bakus

Pewnie, że są. Ale one chcą takiech faceta co dają im poczucie, że jest niesamowitym kochankiem. Taki musi być pewny siebie przede wszystkim. Co ty opowiadasz chłopie. To najbardziej krzywdzący mit jaki lata po świecie, że na dyskotece łatwo o seks. Nie prawda. Jak ktoś nie ma pewności siebie, źle sie tam czuje to nie będzie miał seksu ani w ogóle zainteresowania ze strony kobiet.

Dlatego, że dobrym psycholog to taki, który sam wycierpiał się dużo w życiu. Co automatycznie daje mu przewagę nad tymi innymi ksiązkowymi psychologami, ze względu na fakt iż potrafi zidentyfikować się z nim bardziej niż taki, który w życiu nie miał za bardzo pod górkę. Co o depresji może wiedzieć ktoś, kto depresji nigdy nie miał? Co moze wiedziec o problemach z miłością ktoś, kto miał jakieś związki, wzloty i upadki ale nie doświadczył prawdziwej samotności jak monk, carlos czy nawet ja. Nie może o tym wiedzieć, nie wie jaki to ból jak potrafi niszczyć to nas. Wiele osób idzie na psychologię bo fajnie brzmi i wydaje im się, że jest logiczna a tymczasem logiczna ona nie jest. To pozory. Takich osób jest niewiele. Często też są sytuację, w których to psycholog xyz potrai pomóc wielu ludzią, jest wspaniały ale nie potrafi pomóc sobie samemu sobie. Marsal2 to też nie jest wykluczone. Albo są to ksiązkowi psycholodzy co nie maja pojęcia jak to jest cierpieć w praktyce. Mogą to być tez tacy co skończyli roczny kurs ;f

No tak. Dlatego też twierdzę, że większośc psychologów to idioci właśnie takiego kalibru jak Ci z onetu.

Ten link do onetu to jakaś kpina. Wątpie w ogóle w istnienia takich osób, bo dla mnie to zmyślone charaktery majace przykuć uwage. Po drugie banda kretynów komentujących pod spodem tego artyukułu mnie przeraża.

Kiya dobrze... dziewczyny podrywają... niech Ci będzie. Dlaczego zatem Monk, Carlos, Nerwica, Marsal i ja są sami? Nie podrywani? Gdybyśmy byli to by nas na forum z tym problemem nie było.

Ale to zabrzmiało jakbyś chciałą mi powiedzieć, że po prostu jestem introwertykiem. Dobrze odczytałem to?? Co to za hobby :>?? W ogóle to myślałem, żeby poddać się hipnozie :/ Kupiłem sobie ksiązke "Moc pozytywnego myślenia" jak skończę Christine S.Kinga to zabiore się za to.

Zacząłem czytać S.Kinga. Nie wiem jak książki mają mi pomóc w relacjach z ludźmi, w pozawaniu ludzi... ;>?

Przepraszam, ale się pogubiłem. Czego nie wiesz?? Do którego wątku kierujesz to? Widzisz na uczelni jak przebywam z ludźmi to jest fajnie. Czuje się dobrze. Ale kiedy się kończy, że tak to nazwę "obowiązek bycia na uczelni" to potem nie mam ochoty na żadne spotkania z ludźmi bo.. nie wiem dlaczego. Potem wracam do domu to mi odpierdala... przepraszam za słowo. Nie mam co robić wariuje. Próbowałem grać na gitarze(hobby szukałem) ale jakoś mnie nie pomogło i wygasło trochę natchnienie. Gry komputerowe mnie nie bawią od 6 lat. Próbowałem się przemóc, próbuje nadal. Chciałbym lubić wychodzić na dyskoteki, na zloty by poznawać ludzi, jednak źle się tam czuje. Mieszkam 2 lata z tymi samymi współokatorami i czasem zapominam jak mają na imie, bo tak z nimi sie nie zintegorwałem. Lokatorka ma fajne koleżanki, gdybym byl towarzyski na pewno nawiązałbym znajomość i może by coś z tego było a tak... nienawidzę siebie.

a to jakis wyrok? Ja sie juz nauczylam nigdy nie mowic nigdy i nie bawic we wrozke. A nie?? Przecież skoro tak na prawdę to jest moje JA, brak chęci do wychodzenia gdziekolwiek, to gdzie mam kogoś poznac? Nawet jak się uda będe komplenym nudziarzem...

Ale ja chce być wśród ludzi. Chce polubić dyskoteki, chcę bawić się, chodzić na "zloty" rózne. Ale nie wiedzieć czemu... nie potraię się przemóc. Wydaje mi się jak byłem młodszy to błyło inaczej. W Gimazium dopiero coś się stało, że zacząłem wszystkiego unikać. Jeżeli jednak to introwertyzm to będe jednak sam do końca życia ;( Jak brałem leki to byłem bardziej otwarty na takie wypady.

No to miejmy nadzieje, że do szybkiego zobaczenia x)

Ciężko to wyjaśnić. Pomijam fakt, że jestem prawiczkiem i nie miałem dziewczyny, fakt, który mnie dołuje. Chodzi o to, że nie wychodzę nigdzie z domu bo... Bo co? Sam nie wiem czy boje się ludzi, czy im nie ufam, pewnie jedno i drugie. Jak np. grupa osób po pracy proponuje isć na piwo to nie chętnie idę(ale się zmuszam - czasem - bo chciałbym lubić). Na dyskoteki chodzić nie lubię, bo?? Nie wiem czemu... Na koncerty też nie chodzę. Jak jest okazja to się zmuszam ale nie lubie i sam nie wiem dlaczego. Nie podejde do znajomego którego spotkam w galerii czy gdzie indziej na ulicy bo ?? Nie ufam, boje się go? Nie wiem sam... Podejrzewam, że Cierpie na fobie społeczną.

Nie. To jest po prostu fakt, który mnie przeraża. Skoro wg Ciebie nic nie robię(tylko tak myślę bo wygodniej...) to powiedz co mam robić żeby zmienic charakter?? Bo terapie, forum, zmuszanie siebie do wychozenia z domu w miejsca, w których źle się czuje, tabletki, czytanie ksiażek o pozytywnym myśleniu nie pomaga... to ja nie wiem co moge jeszcze zrobić.

Charakteru zniemić się nie da. Można próbować ale oszukać swojego JA po prostu się nie da. Już to keidyś powiedziałem, żę z nieśmiałego introwertyka nie można zrobić imprezowego ekstrawertyka. Każdy psycholog Ci powie, że charkateru zmienić sie nie da a pewne cechy charakteru mamy wrodzone.

Nie. Charakter w dużym stopniu jest wrodzony, później nabyty(przez wychowanie, środowisko). Człowiek rodzi się pesymistą bądź optymistą. Ekstrawertykiem bądź introwertykiem. Artystą czy prostakiem. Wrażliwcem czy bezdusznym draniem. Można zmienić pewne kwestie np. podejście do niektórych spraw, albo sposób wypowiadania się (przeklinanie itp) czy nawet narzekanie(publicznie) ale niektórych rzeczy oszukać się nie da.

Wiedzą nie wiele mniej od 25, 32, 35, czy 40 letniego prawiczka, który widział gołą panią albo w klubie nocnym albo na zdjęciu czy filmie porno. Ponad to napisałem o 25 latku co zaczynał od 16 latku a nie o 16 latkach, że wiedzą więcej od 40 latka. Może. Taki charakter, poddali się mimo, że kiedyś walczyli. Każdy ma swoje granice wytrzymałości. Ale skoro jak to piszesz, że znajdzie, żę życie nieprzewidywalne, że na każdego przyjdzie pora to powinna przyjść mimo takiego charakteru. Trzymam kciuki mocno. Chętnie z tobą poszedłbym na piwo gdzieś by spróbować razem jakoś „walczyć” o szczęście. W końcu raźniej wszystko zawsze. Nie chodzi o „zaliczenie” ale np. pokonanie niektórych barier. Szkoda, że mieszkasz na drugim końcu polski. Jednak przestrzegam Cie przed tymi pochwałami. Bo mi 5 lat temu masa ludzi pisała na PW, że jestem super, przystojnym, ekstra facetem i na pewno kogoś poznam i to na pewno bardzo szybko, więc radze też podejść z dystansem do tego bo możesz się mocno rozczarować. Ja się mocno rozczarowałem niestety a boli to jeszcze mocniej. Niektórzy tacy się rodzą i tacy umierają. Następny... zatem w czym problem? Akasha to nie był filmik tylko „skrót” odcinka. I piało, że ma 26 lat. Co do długości penisa wcale nie mam kompleksu na tym punkcie. W ogóle nie mam kompleksów na punkcie wyglądu(na szczęście). Kiedyś byłem bardzo zakompleksiony. Co mnie zmieniło?? Pewnie fakt, że zabrałem się za siebie. Zacząłem ubierać dośc dobrze... i nie widze żadnych defektów. A długość do 17-18 cm jakoś tak. Jednak nie zgadzam sie, że kobieta wcale nie wyobraża sobię jako "mężczyznę idealnego" faceta z małym penisem.

Tak ale jest świadom dzięki doświadczeniu jakie zyskuje. Jeżeli jest sie 40 letnim prawiczkiem to 40 letni doświadczony będzie bardziej świadomy tego jak to ładnie ujęłaś "swojego ciała i potrzeb"... 25 latek co uprawia seks od 16 roku życia czy 18... jest bardziej świadom tego niz 40 letni prawiczek. 25 letni facet co był w związku czy kobieta... wiedzą czego chcą od związku bardziej niz taki 35 letni facet co nie wie co to związek. Napisałem to dlatego, żeby nie usłyszeć zarzutu, żę tylko o seksualnosć mi chodzi. Jak Carlos i Monk :) Jak moja mama(50+) i ex księgowa mojego ojca(55+) wszyscy całe życie sami(prócz mojej matki ale ona miłości nie zaznała u mojego ojca). Biologia to biologia. W wieku 22 lat miał większy popęd. Zmiana nastąpiła chyba z dnia na dzień bo jeszcze parę postów temu marudziłeś. Wniosek jest błędny. Nienawidzę siebie a nie kobiety. Nie wiem nadal skąd taki wniosek

Pierdół... poczytaj o biologii faceta. Po 25 roku życia popęd seksualny spada w dół. U kobiet rośnie. Nie bez powodu wynaleźli viagrę. Róznica jest taka, że fakt, iż nie mamy porównania możę sprawić(przynajmniej mi) że źle mi z tym faktem bo coś przegapiłem inni wiedzą jak to jest ja nie wiem, druga sprawa jest taka, że fakt iż przegapiło się najlepsze lata dodatkowo powoduje złe nastroje.

http://momentprawdy.strefa.pl/grzegorz.htm Warto dodać, że jest katolem, jak wyktywacz kłamstw wykazał, dosć dobrym(zakładam,że paraktykującym). Marsal2 skoro takie masz podejście to w czym problem?? Dlaczego siedzisz na forum i narzekasz? Skąd wniosek, że ich nienawidzę?? Nie pójdę na dziwki bo nie mam odwagi. Przynajmniej jeszcze.

Miał 26 lat i nie był wcale taki przystojny W Momencie prawdy(każdej wersji) padało pytanie czy kobieta zdradzała... w 90% przypadków było, że tak. Pamiętam też pytanie do 25(bodajrze) letniej kobiety, której zostało zadane pytanie "czy miałaś więcej partnerów seksualnych niż lat". Powiedziała prawdę TAK :]

Kobiety po 40... i tak dalej i tak dalej :] 30 powiedzą, że dopiero teraz wiedzą, co to seks, 40 powiedzą to samo dodając, że myślały tak jak miały, 30 ale się pomyliły, a 50 powiedzą, że to jest najlepszy okres, w którym mają najlepszy seks w życiu Takich sytuacji też się naczytałem od groma... Nie będę tutaj rzucał mitami i nie będę kłamać, że wg mnie kobieta po 40 rzadko, kiedy(prawie nigdy) jest piękniejsza, kiedy miała lat 30. To tylko wmawianie, że "jak widno im starsze tym lepsze". A faceci mają najsilniejszy popęd do 25... potem jest tylko gorzej. Marsal2, ciekawe jak długo będzie trwał twój optymizmy. Wiesz, że możliwe, że nie znajdziesz nikogo. I będziesz sam. Zresztą "tak" sprawny już nie będziesz nigdy jak byś był młodszy, więc sobie nie odrobisz jak to ująłeś. Bo nie będziesz zwyczajnie i fizycznie zdolny. Pewnie mnie miał na myśli. I fakt, uważam nie może tyle, co by nastąpił jakiś przełom... ale przynajmniej nie musiałbym się martwić, że będę prawiczkiem do śmierci. Albo skończę jak monk czy carlos... oni pewnie już do końca życia będą sami a seksu też już pewnie nie posmakują.

Nie dziewczyna, tylko ogólnie do dupy z takim życiem. W samotności i wiecznie w smutku i depresji, nie radząc sobie z życiem. Temat trochę zboczył z toru. Nie wiem czy zdajecie sobię sprawę ale mnie prawiczka trochę to "nakręca", takie czytanie i fakt, że jeszcze się nie wie co to seks jest przygnębiający jeszcze bardziej.

Nie no akurat fakt, ze jestem z gdańska nie przeszkadza mi przyjechać do gdyni. W weekend pracuje w tych godzinach

Zastanawialiście się kiedyś... mnie ogarnęło takie dość filozoficzne pytanie... Jeżeli daj Boże znajdziemy leki anty... które nam pomagają. Nasze samopoczucie jest lepsze, myśłi samobójcze znikają, to automatycznie jesteśmy innym człowiekiem. Pytanie tylko kim? Czy wtedy jesteśmy sobą? Czy sytuacja w której ktoś cierpi na jakąś chorobę fizyczną i potrzbeuje jakiegoś leku by normalnie funkcjonować(zaden przykład mi do głowy nie przychodzi) a sytuacja w której to my jako osoby z pewnymi problemami psychicznymi nie mogący funkcjonować w społeczeństwie bądź być wesołymi i uśmiechającymi się ludzmi, jest porównywalna?? Czy nasze prawdziwe JA uwalnia sie po sporzyciu lekarstwa(które leczą nas z choroby) czy możę, nasze prawdziwe JA to, JA to bez leków.

A gdzie planowane jest spotkanie? I o której mw Bo do 18 pracuje w Gdańsku