aniam97

zależy mi na babińskim bo już któryś raz jest mi polecany akurat ten ośrodek. Już po rozmowie, podobno mają dużo chętnych

W styczniu pod koniec

Jestem raczej mocno zdenerwowana, chciałabym to po prostu przeżyć

2 miesiące

Grill z rodziną ale czuję się źle prawdę mówiąc

Przełożyli mi rozmowę na wtorek

Praca jako sekretarka

dziekuje za Twój wpis naprawdę... szczerze to chciałabym się rozpłynąć w powietrzu, zniknąć, ciągle myślę o śmierci... Nie poradzę sobie, już się pogodziłam że mieszkam z rodzicami, z którymi się nie dogaduję i że nie umiem się usamodzielnić. W piątek mam rozmowę o pracę, ale ją zawalę, nie umiem być innej myśli

Miło mi że stoisz po mojej stronie, ja juz się poddałam trochę

Tak

To było spowodowane pobytem w szpitalu i chyba swoistym załamaniem... Jeśli dobrze Cię zrozumiałam. W wielu sprawach się z Tobą zgodzę, szpital nie byl dobrym miejscem dla mnie. Wyszłam już jednak wciąż mam tendencje samobójcze, w styczniu jestem zapisana do Babińskiego w Krakowie, do tego czasu będę chodzić do psychologa a później od sierpnia na terapię. Leki mi się nie zmieniły

Raczej traumy i zduszone emocje

Chcę ochłonąć od tych pytań okej? Miło że pytasz, na początku tego posta z grubsza opisuję moją sytuacje. Może teraz jestem kosmitą z tym moim zachowaniem, że nie umiem opisać w czym problem. Ale naprawdę mnie nikt nigdy nie pytał w domu co u mnie, co w szkole, każde wyznanie było użyte przeciw mnie, w domu pelnym przemocy Czy to możliwe że miałam bana dziś tutaj na portalu? Nie mogłam wejść na stronę od rana

Szczerze to czuję sie jak ateista przekonywany do wiary w Boga kiedy ktoś mi mówi ze będzie dobrze, jestem 3 raz na zamknietym a tabletki nic nie zmieniają. Ja pamietam jesli ktos mi przypomni ale te dziury

W końcu czuje sie troche zrozumiana, to samo znika

Plany samobójcze plus trzy różne rozpoznania, biorę leki nie powiem jakie dokładnie bo nie pamiętam

DEPERS, Może tak być czuję jak to się samo dzieje, jak znikają mi rzeczy z głowy, zaczynam więcej leżeć w łóżku i praktycznie przestaje rozmawiać z kimkolwiek

Zamknęłam się w sobie, przez to między innymi że nie było z kim pogadać o tym co u mnie, nikt się nawet nie spytał, ponadto bardzo przywiązuje sie do niektórych pacjentów chociaż tego nie widac i jak odchodzą to mnie zostaje jakby mniej... Przenieśli mnie do innej sali, doszukuję sie podtekstów i ukrytych zamiarów, z moim obecnym lekarzem nie pogadam o tym bo nie jest to najmilszy lekarz a ja potrzebuję się wygadać żeby nikt mnie nie ocenial i nie pouczał, nie popedzał

Tak sobie myślę że potwornie niechciane są przeze mnie te wszystkie myśli które mi tak uciekają, tak samo rzeczy z życiorysu, nie pamiętam ich

To chyba dopiero na drugim oddziale tutaj nie bardzo mam z kim porozmawiać

Jak to umówionego lekarza? Podzieliłam się tym co myślę nawet jeśli to nie były przyjemne myśli, każdy mnie do tego zachęca

Tak to chyba to że odczytuje cudze intencje jako złe, podejrzewali u mnie Aspergera

Straciłam kontakt ze sobą

Nie jestem w stanie tego już wyjaśnić napisać pomyśleć nic, nie zmienię zdania, tu nie jest atmosfera w której bym umiała

Dlaczego mnie za wszystko krytykujecie, powiedziałam że mam problem żeby się otworzyć, że wszystko mi znika gdy chce o tym opowiedzieć. Szukam rozwiązań jak mogę, tak naprawdę tutaj też mam ochotę przyznawac się do co raz mniejszej puli rzeczy... Wiem że może chcecie pomóc ale ja i tak zapadam się z braku pewności siebie bez nadmiarowej krytyki