aniam97

Plany samobójcze plus trzy różne rozpoznania, biorę leki nie powiem jakie dokładnie bo nie pamiętam

DEPERS, Może tak być czuję jak to się samo dzieje, jak znikają mi rzeczy z głowy, zaczynam więcej leżeć w łóżku i praktycznie przestaje rozmawiać z kimkolwiek

Zamknęłam się w sobie, przez to między innymi że nie było z kim pogadać o tym co u mnie, nikt się nawet nie spytał, ponadto bardzo przywiązuje sie do niektórych pacjentów chociaż tego nie widac i jak odchodzą to mnie zostaje jakby mniej... Przenieśli mnie do innej sali, doszukuję sie podtekstów i ukrytych zamiarów, z moim obecnym lekarzem nie pogadam o tym bo nie jest to najmilszy lekarz a ja potrzebuję się wygadać żeby nikt mnie nie ocenial i nie pouczał, nie popedzał

Tak sobie myślę że potwornie niechciane są przeze mnie te wszystkie myśli które mi tak uciekają, tak samo rzeczy z życiorysu, nie pamiętam ich

To chyba dopiero na drugim oddziale tutaj nie bardzo mam z kim porozmawiać

Jak to umówionego lekarza? Podzieliłam się tym co myślę nawet jeśli to nie były przyjemne myśli, każdy mnie do tego zachęca

Tak to chyba to że odczytuje cudze intencje jako złe, podejrzewali u mnie Aspergera

Straciłam kontakt ze sobą

Nie jestem w stanie tego już wyjaśnić napisać pomyśleć nic, nie zmienię zdania, tu nie jest atmosfera w której bym umiała

Dlaczego mnie za wszystko krytykujecie, powiedziałam że mam problem żeby się otworzyć, że wszystko mi znika gdy chce o tym opowiedzieć. Szukam rozwiązań jak mogę, tak naprawdę tutaj też mam ochotę przyznawac się do co raz mniejszej puli rzeczy... Wiem że może chcecie pomóc ale ja i tak zapadam się z braku pewności siebie bez nadmiarowej krytyki

Są testy takie jak mmpi-3

Przecież nie robię tego specjalnie

Właśnie nie umiem kawy na ławę, czuję sie jakbym brała udział w rozprawie ale nie miała adwokata i z sędzią porozumiewam się bezpośrednio, blokuje sie przed opowiadaniem o sobie, w mojej historii przegapię słonia w pokoju

Nie wiem co mam zrobić, nie umiem się otworzyć przed lekarzem nie rozumiem tego co się ze mną dzieje

Okej bo ia codziennie już myślę o śmierci, jestem tak zdesperowana że zgadzam się na wszystko Dziękuję za odpowiedź, myślałam że macie mnie dość

Anything? Brakuje mi zeby ktos mi powiedzial, że nic nie muszę; żebym była w zgodzie ze sobą, żebym ufała swoim uczuciom zamiast mi mowic ze cos mi sie 'wydaje', zebym stawiala granice, zebym byla dobra przedr wszystkim najpierw dla siebie zebym sluchala intuicji

Okej trochę mnie nastraszyłaś/łeś Moi rodzice to "osobniki narcystyczno-perwersyjne" Po takiej przemocy czy ten oddział to dobry pomysł Mam problem z opowiadaniem o moich trudnościach. Nie umiem zebrać myśli jeśli wiem że nie mam powiernika... Moje granice praktycznie nie istnieją, były ale już ich nie ma odkąd jestem w szpitalu, ostatnio już praktycznie od dawna nie zdarzylo mi się powiedziec co myślę. Zgłaszałam to mojej psychiatrze tutaj ale ona mówi że może mi się to wydaje

Właściwie to tak

Nie jestem, ale prawdopodobnie dostanę skierowanie na taki, teraz jestem na diagnostyce

Nie mam tu terapii jeśli Cie dobrze rozumiem

Nie, nie bardzo. Może uda mi się powiedzieć o części dolegliwości ale kurczę, czuję się źle ale każdy mnie tu pociesza więc uśmiecham się mimo że nie mam takiej ochoty i w środku wszystko się wali. Powstaje taki rozdźwięk pomiędzy tym co czuję a tym co pokazuję, brakuje mi żeby mnie ktoś po prostu wysłuchał

Spędzam 26 urodziny w psychiatryku

Dziękuję za zainteresowanie, na razie jestem na f2... Mam przejść testy psychologiczne i zastanawia mnie jakie to konkretnie będzie badanie - ktoś wie jaki kwestionariusz dają psychologowie tutaj? Nie za bardzo umiem się dogadać z innymi, nie umiem, jestem pusta w środku tylko bym leżała albo spała...

tak

Mi kiepsko właściwie jak zawsze jutro jadę do szpitala