Paranoja

syberia-renifery :|

Wszystko pięknie w pracy się układa, nadrobiłam zaległe sprawy z czego jestem bardzo szczęśliwa. Żebym jeszcze na studiach nadrobiła zaległości to już byłby git majonez.

Viki, wszystko zależy jak się czujesz, możesz wyjść choćby do sklepu. Nie musi to od razy być wycieczka na drugi koniec miasta. Jeśli nie będziesz czuła lęku czy dyskomfortu to wtedy umów się z jakąś koleżanka do lokalu, np na pizze albo na zakupy. Jeśli czujesz chęć na wyjście to dobrze. Życzę powodzenia

jako że mamy różne zaburzenia tutaj, sama wiem coś o tym, bo często nawet nie żarty ale zwykłe zachowania i rozmowy doprowadzają mnie do ataków płaczu, odrzucenia itp. dlatego ja w swoim imieniu przepraszam Cię Kaseina, jeśli nasze żarty w jakiś sposób Cię uraziły i w zasadzie to dobrze, że poruszyłaś ten temat, bo może Tobie będzie teraz lżej. Ale też taka rada: Więcej dystansu do choroby Jesteśmy chorzy, to nie ulega wątpliwości, ale chyba nie mamy z tego powodu ciągle narzekać, smucić się, pisać jak nam źle, bo są przecież momenty kiedy jest nam fajnie, coś nas ucieszyło, rozśmieszyło, rozbawiło i o tym też możemy tupisać i nawet powinniśmy. Pozdrawiam i życzę miłego dnia

nie, to napewno nie jest normalne, i ja Ci radzę udać się do psychologa. Jeśli się rozpłaczesz to uwierz mi że dla takiej osoby to nie nowość, ja sama często płaczę na wizytach. Jeśli się zatniesz nagle to psycholog sam będzie starał się wyciągnąc od Ciebie informacje zadając pytania.

nie patrze na to. po prostu przestałam sie przejmować aż tak bardzo tym. Wiem że nie uda mi się schudnąć stosując dietę bo jestem niekonsekwentna, więc po co się katować?

ja sobie niczego nie odmawiam

ja apetytu nie mam w sumie, tzn jem, ale czuję że jest to mało jak na moje możliwości tyle dobrze że chociaż chudnę

Jest to logiczne. kiedys kolega mi opowiadał o profesorze pewnym, który pisał prace nt. wpływu substancji odurzających czyli dragów na ludzki umysł i organizm [nie wiem czy taki był dokładnie temat tej pracy] i wprost powiedział studentom, że nie mógłby o tym pisać, gdyby wcześniej nie spróbował jak one działaja, czyli przyznał się że ćpał. hmm ciekawa jestem kto był jego dilerem

na niebie jest tysiące gwiazd.. - słońce

kurde... położyłam się spać, nie że mi się chciało, ale chyba już z przyzwyczajenia. no i tym sposobem ominął mnie obiad. może wydawać wam się to śmieszne ale ja muszę mieć ziemniaki wyciągnięte z wody prosto, odcedzone są juz dla mnie zimne i nie nadają się do jedzenia. podobno matka mnie budziła... 2 razy a ja jej powiedziałam, że nie chcę.... kur....

człowiek nerwica, no właśnie jak Cię zobaczyłam, tzn wpis Twój to pomyślałam, że sieę złamałeś i wróciłeś Trzymaj się chłopie

iryss, mi też mama zasugerowała w weekend, że może sie z powołaniem pomyliłam bo się tak znam na tych wszystkich środkach czyszczących i urządzeniach do sprzątania hehe. Poza tym sprzątać lubię, ale swój burdel

ja też często zajmuję się nic-nie-robieniem, co jest właściwie moją pasją i mogłabym się tym zajmować zawodowo.

pocałunek - język

krwista czerwień - usta

akurat mój były jest alkoholikiem i ćpunem, po alkoholu prowadzi samochód i tylko dlatego że umie jakoś z tych sytuacji się wymigać, kartę ma czystą, ale na codzień jest prawnikiem i pracuje w sądzie (tzn pracował 2 lata temu, teraz nie wiem co u niego bo nie utrzymuję z nim kontaktu). Myślę, że w każdej "branży" znajdą się tacy którzy "czyści" nie są, ale bez przesady żeby aż 90 %. Myślę, że po prostu jak w życiu, zawsze znajdą się jakieś wyjątki. Ja sama nie byłam aniołkiem na studiach a teraz jestem porządnym urzędnikiem

wampir - krew

malinki - szyja

napewno nie dawać rad typu: weź się w garść, nie przesadzaj, będzie dobrze. To chyba najbardziej dobijające porady dla kogoś w depresji/nerwicy Już lepiej nic nie mówić

hmm, nic. w depresji trudno jakoś poprawić sobie humor, więc jeśli już mam dobry nastrój to go wykorzystuję. praca umysłowa czy fizyczna?

u mnie nie do końca taki słoneczny hehe

nie depilować zima czy lato?

hehe bieg na nartach - latanie na paralotni

Słowianka, nie ma dokładnej diagnozy bo to było drugie spotkanie więc trudno po dwóch spotkaniach stwierdzić. Raz w miesiącu chodzę do psychologa u nas na szpital, a ten pan to jest z innego ośrodka, też darmowy. Będę musiała się wziąć w garść i podjąć tą decyzję