zalamka87

musisz coś próbować, bo udawanie że nic się nie dzieje i przymykanie oka jak cała w środku drżysz rozwali Cię emocjonalnie

ja tam bym się cieszyła , a następnym razem zapotrzebowanie na akcesoria kuchenne przemilcz i opowiadaj z pasją o tym co chciałabyś dostać takiego romantycznego i osobistego [Dodane po edycji:] gorzej jakbym dostała patelnię na walentynki

naprawdę współczuję ci, poczytaj te książki

z tego wszystkiego przebija jedno "jestem ciężarem" wolę nie prosić nikogo o pomoc, dlaczego? masz do tego święte prawo, dbać o swoje potrzeby! ja też się długo tego uczyłam nawet miałam kłopot z powiedzeniem: zamknij okno też najchętniej uwiesiłabym się na chłopie jak ten bluszcz i wisiała, to jest taka tendencja i we mnie do uzależniania się od partnera, chłop to cały świat, nie, jest on ważny, nawet bardzo, ale są inne elementy składowe, też tak miałam że wylazłam i myśle co on tam działa i często tak jest nadal i często też wybieram jego niż wyjście, ale nauczyłam się mówić czasem wiesz co dziś mam ochotę poleniuchować w domu, spotkamy się jutro, czasem trzeba się przemóc i zmienić otoczenie na babskie: a nie nie kochanie dziś idę z dziewczynami i się stroję : a on sobie myśli, kurcze co ona tak się stroi i to nie dla mnie ( nie chodzi tu o wzbudzanie głupiej zazdrości w stylu; patrz może ide do innego), robi coś dla siebie żeby dobrze wyglądać, człowiek który ma różne zainteresowania, znajomości jest bardziej pociągający, ciekawy, to sprawia że jest ogień, a nie : dobra i tka wiem że ona nigdzie nie polezie tylko siedzi i czeka, patrzy w telefon,odpisze za 5 sekund, zawsze odbierze , polecam :"Dlaczego mężczyźni kochają zołzy" - fajna książeczka z przymrużeniem oka, choć termin "zołzy" trochę nie pasuje, bardziej jest tam mowa o interesujących kobietach, które wiedzą czego chcą i znają swoją wartość

to tym bardziej musisz udać się po pomoc, jeśli uważasz że warto to walcz o małżeństwo, a przede wszystkim o siebie, potrzebujesz wsparcia kogoś kompetentnego, jeśli chodzi o takie techniki to mi sie kojarzy technika pytań wyprzedzających czy interwencja paradoksalna: kochanie pomóż mi zdecydować co wybrać żeby było rozsądnie i racjonalnie? kochanie zapytajmy twojej mamy czy to będzie rozsądne? kochanie co zrobiłam nierozsądnie mógłbyś mi powiedzieć jak to zrobić racjonalnie, boję się z tobą rozmawiać bo jestem taka nieracjonalna, wiesz co dziś zrobiłam nierozsądnego...? czasem działa i rozładowuje atmosferę, ale to nie zastąpi poważnych rozmów z nim

heh dobre pytanie, ten argument o nierozsądności znam bardzo dobrze, bo jest on wmawiany non stop mojemu facetowi ale czy wszystko musi być pod linijkę, może odrobinę spontaniczności, szaleństwa.... niektóre nierozsądne rzeczy są całkiem fajne, zresztą to co dla niego nierozsądne może być rozsądne dla ciebie, a czy nie można zrobić czegoś dla ukochanej osoby tylko dlatego że ona tego pragnie? on tak nie potrafi? że ją to uszczęśliwi? zresztą to jest w ogóle argument starego moralizującego dziadka do niesfornego wnuczka... nie wyobrażam sobie żeby mój facet pouczał mnie co jest rozsądne a co nie, spytałabym czy zabawia się w mojego tatę czy co..

z tego co piszesz to on jest rozpieszczonym dzieckiem, które dostaje to co chce i nie rozumie tego że ktoś może chcieć inaczej, ale to dzieło twojej teściowej i jeżeli on nie dostrzeże tego, myśle po długich rozmowach z Tobą (jak rozmawiać dowiesz się z książek, tam są techniki) to będzie nieciekawie... trudna sprawa, bardzo ci współczuje, też mam troche podobny problem, ale mój luby właśnie jest na etapie walki z toksyczną matką... moim zdaniem powinnaś udać się po pomoc do jakiejś poradni psychologicznej, bo to co się dzieje niszczy twoją psychikę, jakbym ja słyszała że moje argumenty, potrzeby w kluczowym kwestiach są nieracjonalne to myślę że moje poczucie własnej wartości wisiałoby na włosku, kochana żyjecie we trójkę ona jest z wami cały czas w jego głowie, życie w trójkącie jest do bani i widzisz jego matka nie robi niczego jawnie no to chłop miał dobrą szkołę, odziedziczył tę cudowną cechę po niej

wmawianie tobie nieracjonalności, czyli robienie z ciebie głupka kiedy masz inne zdanie jest narzędziem szantażu emocjonalnego o czym jeśli zechcesz przeczytasz w tej drugiej książce

no to szydło z worka wyszło, twój mąż ma problem w relacji z wszechwiedzącą, świętą wyrocznią - matką, a takie mamusie uwielbiają robić ze swoich konkurentek czyt synowych głupiutkie, niekompetentne gąski, chociaż często ukrywają się pod habitem Matki Teresy w rzeczywistości mają zapędy dyktatorskie, a twój mąż pępowiny chyba nie odciął dlatego ta trutka do głowy mu się litrami wlała i przejął jej styl, moim zdaniem powinnaś poszukać pomocy psychologicznej a teraz moge ci polecić książkę, która może coś ci rozjaśni: "Toksyczni teściowie" Susan Forward oraz "Szantaż emocjonalny" tej samej autorki, często piszę o nich na forum bo uważam że są świetne, w internecie w formacie pdf można znaleźć np. na chomiku

biały manipulator jest to osoba która manipuluje i steruje tobą stosując szereg technik manipulacyjnych nie wprost, dlatego osoba oskarżona o to że manipuluje zawsze się wyprze i ciężko jest się z nią skonfrontować przecież ja do niczego nie zmuszam, bo tak "wyszło", "tak jest rozsądniej", co ja takiego powiedziałem, biały manipulator nie powie ci masz zrobić tak jak chcę bo w przeciwnym razie obraże się, będę cierpiał, tylko skołuje Ciebie tak że stwierdzisz że faktycznie twoje racje są głupotą...sama pisałaś że to nigdy nie było powiedziane wprost że masz ustąpić a jednak robiłaś to

a co jest z tą jego matką? może to ona nim steruje [Dodane po edycji:] a to żeby nie iść do lekarza po 9 dniach grypy nie jest ani trochę rozsądne, to jest głupie

kochana nie myśl w ten sposób że jesteś dla kogoś ciężarem czy problemem, bo nie jesteś, masz takie samo prawo do szczęścia, satysfakcji, miłości, spełnienia, do narzekania, do leżenia do góry tyłkiem jak inni , teraz jesteś w depresji i wszystko wygląda nieciekawie, gadasz z koleżankami to dobrze, próbuj się spotkać, piszesz że mają dziecko i ułożone życie, ale może też potrzebują wytchnienia i małych pogaduszek, zawsze możesz kupić jakiś drobiazg dla maluszka i wpaść lub zrobić ciasteczko, ale to też jest związane myślę z tym "nie będę przeszkadzać, nie chcę być ciężarem", czy myślisz że nie jesteś warta by ktoś interesował się tobą? nie bądź tak surowa dla siebie, dbasz o wygląd to dobrze, ale rozpieść też samą siebie od środka, pomyśl sobie że jesteś fajna babka, nie można żyć samym facetem, on też musi mieć troche przestrzeni, tak jak i ty powinnaś ją mieć, wyjdź z domu

tak są takie osoby, niestety, często jest to zaburzenie osobowości - anankastyczne, bycie toksycznym, przyświecające hasło : jest mój sposób i zły sposób, ja wiem lepiej, władczość, sztywność, kompleks wyższości, jak będzie po mojemu, po staremu to będę mieć kontrolę i będę bezpieczny - oczywiście to tak bardzo wycinkowo zarówno jeśli chodzi o toksyczność i typ anankastyczny, ale w odniesieniu do stawiania na swoim, a ty zobacz czy coś pasuje do twojego męża czy nie

a mogłabyś podać jakąś przykładową sytuację? tzn szczególnie chodzi mi jak twój mąż to argumentuje? że zawsze jego na wierzchu, w jaki sposób on to osiąga... a jak ty reagujesz? ustępujesz bez walki o swoje racje? wygląda na to że jest dobrym białym manipulatorem [Dodane po edycji:] i wiesz to też trochę twoja wina, bo sama go tego nauczyłaś, że zawsze jest na jego, więc on zapewne będzie wielce zdziwiony jak nagle zechcesz żeby było po twojemu

moim zdaniem nie przynosi żadnych skutków ani negatywnych ani pozytywnych, też kiedyś próbowałam różnych cudownych leków na"depresję" deprimy, relany, wyciągi z jakichś korzeni, kropelki herbatki no i stwierdzam że to była strata czasu i pieniędzy, ale jak ktoś mocno wierzy że to działa, to zadziała

karkam, a nie masz żadnej koleżanki, siostry, sąsiadki, nie wiem przebojowej ciotki ? żeby chociaż wyrwać się trochę z domu, ja jak mam jakieś nudy to dzwonię do kuzynki i wpadam na plotki, albo spotykam się z koleżanką, nie jest to często bo w sumie jestem odludkiem, ale niech facet zobaczy że jest coś poza nim, swoją drogą lekka zazdrość ze strony faceta kiedy ty się stroisz i idziesz z koleżankami jest OK , niech wie że masz jakieś zainteresowania, będziesz bardziej pociągająca dla niego możesz iść sobie na spacer, w wolnym czasie coś poczytać ciekawego np o asertywności, o związkach, o tym jak budować pewność siebie, a może jakiś kurs? np. umiejętności interpersonalne, angielski, robienie garnków, granie na bębnach, nie wiem gdzie mieszkasz ale może w jakimś centrum kultury coś się dzieje, nawet jakiś tam wernisaż albo wyszukać jakieś szkolenia nawet bezpłatne kilkudniowe, a wolontariat? np godzinka dziennie kilka razy w tygodniu... dopóki nie znajdziesz roboty też byłby fajnym doświadczeniem (wiem bo sama od czasu do czasu się angażuje w coś np. organizacja pokazu filmowego, a nawet pomoc dzieciom), a jeśli chodzi o szukanie pracy to nie wiem jakie masz metody, ale dobrym wyjściem byłoby pofatygować się osobiście w kilkanaście co najmniej miejsc, bo w internecie jest mniej niż połowa ofert, trzeba chodzić ,jeszcze raz chodzić i pytać :) wykorzystaj ten wyjazd w góry, żeby odetchnąć, wyluzować się, niech to będzie czas relaksu i spokoju, zaskocz czym faceta, może nowym ciuszkiem, fryzurą

na niskie poczucie, własnej wartości i brak wiary w siebie same tabletki jak to piszesz "uspokojeniowe" nic nie pomogą one nie rozwiążą za ciebie twoich problemów, powinnaś pójść przede wszystkim do psychologa, poszukać pracy, zająć się czymś

jesli te lęki są uciążliwe to idź do psychologa, nie ma sensu zwlekać

sam piszesz że jest z Tobą bardzo źle, odczuwasz lęki więc nie sądzę żebyś coś sobie wmawiał, zresztą ja też byłam przekonana że nie mam nerwicy, momo tego że drętwiały mi ręce, waliło serducho, mdłości, czułam się jak wariatka, spałam cały dzień, nie jadłam, nawet myć mi sie nie chciało, łzy to już na litry szły prawie odwodnienie częste wizyty w wc no i ogromny lęk- ale nie nie mam nerwicy, po prostu boje sie zerwać takie było moje tłumaczenie musisz jak najszybciej zgłosić się na terapię indywidualną, czasem jest że objawy wygasają na jakiś czas same ale potem wracają do terapeuty marsz! [Dodane po edycji:] Lady_Makbet, masz rację nikt nie powie napewno że jest tak i koniec, możemy tylko przypuszczać, choć wiem że ja bardzo potrzebowałam żeby ktoś mi powiedział: na 1000% się uda, ale błam tak zdeterminowana i zdesperowana ( jak to mówi moja terapeutka) że się powiodło

mia666, na razie nie rób nic ochłoń, odetchnij, zastanów się jakie problemy tak naprawdę mieliście, ludzie nie rozstają się dlatego że ktoś nie chciał gdzieś tam iść... sama pewnie wiesz że konflikt jakoś tam narastał odpowiedz sobie szczerze sama przed sobą, spokojnie na pytania: jak on Cię traktował? czy szanował? czy pomagał w chorobie? wspierał cię? rozumiał? jak rozwiązywaliście spory? co ci dawał wasz związek? czy odnajdywałaś w chłopaku oparcie? czy byliście partnerami, przyjaciółmi? mieliście wspólne cele? zdaję sobie sprawę że zwłaszcza teraz to będzie dla ciebie trudne, ale powinnaś to zrobić, taki bilans... jeśli chłopak NAPRAWDĘ wart jest walki, możesz na niego liczyć otacza się ciepłem, dobrocią i zrozumieniem, akceptuje Cię i naprawdę szczerze kocha to po jakimś czasie do siebie wrócicie, tylko nie rób nic pochopnie, nie zacznij się obwiniać i nie leć do niego w emocjach za dzień czy dwa, daj sobie czas, wycisz się... dawno dawno temu też miałam podobną sytuację w poprzednim związku (kiedy to było ) i wróciłam, potem stwierdziłam że on nie był wart ani jednego mojego spojrzenia, wiem że to co napisałam może wzbudzić dodatkowe rozkminy , ale nie rób nic pochopnie, nawet gdy on wyciągnie rękę, zanim wrócicie, porozmawiajcie szczerze, kilka razy co was bolało, raniło, co złościło, ale bez wyrzutów, bez przerzucania się winą, zastanówcie się co możecie naprawić, co ty możesz zrobić dla niego, co chciałabyś zmienić w sobie, a co on zrobi dla ciebie... jak oboje dla siebie się zmienicie żeby wasz związek był bardziej wartościowy...

jak to się stało?

"Wolni od obsesji'' autor Frank Tallis

mi nie wraca i moge spokojnie słuchać wszystkiego, nie robi to na mnie wrażenie, jedyne co to czasem przypomina mi się że miałam odchył na tym punkcie i tyle

tak biała manipulacja jest najgorsza bo działa tak samo a kat może się wszystkiego wyprzeć [Dodane po edycji:] po co cały czas to usprawiedliwiasz, w taki sposób nigdy się nie uwolnisz, wiesz jak ja potrzebowałam psychiatry to przez rok siedziałam w poczekalni po 3-4 godziny bo nie było numerków tylko po kolei jak kto przyszedł....na terapie poszły ogromne pieniądze ( moja mama jest kasjerką i mamy malutką rentę po tacie) więc wiesz.... ale to była absolutna konieczność

dawno dawno temu poszłam do lekarza rodzinnego i powiedziałam co i jak... on dał mi skierowanie do poradni psychologicznej chodziłam za friko na nfz, właściwie udało mi się z marszu, dużo osób sie zapisywało i nie przychodzili, po roku nie było poprawy, terapia była taka chaotyczna, raczej rozmowy nie prowadzące do niczego, takie porady dotyczące aktualnych pierdół... więc odesłała mnie po leki do psychiatry wtedy już było ok, ale miałam nawrót po odstawieniu bo nie wyleczyłam źródła problemów ,nie przepracowałam życiorysu itd... jeśli możesz to wal prywatnie, ja poszłam i pełna profeska , powróciłam również do leków, ale praca na terapii indywidualnej otworzyła mi oczy i bardzo bardzo pomogła teraz chodzę na grupę, leków nie biorę od pół roku i póki co jest ok, więc lepiej od razu najpierw psychiatra on ustali metody leczenia i terapia, w zalezności od przyczyn depresji (psychogenne, biologiczne..) i tego czy to sama depresja czy u źródeł leży konflikt nerwicowy, często są to zaburzenia mieszane itd [Dodane po edycji:] po tej pierwszej nieudanej w sumie próbie, stwierdziłam że poszukam kogoś najlepszego, przekopałam internet, radziłam się kogo wybrać i trafiłam świetnie, uważam że poszło dużo kasy ale warto było, prywatnie różnie sie czego to zależy czy gabinet jest oblegany, jak oblegany to znaczy że ktoś jest dobry jak ludzie walą tam drzwiami i oknami, może być tydzień ale i miesiąc, trzeba często dzwonić bo ludzi odwołują wizyty i ty jako osoba rezerwowa możesz wskoczyć na miejsce