( Dean )^2

Miilena, Mam tą samą sytuację chociaż jestem facetem.Wytłumaczenie widzę na trzech polach.Pierwsze jest takie że sporo osób które piszę że ma depresje i cięzkie życie,nie ma jej wgl.To szczególnie typowe u kobiet,poznałem sporo zaburzonych kobiet,naprawdę sporo i w mojej opinii 1/3 z nich nie miała żadnych zaburzeń była po prostu rozszczeniowo nastawiana do życia,niedojrzała i malkontentna i zdawało im się że mają depresje.Takie problemy pierwszego świata które nazywały depresją. Drugi aspekt,równie ważny to skala zaburzeń psychicznych.Możesz mieć tylko depresje,np.biologiczną,ale pochodzić z dobrego domu pełnego miłości i łatwo wtedy budować związki.Ale depresja może być tylko zaburzeniem towarzyszącym,szczególnie jesli pochodzisz z patologicznej rodziny.Nie masz wzorców dobrych relacji,boisz się bliskości i wtedy nie zbudujesz związku. Trzecie,to po prostu szczęscie.Czasem zbiegem okoliczności trafisz na kogoś z kim uda się zbudowąc relacje mimo zaburzeń,kot jest na tyle wyrozumiały i cierpliwy żeby dać Ci sie rozwinąć i nauczyć sie zdrowej emocjonalności. Ogólnie na pocieszenie moge Ci powiedzieć że kobiecie tego typu zaburzenia łatwo się wybacza,facetom nie.Niestety.

Znowu wszystko bez sensu.

Stres...

Poznałem wczoraj strasznie miłą dziewczynę i fajnie sie nam gadało,mam nadzieję że w przysżłym tygodniu odważe się wziąć od nie numer.

Miałem taką fazę,przechodzi nie bój się:) Dziś wszedłem na forum na którym pisałem jeszcze w LO,prawie 400 postów tam nabiłem.Naprawdę nostalgia mnie ogarnęła gdy czytałem swoje przemyslenia sprzed 10 lat,jeszcze wtedy gdy depresyjne epizody zdarzały się rzadko i miałem dużo wiary w życie.

abrakadabra xx Poruszyłeś cholernie ważny temat.Temat którego nie rozumiałem przez 25 lat życie. To czy umiesz sobie zjednać,czy umiesz zawiązywać przyjaźnie,bliskie związki to tak na prawdę najważniejsza umiejętność w życiu.Znalezienie pracy,rozwój kariery,znalezionie dziewczyny,potem żony,przyjaciół.Nie wspominam już jak bardzo samotność wpływa na na nastrój. Nie mam pojecia jak ludzie to robią że lubią się nawzajem i oni lubią ludzi.Między mną a innymi ludźmi jest jakiś niewidzialny mur który mi nie pozwala zbudować żadnej bliskiej relacji. Nie wiem jak zbudować realcje z ludzmi,nikt mnie nie lubi tak naprawdę.Ale w 2016 roku spróbuje to zmienić i jak się cos dowiem to dam znać.

Codziennie uczę się programowąc,sprawia mi to radość,ale codziennie też popadam w wątpliwości że nic z tego nei będzie,nikt mnie nie przyjmie bo jestem za stary i nie mam wykształcenia w IT.

Zacząłem się uczyć programować,mam nadzieję że nei jestem za stary na to,bo sprawia mi to frajdę.

Ludzie mnie nienawidzą.

Dzieciństwo?Chvjowe. Kiedy myśle o dzieciństwie,pierwsze uczucie jakie odczuwam to lęk.Moje dzieciństwo było pełne lęku,myśle że jest głownym źródłem moich zaburzeń.Zresztą mój psychiatra stwierdził to samo.

Łee a choroby weneryczne?

No to ja mogę wpaść tak jak pisałem

No ja tez moge:) Wypali to?

Już wiem że niestety ten rok będzie o wiele gorszy niż poprzedni,a on wcale nie był dobry....

Nienawidzę świąt,nienawidze wracać do domu,nienawidzę tego miejsca,już po samym przyjezdzie czuje sie zmeczony i zestresowany.

Czuję się fatalnie ostatnimi czasy.

Skończyła się moja passa dobrego nastroju i checi do życia.

Nie rozumiem dlaczego ludzie mnie intuicyjnie odrzucają i nie lubią.

Są takie dni,że czuję że mogę z tego wszystkiego wyjść,z samotności,odrzucenia,depresji.Entuzjazm,oby nie zgasł.

Pierwszy od dwóch tygodni spadek,a już było dobrze;/

Hmm pewnie masz rację.Ale najlepiej widać to z kobietami,kompletnie nadużywam lewej półkuli w kontaktach z nimi,ale nie tylko,nawet jak na faceta jestem mało uczuciowy.Za dużo czasu siedziałem w swojej głowie,świecie idei,koncepcji i tego cąłego syfu.W tym wieku powinienem już biegle radzić sobie z kobietami a jestem na poziomie rozwoju gimnazjalisty niestety...

Zrozumiałem że całe życie używałem tylko lewej półkuli i zupełnie nie rozumiem świata ludzkich emocji.

Znowu czuję przeszywający ból.Taki ból emocjonalny który zmienia się w fizyczny.

Nie wiem,co dalej ze sobą zrobić.Kończą się studia,myślałem o przebranżowieniu się do IT ale brak formlnego wykształcenia i mój wiek,odbierają mi chęci.

Spoko,myśle że mozemy sie spotkać w bardziej kameralnym miejscu:D Jak na razie 4 osoby się chętne a jesze bardzo dużo nie odebrało moich wiadomości:P