Korba

Ja myślę, że takie proste, szczere i ujmujące jednocześnie słowa zupełnie wystarczą.

bycie natrętnym to nie to samo co nerwica natręctw... to nie natręctwo, to zachowanie, które można powstrzymać. po prostu przestań nachodzić ludzi tak często, jesteś chłopie zdrowy, pomyśl trochę, może Ci ludzie mają rację.

[videoyoutube=EuMzIE2xFpI&feature=related][/videoyoutube]

Miniona Niepostrzeżenie odeszła Bez uprzedzenia Bez pożegnania Spojrzenia nie wysłała przez ramię Szybciej niż krótka myśl Że niepotrzebna Że nieprawdziwa Umknęła przez ledwo luźne palce Śmierć ze starości Oczekiwana i zaskakująca Wydarta dziura Fascynacja Tobą Nie-miniona Nie fascynacja Nie miłość a Tym czuję Mgnienie Twarz i Oczy Usta Twoje Nie czekam widzę Nie szukam pragnę Moje Serce Dłonie Ciepło Drżenie Wracasz Jesteś więc Mnie zachwycasz

żeby wena do pisania powróciła a razem z nią wena do życia.............................................

ale nie wiem co powiedzieć zapadam się...

po xanaxie chwila przerwy. teraz powrót stanu warzywno-otępiennego i szczękościsk. jakieś pomysły? w łeb se palnąć czy się znowu pociachać?

mam pustkę w głowie... jak to ująć w słowa...?

na zapomnienie i to nie tylko na chwileczkę...

stanowczo za mało.

100 mg 3 tygodnie. wiem, że na cuda jest za wcześnie, ale ja się zmieniam w warzywo, w skórę zdjętą z człowieka. poza tym wcześniej byłam na różnych SSRI, dodatkowo biorę od półtora roku wenlafaksynę (teraz już małą dawkę), więc nie leczę się dopiero od 3 tygodni. cały czas się leczę i jest coraz gorzej.

czy to gówno kiedyś zacznie działać? czy mam czekać aż w stanie totalnie warzywnym nie będę zdolna do najdrobniejszej czynności?

staaaarrreeeee patrz jaki szwagier widzisz jak je? forfiter rządzi, kiedyś mnie to rozśmieszało na maxa :)

od maja mam same złe dni. ten zdecydowanie należy do najgorszych.

Panna_Modliszka, Iza, poproszę o dane. Dobiło mnie to dzisiaj totalnie.

[videoyoutube=liHaoDXNcmM][/videoyoutube]

jaki podły, podły jest ten świat....

Boże........ Jestem w szoku. Rozmawiałam z nią na spikerii po tym jak ją pobił. Nie przypuszczałam, że dojdzie do takiej tragedii..... Przyłączę się do wspólnej akcji. Darek?

każdy zasługuje na drugą szansę...

denność nad dennościami i zespół warzywno-otępienny w rozkwicie myślę, z czego by się tu ucieszyć, ale nic nie przychodzi mi do głowy. to już standard.

podpisuję się pod powyższym...

dziękuję Wam bardzo :***

jak dotąd nie zmrużyłam oka..... czekam na świt. może spokojniej się poczuję i zasnę. na razie ręce mi się telepią. głowa pęka. pragnę odrobiny ukojenia.

GreenEye, dziękuję, naprawdę wiele to dla mnie znaczy. Pisanie to była moja pasja.

GreenEye, myślałam :) to opowiadanie, które wrzucam tutaj, było tekstem numeru internetowego magazynu "Esensja". mam inne opowiadania, ale tych nie udało mi się przepchnąć. pisałam 3 lata dla śląskiego magazynu "Panorama. miałam stałą rubrykę felietonów. pisałam też dla nich recenzje literackie, filmowe, muzyczne. potem, gdy miałam okazję wyruszyć na Pustynię Kalahari, zebrałam tam materiał o Buszmenach. Zrobiłam reportaż - na własną ręką. Opublikowało go "Zwierciadło". Po tym osiadłam na laurach, straciłam wenę, choroba mnie pochłonęła..., nie potrafię teraz nic konkretnego sklecić. Zmarnowałam swoje szanse