ekspert_abcZdrowie

smak

patka92, fakt, że wcześniej dopuściłaś się kradzieży butów z domu swojego chłopaka w naturalny sposób podsuwa myślenie rodzicom Twojego partnera, że to również Ty ukradłaś biżuterię i drogie perfumy. Uruchamiają się schematy poznawcze - ukradła raz, mogła ukraść kilka razy. Nie szukają innych "winnych", skoro mają "winną" podaną na tacy, która sama się zdemaskowała - przyznała się do kradzieży. Rozumiem, że jesteś zrozpaczona i rozżalona z powodu, że rodzina Twojego chłopaka Cię nie akceptuje i nie chce Cię widzieć w swoim domu, traktując jak jakiegoś intruza. To boli, tym bardziej, że zależy Ci na tym chłopaku. Osobiście, zachęcałabym Cię do spotkania z Twoim chłopakiem na neutralnym gruncie i do szczerej z nim rozmowy. Być może Twoje niespodziewane impulsy, nad którymi nie możesz zapanować, a które pchają Cię do kradzieży, świadczą o kleptomanii. Droga wirtualną oczywiście nie postawię żadnej diagnozy. Rozważ proszę opcję wizyty u psychologa. Więcej na temat kleptomanii możesz przeczytać pod tym linkiem: http://portal.abczdrowie.pl/zaburzenia-nawykow-i-popedow. Pozdrawiam!

melisa

amerykańskie rower czy basen?

igła - nitka

akord

ani to, ani to poezja czy proza?

donmateo, nie wiem, czy Twoja autodiagnoza żony, iż ma osobowość paranoiczną, jest słuszna. Rzetelną diagnozę może postawić tylko lekarz psychiatra po rozmowie i obserwacji Twojej żony. Do cech charakterystycznych paranoicznych zaburzeń osobowości należą: podejrzliwość i stała tendencja do zniekształcania codziennych doświadczeń, nadmierna wrażliwość na niepowodzenie, długotrwałe przeżywanie przykrości (noszenie urazu), sztywne poczucie własnych praw, nieuzasadnione podejrzenia dotyczące wierności partnera, spiskowe teorie wyjaśniania zdarzeń, postawa ksobna. Więcej o osobowości paranoicznej możesz przeczytać tutaj: http://portal.abczdrowie.pl/paranoiczne-zaburzenia-osobowosci. Jak żyć z osobą, która cierpi na osobowość paranoiczną? Trudno o "złote rady", bo jakbyś się nie zachował, Twoja żona może to zinterpretować jako próbę manipulacji, przejaw kłamstwa, będzie miała podejrzenia, czy jesteś szczery i masz dobre intencje. Myślę, że po wstępnych spotkaniach z Tobą i z żoną psycholog zorientuje się, w czym tkwi problem i nad czym trzeba pracować. Na terapii otrzymacie wskazówki, jak ze sobą rozmawiać, co robić, czego unikać. Bardzo dobrze, że zdecydowaliście się na terapię małżeńską. Myślę, że dobrym pomysłem byłoby ograniczenie kontaktów Twojej żony na jakiś czas przynajmniej z jej matką, która ją nakręca w podejrzliwości. Obawiam się tylko, czy Twoja żona nie odczyta tego jako ciosu wymierzonego w jej kierunku i jako manewru, który jest podszyty nieczystą motywacją. Tutaj trzeba być bardzo ostrożnym. Życzę wytrwałości!

Samsung zielony czy niebieski?

arbuz

szpital - kroplówka

skarpety rękawiczki z palcami czy bez palców?

hamak

rzut - oszczep

Gunia76, jeżeli w Twojej rodzinie były przypadki osób chorujących na zanurzenia psychiczne, to tak jak zasugerowała essprit, lepiej dmuchać na zimne i zadbać o swoją kondycję psychiczną. Racja, że nie ma prostego związku przyczynowo-skutkowego i fakt, że Twoja mama chorowała na depresję czy schizofrenię, nie przesądza o tym, że Ty też zachorujesz. Niemniej jednak, pewne ryzyko istnieje. Więcej na temat przyczyn depresji i schizofrenii możesz przeczytać tutaj: http://portal.abczdrowie.pl/przyczyny-depresji http://portal.abczdrowie.pl/przyczyny-schizofrenii

Zgadzam się w tym miejscu z essprit. Skoro Twój partner, bombel123, nie chce iść na terapię dla par, to raczej nie staniesz na rzęsach, by go do tego zmusić. Na pewno jednak wizyty u psychologa pomogłyby Tobie samej - inaczej spojrzeć na Twoją sytuację. Nie chodzi o robienie od razu jakichś radykalnych zmian, chodzi o to, by umieć zobaczyć większy repertuar możliwości poradzenia sobie...

komputer - dysk

guma truskawka czy malina?

Yeti

emisja - transfer

siostra rock czy pop?

krem

Internet język angielski czy niemiecki?

uzytkownik, dzięki za Tego linka. KeFaS na pewno znajdzie argumenty, które i tak obalą twierdzenia zawarte w tym mini-artykule albo przynajmniej podważy autorytet Pani psychiatry, sugerując, że poszła w stereotypy Albo zacznie podkreślać dobroczynną moc konopi, których używa się m.in. do produkcji niektórych leków :) <KeFaS, nie obraź się, to z szczerej sympatii do Ciebie i podziwu, ile wiesz o "trawce"> W wielu miejscach można spotkać się z twierdzeniem, że marihuana toruje i niejako "stwarza miejsce" dla zaburzeń psychicznych u ludzi, którzy wcześniej wykazywali taką podatność. Oczywiście, zwolennicy palenia uważają, że nigdzie nie udowodniono, że marihuana rzeczywiście katalizuje proces zachorowania, np. na schizofrenię. Korelacja między paleniem marihuany a chorobami psychicznymi jest znana od dawna i została potwierdzona naukowo. Np. badanie opublikowane w Archives of General Psychiatry, które objęło prawie 19 tys. uczniów i studentów w Stanach Zjednoczonych, ukazało, że około połowa osób, która miała za sobą epizod sporadycznego spalenia skręta, sięgnęła po niego po raz kolejny. Znacznie częściej po trawkę sięgali ponownie uczniowie, którzy borykali się z problemami w nauce. Palenie marihuany potęgowało te problemy, pogarszając pamięć, prowadząc do epizodów depresyjnych i stanów niepokoju.

lunatyk