Dryagan

mało realne "ustąpienie wszystkich objawów" - może lepiej poprawa jakości życia dzięki ustąpieniu jakiegoś objawu, który najbardziej doskwiera. Albo przygotowanie się do terapii, w sensie nauczenia się umiejętności otworzenia się. Stawiaj sobie małe cele na początek - zbyt duże i zbyt ogólne to piórko na wietrze. Wszystko zwykle znaczy w rzeczywistości nic

W tym to już zajęty jestem, poza tym nie bardzo mi pasuje zmieniać orientację @Jurecki tak ja wierzę w reinkarnację - więc kto wie z kim los mnie zetknie w przyszłym życiu

Powitać Towarzystwo - mam nadzieję, że humory Wam dopisują (a jeśli nie - to życzę, żeby dopisywały). Ruszamy z tym dniem do przodu. Kawusi?

@SarkastyczneSerce witaj z powrotem na Forum

@Szczebiotka wiele serdeczności urodzinowych - niech Ci się szczęści we wszystkich aspektach życia - przede wszystkim niech zdrówko dopisuje Tobie i Twoim najbliższym.

A to chyba musicie zmienić kraj - jakaś Hiszpania, Włochy, kraje bałkańskie.

Chyba musimy zatrudnić baristę, chociaż na pół etatu. Dobrego dnia wszystkim, poniedziałki bywają trudne.

Oczywiście, że może. Tylko pamiętaj, że skierowanie jest ważne tylko 2 tygodnie

A propos zmiany czasu - wiecie, że w nocy, kiedy zmienia się czas, nie da się ustawić budzika w komórce na godzinę 2:00, bo tej jednej nocy nie ma takiej godziny (ani 2:05, 2:10, 2:15 itd., 2:55). Taka ciekawostka...

@Heavenly witaj na naszym Forum i się rozgość. Według mnie powinnaś się skontaktować ze specjalistą, bo masz objawy nerwicowe. Nie ma sensu czekać aż będzie jeszcze gorzej - może leki? a może na początek terapia?

tym razem niestety nieprawda - bo o godzinę krótszy. Godzina do przodu przecież. Nie ma się zatem co cieszyć a jutro godzinę wcześniej wstawanko

@lottomat piszesz, że chcesz ale nie tak serio to nic Cię to nie obchodzi, albo interpretujesz to niezgodnie z intencją. Jestem też facetem i moje doświadczenia z kobietami są na przeciwnym biegunie niż te, o których piszesz. no sorry, ale jak jest małe dziecko to wiadomo, że liczą się w pierwszej kolejności jego potrzeby. Zwłaszcza w tym pierwszym okresie. Oboje rodzice za niego odpowiadają a nie, że dziecko płacze w łóżeczku a facet wymaga obsługi. Nie rozumiem takiego podejścia. Nie poszedłem jakoś w tango, ani nie kompensowałem sobie mniejszej uwagi żony w tym pierwszym okresie życia córki alkoholem. Po prostu to rozumiałem i sam się włączyłem w opiekę, córka jest najważniejszą kobietą mojego życia (swoją drogą, czy kobiety nie bywają zazdrosne o córki? To przecież działa w obie strony). W małżeństwie obydwie strony powinny się starać patrzeć w jednym kierunku, wspierać siebie, ale nie zapominać, że jeśli są dzieci, to one są tu najważniejsze i opieka nad nimi jest pierwszym zadaniem małżonków. Ja mam cudowną rodzinę, ale jak w każdej zdarzają się też jakieś mini kłótnie, najważniejsze, żeby zawsze dochodzić do kompromisu. Rozmawiać ze sobą, nie mieć "cichych" dni, wszystko sobie wyjaśniać, ufać sobie i szanować siebie nawzajem

Wstałem o 7.00 czyli norma, muszę się przestawić teraz na godzinę wcześniej. Miłej niedzieli wszystkim

Zjadłem śniadanko razem z żoną i córką, i też sobie leżę, przeglądam Forum i w tle oglądam powtórkę meczu Hurkacza z Kokkinakisem, bo wczoraj mi się nie chciało w nocy siedzieć

@minou użytkowniczki To_ja_Hachiko nie ma już na Forum.

@lottomat jesteś strasznie skupiony na sobie. Taki typowy egoista. Nie piszesz nic o dzieciach, jak one są w domu traktowane, nie piszesz, że je kochasz. Kurcze - miałem pojebane dzieciństwo, niczego bardziej nie pragnąłem niż mieć normalną rodzinę - teraz mam, to ją doceniam. A ty tylko "ja... ja ... ja..." Myślę, że masz problem ze sobą i potrzebujesz terapii. Chyba zaczynam współczuć Twojej żonie

@lottomat przestań wrzucać wszystkie kobiety do jednego worka, bo to jest wkurzające. Nie znasz wszystkich, a ja na przykład znam wspaniałe kobiety na czele z Żoną - także z tego Forum. W ogóle uważam, że kobiety są lepszą połową ludzkości, nawet jeśli zdarzają się wyjatki (owszem mnie kiedyś tez "zła kobieta" skrzywdziła, ale to nie sprawiło, że o wszystkich myślę, że są złe). @Melodia nie napisała niczego takiego, że nie umie być żoną i olała męża, tylko, że w pierwszym okresie musiała się skupić na dziecku. W sumie każdy facet czuje się przez moment odsunięty po narodzinach dziecka, bo nie jest już tą jedyną i najważniejszą osobą w życiu swojej kobiety i trzeba to zrozumieć.

@Smutny Chłopak witaj na Forum, rozgość się. Może znajdziesz tu znajomych, nawet tylko wirtualnych. Diagnozować Ciebie się nie podejmuję, a samotnych tu wielu. Też kiedyś dawno przyszedłem na to Forum z tego powodu. Pozdrawiam

@Emilxon witam na naszym Forum, myślę, że szybko odnajdziesz się w naszej społeczności. Zapraszam serdecznie do dyskusji na tematy różne - poważne i rozrywkowe. Mam nadzieję, że zagościsz na dłużej...

wczoraj miałem

Zdziwiłabyś się jak wiele osób spędza sobotę podobnie jak Ty. Ja aktualnie nafaszerowany lekami, żeby nie popaść w psychozę, nie mam siły się podnieść. Oglądam w tv skoki, tenis, ale bez emocji. Chwilowo siedzę sam, bo Żona z córką poszła do koleżanki swojej, która ma dziecko w podobnym wieku. No więc jak się dzisiaj czuję? Słabo, jakbym był za szklaną ścianą i nie mógł się wydostać na powierzchnię.

To i ode mnie życzenia - trzymaj się Bracie i niech Ci się wiedzie. Dziesięć lat równe młodszy ode mnie jesteś

W sumie są dwa wyjścia: 1. rozwieść się i podzielić opieką nad dziećmi. Przynajmniej nie będą patrzeć na kłótnie rodziców. 2. Próbować ratować małżeństwo na terapii małżeńskiej, bo tu już sami sobie nie poradzicie. Równia pochyła Nie ma sensu rozważać, kto bardziej winny i wylewać swoje żale, bo to nic nie zmieni.

@Blokada a niby dlaczego nie miałby wziąć kasy za wykonaną pracę? (wycena to w końcu jego praca, jego czas, jego umiejętności). Dlaczego wszystkim się wydaje, że takie rzeczy to za darmo muszą być? Jeszcze dla bliskiego znajomego może i tak, ale poza tym?

A z tym się nie zgodzę - to stereotyp. W środowisku, w którym się obracam wcale to tak nie wygląda. Przykład: jak córka była mała miałem urlop tacierzyński i sam się nią zajmowałem, jak żona pracowała. Zresztą ona zarabia dwa razy więcej niż ja, więc logiczne. Opieką nad córką dzielimy się równo, nie wiem czy mam instynkt rodzicielski, ale jest powodem dla którego chce mi się żyć i walczyć z chorobą. W domu sprzątam ja - bo lubię, jestem pedantem (moja żona trochę bałaganiarą). Gotuje ona, bo robi to lepiej, a czasem razem coś przygotowujemy (w sensie pomagam, żeby było szybciej). I córka też. To buduje więzi, dobrze się przy tym bawimy. To jest partnerstwo w związku, ja tak to widzę