chojrakowa

Najadłam się jak prosię i popijam herbatę z nadzieją, że ból żołądka kiedyś minie. Tęsknię za K, brakuje mi go, nie rozumiem czemu nie mogliśmy spędzić tego czasu razem. Zwykły smutek, nic więcej. Wesołych dzieciaki, dobrze że się mamy.

Kontrast, uwielbiam Cię Staram się nie myśleć za dużo. Po prostu. Na codzien mam w sumie dość restrykcyjna dietę, sporo się ruszam, i do tego wrócę wracając do domu. Próbuję wpisać swoją wybrakowaną osobę w klimat świat jak umiem i... Chyba mi się ostrożnie podoba.

Pojechałam na święta do rodziny, challenge accepted. Dużo jedzenia. Oddycham głęboko.

Nie mogę edytować posta a więc... Całe miasto z pracy do domu z buta. Czuję się chora razy dwa i wcale mi nie lepiej. Powinnam się pakować a mam ochotę schować się pod lóżko i udawać, że mnie nie ma.

Kontrast, nie da się ukryć. Średnio dziś ale jestem chora i przed okresem, to niby jak ma kurva być? I paranoja jedzeniowa turn on. A tu święta przede mną... Chciałabym miec czysty umysł ale bieganie odpada i w sumie - biorąc pod uwagę że biorę trzeci w ciagu dwóch miesięcy antybiotyk - marsze wszelakie chyba też. A szkoda.

Jestem w dupie. Kontrast, napijmy się u ciebie w LA za moje zjebane życie.

Naemo, ciesz się że nie halopopierdol. To szpital, nie turnus rehabilitacyjno-wypoczynkowy Trzymać kciuki.

Pobiegane ale słabo, bieganie jak się jest chorym to sam w sobie słaby pomysł. Ale i tak mi lepiej, chociaż troche Rozmowa przełożona na jutro i może lepiej.

Kontrast, pula podstawowych, tych najbardziej zębatych, dziecięcych lęków nie jest duża ale wcale nie musi być żeby człowieka zeżreć. Wiesz dobrze czego się boję. A ryzykuję tym, wciąż o to się ocieram. Co do faz w których potrzeba bblokerow - jestem borderem, wszystko trwa chwilę, tylko mocno. Ale czy to od palenia? Who knows. Załatwię co muszę i zapiehrdalam biegać, nie ma wyjścia.

Kontrast, a kiedy była? No może. Nie podejrzewałabym siebie o takie pokłady złości tak czy tak. Jak i o wiele innych w sumie, więc czcza gadka. K chce się spotkać. To oznacza rozmowę której boje się przekoszmarnie. Serce właśnie rozpoczęło wydzieranie się z klatki, świetnie.

Kontrast no w sumie to nie palę teraz praktycznie wcale. Ale regularne jaranie to minęło jakiś czas temu już... No wiesz co zdarza mi się właśnie, no nie żebym była umierająca jakaś ale jednak przeziębiona. Pilnuję żeby to bieganie nie poszło w kierunku misja-autodestrukcja bo czuję pismo nosem

Skaleczona to ty dopiero wyjdziesz stamtąd, no ale ale to tylko moja opinia a z tym jak z dupą - każdy ma własną.

Kontrast, no masz rację. Dobrze pamiętam czasy, kiedy złości nie odczuwałam praktycznie wcale i to tez było patologią. Jak kreśliłam - wiadomo. Nawet drzwi z zawiasów poleciały jak je potraktowałam z buta A teraz? Nie wiem. Może zjarałam sobie na stałe jakieś styki we łbie proszkiem, albo to jakaś reakcja na stałe - nie oszukujmy się - wysokie napięcie w związku z moją obecną sytuacją? Nie mam pojęcia. Jestem chora jak pies za to. Co u Was? Tak Naemo, z izolatką super myśl. Jeszcze niech ci halopopierdol walną w nagrodę i żyć nie umierać

Kontrast, nie od dziś U mnie hasło na dziś: złość. I to jaka! No nie caly dzień bez przerwy, bo nie byłabym sobą, ale w większości. W życiu chyba nie odczuwałam tak wielkiej wściekłości. Pobiegałam i jest lepiej. Bieganie w czasie, kiedy jest się chorym to pewnie nienajlepszy pomysł ale nie miałam wyjścia, bo napięcie by mnie zżarło. Jest tu kto?

Zaś rozrywka

Jedyna opcja to przestać panikować, wziąć trzy głębokie oddechy i PRZECZEKAĆ Za moment będzie inaczej. Serio, możesz mi wierzyć na słowo. A potem znajdź coś pozytywnego w tym, co ma Cię spotkać. Ileż ja do tego dorastałam (nie to, że zawsze się udaje, ale jest orient chociaż jako taki) Źle się czuję, jestem chora i bez sił. I PMS nadciąga, ratuj się kto w boga wierzy

A cóż ona miałaby Ci zaradzić na to? I co miałoby wpadnięcie pod samochód zmienić w Twoim życiu? Ja dzisiaj w miarę. Nie chcę wnikać za bardzo bo jeszcze dojdę do jakichś niespecjalnych wniosków i wymyślę coś co mnie przerazi, a po co

Hehe dzisiaj chyba taki dzień, ja też miałam masakrę. Napięcie max, galopem wywaliłam z zajęć i przemaszerowałam przez całe miasto z buta do domu. Dodam, że jestem chora, ale jakbym chociaż nie pochodziła to chyba by mi łeb eksplodował. Oczywiście szeroki strumień nienawiści do samej siebie i wqurw jak 150. Rany Rozładowałam, jakoś się rozeszło bez strat. A ja i tak wiem, że to lęk i nawet wiem jaki i co mi po tym, skoro wciąż nie potrafię nic poradzić. W nocy przebieram się średnio dwa razy, śpię do dupy ale bez imovane. Miał ktoś tak? Ileż można się pocić, chodzić, budzić, lóżko mi zbrzydło, prać nie nadążam... A z rzeczy pobocznych: Obcięłam włosy na krótko i wyglądam jak mały japoński chłopiec (rano nie mogłam na siebie patrzeć...) Jak tam Robaczki? Naemo, lepiej coś?

To znaczy, że mam po nim wysypkę. Uczulenie czy co. A że piszę coś od czasu do czasu to (niestety) wcale jeszcze nie oznacza, że żyję... Bez imovane o spaniu mogę zapomnieć, w dodatku tolerka mi skacze jak szalona - do przewidzenia Biegam/ćwiczę/maszeruję w ramach rozładowania napięcia, bo inaczej chyba rwałabym włosy z głowy. Staram się ogarniać, wychodzi różnie. Ciężko mi strasznie, zły czas. Ale staram się. Naemo, ciesz się relacją. Nie szukaj ch do d. Zapamiętaj jak to jest chcieć być zdrowym i idź po to Trzymam kciuki i czekam na relacje.

A kto nie No ja noe mogę tego brać bo mnie sypie, ale Ci co brali chyba generalnie chwalili. Grunt to nastawienie więc... Nastawiaj się i bierz.

To wszystko zależne od emocji, pamiętaj. Dawaj znać co u psychiatry konieczko. U mnie dolina się zaczyna A tak serio - jest źle. Jestem chyba nerwowo wyczerpana, nie śpię (znaczy śpię ale po odpowiedniej premedykacji), wściekam się i płaczę na zmianę. Muszę się jakoś przedostać do trybu przetrwania bo zwariuję. Na szczęście w sytuacjach awaryjnych zwykle biorę się w garść, a że lada moment taka nadejdzie to liczę, że się z tej okazji pozbieram. Ale ciężko mi.

Naemo i tak powinno to wyglądać myślę Super się cieszę!

Naemo, chyba zaginione w kąt Jestem znerwicowana, rozczarowana i smutna. Mam wrażenie, że serce chce wydostać się z klatki piersiowej, wali okrutnie. Wczoraj wieczorem sporo myślałam i wnioski do których doszłam nieco mnie przerażają. Potrzeba mi będzie dużo siły i odwagi, żeby zrealizować tą misję, ale nie mam wyboru. Bo zaczynam się kończyć. Wdech.... Ogarniam się, biorę prysznic i zaczynam dzień. Dzień na odstresowanie, uspokojenie, ukochanie siebie. A u Was Robaczki co?

Cały dzień super. Oczywiście wieczór zjebany tak, że płakać mi się chce. Jestem w dupie. Jutro zrobię wszystko, żeby do tego nie dopuścić. WSZYSTKO.

Czuję się średnio, na pewno jednak dużo lepiej niż wczoraj wieczorem. Bo był armagedon Nie mogłam spać, znów. Czułam jakby miało mi łeb rozyebać od myślenia o bzdurach. Te noce mnie wykańczają. Przysypiam i budzę się co chwila zlana potem, nie wiem ile razy. A u Cb?