bittersweet

Ja tak mam do tej pory - ilekroc widze się z matką, ona uwaznie mi przyglada, potem nastepuje wyliczenie, co jest z moim wygladem nie tak - pierwsze 15 minut to fryzura, potem ubiór, na końcu zła szminka, niezaleznie której uzyję. Najgorzej było jak przytyłam /niezbyt duzo zresztą/ - tragedia na skalę swiatową. Jesli tylko daję do zrozumienia, ze nie zycze sobie takich uwag, matka momentalnie ucieka w rolę niewinnej ofiary, która tylko chce pomóc... i dlatego mi doradza, a ja nie potrafię tego docenić. O dzieciństwie nawet nie wspominam, podobnie to wygladało jak u aardvark3. Jak myślicie, czy w ten sposób rodzice sobie cos rekompensowali naszym kosztem ? niskie poczucie własnej wartości ? WTF ? mam wrazenie, że moi nie potrafili funkcjonowac normalnie - albo przyjmowali role ponizającego agresora, albo ofiary. W stosunku do słabszego i uzaleznionego od siebie dziecka byli agresorami.

I co, na całym świecie Cie nie chcą ? ja się przebranżowiałam juz kilka razy, nie szukam pracy pasującej do mnie, tylko ja sie dostosowuje do popytu.. nie jest łatwo, ale na pewno ciekawie cos za coś a co to jest o szczescie ? fatum, los, jakaś mityczna pula powodzenia, która z gwiazd spływa do kołyski ? ale jak juz wielokrotnie zauwazałam, można pracowac nad tym co jest łatwe/trudne dla nas i to zmieniać.... zalezy, w jakim celu może nie chciałaby jako męza i tatusia swoich dzieci, ale dojrzałe kobiety najczesciej szukanie takich obiektów mają juz za sobą, patrza na facetów bardziej tolerancyjnie. Zart cześciowo - bo prawictwo nie wyklucza dobrego seksu, tylko przyuczenia do niego. Co do poczucia bezpieczeństwa, dojrzała kobieta powinna nim sama dysponowac, nie potrzebuje macho, na którym musiałaby się wspierać... można stworzyc inny poziom relacji, bardziej rekreacyjnie. Dobrze prawisz carlosie, tylko że Ty celujesz w młodsze ?

Na poziomie przyjacielskim : inteligencja, poczucie humoru, tolerancyjność, szczerość Na poziomie damsko-męskim: jak wyżej, do tego estetyczny wygląd + dodatki extra spicy : niedostepnośc, dystans, zaburzenia i problemy różnej maści - czyli tzw drugie dno, dodaje kolorytu i zaciekawia

moze to tylko moje wrażenie... ale nieodparte po czytaniu Twoich postów. Głównie udowadniasz w nich, że juz po ptakach, i negujesz wszelkie argumenty /paradoksalnie !/ które sa przytaczane na wasza korzyść Tez to przerabiałam - w Polsce. Wiec zamiast siedziec na bezrobociu, skierowałam swoje wysiłki na szukanie pracy zagranicą i to była jedna z lepszych decyzji w moim zyciu. Nie wszedzie sa układy, nie ma obowiazku siedzenia w naszym grajdołku - mozna zdecydowac się na cały świat . Granice istnieją w naszej głowie. pls, tylko nie brak szczescia Dal niektórych jest. Jak z tego cytatu wyniosłam wniosek, ze cos jest trudne, Ty - ze jest niemozliwe. Jak wyżej. Kiedyś miałem zupełnie inną perspektywę. na Twoim miejscu zmieniłabym bym perspektywe na milfy... raczej nie bedzie im przeszkadzać to, co może przeszkadzac małolatkom

Taa, ale jak sie juz komus nawet nie chce, bo tak łatwiej - to szanse na sukces zero Małe są i beda coraz mniejsze, chyba ze zmienisz kierunek. Jeżeli szedłes w złym kierunku przez 27 lat, / a domyślam sie ze tak było, bo nie dotarles do upragnionego celu / to albo brniesz dalej bez perspetyw, albo ruszasz w druga stronę. Jeśli przez 10 nastepnych lat bedziesz zmieniał siebie, swoje podejscie, zachowanie, lifestyle, stan konta i inne wyznaczniki atrakcyjności - myslisz, ze niczego to nie przyniesie? zapewniam Cie, przez 10 lat mozna zawedrowac na Ksiezyc i z powrotem, to zalezy od samozaparcia i wytrwalosci. Wiem co mówie, z racji zaawansowanego wieku jestem już komleptnie inną osoba niz byłam kiedyś - wszyscy się zmieniamy i mozna tym sterowac Dalej się zgadzam z cytatem ze strony 1022 - ale że cos jest trudne do ogarniecia, nie oznacza, że jest niemożliwe. Jestem optymistką, dlatego nie poddaję sie i predzej czy później odnosze sukces.Podsumowując : Zmień perspektywę, a wszystko się zmieni inbvo, czyli cos się zadziało w realu ? moze to juz nie wątek dla Ciebie ?

inbvo, spoczko, teraz mnie wkrecasz ze mnie wkręciłes

W pewnym wieku środek ciezkości z rodziców jako najblizszych nam ludzi powinien zacząć się przesuwac w kierunku innych osób; dlatego poczucie winy w tym wypadku uważam za nieuzasadnione to normalne, że dorastajac odrywamy sie od domu i budujemy własne, niezalezne życie. Co nie znaczy, ze kogos opuszczamy... chociaż nie kazdy rodzic potrafi to zrozumieć i zaakceptować fakt, że dziecko nie bedzie zawsze zwiazane z nim tak mocno jak niegdyś

hehe, pewnie 25 wiosen w tym zaawansowanym wieku, po latach bezowocnych prób, można juz sobie odpuscic z czystym sumieniem poswiecić się hobby /np obserwacją pociagów/ i karmieniem gołębi nawet tak nie mów...no przecież jaja se robie juz tak wierzycie w brak szans na kobietę, ze nawet ironii nie łapiecie jak komuniści uwierzyliscie we własna propagandę przeciez potrzeby zwiazkowe czy seksualne nie zanikaja z wiekiem, do końca życia chce sie byc z kimś.. wiec te farmazony, ze trzeba sobie odpuścic to smutne są, pokazują tylko ową pizdowatość bo w kazdym wieku mozna byc atrakcyjnym dla kogoś, zmienia sie tylko gust i grupa docelowa.

hehe, pewnie 25 wiosen w tym zaawansowanym wieku, po latach bezowocnych prób, można juz sobie odpuscic z czystym sumieniem poswiecić się hobby /np obserwacją pociagów/ i karmieniem gołębi

[videoyoutube=MWWSMm6YwqM][/videoyoutube]

Scenery_, cała swoją energię zyciowa skierowałas na dom i matkę, skoncentrowałas się na tym, czego nigdy nie dostaniesz - bo jak sama piszesz przestań wiec marnowac swój czas na zabieganie o zrozumienie i docenienie Cie, zapewne nigdy nie dostaniesz tego od matki. Olej więc to i zajmij sie sobą - swoim rozwojem, terapia, pracem, życiem osobistym, szukaniem przyjaciół, znajomych, chłopaka itd. Stwórz sobie własna samodzielna egzystencję i odpępnij od matki - niech sobie ona mysli i robi co chce, jest dorosła i to jej sprawa.

Twoje posty najczesciej trafiaja w samo sedno gdybym ja potrafiła się tak wszystkim cieszyc, ehh

a od czego jest internet ? można bloga założyć i się tam reklamowac, przy okazji kogos fajnego poznać... wiele kobiet szuka inteligentnego mężczyzny do towarzystwa, rozmowy, niekoniecznie seksu. Mozliwości jest wiele, bo kobiety mają rózne potrzeby. Jako przykład zapodam sytuacje mojej znajomej, która nie chciała pokazywac sie na spotkaniach firmowych sama. Pan którego wynajeła nie potrafił zdania sklecić, oprócz pytania "kiedy stąd pójdziemy do Ciebie i będziemy to robić ?"

jesli oni siebie chronia, żyjąc w jakiejś bańce odciętej od rzeczywistego świata, może i Ciebie mogliby ochronić ? w końcu byt określa swiadomość To teoretyczne rozwazania, bo jako osoba podobnie jak Ty zepsuta wiedza i doświadczeniami, nie mam wiary w powodzenie takiego eksperymentu

a co stoi na przeszkodzie ? Znajdź sobie bogata żone, jestes reprezentacyjny i elokwentny, na pewno niejedna buissneswoman by Cie zapragnęła jako druga połowe Na pewno spotkasz dziewczynę dla siebie, doświadczenie w łózku to tylko jeden z czynników, ktorym kieruja sie kobiety, a i to nie wszystkie /podobno/.

taa, a kobieta po 40, która nigdy nie pracowała tylko siedziała w domu przy męzu i dzieciach ma inne wyjście, niz byc posłuszna mężowi ? on ją utrzymuje, i jest to prosta a skuteczna zaleznośc ekonomiczna. Sytuacja praktycznie bez wyjścia w naszych realiach, bo 40-50 letnia babka bez doświadczenia zawodowego nie ma szans na dostanie dobrze płatnej pracy i samodzielne życie + odłozenie na emeryture teoretycznie mozna zaskarżyć ex-męza o alimenty, ale praktycznie to są grosze. Moja znajoma jest w takiej sytuacji, cale zycie podporzadkowała męzowi i chowaniu dziecka, teraz gościu ma ją w dupie i ostentacyjnie lekcewazy, bo wie ze ma ją w garsci... a ona to znosi, bo ma szanse tylko na marne prace dorywcze. Przegrała życie, nie ma nic. Imho kobiety pakujące się w taki układ są krótkowzroczne i mocno naiwne.

Mam nadzieje, ze to ironia z Twojej strony, bo nie potrafie zrozumieć, czemu oddanie dziecka do adopcji to jakas zbrodnia skąd ten chory pomysł ? znam kilka osób które przysposobily dzieci, uczyłam się z kolezanką, która miała adopcyjnych rodziców i zadnej ze stron krzywda sie nie działa i nie dzieje. Inga_beta, mam wrazenie, ze bardzo duzą wagę ma dla Ciebie opinia innych - po co Ty sie tłumaczysz dziewczyno ? nikt nie był w Twojej sytuacji i nie wie co przechodziłaś, nikt nie ma prawa oceniac Ciebie, więc co Ciebie obchodzi zdanie innych ludzi ? i tak wszystkim nie dogodzisz, zawsze znajdzie się ktos chętny do obrzucenia błotem... za to, że zaszłaś, za to że urodziłaś, za to że usunełas lub nie usunęłaś, itd. Poniewczasie to kazdy jest madry, szczególnie jesli chodzi o cudze życie A jeśli chodzi o Twoją historię - czasami nie ma dobrej opcji, mozna tylko wybierac między sytuacją trudna lub jeszcze trudniejszą

Najlepiej byłoby jej wybaczyć pomyśl, że ona sama została skrzywiona przez kogos, i teraz jest jaka jest, gdy prawdopodobnie wolałaby byc zupełnie inna - wyrozumiała, spokojna, empatyczna, umiejąca stworzyć udane relacje itd. Ale jak mówi porzekadło "wyżej dupy nie podskoczysz" - inaczej każdy z nas by sie zmienił od razu w jakis lepszy egzemplarz samego siebie.Odpuść jej o prostu i zastanów nad sobą, dlaczego tyle czasu poswięciłes tak toksycznej osobie ? jak tego uniknąć w przyszłosci ?

Sam napisałeś, że próby wytłumaczenia jej, że źle postepuje nic nie dawały, że ma problem z empatią. Wiec jaki sens ma próba kolejnego oświecania jej, że Cie skrzywdziła ? moze u niej w domu takie zachowania jakie prezentowała wobec Ciebie były normalka, a może jest skrajna egoistką, a może socjopatką.. niezaleznie jak jest, nic nie wskórasz. Przez Twoja przemowe ona nie zyska na empatii czy przyzwoitości ani nie przejdzie wewnętrznej przemiany. Gdyby to było takie proste, żadne terapie nie byłyby potrzebne. @veganka dobrze napisała, ona sie bedzie sama ze soba meczyc i to jest ta sprawiedliwość, za która tak tęsknisz - ona sama jest dla siebie karą, wiec odpuść sobie naprawianie jej, bo nic to nie da.

dokładnie nie wiem, ale wyglądali na długi staż - uważam, że wbrew pozorom, własnie takie związki sa trwałe, każde miało jakiś schemat, w który pasowało to drugie. On gwiazdorzył, ona zapewne czuła sie nic nie warta, dlatego koło niego skakała i zabiegała o względy, zeby nadrobic swój domniemany brak atrakcyjności kazde znich swoja postawą nakręcało i utrwalało zachowania drugiej osoby. Atrakcyjność chyba nie pokrywa się ze sukcesem zyciowym; a przynajmniej nie dla wszystkich. Znam wiele osób, które wybierają sobie na partnerów osoby trudne, zaburzone, kobiety typu sierotki, facetów z problemami itd. Zreszta przy takim ideale, jaki opisałaś, kazdy czułby sie gorszy, a szczególnie faceci nie chca konkurowac w domu z kobietami sukcesu. Imo nie trzeba byc obywatelem roku, żeby miec wzięcie

kalusja, pisałas, ze już kiedys miałas natretne myśli, nie widzisz że to Twoje nowe natrectwo, obsesyjnie drązysz temat ? To nie zachowanie Twojego faceta jest problemem, tylko Twoja reakcja na nie z błachej sprawy, jaką jest oglądanie fotek, wysnułas wniosek, ze nie masz po co życ i zakładac rodziny no przeciez to absurdalne... Doradzam Ci terapię i leki, bo nawet jak rzucisz swojego chłopaka obsesyjne mysli ujawnią sie w innym aspekcie zycia

Raz spotkałam taką parę : On - leżał i pachniał /dosłownie, koleś caly dzień spędzał w łozku w bieliźnie przegladając sie w lusterku/ - Ona spełniała pozostałe funkcje, tzn byla kucharka, opiekunką, sprzataczka, itd. Kiedy ktos mu zwracał uwage, ze zachowuje sie wyjątkowo egoistycznie każąc się tak obslugiwac, koles odpowiadał spokojnie : przeciez nikt jej nie zmusza do bycia ze mna, jak jej się nie podoba, to niech sobie idzie.... no i w sumie miał rację Ten przykład jest bardzo jaskrawy, ale na pewno jest mnóstwo w par, w której relacje sa asymetryczne, tylko nie w taki skrajny sposób jak powyżej.

to brzmi jak opis przyjazni, takie letnie... zakochanie zawiera dla mnie intensywne pozytywne emocje i ukierunkowane ta osobę potrzeby seksualne, do tego stałą potrzebe kontaktu. heh, gdyby ten uwielbiający dawca miłości trafił na obiekt, który dobrze się czuje jako przedmiot uwielbienia, to może obie strony byłyby zadowolone

jesli jest np uzalezniony od seksu i uczeszcza do agencji towarzyskich, to opowiedziałby o tym na grupie przy Tobie ? NIE - bo Ciebie by to odstraszyło Z innej beczki - jeśli teoretycznie faktycznie byłby szczery do bólu i jednoczesnie spotykał się z Tobą - chcialabys, zeby szczerze opowiadał na grupie o Waszych spotkaniach ? np Luktar to fajna laska ale drewno w łózku, więc powiniem sobie ją odpuscić. Chciałabys w ten sposob sie dowiedziec wiecej o sobie ?

Popieram, to zmarnowana terapia i małe sznase na udany związek. Po pierwsze, oboje przestaniecie byc szczerzy - bo zaczniecie myślec kategoriami -jak on/a to oceni ? pewnie fatalnie, więc to przemilczę do tego jesli dojdzie miedzy Wami do blizszych kontaktów, to będziecie musieli oszukiwac tez grupe i terów, bo przeciez nie będziecie ich wtajemniczac w swoje ustawki ogólnie to zły pomysł