Raccoon

Nie, nie skupiam się zbytnio na przeszłości.

Może to nie wierzenia, ale w ciężkiej depresji moje lęki "boję się że mam raka" niepostrzeżenie przeszły w przekonanie "na pewno mam raka, umieram, a lekarze to przede mną zatajają fałszują moje wyniki, bo mają mnie dość i chcą żebym jak najszybciej umarł". Do tego stopnia, że całe dnie leżałem przekonany, że umieram na raka, którego nie miałem. Także czasami granica jest bardzo cienka. Schizo nie mam, ale 2 razy w ciężkiej depresji sobie ubzdurałem rzeczy, które nie są prawdą. Bardziej tego w co w danym czasie wierzy. Ja staram się unikać nadmiernego czytania o chorobach.

Chętnie bym tam wyjechał. Całe życie w mieście, żeby wyjechać za miasto to trzeba zużyć dużo paliwa

Ja mam ostatnio tak, że budzę się w nocy głodny i muszę coś zjeść. Cukrzycy ani insulinooporności nie mam, niedawno robiłem krzywą cukrową.

Nie, po głodówce

trouble

Mojego też szukałeś?

@lorana Ja przytyłem w pół roku 20 kg jeżeli cię to pocieszy

Mam 30 lat i nie chcę być nigdy w związku, bo nie chcę zniszczyć nikomu życia.

Serio to ma znaczenie? Ja np. mam OCD odkąd pamiętam, na depresję zachorowałem w wieku 18 lat.

Bo jesteś na detoksie, a tam się skupiają na uzależnieniu. No to właśnie tam będą skupiać się na pozostałych zaburzeniach. Może warto się zgodzić? Ja też nie wspominam pobytu tam dobrze, ale z perspektywy czasu patrząc na to w jakim byłem wtedy stanie, to była dobra decyzja, że podpisałam zgodę.

@Purpurowy Jak tam dzisiaj samopoczucie?

To ja teraz mógłbym gdzieś zacząć pracę, ale nie wyobrażam sobie pracować w takim stanie w jakim byłem. Paradoksalnie to bezrobocie mi wyszło na dobre

To ja siedzę w domu bezczynnie ponad rok

I tak w końcu nie będę miał wyjścia, jak mi się skończy zasiłek z urzędu pracy i skończą się oszczędności

Ja bym się bał, że spotkam osoby, których nigdy nie chciałbym spotkać.

dokładnie tak jest

Jak dla mnie to było tragicznie No ale każdy ma inne doświadczenia.

Od czego to zależy?

Mógłbym iść na bolta, ale tam jest kontakt z ludźmi. Mógłbym iść na kuriera, ale tam jest kontakt z ludźmi. Mógłbym iść na dostawcę cateringu, ale tam jest kontakt z ludźmi. Boję się Nigdy nie miałem fobii społecznej ani nic z tych rzeczy, ale przez sytuację z 2023 się zacząłem bać interakcji społecznych. Nie mówię tu o takich rzeczach typu zrobienie zakupów czy wizyta u lekarza, ale o interakcjach ja-współpracownicy-szef.

I dobrze, niech to p**rdolone lato się w końcu skończy na dobre.

To jest ten dzień. Wyszedłem z domu!

Ja tak samo, wmówiłem sobie, że wszyscy mnie nienawidzą, że jestem nikim i wszyscy chcą dla mnie jak najgorzej. Innym razem wmówiłem sobie, że mam raka, który mnie pożera od środka i że zostało mi kilka dni życia, a lekarze specjalnie fałszują moje wyniki badań, bo mają mnie dość i chcą żebym umarł. Nie wiem czemu zawsze w ciężkiej depresji muszę sobie coś ubzdurać. Bez sensu. PS. Dopiero teraz zauważyłem, że to temat o dwubiegunówce, której nie mam. Przepraszam.

Po około 1.5 roku mogę uznać, że okres najgorszej depresji mam za sobą i w końcu czuję się w miarę ok. Problem w tym, że strasznie doskwiera mi nuda, mieszkam sam, siedzę całe dnie w domu i ostatnio zaczyna mnie to nużyć, każdy dzień wygląda tak samo. Zbliża się moja ulubiona jesień, koniec upałów których nienawidzę i chciałbym w końcu zrobić coś ciekawego, jakoś wykorzystać jesień/zimę, ale nie mam pomysłu jak. Mam wrażenie, że emeryci mają ciekawsze życie ode mnie