okularnica

Pojawiam się tu po ok. 2 miesiącach terapii. Jest różnie, czasem myślałam, że terapia nic nie da. jednak wydaje mi się, że coś daje. Zazwyczaj po spotkaniu czuję się dobrze, troski odchodzą, niestety jednak często potem wracają. Ostatnio na terapii psycholog wypędził mój problem, która tak długo mnie dręczyła, za to dziwnym trafem po kilku/ kilkunastu godzinach przyszła inna myśl... Jak nie to, to to. Ta myśl nadal mnie dręczy, czuję niepokój. Jakiś czas bowiem temu wypędziłam od siebie natrętne myśli poprzez to, że pomyślałam jakie to straszne, że już nigdy nie będę normalna i że zawsze będą mnie dręczyć natrętne myśli. Pomyślałam sobie wtedy, że je odepchnę, niech się dzieje co chce. Jednak teraz po ok. 3 tygodniach znowu wróciły... Mam jednak nadzieję, że psychoterapia pomoże.

Sebastian i jak samopoczucie po leku? Nie wiecie może ile tygodni po odstawieniu klomipramina utrzymuje się we krwi?

Ja czuję się teraz fatalnie... Tak depresyjnie... I niestety nie jest to związane z odstawieniem leku tylko z rzeczywistymi problemami Masakra, nie wiem co ze sobą zrobić...

Wiesz co, zgadzam się z tym... Ale teraz znowu mnie naszedł depresyjny humor... Smutne jest jednak to, że ma on swoje uzasadnienie, podłoże, nie jest tylko moim wymysłem. Brak uczuć- ja brałam Anafranil.

Proxima idź do psychologa- ja też zawsze omijałam ich szerokim łukiem, a teraz żałuję.

Hej. Jestem dda i mam nerwicę natręctw. Czy dużo jest tutaj osób, których przyczyną nn był problem z alkoholem rodzica? Możemy stworzyć własną grupkę i rozmawiać tu o dręczących nas problemach:)

Na razie nie będę się wgłębiać w to co to jest CHAD- bo pewnie by się okazało, że też to mam;) Ja właśnie do tej pory zażywałam Anafranil i nie chodziłam na psychoterapię. Jednak pomyślałam, że to coś powinno dać, a nie będę musiała się truć lekami i męczyć z ich skutkami ubocznymi. Jednak nie wiem czy ta terapia to taki złoty środek Chyba wolę już przeszczep mózgu

Mmm, dlaczego nie dodało postu, który napisałam;(? Teraz już nie pamiętam co tam było... Jednak wiem, że musimy z tym jakoś zawalczyć. Kasiu, od ilu lat masz nn? Ja mam ją już od 9 lat, więc zdominowała moje myślenie, nie odróżniam już co jest nerwicą, a co nie, wszystkie uczucia mam z nią związane...

Czyli dzieciństwo miałaś ok a ona każe Ci cały czas o nim mówić? Dziwne. Odkryłam właśnie coś... Kiedy teraz znowu zaczęły mnie nachodzić te odparte wczoraj myśli, zaczęłam się znowu w nie wgłębiać i martwić nimi to poczułam się lepiej Poczułam, że " wszystko byłoby dobrze, gdyby nie te moje natrętne myśli, jakby było super gdyby ich nie było..." I wtedy są one jakby jedyną przeszkodą. Teraz widzę, że to jest prawda, że wymyślam te głupie myśli, bo boję się tak naprawdę czegoś innego... Wybieram mniejsze zło... Dlatego jak wczoraj je odparłam to niby wszystko było ok, natrętnych myśli nie było, ale poczułam się źle, zaczęłam sobie wymyślać różne rzeczy...

Rozumiem Cię... Ile razy już byłaś na psychoterapii? Wiesz wydaje mi się, że w końcu coś będzie mówić tylko czy da to coś Tobie, czy to nie będą zwykłe ogólniki... Moja psychoterapeutka coś tam mi powiedziała, nie powiem, że zupełnie milczała, jednak mimo wszystko nie jestem usatysfakcjonowana...

Tak mi dzisiaj smutno... Mam nn. Zaczęłam chodzić na psychoterapię, ale to właśnie ona mnie dobiła. Poczułam się po niej źle... Pod jej wpływem na siłę wyparłam natrętne myśli i o samych myślach już raczej nie myślę, ale powróciło to w postaci jakiejś blokady, smutku, podświadomego strachu. Oprócz tego doszłam do wniosku, że psychoterapia nie da mi gotowych rad: nie rób tak, nie odpowie mi wprost na pewne pytania. Na psychoterapii trzeba samemu odkryć siebie i w jakiś sposób zawalczyć z natrętnymi myślami. Jednak ja nie wiem czy mam taką siłę w sobie... Tym bardziej, że u psychoterapeuty nie czuję się w pełni zrozumiana, nie umiem odczytywać jego aluzji, skrótów myślowych- bowiem co powie psychoterapeuta mogę interpretować w wieloraki sposób, a niestety nerwica nie pozwala mi widzieć w jego wypowiedziach pozytywnych rzeczy, a wymyśla te złe. Najgorsze jest to, że nie mam tak naprawdę z kim na ten temat porozmawiać. Chciałabym to wszystko wyrzucić z siebie...

Tak mi dzisiaj smutno... Zaczęłam chodzić na psychoterapię, ale to właśnie ona mnie dobiła. Poczułam się po niej źle... Pod jej wpływem na siłę wyparłam natrętne myśli i o samych myślach już raczej nie myślę, ale powróciło to w postaci jakiejś blokady, smutku, podświadomego strachu. Oprócz tego doszłam do wniosku, że psychoterapia nie da mi gotowych rad: nie rób tak, nie odpowie mi wprost na pewne pytania. Na psychoterapii trzeba samemu odkryć siebie i w jakiś sposób zawalczyć z natrętnymi myślami. Jednak ja nie wiem czy mam taką siłę w sobie... Tym bardziej, że u psychoterapeuty nie czuję się w pełni zrozumiana, nie umiem odczytywać jego aluzji, skrótów myślowych- bowiem co powie psychoterapeuta mogę interpretować w wieloraki sposób, a niestety nerwica nie pozwala mi widzieć w jego wypowiedziach pozytywnych rzeczy, a wymyśla te złe. Proszę pokrzepcie mnie jakoś... Nie wiem czy nie powrócę za jakiś czas do Anafranilu( chociaż też pod koniec brania nie pomagał zbyt wiele).

Miko84 ale czułeś się lepiej pierwszy tydzień po odstawieniu leku? Bo u mnie pierwsze kilka dni po odstawieniu czułam się strasznie, dopiero ok. 5 dnia od odstawienia było lepiej. Anafranil trzyma się w organizmie do 3 tyg. od odstawienia, inne leki nawet jeszcze dłużej.

No to Miko84 mnie nie pocieszyłeś... Mniej więcej ile po odstawieniu lekarstwa masz lepszy nastrój? I ile razy odstawiałeś leki?

Odstawiłam Anafranil( bez konsultacji z lekarzem). Myślałam, że nie będę go mogła odstawić, że wrócą natrętne myśli, będę napięta, zaniepokojona itp. Co dziwne, czuję się lepiej niż przy braniu lekarstwa Moje myśli mnie tak nie przerażają, nie czuję tego wewnętrznego napięcia... Już nie mówiąc o tym, że nie mam tych cholernych drżeń w stresowych sytuacjach, które miałam przy braniu leku. Mam nadzieję, że dalej będzie ok:) Jeśli ktoś długo już bierze TLPD i myśli o odstawieniu go to ja bym radziła spróbować. Owszem, pierwsze kilka dni mogą być ciężkie( ja miałam kilka takich dni przy odstawianiu), jednak potem może wszystko wrócić do normy. Warto spróbować, najwyżej znowu powrócicie do lekarstwa:) Cytrynka właśnie po pewnym czasie działanie Anafranilu osłabło... Brałam dawkę 150 mg, ale przez jakiś miesiąc przed odstawieniem czułam się źle. Jak Ty się czujesz?

Muszę przyznać, że od kilku dni wróciły moje wspaniałe napady śmiechu... Zawsze lubiłam się śmiać, a jakoś od momentu powrotu nerwicy praktycznie ich nie miałam. Poza tym lepiej jest też w innych kwestiach... damsko- męskich:) Teraz już sama nie wiem czy na moje mniejsze odczuwanie wpłynął lek, nerwica, czy może po prostu nie było przy mnie wtedy odpowiednich osób/ odpowiednich sytuacji. Jednak wydaje mi się, że miało to na mnie jakiś wpływ, bo teraz czuję różnicę. Oby wszystko doszło do normalności...:) -- 17 lut 2011, 23:40 -- Wiem, że to może się wydać dziwne, sama nie przypuszczałam, że tak będzie, ale bez leków czuję, że moje reakcje są normalniejsze, czuję się ogólnie spokojniejsza. Bałam się odrzucić leki, bo myślałam, że niepokój będzie mnie zżerał od środka... A jest odwrotnie jak na razie

Ja dalej żyję bez Anafranilu... Widać można odstawić leki i czuć się dobrze. Oczywiście nie mówię, że na pewno będzie wszystko super i że na pewno nie będzie żadnych nawrotów, ale wiem, że jest to możliwe. Kiedyś odstawiłam Anafranil z dnia na dzień( wtedy zeszłam od razu z większej dawki)- dlatego, że byłam nieświadoma jak trzeba z niego schodzić. Nic się mi nie działo ani fizycznie ani psychicznie. Chociaż fizycznie to zazwyczaj ludzie czują się źle po zmniejszeniu dawki. Może i psychicznie też, ale wydaje mi się, że dużo tu robi psychika, która podświadomie się boi, że nerwica wróci, że przecież bez leków wszystko będzie do dupy... A niekoniecznie. Przy odstawianiu leków trzeba być tak samo cierpliwym jak przy ich wprowadzaniu, jeśli czujesz się źle przez pierwsze kilka dni nie oznacza to od razu, że musisz wrócić do leku. Ja póki co czuję się ok( chyba nawet lepiej niż jak brałam Anafranil- nie wiem, może przestał na mnie działać). Mam nadzieję, że tak będzie dalej...

Bardzo proszę o odpowiedź... Otóż rok temu złapała mnie znowu nerwica natręctw. Muszę przyznać, że poprzedzało ją coś w rodzaju depresji, wewnętrzne skłócenie. Przez kilka lat z przerwami czułam się beznadziejnie. Kilka miesięcy czułam się strasznie, takie wewnętrzne cierpienie, że nikt mi nie może pomóc, że jest tak beznadziejnie. Potem mogłam czuć się kilka miesięcy lepiej- zazwyczaj miało to miejsce wtedy kiedy zajmowałam się wieloma rzeczami naraz, chodziłam na różne zajęcia, spotykałam się ze znajomymi, starałam się zagłuszać myśli. Jednak potem znowu wracał taki stan, że siedziałam w domu i miałam płaczliwy nastrój przez kilka miesięcy. Na początku miałam tak, że ogólnie czułam się beznadziejnie, ale jak poszłam np. na zajęcia i spotkałam się z koleżankami to potrafiłam czuć się wtedy ok, mieć nawet dość często napady śmiechu itp. Kiedy jednak wracałam do domu czułam się znowu naprawdę źle. Potem jednak doszły natrętne myśli i mój stan tak się pogorszył, że gdy umawiałam się z kimś, szłam na zajęcia to tylko cały czas rozmyślałam i czułam się strasznie, nie mogłam nawet na chwile skupić się na tym co mówi ktoś do mnie. Przestałam się więc w ogóle spotykać z innymi. Przestałam prawie w ogóle jeść. Siedziałam tylko cały czas na łóżku, rozmyślając i bojąc się swoich myśli. W nocy jeśli przespałam godzinę to już było dobrze. Nie mogłam w ogóle spać. Czułam się strasznie. Poszłam do psychiatry, poprosiłam o lek. Powiedziałam, że już kiedyś miałam nerwicę natręctw. Lekarka stwierdziła więc u mnie nerwicę natręctw( dziwne, że depresji też nie stwierdziła). Zaczęłam zażywać lek. Po ok. miesiącu miałam aż stany hipomanii, wszystko intensywniej odczuwałam. Jednak z biegiem czasu moje emocje osłabły. Umarła bliska mi osoba, nie powiem trochę popłakałam, ale było to takie płytkie, nie przeżyłam tego tak bardzo jak myślę, że przeżyłabym normalnie. Od tego roku nie byłam ani razu zauroczona( a muszę przyznać, że wcześniej często czułam motylki w brzuchu itp.) Ogólnie czuję się w miarę ok i większość emocji odczuwam, jednak nie wszystkie i nie są one aż tak intensywne jak wcześniej. Praktycznie w ogóle nie mam już ataków euforii, nie mam tak częstych wcześniej ataków śmiechu( może to też zależy od towarzystwa). Libido też nie mam- ale to sprawa leku. Wiem, że kiedyś kiedy miałam nerwicę to tak samo spłyciły mi się emocje i jeszcze nawet do ok.1,5 roku po skończeniu zażywania lekarstwa tak miałam. Potem emocje wróciły. Jednak nie miałam wtedy zbytnio powodów do zmartwień, byłam zadowolona z życia itp. Wiem, że mój post jest długi i pewnie wielu z Was nie będzie się chciało go czytać, ale proszę spróbujcie... Proszę powiedzcie mi czy widzicie w moim opisie depresję i czy mogła ona spowodować to jak się czuję. Głównie chodzi mi o brak odczucia zauroczenia itp. Trzymajcie się!

Cieszę się, że jest szansa, że zadziała albo połączenie takie jak napisałaś Anno R. albo z trittico( skoro nie ma ujemnego wpływu na natręctwa). Więc plan mam taki: zapisać się na psychoterapię na termin jak najwcześniejszy( do tej pory nie byłam na niej nigdy), przez następny tydzień postarać się żyć bez leków. Pójdę na psychoterapię i zobaczę czy będzie miała pozytywny wpływ na mnie- jeśli tak to spróbuję być jakiś czas bez leków a czekać na działanie psychoterapii. Jeśli jednak nie będzie pomagała to wybiorę się do lekarza i poproszę o którąś kombinację leków.

Czy ktoś z Was brał ten lek przy nerwicy natręctw?

Poczytałam teraz więcej o trittico i u wielu osób poprawia on libido:) Jednak czy nie przeszkodzi on/ pomoże przy nerwicy natręctw? Ty Wiolu brałaś go razem z Anafranilem, tak?

Dziękuję Ci bardzo za odpowiedź:) Chciałabym się jeszcze spytać które z wymienionych przez Ciebie leków to fluo neuroleptyki atypowe? Czyli jest szansa, że przy takim zestawie jak pisałaś wszystko wróci do normy?

Odstawiłam Anafranil dlatego, że nie dość, że obniżył mi bardzo libido to jeszcze przytłumił emocje, wszystko odczuwam teraz mniej, nic mnie nie obchodzi oprócz moich natrętnych myśli. Kiedy wiele lat temu brałam Anafranil to miałam też przytłumione emocje i co dziwne, czułam tak jeszcze do kilku lat po skończeniu terapii:( Dzisiaj jestem 4 dzień bez leku, emocje nie wróciły( na to pewnie potrzeba sporo czasu), a do tego skumulowały się natrętne myśli. Chciałabym więc powrócić do brania leku, jednak takiego, który nie przytłumiłby moich emocji, chciałabym żeby nawet je powiększył/ przywrócił do normalnego stanu. Chciałabym żeby ten lek nie powodował też obniżenia libido, a nawet zwiększenie jest mile widziane. Macie jakieś pomysły:(? Wiola, Ty pisałaś o Trittico, oprócz wysokiego libido jak było z odczuciami? Chyba to zresztą zależy od osoby biorącej lek? Ogólnie poczytałam, że za niskie libido odpowiada wysoki poziom serotoniny, a za stłumione emocje niski poziom dopaminy. Z tego co wiem Anafranil podwyższa serotoninę, a ogranicza dopaminę. Nie wiem jednak czy będę stosować lek, który będzie robił na odwrót to czy wtedy będzie dobry na moją nerwicę Proszę pomóżcie.

Ja od wczoraj nie biorę w ogóle Anafranilu. Nadal mam nasilone natrętne myśli, ale jakoś sobie z nimi radzę jak na razie. Jeśli chodzi o fizyczne następstwa odstawienia leku to nie mam żadnych. Jedynie co mi się nie podoba to to, że mam teraz kłopoty ze snem- zazwyczaj je miałam, a Anafranil je cudownie uleczył- spałam nie dość, że całą noc to jeszcze w dzień Ulka nie odstawiaj leku, bo działanie zobaczysz dopiero po ok.3, a nawet 4 tygodniach od rozpoczęcia leczenia. Miło słyszeć, że działanie Anafranilu się nie osłabia u większości osób( to na wszelki wypadek kiedy nie daj Boże musiałabym być na leku jeszcze jakiś czas).

Oddaj mi tego speeda;)