Badziak

Brałam Wellbutrin z escitalopramem (to następca citalopramu). Well zabił wszystkie pozytywne skutki esci. Zrobiłam się płaczliwa, lękliwa, czułam nieustanny niepokój i takie nieprzyjemne nerwowe pobudzenie. Poza tym dużo energii fizycznej, zniknęło uczucie ciężaru w nogach. Wytrzymałam na nim jakieś 1,5 tyg. Może jakbym wytrzymała dłużej to negatywne skutki by zniknęły, ale nie miałam cierpliwości. Musiałam jakoś funkcjonować. Za to drugi dzień brania wspominam cudownie - to wtedy uwalniają się jakieś tam metabolity i pojawia się działanie na dopaminę. Mnóstwo energii, świetny nastrój, słowotok, euforia. Genialne przeżycie Cały dzień latałam jak naćpana. Zrobiłam wszystko do czego nie mogłam się zabrać przez wcześniejsze pół roku. Może kiedyś to powtórzę, bo zostało mi jeszcze całe opakowanie tego specyfiku Z tego co czytałam na amerykańskich forach połączenie esci + bupropionu bywa stosowane i dobrze działa na ludzi, więc bądź dobrej myśli.

Żartujesz sobie? Ludzie mają błędne pojęcie o wielu kierunkach. To, że jest się na lotnictwie to nie znaczy, że nie ma na nim ekonomii czy ochrony środowiska. Na weterynarii mają statystykę (matematyka), a przecież to kierunek biologiczny. Wiele przedmiotów nie ma wiele wspólnego z docelowym zawodem. To, że ktoś jest na informatyce to nie znaczy, że nie będzie miał matmy. Matematyka to podstawa!

Każda szkoła zapewnia pomoc materialną uczniom, których rodzice nie radzą sobie finansowo. Porozmawiaj z wychowawczynią/dyrektorką/pedagog. Na pewno znajdą wyjście z tej sytuacji.

Dobrze by było zmodyfikować tytuł tematu, bo jak powszechnie wiadomo, psycholog nie przepisuje leków i może to wprowadzić kogoś w błąd.

Dokładnie. Astrolodzy świata uspokajają - wszystko jest po staremu. Na gazeta.pl można znaleźć sprostowanie tych rewelacji.

Popieram. Chory człowiek potrzebuje pozorów normalnego życia.

Nie możesz być zniewolona przez jego chorobę. Jesteś przy nim, dbasz o niego, kochasz go, więc nie odbieraj sobie prawa do tańczenia, spacerów czy innych rzeczy. Dlatego porozmawiaj z waszymi przyjaciółmi, dowiedz się dlaczego się od was odwrócili i może odnów z nimi kontakt. Jesteś w bardzo ciężkiej sytuacji, bo jesteś w trudnym związku. Tym bardziej potrzebujesz ludzi, którzy będą Cię w tym wspierać, bo opieka nad chorym ukochanym do łatwych nie należy. Rozumiem, że możesz nie dawać sobie z tym rady, on sam pewnie ledwo sobie radzi. Potrzebuje szczęśliwej kobiety, żeby widzieć światełko w tunelu. A jak masz być szczęśliwa jak narzucasz sobie ograniczenia? Jeśli chodzi o dzieci to przykre, ale jakby się uprzeć to można by coś zmajstrować. Tylko tu się pojawi kolejny problem. Opieka nad mężem na wózku + opieka nad małymi dziećmi = dużo opieki pochłaniającej mnóstwo energii. To czy temu wszystkiemu podołasz zależy od Ciebie; najważniejsze pytanie w tej kwestii to czy tego chcesz? Czy chcesz takiego życia dla siebie?

Miłość? A może raczej zazdrość o to, że 'należy' do innego faceta?

Przeczytałam całość. W dniu dzisiejszym nie mam weny do pisania postów, także powiem Ci jedno - masz genialną stylistykę! Musiałeś być świetny z polskiego.

Dla mnie pod pojęciem 'rozbicia rodziny' znajduje się również kryzys powstały z ewentualnego dowiedzenia się o zdradzie. Dramat żony, złe wzorce dla dzieci etc Może rodzina nie rozbije się doszczętnie, ale jej struktura będzie naruszona, a cierpienie jej członków będzie determinować czyny, a co za tym idzie - wspólną przyszłość.

To, że pociąga Cię seksualnie to nie znaczy od razu, że się zakochałaś. Po prostu jest niedostępny (ze względów kulturowych, tzn. posiada żonę i dziecko) i dlatego czujesz tak intensywne pożądanie. Podobnie jest u osób, które lubią seks w miejscach publicznych. Z jednej strony wiedzą, że NIE MOGĄ (również ze względów kulturowych), ale to sprawia, że jeszcze bardziej CHCĄ! Samonapędzające się koło. Opamiętaj się w porę i nie rozwalaj życia jego dzieci. Żonę pal licho, znajdzie innego, ale dzieci szkoda. Mniemam, że nie wiązałabyś się przyszłościowo z facetem, który robi takie numery, więc to raczej przelotna znajomość. Tym bardziej nie warto.

Słyszałam o czymś takim jak depresja reaktywna, czyli stan depresyjny pojawiający się w odpowiedzi na wydarzenie stresogenne (jak utrata dziecka, pracy czy właśnie areszt). Może dotyczy to właśnie Ciebie. W szpitalu powinni Cię zdiagnozować. Pytanie czy Twój oddział jest uznawany za siedlisko specjalistów czy miejsce do pomieszkania? Poszukaj informacji w google, bo może się okazać, że tylko nafaszerują Cię lekami, a z psychoterapii indywidualnej czy chociaż zajęć grupowych będą nici i wrócisz rozczarowany, że szpital nie pomógł.

Ludzie zakochują się poprzez komunikację ze sobą nawzajem. Większość komunikacji (ok. 80%) stanowi ta niewerbalna czyli gesty, mimika, ton głosu, sposób mówienia, stania, chodzenia, zapach, kontakt wzrokowy, zachowanie, powierzchowność. Jak można się zakochać dobrowolnie ograniczając komunikację do zdań złożonych przesłanych przez gadu?

Dokładnie. Jeśli korzysta z jakiegoś konkretnego podręcznika to przerabiajcie razem tematy w przód. Wygląda na to, że największe tematy ma z mówieniem, ale tak to już zwykle bywa, że gramatyka i słownictwo są w porządku, a człowiek się nie umie wysłowić. Także przerabiajcie najbliższe tematy z naciskiem na mówienie. Zazwyczaj w podręcznikach masz polecenia w stylu 'Wyraź swoją opinię o sensowności wprowadzania mundurków szkolnych' i wtedy najpierw niech się zastanowi po polsku, potem niech skleci kilka zdań (albo przetłumaczy te, które powiedziała po polsku), a jeśli to ma pomóc to niech nawet napisze je na kartce i powtarza tyle razy, żeby wychodziło jej to płynnie, a jak trzeba to niech się nawet uczy na pamięć. Poziom lęku się zmniejszy, gwarantuje. Gorzej jak lęk pojawia się już przy uczeniu się angielskiego. W tym może być problem, że ze strachu będzie się zapierać rękami i nogami. W każdym razie bądź cierpliwy i wyrozumiały. Nie wywołuj presji, rozładowuj atmosferę żartami i pogodnym uśmiechem, nie denerwuj się na nią.

Popytaj na forum Hyperreal.

A do leczenia ADHD używają amfetaminy (paradoksalnie, bo przecież amfetamina pobudza). To już wolę Polskę niż Kanadę. Narkotyki na receptę to nie dla mnie. Wystarczy się rozejrzeć ile osób jest już uzależnionych od benzo.

coś może być na rzeczy bo jak zaczęła mi się nerwica to lekarze psychiatrzy mnie pytali o urazy głowy, czyli coś może mieć to wspólnego Szkoda że musimy się tego wszystkiego domyślać a nie ma tego gdzieś jasno napisanego, uważam że powinny być informacje dla pacjenta z nerwicą jasno podane i obszerne, niestety nic takiego nie ma w naszym kraju. Diabetycy np mają super informacje o swojej chorobie, informatory, ksiązki, bibliografia, informacje jak dbać o siebie itd. O matko, przecież to oczywiste. Urazy głowy bardzo często wywołują cechy napadowości w mózgu. Tzn. że ryzyko drgawek (jako efekt uboczny stosowania leku) wzrasta. Co nie znaczy, że mamy padaczkę. Możemy mieć po prostu trochę obniżony próg drgawkowy. Dlatego jeśli mieliście w przeszłości uraz głowy to lekarz nie powinien wam zapisywać amitryptyliny, klomipraminy czy wenlafaksyny. Najbezpieczniejszy pod tym względem jest moklobemid (ryzyko wystąpienia drgawek 0%). Czynniki predysponujące do wystąpienia napadów padaczkowych w trakcie leczenia lekami psychotropowymi (19, 22). Czynniki kliniczne: 1. Napady padaczkowe w wywiadzie lub wywiad rodzinny w kierunku padaczki 2. Wywiad w kierunku chorób mózgu lub zaburzeń rozwojowych 3. Nieprawidłowości w badaniu neurologicznym 4. Nieprawidłowy zapis EEG przed wprowadzeniem leku 5. Miażdżyca 6. Wywiad w kierunku urazów mózgu, utrat przytomności 7. Terapia elektrowstrząsowa w przeszłości 8. Choroby towarzyszące (źle kontrolowane nadciśnienie tętnicze, encefalopatia wątrobowa, zaburzenia odżywiania)

http://vod.onet.pl/samookaleczanie,6124,film.html Dokument o samookaleczeniach dziewczyn w Ameryce

Mi spowodował myśli samobójcze z ogromną chęcią do realizacji. Bogu dzięki, że nie byłam w domu, więc nie miałam pod ręką GBL, bo już by mnie tu nie było. Na lęki specjalnie nie wpływał. Ani nie zwiększał ani nie zmniejszał.

Trochę poszukałam i w Krakowie to robią: http://5wszk.com.pl/nucmed/kliniczna_perfuzjamozgu.htm Ciekawe ile to kosztuje. Chętnie bym się wybrała, a do Krakowa nie mam daleko.

Albo ceny różnią się w zależności od regionu. Ja mam tak tanio na podkarpaciu. Jak ktoś mieszka w Warszawie to wiadomo, że będzie drożej.

Po wenlafaksynie 75ER wpadłam w stan mieszany tzn. w depresję z dużym pobudzeniem. Pojawiły się u mnie tak silne myśli samobójcze z planowaniem, że myślałam, że nie dożyje świąt. Teraz zmniejszono mi dawkę (37,5) i zmieniam na citalopram. I tu moje pytanie; psychiatra powiedział mi, że mam odstawić wenlafaksynę z dnia na dzień i zacząć brać citalopram - mogę tak zrobić? Czytałam o bardzo nieprzyjemnych skutkach odstawienia wenlafaksyny i mam wątpliwości... Czy nie powinnam tego robić małymi kroczkami, a nie tak z dnia na dzień?

Przecież tu nie chodzi o to, że poszedł na kawę tylko o kłamstwo. I z tego co powiedziała ta dziewczyna wychodzi na to, że to nie był pierwszy raz.

Jak to "nagrałeś"? Skąd wiedziałeś, że akurat coś podobnego powie? Zawsze trzymasz telefon w pogotowiu? Brzmi to dość dziwnie...

Trzy kobiety, trzy ukraińskie miasta, trzy różne przypadki zmagania się z AIDS. Reżyserki, siostry Anya i Leeza Meksin swoją trylogią "Bałka. Trzy historie" wołają o pomoc - pokazują problem choroby, która coraz szybciej rozprzestrzenia się po ich kraju. http://www.tokfm.pl/Tokfm/1,110500,8791869,_Balka__Trzy_historie___ZOBACZ_FILM_.html Jak umiera się w szpitalu dla psychicznie chorych? Na trzy sposoby - odpowiada jeden z więźniów zakładu, poeta Bubu, w swoim wierszu "W domu umarłych". Jego poemat to narracja niezwykle wrażliwego społecznie filmu reżyserki Debory Diniz. http://www.tokfm.pl/Tokfm/1,110500,8789005,Jak_umiera_sie_w_szpitalu_dla_psychicznie_chorych_.html