mark123

Mam na myśli np. bycie dobrym dla osoby, które na to nie zasługuje; np. osoba x źle traktuje osobę y, a osoba y i tak szanuje osobę x. Albo np. dobroć w postaci "ratowania świata", to też mnie denerwuje.

Warto być dobrym, ale nie powinno się być nadmiernie dobrym. Nadmiernie dobrzy ludzie mnie wkurzają.

Chyba nadopiekuńczość mojej matki przyczyniła się do tego, że teraz mam surowe "spojrzenie" na rodziców.

Najstarsza osoba, która korzystała z forum i której posta widziałem, miała 67 lat.

6/10 [videoyoutube=CEtwju7oG1k][/videoyoutube]

Popijam fioletową Fantę i nudzę się.

Sprawdzałem ogólnie w googlach wpisując te lęki i po polsku i po angielsku i nawet nie ma, że takie istnieją. No ale może te lęki nie występują u ziemian i dlatego nie ma Nazwy nadać nie mogę, bo nie znam łaciny.

Ale ubzdurałeś sobie, że zaradność, samodzielność, odwaga i empatia to podstawowe cechy psychopatów.

I tak nie wszystkie fobie mają swoją nazwę; ja mam dwie fobie, których nie ma na liście fobii.

Myślę, że np. zaradność, samodzielność, odwagę, empatię można by zakwalifikować do cech uniwersalnych.

To, że istnieje inteligentny stwórca, jest prawdopodobne, tyle, że stwórca nie ma nic wspólnego z jakąkolwiek religią. Religijne postrzeganie stwórcy to pomysł wyłącznie człowieka.

Trzeba by uczyć dyscypliny i odpowiednich relacji społecznych.

Wojsko to raczej uczy złych zachowań.

Raczej bezpłatne szkoły wyższe reprezentują wyższy poziom nauki niż szkoły płatne. Więcej tych, którzy nie chcą się uczyć jest chyba na płatnych uczelniach.

Powinny powstać szkoły o zaostrzonym rygorze, gdzie chodziliby uczniowie, którzy zostali usunięci ze standardowej szkoły.

Myślę, że niektóre dzieci mają w procesie uczenia się zachowań większą "koncentracje" na nagrodach, a niektóre na karach, zależy to chyba od temperamentu.

System nagród też może mieć skutki uboczne, może rozpieścić dziecko i też będzie rosnąć w nim agresja. Idealnej metody wychowania nie ma, zarówno przy nagrodach jak i przy karach istnieje ryzyko, że "coś pójdzie nie tak". A na dziecko z organiczną dysfunkcją uczenia się zachowań, to w ogóle mogą nie zadziałać ani nagrody ani kary.

Że to jedno z chłodniejszych przedwiośni.

A oduczą złych, jeśli zapamiętają karę za bycie niegrzecznym.

W sumie niełatwo stwierdzić, czy jest się aseksualny czy jest się infantylnym psychoseksualnie, bo infantylizmie psychoseksualnym też raczej nie występuje potrzeba uprawiania seksu. -- 10 mar 2015, 14:10:12 -- Raczej tylko osoba bez problemów z psychiką może bez większych trudności zidentyfikować, czy jest aseksualna. U osób z problemami przyczyny braku potrzeb seksualnych mogą być różne.

Co innego jest infantylizm psychoseksualny a co innego infantylizm parafiliczny. Infantylizm parafiliczny polega na tym, że podnieca udawanie dziecka, a infantylizm psychoseksualny polega na tym, że preferuje się tylko proste formy kontaktu fizycznego z drugą osobą. Infantylizm parafiliczny to parafilia, a infantylizm psychoseksualny, to jeśli uznać go za zaburzenie, jest zaburzeniem rozwoju psychoseksualnego.

Piję napój o smaku gumy balonowej i zerkam na telewizję.

Ja na 100 procent nie wiem, czy jestem czy nie jestem aseksualny; kilka rzeczy uniemożliwia mi stwierdzenie tego. -- 08 mar 2015, 22:40:03 -- Ciekawe, co jest przyczyną infantylizmu psychoseksualnego. -- 09 mar 2015, 00:07:07 -- Jeśli infantylizm seksualny mnie dotyczy, to z potrzebami "kontaktu seksualnego" zatrzymałem się na etapie 12-latka. Forma kontaktu z drugą osobą w moich fantazjach jest obecnie taka sama, jak w wieku 12 lat, gdy zacząłem fantazjować.

http://portalwiedzy.onet.pl/84059,,,,zespol_infantylizmu_psychoseksualnego,haslo.html Myślę, że może mnie dotyczyć, bo w moich fantazjach masturbacyjnych chwytanie za rękę jest zazwyczaj jedyną formą kontaktu fizycznego z drugą osobą. Jednocześnie moje fantazje są ze spektrum sadomaso, a więc chyba powinienem u siebie to określić jako sadomasochistyczny infantylizm psychoseksualny.