Fuji

Trenuję sam jak i z ludźmi strzelectwo sportowe i bojowe. Jestem instruktorem i przygotowuję ludzi do egzaminów jak i zawodów. Przeprowadzam szkolenia do uprawnień w zawodzie wymagającym umiejętności posługiwania się sprzętem obronnym. Produkuję także podzespoły na linię produkcyjną do wielkiej fabryki produkującej ciężarówki. Zajmuję się naprawą jachtów i innego sprzętu pływającego. I tak to moje życie wygląda. Wypełnione zajęciami z każdej strony.

Ja pracuję od dawna po 10h. Od nowego roku robię po 8 ale co z tego jak po 15 idę do siebie i robię do 19....

Nie szalej. "Góra"Cię zatrzyma jak przesadzisz. Mnie wychamowała tak, że mało życia nie straciłem. Zacząłem przesadzać i tak to się skończyło.

Nigdy nie będzie samotny ten kto w sercu kogoś nosi.

Czy ciekawy.... raczej nie. Może i robię dużo rzeczy, staram się jak mogę. Ludzie czasami to doceniają i jest to miłe. Jednak w środku czuję brak tak wielki, że nie potrafię go nawet opisać. Sam nie jestem w stanie ogarnąć tego. Skoro tu jestem to widocznie Bóg też mnie lubi.... chociaż? Jedynie za co mogę Mu podziękować to zdrowie i osoby które udało mi się spotkać na drodze mojego życia.... Szczególnie........ Dzisiaj z jednej strony wszystko dobrze a z drugiej to aż płakać by się chciało. Wszystko będzie dobrze. Tego jestem pewny. Kiedyś tu napiszę, że nic więcej w życiu już nie chcę bo mam wszystko i czuję szczęście całym sobą.

Niby wszystko jest, niby ok..... ale coś brakuje..... normalnie taka pustka która powoduje, że zadaję sobie pytanie. Po co ja to wszystko robię? Czy to ma sens? Smutno i się martwię. Nie o siebie się martwię.

Problemy..... poker face i ostro do przodu. Nie poddam się. Przecież jest po co żyć. Jeszcze jest....

Przestałem się angażować w cokolwiek w pracy. Tylko i wyłącznie minimum lub mniej. Polecam bo nikt nie doceni pracy i zaangażowania.

Nie wiem. Jak jakaś maszyna..... Po co, w jakim celu, gdzie sens..... robić coś bez celu?

A może ja już nie jestem człowiekiem......

Wiem. Tylko ja całe życie działam jak maszyna bez uczuć. Kiedy w końcu mogłem wyrazić uczucia bo czułem całym sobą ,że inaczej się nie da. No to wtedy zabolało jakby żywym ogniem ktoś przypalał. Ja tyle biorę na siebie żeby nie myśleć. Zastanawiam się czy ja mam jeszcze uczucia?

Pomocy nie mam. Problem po problemie rozwiązuję sam. A kto ma niby mi pomóc? Porozmawiać można ale nikt za mnie nic nie zrobi. Trzeba zacisnąć zęby, udać ze jest wszystko dobrze i robić. Najgorsze, że ja się naprawdę staram aż nieomal krew uszami idzie a i tak efektu nie widać. Za dużo na siebie obowiązków narzucilem. Zbyt wiele za bardzo odpowiedzialnej roboty. Ja jestem w tym sam. Czasami człowiek padnie na kolana i załamuje ręce. Facet cierpi w samotności. Nikt tego nie widzi.

Szlag by to! Wszystko do d... co bym się nie czepił to źle. Nerwy, nerwy i nerwy. Spać nie można, wszystko denerwuje bo jak tu normalnie funkcjonować jak wszystko się pieprzy. Mam dość.

Uciekam w pracę. Zabijam tym myśli. Nie wiem totalnie co robić dalej. Jak żyć, co robić, po co to wszystko. Jaki jest cel tego co robię.

Nie wiem co robić....

A ja nie wiem co już czuję.....

Witaj

Robiłem cokolwiek, skuter marny. Robiłem coś konkretnego, skutek ten sam. Juz czas powoli wygaszać wszystko. Tylko żeby nie dać się wykorzystywać innym, nie liczyć na nikogo i starać się mieć względny spokój. Ja już naprawdę niczego nie chcę. To co przeżyłem to już minęło. Czyli praktycznie nic. Liznąłem taką namiastkę normalności i to wszystko. Reszta to tylko bagno.

Wiem. Tak naprawdę nigdy go nie miałem. Taka jest prawda. Nie wiem jak to jest żyć. Całe życie w strachu. Krótkie chwilę dla których warto było żyć..... minęły. Tylko się modlić o lekkie odejście pozostało.

Jakoś to robię... Wszystko się da. Jak już człowiekowi na niczym nie zależy to potrafi zrobić rzecz niemożliwą. U mnie już pociąg odjechał. Zostałem sam na peronie.

A co on powie? Przyzna mi rację? Może jedynie próbować wmówić, że tak nie jest, czyli musi kłamać.

Boję się własnej głowy, ludzi jeszcze bardziej. Mi już w życiu w sumie nie zostało nic. Nie wiem po co to wszystko. Cokolwiek się dzieje to jest bez sensu bo nie prowadzi do niczego. Jestem nic nie wartym stworzeniem.

Unikanie społeczeństwa, sytuacji, znajomości, relacji. To wszystko generuje stres więc stresu należy unikać. Grunt to nie krzywdzić siebie.

Lęku nie da się pokonać. Tyle w temacie.

Co ja mam na tym świecie do zrobienia? To bez sensu..... Nie przydatny, kompletny odrzut społeczny.