L.E.

Może ja jestem naiwna, ale zawsze mi się wydawało, że jak terapia nie działa to trzeba szukać powodów dlaczego tak jest, a nie krytykować samą ideę terapii.

niewypowiedziana, jak dla mnie to boczki i buły na udach są dużo gorsze Nawet w najchudszej fazie się cholery nie ruszyły ani o milimetr

Dopiero 13, a mi się udało już zrobić 3 konstruktywne rzeczy

Mam tak samo. Może z wyjątkiem tego, że raz na kilka miesięcy dostanę mega zassania na słodkie i szukam słodyczy aż znajdę A i tak dupa rośnie Muszę coś wymyślić, żeby ćwiczyć regularnie. Niby dużo ćwiczę z kinektem, ale jakoś mnie to nie motywuje za bardzo. Pewnie powinnam wrócić na siłownię, a brak mi czasu i samozaparcia. Mieliśmy z moim facetem zapisać się na kendo i nawet się na to cieszyłam, zwłaszcza, że od kilku miesięcy chcemy razem ćwiczyć jakąś sztukę walki, ale teraz mam wrażenie, że mi się to szybko znudzi i że wolę jakieś aerobiki i inne zumby. I w sumie to nie wiem, co ze sobą zrobić

pisanka, w sumie na komunii też ludzie robią filmy, a tam nic się nie dzieje poza siedzeniem przy stole. Kiedyś w akademiku wylądowałam na "imprezie" polegającej na oglądaniu filmu ze ślubu ludzi, których ledwie znałam. Worst party ever! A kiedy planujecie ślub?

pisanka, ja fotografa to bym nawet i wzięła, ale kamerzysty nie. I tak później nikt tego filmu nie ogląda, no może poza rodzicami A do tego nic tam nie ma poza tym, że ludzie jedzą i niezbornie podrygują na parkiecie

slow motion, szkoda, że nie da się jakoś tak wirtualnie przesłać komuś swojego nadmiaru zjedzonych kalorii. A jakbyś spróbowała na przykład jeść więcej owoców? Są zdrowe, ale mają całkiem sporo cukru

Myślę, że większość się z tym zgodzi, że trzeba trafić na odpowiedniego terapeutę, bo źle prowadzona terapia może tylko przeszkodzić. Ale jest przecież dużo dobrych terapeutów.

slow motion, a ile kcal jesz dziennie. Mi to się ciężko do tych 1800 ograniczyć

Elena_93, na Twoim miejscu zaczęłabym od zrobienia badań krwi i może jakiejś suplementacji diety, częstszego uprawiania ćwiczeń. Pewnie jak tak siedzisz przed komputerem to się za dobrze nie odżywiasz i to też może pogarszać Twój nastrój. Jeśli badania nic nie wykażą to powinnaś iść do psychologa chociaż na jakąś wizytę kontrolną, bo to może być początek depresji.

Elena_93, to co opisujesz może być objawami depresji albo po prostu obniżonego nastroju. Od jak dawna się taki stan utrzymuje?

A moi rodzice kompletnie nie rozumieją, czemu ja się leczę. Pewnie dlatego, że gdyby przyjęli to do wiadomości, musieliby zaakceptować to, że zrobili coś źle. Mało kto ma takie szczęście, że rodzice są w stanie zrozumieć go i wspierać podczas leczenia.

Adekwatna, myślę, że powinnaś przestać przejmować się tym, co ktoś sobie o Tobie pomyśli i skoncentrować się na tym, co jest dobre dla CIEBIE. W takim stanie, w jakim jesteś na pewno czujesz się bardzo nieszczęśliwa i to się nie zmieni, dopóki nic z tym nie zrobisz.

laik, raczej nie, po prostu wszystko we mnie narastało przez wiele lat. Potem jedna trauma była, ale to już raczej w ramach wisienki na torcie, bo doszło kilka dodatkowych objawów do tego, co już było. Lilith, w sumie to nigdy nie liczyłam lat Zaczęłam jakoś w drugiej klasie liceum, ale najgorsze stadium osiągnęło na pierwszym roku studiów (dopiero wtedy odkryłam, że żyletką można się pociąć skuteczniej niż nożem). I jakoś pod koniec pierwszego roku przestałam. Później miałam epizody co jakiś czas, ale już bez szaleństw, bo i mało i słabo się cięłam. W przeciągu ostatnich trzech lat zdarzyło mi się to dwa razy, ale już tak bez przesady. Ostatni raz 1,5 roku temu. W każdym razie taką konkretną i nałogową fazę miałam przez jakieś 3 lata, również z przerwami.

laik, depresja raczej lekka, ale z mega tendencją do samookaleczeń + nerwica natręctw (na tyle silna, że miałam problemy z wyjściem z domu) + nerwica lękowa (też konkretna). Leczę się od trochę ponad 2,5 roku. Za 1,5 miesiąca kończę terapię. Teraz powiedzmy, że już tylko "wygładzam rogi" A terapia w nurcie psychodynamicznym.

Wszystko zależy i od pacjenta i od terapeuty, ale z perspektywy osoby, która została wyleczona przy pomocy terapii mam ochotę bronić jej jak niepodległości. Leki tak na prawdę tylko "wyłączają" problem. Ja szłam na terapię przekonana, że i tak nic z tego nie będzie, a jednak efekt jest i to spektakularny i jestem pewna prawie na 100%, że nie jest to żadne złudzenie ani mój wkręt

Aranjani, bardzo dobrze A ile czasu już minęło? Mi udało się dzisiaj ogarnąć kryzys, wziąć się do roboty i wygrzebać się z doła, w którym pogrążałam się dwa ostatnie dni

Wyprodukowałam moje dzieło, nad którym siedziałam od tygodnia. I wysłałam. A zamiast czuć ulgę, że nic nie muszę robić, jestem przybita i mam wrażenie, że jest mega beznadziejne

Mushroom,

*Wiola*, też się możesz wkręcić do seksbiznesu Ty to byś i 600 mogła brać

Mushroom, jaki alfons? Też możesz świadczyć usługi, poszerzy nam to zakres klienteli

tomaczyk, a co jest złego w masturbacji? Jeśli brak seksu jest dla Ciebie taki frustrujący, to czemu nie?

Możemy też pomóc temu panu od seksu raz w tygodniu Ciekawe, kiedy nas ktoś pogoni za offtop

Candy14, proponuję też specjalną ofertę motywującą - za każdy postęp w leczeniu jedno pokazanie cycka gratis

tomaczyk, jedyne co mi przychodzi do głowy to zaspokojenie potrzeb we własnym zakresie. Nie ma co tu dużo filozofować