ekspert_abcZdrowie

brak ogłoszeń - parafialnych :)

O skutecznych technikach uczenia się i zapamiętywania, mnemotechnikach i mapach myśli czy próbach wizualizacji przeczytanego materiału można przeczytać pod poniższymi linkami: http://portal.abczdrowie.pl/techniki-efektywnego-uczenia-sie http://portal.abczdrowie.pl/glowny-system-pamieciowy http://portal.abczdrowie.pl/haki-pamieciowe http://portal.abczdrowie.pl/szybka-nauka http://portal.abczdrowie.pl/mapy-mysli http://portal.abczdrowie.pl/mnemotechniki

i jak tu babę znaleźć? - porażka na polu matrymonialnym

impresja

monk.2000, a czy swoje problemy natury seksualnej konsultowałeś u jakiegoś seksuologa? Czy leczysz swoją depresję? Uczęszczasz na jakąś terapię, czy tylko stosujesz leczenie farmakologiczne? Czasami bowiem spadek libido, brak pociągu seksualnego i odczuwania podniecenia to skutek uboczny zażywania leków. Być może "aseksualność" to nie pierwotny problem, ale "pochodna zaburzeń depresyjnych", które wzmacnia dodatkowo ortodoksyjne podejście do dogmatów katolicyzmu. Nie wiem... tak tylko dywaguję...

regresja - mechanizm obronny

driver_p, perfekcjonizm bardzo mocno koresponduje również z osobowością anankastyczną, której rys prezentuje wiele osób z nerwicą natręctw. Jeśli interesuje Cię tematyka zaburzeń nerwicowych, odsyłam do działu "Nerwica i lęki" w serwisie abcZdrowie.pl (http://portal.abczdrowie.pl/nerwica-i-leki). Znajdziesz tu kilka ciekawych artykułów.

Amsterdam

wandalizm - agresja

Vicious, gratuluję z całego serca :) A jeśli chodzi o sam fakt bycia tatą, to będziesz miał motywację, by wskrzesić w sobie chęć do życia, działania i pracy. Masz dla kogo się starać - dla małego brzdąca, który niedługo pojawi się na świecie Życzę powodzenia i trzymam kciuki

werolka, jest takie powiedzenie, że jeżeli człowiek nastawi się pozytywnie, przyciąga do siebie pozytywnych ludzi i sytuacje. Kiedy nastawiasz się i oczekujesz tylko tego, co przykre, nieudane, niestety "proroctwo" się sprawdza. Funkcjonujesz chyba na zasadzie samospełniającego się proroctwa, tzn. oczekujesz złego i dostrzegasz tylko to, co niekorzystne w rzeczywistości, ignorując to, co pozytywne - w ten sposób Twoje myśli i przekonania co do rzeczywistości się potwierdzają, utwierdzając Cię mocniej w przekonaniu, że w życiu to ogólnie jest kiepsko. A to nieprawda. Ze względu na Twoją niską samoocenę "wykrzywił się" Twój sposób myślenia. Życie nie jest "czarne" albo "białe", nie jest też idealne... O tym, jak walczyć z niską samooceną, możesz przeczytać tutaj: http://portal.abczdrowie.pl/jak-podniesc-poczucie-wlasnej-wartosci

driver_p, rozumiem Twoje stanowisko i zdaje sobie sprawę, że chorując na nerwicę, masz pewnie szeroką wiedzę na temat tej choroby. Co do logicznego wyjaśniania przyczyn zaburzeń nerwicowych, nie ma jednego standardowego modelu, bo jest kilka rodzajów nerwic. Poza tym, mózg, mimo licznych badań, nadal pozostaje w wielu kwestiach dla człowieka nieodgadnioną zagadką. Nerwice tak naprawdę obejmują szerokie spektrum przyczyn, np.: - konflikty motywacyjne typu: dążenie-dążenie, unikanie-unikanie, dążenie-unikanie, - czynniki rodzinno-środowiskowe, szkolne i zawodowe, - frustrację, stany utraty, niebezpieczeństwa lub zagrożenia, - brak opieki rodzicielskiej w okresie wczesnego dzieciństwa, - traumatyczne wydarzenia i nieodreagowane urazy, - postawy perfekcjonistyczne, - dysonans między potrzebami a oczekiwaniami społecznymi, dążeniami a możliwościami, - czynniki genetyczne i biologiczne, - sytuacje trudne, choroby, stresy, kryzysy rozwojowe, - czynniki astenizujące, np. ciąża, poród, przemęczenie, problemy wieku dojrzewania, uzależnienia (alkoholizm, lekomania itp.). Nie wiem, na ile logiczne, według Ciebie, są powyższe potencjalne przyczyny powstawania nerwic, ale w literaturze wymienia się je i nie są one dalekie od praktyki czy rzeczywistości chorych. Pozdrawiam

werolka, myślę, że Twoje myśli to nie żadna mania. Każda kobieta lubi być podziwiana i doceniana, bo wtedy dostaje skrzydeł. Szczególnie, gdy czuje się adorowana przez mężczyzn. Myślę jednak, że Twoja euforia w sytuacji zwrócenia na Ciebie uwagi przez panów, przy jednoczesnym spadku nastroju, kiedy inne kobiety są bardziej atrakcyjne dla mężczyzn od Ciebie, wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości. Kiedy ktoś Cię powydziwia, jest OK, czujesz się dowartościowana. Kiedy nikt nie przejawia zainteresowania Tobą, tracisz entuzjazm. Takie zachowanie wskazuje na nieadekwatną, chwiejną i niską samoocenę, zależną od opinii innych. Na temat niskiej samooceny możesz przeczytać tutaj: http://portal.abczdrowie.pl/samoocena http://portal.abczdrowie.pl/niska-samoocena

adr43, zajrzyj pod zamieszczone niżej linki i do działu "Psychologia" na abcZdrowie.pl. Tam znajdziesz na pewno wiele artykułów o komunikacji interpersonalnej, komunikacji językowej i niewerbalnej oraz roli, jaką pełnią w życiu: http://portal.abczdrowie.pl/komunikacja http://portal.abczdrowie.pl/komunikacja-niewerbalna http://portal.abczdrowie.pl/porozumienie-bez-przemocy Pozdrawiam

driver_p, nerwica należy do jednych z najpopularniejszych zaburzeń psychicznych, które niekorzystnie oddziałują na każdą sferę codziennego funkcjonowania człowieka. Objawy zaburzeń nerwicowych, to m.in.: - objawy somatyczne: bóle głowy, żołądka, serca, kręgosłupa; palpitacje serca; zawroty głowy; drżenie kończyn; zaburzenia wzroku i słuchu; parestezje; wzmożone napięcie mięśniowe; nadwrażliwość na bodźce; porażenie narządów ruchu; brak czucia; nadmierne pocenie się; czerwienienie; zaburzenia równowagi; napady drgawkowe; bezsenność; duszność; hiperwentylacja; nieprawidłowości w funkcjonowaniu organów wewnętrznych; zaburzenia seksualne; - objawy poznawcze: problemy z koncentracją uwagi; natręctwa ruchowe; osłabienie pamięci; myślenie natrętne; ruminacje; subiektywne zmiany w percepcji rzeczywistości (derealizacja); ograniczona zdolność logicznego myślenia; - objawy emocjonalne: lęki; niepokój; apatia; stany podwyższonego napięcia; poirytowanie; labilność emocjonalna; przygnębienie; permanentne poczucie znużenia; brak motywacji; wybuchowość; dysforia; anhedonia. Więcej o wpływie nerwicy na codzienne życie można przeczytać pod linkiem: http://abcnerwica.pl/nerwica-a-zycie-codzienne

makao11, czasem nasze autodiagnozy są bardzo subiektywne i nie do końca prawdziwe. Czasem jest tak, że czytając coś w Internecie na temat danej choroby, okazuje się, że wszystkie opisane tam objawy idealnie do nas pasują, a wizyta u lekarza demaskuje później całkiem coś innego :) Dlatego, jeżeli masz jakieś problemy w relacjach z ludźmi, dostrzegasz, że Twoje zachowanie przeszkadza Ci w normalnym funkcjonowaniu na co dzień, radziłabym skonsultować się z jakimś psychologiem lub umówić na wizytę u psychiatry. Być może masz rację, podejrzewając u siebie osobowość paranoiczną, a może to tylko niektóre objawy, które wkomponowują się w obraz kliniczny innych zaburzeń osobowości. Więcej na temat zaburzeń osobowości możesz przeczytać pod poniższym linkiem: http://portal.abczdrowie.pl/zaburzenia-osobowosci

polonistyka - wydział humanistyczny

Ypres

fikcja - literatura

Talmud

Udany związek polega właśnie też na umiejętności wczucia się w drugą stronę, na empatii, na umiejętności "odgadnięcia" czy "przewidzenia" co partner/partnerka miał(a) na myśli, nie mówiąc nic, nie werbalizując tego. troksliwy, możliwe, że Twoja Ukochana ma problemy z byciem asertywną, może trudno jej bronić swoich praw albo odmówić, kiedy wychodzisz z jakąś propozycją, ale wtedy dopytuj ją kilkakrotnie, czy na pewno tego chce i obserwuj, wsłuchuj się w jej ton głosu. Czasem więcej zdradzają gesty, mimika niż wypowiadane słowa. tahela poddała Ci bardzo ciekawy sposób na szczerą rozmowę z partnerką. Sposób, który zbliża i prowokuje do szczerych wypowiedzi. Mam nadzieję, że uda się Wam to "ćwiczenie". Pozdrawiam

odpad

kopniak w jaja - ból jąder

christina122, myślę, że przydałoby się Wam więcej luzu. Kiedy będziesz bardzo naciskać na swojego chłopaka, może poczuć się osaczony, bez prawa do własnej przestrzeni, towarzystwa, kolegów i zamiast bardziej angażować się w związek, zacznie uciekać, unikać spotkań. Podejrzenia, brak zaufania, zbyt mocne naciski i wieczne obawy, czy jesteś wystarczająco "dobra" dla swojego partnera, podsuwają Ci na myśl mało konstruktywne sposoby radzenia sobie. Dajcie sobie czas, obserwujcie siebie nawzajem, nie śpieszcie się, nie czyńcie deklaracji bez pokrycia. Wszystko w swoim czasie. Poza tym, uzależniając się od swojego partnera, oczekując od niego ścisłego przywiązania, ograniczasz też swoją swobodę, wolność i samodzielność. Uzależnienie emocjonalne od partnera polega na odczuwaniu przymusu angażowania się w związek ze względu na obawę, że partner może przestać kochać. Z obawy przed utratą miłości poświęca się coraz więcej, rezygnuje z pasji. Chce się uszczęśliwić partnera za wszelką cenę, aby zdobyć gwarancję, że ukochana osoba nas nie zostawi. Nie tędy droga. Postępując w ten sposób, zamiast budować związek, prędzej przyczynimy się do jego destrukcji.