długo nie zdawałam sobie z tego sprawy, bałam się ludzi i uznałam, że samotność jest dla mnie lepszą opcją. Przez większość życia nie miałam raczej kontaktu z ludźmi (poza rodziną, z którą mieszkam, na co dzień wiadomo). Pewnie są tu osoby, które mają tak samo. Teraz czuję ogromną potrzebę rozmawiania z kimś. Zdecydowanie wolę rozmawiać w realu, sprawia mi to radość, tylko nie umiem za bardzo się dostosować do ludzi. Mam też problem z uległością - pozwalam ludziom, by nie szanowali mnie, co zwykle kończy się tym, że zrównują mnie z błotem, ja mam dosyć, ale nic nie powiem i ulatniam się.

Ostatnio gdy przechodzę obok dzieci, oczywiście jeśli są w grupie, to zawsze słyszę jakieś głupie docinki. Nie przejmuję się tym na dłuższą metę, ale i tak mnie to onieśmiela. Za to gdy ten sam dzieciak szedł sam i mijaliśmy się na ulicy to nawet bał się spojrzeć mi w oczy. W grupie ludzie dziczeją.

megafon - katastrofa