mark123

w moim wypadku pójście na studia było z potrzeby doświadczania życia studenckiego A w moim powodem było polecenie "z góry".

Można mieć antyzdolności komputerowe i studiować informatykę

Że się jutro wykładowca będzie mnie czepiał.

Drukuję pracę inżynierską dziadowską drukarką

Ja też nie mam rodzicom za złe skrzywień z dzieciństwa. Mam wrażenie, że gdyby nie alkoholizm ojca i nadopiekuńczość matki to i tak ja byłbym skrzywiony, może w mniejszym stopniu, ale też bym był. Przypuszczam, że na skrzywienie mojej psychiki wpłynęły czynniki nie tylko zewnętrzne, ale także jakieś wrodzone nieprawidłowości wewnętrzne, więc raczej nie było szans na wychowanie mnie na normalną osobę.

Ja jestem gorszy zarówno od tych, którzy studiowali, jak i od tych, którzy nie studiowali.

Ja do swojej wagi jestem za wysoki, muszę zmaleć

Że niektórzy uważają swoje duże osiągnięcia za żadne osiągnięcia.

Jestem mega niewdzięcznikiem. Gdy mi ktoś w czymś pomoże, to nawet "dziękuję" jest mi trudno powiedzieć. A o jakichś innych formach okazania wdzięczności, to w ogóle mowy nie ma.

Przy wzroście 189 cm, waga prawidłowa wynosi od 69.7 kg do 88.9 kg.

Kończę jeść śniadanie.

Ja oceniam swoje wczesne dzieciństwo na średnio skrzywione, a późniejsze dzieciństwo na lekko skrzywione.

Nie wiem, czy nadopiekuńczość mojej matki ma formę toksyczną, czy nie; nie jestem w stanie dokładnie ocenić.

Może bym przestał pić colę, jakby w moim życiu było coś przyjemnego; ale cola to jedyne, co mi w życiu sprawia przyjemność.

Włączam drugi komputer.

Pewna osoba przesadnie używająca słowa "proszę".

Heh ja tak samo. W ogóle to wszystko do mnie pasuje, jestem aż tak popierniczona Ja też mam cechy zarówno osobowości unikającej, jak i nieśmiałość; przy czym nieśmiałość jest u mnie silna i zahacza o fobię społeczną. W dodatku w ogóle nie odczuwam i nigdy nie odczuwałem potrzeby nawiązywania relacji z ludźmi, co z kolei jest jedną z cech osobowości schizoidalnej.

W skrócie tym, że osobowość unikająca to lęk przed odrzuceniem, brakiem akceptacji, koncentracja na krytyce; a nieśmiałość to lekki lęk przed byciem w centrum uwagi, przed tym, jak się wypadnie przed innymi.

Sam się czasem zastanawiam, jak to możliwe.

"Wybić" wykładowców.

Że dzisiaj jako jedyny nie zaliczę pewnego przedmiotu.

Będzie raczej zły, gorszy od wczorajszego.

Mnie się nawet z rodzicami za bardzo nie chce gadać; pozostaje mi rozmawianie w głowie z wymyślonymi ludźmi.

Powiedzenie pewnej prezentacji bez zewnętrznych nieprzyjemności.

Moje umiejętności informatyczne są prawie zerowe, nie umiem prawie nic ze swojej pracy inżynierskiej, a z wykładów, ćwiczeń nie rozumiem kompletnie nic, nic nie notuję, nie słucham i w ogóle nie jestem zainteresowany, ale już niedługo może to wszystko wyjdzie na jaw i mnie w końcu wywalą, co już dawno powinni zrobić. Jestem chyba jedynym studentem, który absolutnie nie powinien studiować, a studiuje. Umiejętności większe lub mniejsze, to mają, ale wszyscy studenci oprócz mnie. Nawet, jeśli jakimś cudem skończę studia, to tak jakbym ich nie miał.