wysłowiona

Czytałam trochę ostatnio o ruminacji i chciałam spróbować was przekonać do wykorzystania taktyk, na które trafiłam. Na początek kilka faktów. Przede wszystkim warto wiedzieć, co udało się ustalić w dziedzinie schematy poznawcze a depresja. Szukałam tych informacji przede wszystkim, w celu napisania wpisu- dostępny tutaj i tu też są zawarte informacje. W skrócie: Ruminacja to ciągłe myślenie o przygnębiających sprawach. Wiemy już, że jest ona ściśle powiązana z depresją i źle na nas wpływa. Ludzie ze skłonnością do depresji posiadają systemy przygnębiających myśli. Działa to jak sieci powiązań i skojarzeń związanych tylko ładunkiem emocjonalnym. Czyli pomyślimy o smutnym aspekcie sprawy i zaraz jest drugi, trzeci, następny, wszystkie przykre. Interpretacje osoby ze skłonnością do negatywnego odbioru świata są zazwyczaj pesymistyczne. Dlatego próby dojścia do tego, co nas przygnębia, zazwyczaj kończą się racjonalizacjami. Dół wynikający z braku glukozy, osoba z depresją, może zracjonalizować jako negatywny stosunek do partnera czy brak sensu życia. Rozmyślanie o problemie zazwyczaj kończy się katastroficznymi wizjami i negatywną opinią na temat własnej egzystencji. Jakie metody okazują się przynosić najlepsze rezultaty? Zmiana schematów poznawczych opisana właśnie w artykule z pierwszego akapitu. Wybieramy emocję, jaką chcemy odczuwać względem czegoś. Myślisz, że nie da się zmieniać w taki sposób emocji? Wszyscy to robią- na przykład nauczyciele kojarząc nam naukę z zabawą:) Podobnie palacze uczą się wstrętu do papierosów. To coś w tym rodzaju. Wybieramy obiekt- na przykład sukces, miłość, zaangażowanie, wyjście z domu, interakcja społeczna, cokolwiek. A potem zapisujemy na kartce wszystkie dobre rzeczy, które nam się z nimi kojarzą. Najlepiej bardzo emocjonalne, istotne dla nas, żywe. I nad takimi się skupiamy. Za każdym razem, gdy myślimy wyjście z domu, bierzemy kartkę i rozmyślamy nad dobrymi rzeczami. Nasz mózg w końcu zaczyna rozumieć, ze takie asocjacje należy "włączać"- zwykła nauka. Uczymy się przerywać nawyk, jakim jest przechodzenie od jednej negatywnej myśli do drugiej. Badania pokazują, że bardzo dobrze jest zabrać się za jakąś zajmującą aktywność. Ale nie taką, która pozwoli nam myśleć. Zakupy są dla większości ludzi złe, ale też oglądanie telewizji niezbyt dobrze działa. Chodzi o coś wciągającego, wymagającego naszej uwagi, na przykład łamigłówki. Inną metodą, która ma mieć bardzo dobry wpływ jest zmiana perspektywy. Przyjęcie perspektywy osoby, na którą jesteśmy źli, zakwestionowanie swoich "prawd". Przyjęcie sceptycznej postawy i zapytanie "czy naprawdę jestem mniej mądry od innych?" może pomóc, choć tak jak pisałam, trzeba się bardzo przyłożyć by zadać pytanie w odpowiedni sposób. Pytamy "czy na pewno...?" a nie "dlaczego jestem beznadziejny?", "dlaczego mam zły nastrój?". Coś, co mnie zaskoczyło, to fakt, że porównywanie się do osób, które mają gorzej, według statystyk pomaga ludziom. W sumie jest to spójne z koncepcją, która mówi o wielkim wpływie wdzięczności na życie psychiczne człowieka Docenienie kogoś i podziękowanie mu za to, może zmienić życie na lepsze na długi dystans. Chciałam was zachęcić do spróbowania i przede wszystkim spytać o odczucia:) -- 10 maja 2013, 10:37 -- Nikt nic nie odpisał, ale mam nadzieję, że ktoś będzie korzystał z metod, bo pomagają wielu osobom. W każdym razie, żeby już nie spamować w innych tematach, wstawiam tutaj nową notkę. Jak planować, żeby było dobrze, po co właściwie planować itp itd:) dostępna tutaj

No, trochę kiepsko. Ale to kwestia butelki wody, dłuższego snu i glukozy:) Cześć DeNiro:)

Jesteś w stanie się jakoś nagrodzić? Mogę pochwalić ewentualnie

woo hoo! :)

Ja zawsze powtarzam, że najgorzej jest się umówić^^ Jest na forum jakiś temat z ćwiczeniami na depresję? Napisałam na blogu temat, chciałam tutaj poruszyć porządniej kwestię metody, ale nie mogę nic znaleźć. Mogę założyć temat w psychologii, co?

to nie jest tak, że ktoś Ci każe. Tylko uświadom sobie, że to Ty wybrałaś i skup na przykład na tym, że zarobisz więcej pieniędzy jak będziesz zdrowa:)

Cali (mogę tak? od dawna mam taką chęć^^), teoretycznie wszystkie terapie używają podobnych metod, więc jak najbardziej:) A ten, czytasz coś sama, robisz jakieś kursy itp? Jest tego mnóstwo w internecie, ja jechałam na takich przez wakacje. Przebrnęłam przez kupę bzdur, ale można znaleźć naprawdę wartościowe rady i empirycznie zweryfikowane metody.

Calineczka, to w czym problem? Rozpisuj, plusy i minusy, dzwoń pytać, czy aktualnie jest możliwość zapisania się na terapię:) Będziesz mogła nad sobą pracować, będziesz miała czyjąś pomoc, czyjeś wsparcie i wiedzę! Nie widzę powodu, by nie być podekscytowanym;>

Calineczka, a dasz radę dzisiaj podjąć dobrą decyzję? Tj. jasne, jeśli masz zamiar, to trzymam kcuki. Jeśli nie, podtrzymuję propozycję^^

Może tak, moja propozycja. Do piątku poczytasz o nurtach i wybierzesz jeden. Do niedzieli ogarniesz najlepszych lekarzy i do 18 wybierzesz jednego, a w poniedziałek się zapiszesz. Będę Cię pilnowała, ok?^^ Kestrel, to umówmy się, że będę Ci wysyłała kurs częściami i będziemy go testowali na sobie. Będzie mega praktyczny i konkretny, z zadaniami itp:D Ale to kwestia najbliższych tygodni:)

Poczytaj najpierw o nurtach i przede wszystkim o skuteczności dla konkretnych problemów:) Wiem, że na fobie i lęki, behawioralna ma dobre metody. Domyślam się, że z zaburzeniami osobowości może lepiej radzić sobie psychodynamiczna. No i wiesz, wyznacz sobie deadline, bo inaczej się nie zbierzesz:D

Kestrel ogarniam tak coraz bardziej temat motywacji, bo będę robić darmowy kurs z wyrabiania sobie (tak, wyrabiania:D) pasji. Jakbyś kiedyś chciał być królikiem doświadczalnym, ja bardzo chętnie spróbuję Cię zmotywować^^ monk, ja właśnie nie wiem co puścić. Mam ten problem coraz częściej i bardzo mnie denerwuje. Calineczka, a nurt wybrałaś?

Możesz się skupić na zebraniu funduszy od ludzi, którzy chcieliby pomóc. A jeśli chodzi o organizację w sumie charytatywną, to buduj markę:) Mogę Ci z tym pomóc szczerze mówiąc. Jeśli chcesz, pisz na pw.

Hej, ja też jestem:) Kestrel, potrzebujesz burzy mózgów z tym nowym zajęciem?^^

Może na początek... nie wchodź na prawda2. To chyba najgorsze co można zrobić hipochondryk czy paranoik

Trzymam kciuki

Oh, mi też^^ Ale zapowiada się przyjemny dzień. Przynajmniej w Krakowie

Hej, hej:)

A masz kontakt z tym najstarszym bratem? Nie przyjąłby Cię do siebie, póki nie zaczniesz zarabiać? Co do chłopaka- najchętniej bym Ci powiedziała, żebyś go zostawiła, ale nie mogę. Ty musisz wybrać, co chccesz zrobić, jak chcesz żyć. Najłatwiej to zrobić zastanawiając się nad swoją przyszłością. Widzisz przyszłość z tym chłopakiem? Jesteś w stanie powiedzieć, że Cię nie zostawi? Że możesz mu zaufać. Bo jeśli nie, to mogę Ci jedno powiedzieć: Ludzie, choćby nie wiem jak zżyci, się rozstają i chociaż to trudne, wychodzą z tego. I może to zająć rok, ale jeśli nie chcesz z kimś być, to o wiele bardziej się opłaca niż zmarnowane życie. I będzie bolało, ale nie opieraj na tym swojej decyzji. Jeśli natomiast wybrałabyś związek, możemy popracować trochę nad zwiększeniem zaufania. Chociaż nie jest ono małe bez powodu

Ciekawe, kiedyś sama używałam tego zwrotu- wszyscy tracili na wartości. To może wynikać stąd, że po prostu nie masz z nimi już wiele wspólnego. Proponowałabym nawiązać nowe znajomości Całkiem możliwe, że robisz coś, co nie ma prawa dać Ci satysfakcji, motywacji, energii i spełnienia. Dlaczego rodzice nie byli za pracą? Jeśli chcesz, chętnie pomogę Ci pomyśleć nad aktywnością, która przynosi te wszystkie emocje. To, według mnie, może rozwiązać naprawdę wiele problemów.

Ok, zgadzam się co do tego, że lekarz nie może leczyć w taki sposób jaki pacjent uważa za najlepszy. Nie przepisze też czegoś, co mogłoby zagrażać, bo pacjent tego chce. Ale! nie może do niczego zmusić. Jeśli ktoś nie chce brać leków, to jest jego życie i jego prawo. I mówienie, że "nie wolno" nie słuchać lekarza jest tutaj po prostu nie na miejscu. Dla świadków Jehowy też niektóre czynności się zaleca, ale to oni decydują, bo to ich życie i wiara. Niektórzy mają takie, a nie inne przekonania i nie możesz im odbierać prawa do nich.

A na pewno chcesz z nim być? Bo jeśli nie, możemy popracować nad tym, żeby psychicznie się od niego uwolnić. Chodzisz do szkoły? Nie ma tam pedagogów? Mój tata jest pedagogiem w gimnazjum i zajmował się z ogromną dyskrecją takimi sprawami:) Może też masz kogoś, kto mógłby porozmawiać z Twoimi rodzicami, zasygnalizować im, że ich zachowanie nie jest właściwe?

Bo dd się nasila w czasie lęku/stresu. Jeśli chcesz temu zapobiec, musisz nauczyć się inaczej interpretować takie stresujące wydarzenia. Podchodzić do nich z większym spokojem. Tu kwestia różnych taktyk wyciszających. Jeśli chcesz, mogę Ci podesłać, robiłam dla kilku osób z tego forum

Ale to nic dziwnego, że się źle czujesz, jeśli jesteś w domu bita i wyzywana. Wątpię, żeby tu praca nad sobą pomogła. Jesteś w stanie poprosić kogoś o pomoc?

Ale to co, przymusowe leczenie? Trochę nie moja wizja świata, przykro mi.