Goldielocks

pustka - samotność

To, że jest i mnie niszczy... Truskawki czy poziomki?

dzień jak co dzień - rutyna

ludzie nieznoszący sportu - strongmani XDDDD

A jakie są dowody na to, że ta metoda działa??? Nie wiem, ale do takich rzeczy podchodzę bardzo sceptycznie...

Jem budyń. XD

element mojego zaburzenia - lęki

kibole - "prawdziwi" kibice

To i ja się przyłączę. Odpowiedni człowiek na odpowiednim miejscu. Gratuluję Darku! :*

Jesteś uczennicą gimnazjum - a więc wszystko przed Tobą. Nie wierzę, że nie ma rzeczy którą byś się nie interesowała, w której nie byłabyś dobra. Na pewno drzemią w Tobie ogromne możliwości, tylko jeszcze ich nie odkryłaś. Nie tak łatwo odnaleźć cel życia, ścieżkę po której chciałoby się kroczyć... Jednak warto szukać, a to już jakby cel sam w sobie. Prędziutko do specjalisty, jak już pisałam.

Bellax - po pierwsze witaj, miło Cię poznać. Bardzo mnie zaniepokoił fakt, że nie chodzisz do szkoły... Rezygnujesz z edukacji, przez sytuację w domu (tutaj mogłabyś coś więcej napisać :)), przez rówieśników... Jesteś uczennicą gimnazjum, szkoły średniej? Co do braku akceptacji ze strony rówieśników, wyobrażam sobie jak musi Ci być ciężko... Ale, ale pomyśl, o tym że edukacja umożliwi Ci - nowy start, dostanie się na wymarzone studia, lub do dobrej szkoły średniej. Ja na swoim przykładzie mogę powiedzieć, że ze wstydu (m.in.) przed oceną "środowiska", nie wróciłam w pewne ważne dla mnie miejsce... A wszystko przez taką jedną niezałatwioną sprawę... Jestem w trakcie przygotowywania się do zmian w moim życiu. Czas przyjąć wszystko na klatę i się nie poddawać. Twój zły nastrój, okaleczanie się - jak najszybciej idź do specjalisty, psychologa, psychiatry. Nie ma na co czekać! Nie wstydź się rozmawiać z bliskimi, bo możesz więcej zyskać niż stracić. Tym bardziej, że są zainteresowani tym co się z Tobą dzieje. Pozdrawiam. :)

zomo - Harcerstwo

paskudne choróbsko - nerwica natręctw

Tom Hanks - "Filadelfia"

Problem... Czekam na info i się denerwuję... Oby było dobrze, mam taką nadzieję...

Układanie ciuchów kolorystycznie. Kupować tańsze papierosy, czy przestać palić?

słuchawki na uszach - "cast away"

PRL - "Solidarność"

Lena - wydaje mi się, że bez wizyty u psychiatry się nie obejdzie. Chyba, że miałaś już okazje z takowej skorzystać. Przed pierwszą wizytą odczuwałam niepokój i czułam się, jak ten przysłowiowy "czubek". Żałuje tylko jednego, że nie zaczęłam się leczyć wiele lat temu, kiedy pojawiły się pierwsze oznaki choroby, która dziś jest już dosyć zaawansowana. Ale mam zamiar się jej pozbyc i to na dobre, czego życzę i Tobie. Co do tej depersonalizacji, chyba przechodziłam coś podobnego. Czułam się jakbym nie była sobą... tylko kimś zupełnie innym... A te "myśli" jeszcze to uczucie potęgowały. Przy atakach paniki farmakologia będzie nieunikniona - i powiem Ci, że mimo wszystko warto. Lepsze to niż poczucie, jakbym miała łazić po ścianach... Straszny ból. Ja Cie też serdecznie pozdrawiam, jak będzie Ci źle to pisz śmiało na forum albo na pw. Swietlana - Co się dokładnie dzieje? Chorujesz na nerwice natręctw? Obawa przed wyjściem z domu - to może być Agorafobia. Boisz się, że Ci się coś stanie? Moja mama cierpiała na agorafobię i udało się jej z tego wyjść, więc nie trać nadziei. Witam i pozdrawiam.

Witaj na forum Macieju.

Pidżama Porno - Twoja Generacja - http://www.youtube.com/watch?v=sB9AJdndUcM

program Zerwane więzi - TV

dyktatura - demokracja

koniec związku - zerwanie więzi

Monii - mnie najgorsze objawy dopadały np. w wakacje, kiedy miałam dużo wolnego czasu... zonk. :/ Teraz wkręcam sobie raka skóry, bo dzisiaj zauważyłam jakiś dziwne znamię na nodze. I boję się iść do lekarza. Nie dość, że NN, lęki, to jeszcze ta głupia hipochondria. Bleee. :/