zabijaka

@Lilith jak odstawiałaś, to dostałaś coś w zamian, czy na zasadzie zmniejszania dawki?

To znaczy, że melatonina Cię rozbudzała? Fenomenalne...

Najniższa możliwa, czyli 15mg. Ogólnie "na sen" podaje się najniższe dawki antydepresantów.

To jest to o co spierają się od dawna "kapitaliści" i "socjaliści" czyli prawo do pracy i praca jako terapia. Jak pracujesz za dużo, to możesz przejechać się psychicznie (kapitalizm), jak pracujesz za mało, albo pracy nie masz to nie masz pieniędzy, ani rytmu życia (gorsza jakość życia). Zarówno jedni, jak i drudzy mają rację - praca jest potrzebna do zdrowia i utrzymania zdrowia. Pisał o tym Viktor Frankl w "Poszukiwaniu sensu...". Ludzie zdrowieją gdy mają zadania i obowiązki.

Być bezrobotnym to przejebana sprawa... Być bezrobotnym i chorującym psychicznie to dwa razy przejebane. Miej zapał szukać pracy, bić się o posadę, chodzić na rozmowy, uśmiechać się, udawać normalnego. Ja mam wtórny lęk, to znaczy, doświadczyłem bezrobocia i wiem jakie to kalectwo. Teraz pracuję, ale boję się znów stracić pracę, bo pracuję na śmieciówce czyli dziś jesteś, jutro cię nie ma.

"Do wszystkiego idzie się przyzwyczaić." Być może tak, ale kosztem dyskomfortu i depresji. Kiedyś miałem staż w biurze, praca papierkowa, 8 godzin za komputerem... Każdego dnia gdy dochodziła 15-ta, wręcz wybiegałem z biura, ale byłem tak wyssany z energii życiowej, że nie miałem już humoru na nic.

Wyobrażam sobie, że praca w stałej presji o wyniki i zabieganie o klienta. Duży stres.

Wyzdrowieć z problemów psychicznych

Dzięki za słowa otuchy, podnoszą na duchu

Uczę angielskiego. Czasem jestem zadowolony, jak to praca z człowiekiem, z jednym się klei, z drugim przeciwnie. Finansowo nie jestem zadowolony, ale dlatego, że depresja często bierze górę i zatrzymuje mnie w zarabianiu.

Lerivon próbowałem, ale nie działał. Na bezsenność przez rok byłem świnką morską i lekarz testował na mnie wiele wynalazków. Natomiast nie próbowałem jeszcze mirty. Jeśli ma pomóc, czemu nie. Cierpię z powodu bezsenności - lęki, apatia, anhedonia. Kto przechodził ten wie, że przy bezsenności nie chce się niczego. Nawet smutku się nie odczuwa. Po prostu się nie istnieje.

VoqteQ mam to samo... Bezsenność wróciła. A wraz z nią efekty bezsenności - depresja, lęki, anhedonia... Boję się znów, że zawalę w pracy (nie mam urlopów ani wolnego na żądanie), a kasy nie mam na leczenie (psychiatrzy u mnie biorą minimum 250zł za wizytę).

Kto?

Koniec roku zawsze napawał mnie dziwną melancholią upływu i przemijania. Nigdy nie napawał optymizmem i nadzieją. Nawet Święta spędzane samemu nie dają mi się tak we znaki jak Sylwester kiedy wszyscy wkoło balują.

(Kevin) sam w domu. Pewnie zrobię to samo - film lub książka i Whisky.

Jak spędzacie sylwestrową noc? Impreza, praca czy zamułka?

Tak, arytmie i duszności miałem. Problemy z łapaniem tchu. Wydaje mi się, że escitalopram siada na serce. Choć najgorzej to miałem po wenfli... Oczy jak złotówki, ciśnienie wysokie, blady i zimny. Jakbym wciągnął kreskę.

ja

Różeniec należy ostrożnie stosować z antydepresantami, bo podwyższa poziom serotoniny. Jednocześnie to dość dziwne zioło. Raz działał na mnie jak amfetamina, innym razem usypiał. Tłumaczę to tym, że to jest adaptogen. Czyli szamańskie zioło, które lepiej wie, co Ci w danej chwili potrzeba.

Mnie escitalopram na początku strasznie wystrzeliwał, miałem ataki paniki, paranoję. Później przeszło.

Nie znam się na temat paroksetyny, nie wiem co to i nigdy nie brałem. Jeśli owa substancja obarczona jest wieloma skutkami ubocznymi oraz doświadczałeś takowych na początku leczenia, to byłbym ostrożny. Ja jestem w podobnej sytuacji, ale brałem tylko trittico. Lek bardzo łagodny, w minimalnych dawkach. Leczyłem się sam. Lecz jestem zdania, że nie należy eksperymentować na własną rękę. Zwłaszcza, że to są leki, które powinno się brać jakiś dłuższy czas, a a nie doraźnie. Pozdrawiam,

Gdybym mógł dać sobie radę w wieku 26 lat, to była to rada - buduj swoją przyszłość finansową - za parę lat Ci się przyda. Pracuj, myśl, nie oszczędzaj się. Może jakaś firma? Zbieraj jak najwięcej doświadczeń zawodowych, nie bój się żadnej pracy.

Zawsze bałem się leków. Jakoś głęboko, podświadomość mówiła mi, że mnie zmienią i pozbawią czegoś raz na zawsze. Zawsze każda wizyta u psychiatry wiązała się u mnie z oporem. Teraz mam podobnie. Z powodu niehigienicznego trybu życia, zaniedbałem zdrowie psychiczne. Leczyłem się na własną rękę, dostępnymi lekami, które miałem w zapasie. Obawiam się, że mogłem trochę rozregulować organizm. Teraz wybieram się do psychiatry, na konsultację. Boję się, że znów pośle mnie na pół roku farmakoterapii. Przy jednej z pierwszych wizyt sądziłem, że dostanę lek na miesiąc, dwa, a okazało się, że co najmniej pół roku... Obawiam się, że znowu tak będzie.

gratuluję determinacji i pracy

Nie ma nic straszniejszego niż nieprzeżyte życie....