ekspert_abcZdrowie

Nie ma za co!

korniszon

frytki ketchup czy musztarda?

ananas

niezrozumienie - aluzja

trop

rogal lody włoskie czy lody wodne?

teza

mammografia - badanie piersi

Porównywanie się do innych, czyli porównania społeczne, to jeden z mechanizmów autowaloryzacji. Autowaloryzacja natomiast to dążenie do obrony, podtrzymania lub nasilenia dobrego mniemania o sobie. Nie ulega wątpliwości, że autowaloryzacja jest podstawowym motywem rządzącym porównaniami społecznymi - są one dokonywane w taki sposób, by porównujący stosunkowo dobrze wypadł na tle innych, szczególnie w sytuacji zagrożenia samooceny. Wiele badań dowodzi, że temu właśnie służy wybór osób do porównań (gorszych od siebie) oraz fabrykowanie nowych obiektów porównań, gdy takich gorszych osób nie ma pod ręką. Abraham Tesser sformułował słynny MUS - model utrzymywania samooceny, który zakłada, że jeżeli inna osoba uzyskuje wyniki wyższe od jednostki, jednostka traci na samoocenie. Spadek samooceny w wyniku porównań społecznych jest tym większy, im większy jest sukces innej osoby oraz im bliższa jednostce jest dana osoba. Co robi osoba, by nie stracić dobrego mniemania o sobie? Po pierwsze, stara się zmniejszyć różnicę między swoimi wynikami a wynikami osoby, z którą się porównuje (Wcale tak dobrze mu nie poszło). Sukces bliskiego przyjaciela jest bardziej zagrażający niż sukces dalekiego znajomego, zetem, by samoocena nie poszła radykalnie w dół, osoba może zaprzeczać i osłabiać więź, jaka łączy ją z daną osobą (Wcale nie jesteśmy takimi dobrymi przyjaciółmi). Po trzecie, porównania społeczne zwykle dotyczą dziedziny, która jest dla jednostki subiektywnie ważna. Jeżeli komuś będzie zależało, by mieć super auto, to zakup wypasionego samochodu przez sąsiada z naprzeciwka może godzić mocno w ego. Co wówczas robi człowiek? Zaprzecza, że dana dziedzina jest dla niego istotna (Pfi! Jakiś rzęch! Wcale mi na tym nie zależy). Więcej na temat MUS-u i porównań społecznych można przeczytać w książce Wojciszke "Człowiek wśród ludzi" - rozdział 4: Ja i wizerunek własnej osoby.

koktajl

dyskoteka hamak czy leżak?

przeciwdziałanie - profilaktyka

trunek

Martyna Wojciechowska kino czy telewizja?

zwykła wspinaczka mieszkanie w namiocie czy w hotelu?

tabletka - antykoncepcja

igła

ajajaj89, fiksacja oralna w dorosłym życiu wynika z problemów, jakie pojawiły się w tym stadium, kiedy człowiek był małym dzieckiem. Stadium oralne, według stadiów rozwoju psychoseksualnego Freuda, przypada na pierwszy rok życia, kiedy stymulacja oralna niemowlęcia przybiera formę ssania, jedzenia, gaworzenia, płakania. Według Freuda, zadaniem na ten okres rozwojowy jest przezwyciężenie zależności. Do późniejszych oznak problemów rozpoczynających się w tym stadium można zaliczyć palenie papierosów, obgryzanie paznokci, żucie gumy, obżarstwo, otyłość, gadatliwość, zależność i łatwowierność. Nie pamiętam, czy w książce "Mieć czy być" Fromma było coś na temat fiksacji oralnej. Być może coś było, chociaż nie wiem, czy nie pisał o tym przypadkiem w "Ucieczce od wolności". Obie książki czytałam dość dawno i po prostu już nie pamiętam.

tragedia - dramat

echolalia

pomidorowa z makaronem podbijam: wino czy piwo?

bezludzie - samotność

mutyzm

Sycylia - wyspa