namiestnik

Niekoniecznie zaraz nienormalna. Coś musi być w tym. Wiesz - fajnie jest jak seks sprawia radość, więc postaraj się kiedyś dojść do tego by samej czerpać z niego radość. :) Może to sprawy hormonalne, może psychiki. Nie wystarczy stabilna waga.

Oj Wróbelek - ja tak miewam podobnie. To takie męczące. Budzę się wtedy tak totalnie wykończony.... A najgorsze, że wtedy potrafi mi się przydarzyć coś takiego, że niby nie śpię, słyszę, widzę, a nie mogę się poruszyć. To niesamowicie przeraża mnie. A przez ostatnie 3 dni to ogólnie miałem problemy ze snem. Tzn. od tego, że do 6 rano nie mogłem zasnąć (a zaraz potem trzeba wstać), potem do jakiejś 3 rano. A dziś wreszcie miałem senność, ale obudziłem się kompletnie niewyspany. Za to dziś bez leków na sen mnie senność wreszcie wzięła. Ale taka właśnie jak piszesz - niby śpię, ale co chwile pobudka. Wczoraj i przedwczoraj wcale nie odczuwałem senności. Nawet po lekach na sen. Zrobiłem się rozluźniony, ale nie senny. A w dzień jak na złość to już po śniadaniu najchętniej bym poszedł spać z powrotem.

On odchudza się? Brawo! :) Chce zrobić coś dobrego. Betty - w jedną albo w drugą. Jakiś czas możesz żyć w takim zawieszeniu. Na dłuższą metę jednak coś musisz zrobić. Nikt za Ciebie tego nie zrobi ani samo się nie zmieni. Zdecyduj czy chcesz małżeństwa czy nie i dalej postępuj odpowiednio. Jeżeli ma z tego nic nie być - to lepiej rozstać się teraz - w sensownym wieko niż jak będziecie zrujnowani swymi podchodami i w zaawansowanym wieku. Namawiał bym do ratowania. Choć do przeprowadzenia poważnej rozmowy z mężem co dalej.

To nic tylko druga połówka musi przyjechać i być z Tobą! :)

No to ustalmy jakiś konkretny termin. Mi w sumie każdy będzie pasował jak będę wiedział wystarczająco wcześnie.

To już niedługo trzy tygodnie i dom będzie tętnił życiem. Będę współmieszkańcy i jakoś się poprawi. Tymczasem to już niedługo. Może w takim razie jakieś ziółka na uspokojenie? Ciepłe mleko/kakao przed snem?

żółty, niebieski, zieleń czystą, purpurowo-pomarańczowy... biały też Czy Twoje sny są w kolorze?

Aż tak tragiczne nie. Jednak pamietam, że było fatalnie. Poprostu przestałem go brać bo już nie mogłem dłużej tego wytrzymać. Niby wychodziłem z domu i coś robiłem. Przyjeżdżałem na terapie. Ale byłem półprzytomny. Nie mówiąc, że cały czas spałem. Uciekały mi fragmenty dni. Główne moje wysiłki gdy byłem poza domem to były by nie zasnąć. Nie wiem jakim cudem nie zabiłem siebie ani nikogo jeżdżąc samochodem. Pamiętam, że co chwila znikąd pojawiały się auta na kolizyjnych kursach. Trudno było się na tym wszystkim skupić. Albo nie pamiętałem jak się dostałem z miejsca w miejsce. To jakiś straszny syf jak dla mnie. Znajoma która też go brała mówiła, że to dla niej niesamowite świństwo było, gorzej się nie czuła nigdy, odradzała branie z całego serca.

Nie mam takich problemów. Co to jest zabawa w jajo?

Betty - ale Ty już nie chcesz dalej małżeństwa? Bo jeżeli chcesz się rozwieść to faktycznie Ty się zajmij swoimi sprawami a on swoimi - tak będzie najlepiej. Ale jeżeli nie rozwieść to macie jednak jakieś wspólne sprawy?

A czy to co piszesz to piszesz tylko wtedy gdy jest źle? Czy też jak jest lepiej to też podzielisz się z nami tym miłym uczuciem, że lepiej? Ja np. opisuję zazwyczaj jak mam problemy. Jak jest dobrze to nie piszę. Można pewno wysunąć wniosek, że nigdy nie jest mi dobrze. Czy Ty też tak masz? Pozdrawiam.

Czemu nie chcesz terapii?

A tymczasem póki nie zamieszkasz z kimś w tym mieszkaniu to może poproś o jakieś skuteczniejsze leki na sen? Mi pomagał Imovane na zasypianie i niebudzenie się. Po nim też miałem uczucie takiego snu który daje wypoczęcie i wyspanie. Szybkie zasypianie powoduje też Setaloft. Chyba jeszcze szybciej niż Imovane. I rano nie ma po nim śladu. Ale to tak doraźnie - bo na dłuższą metę można się uzależnić. Zaproponował bym też jakiegoś zwierzaczka. Ale wiem jak to jest przy studenckim życiu. Nie zawsze jest czas na opiekę.

Gratulujemy Evelina! :)

Chyba tak. Jak się do tego wytrwale dąży. Choć czasami tak nieprędko, że można zwątpić, że to nastąpi. Co najbardziej dziecinnego robiłeś/robiłaś w dorosłym życiu?

Złote słowa!

To coś może z tym podobieństwem do matki jest. Ja już zauważam, że Ty się uważasz za nieomylną i tylko komunikujesz mu rady i rozkazy jak ma być. A to samo piszesz o jego matce. Może warto też ten wątek poruszyć w jakiejś wspólnej rozmowie na terapii jeżeli nie umiecie rozmawiać w domu? Właśnie... Betty - cały czas piszesz a tym co słyszałaś od kogoś, co ktoś inny powiedział. Czy rozmawiałaś przez te lata na poważnie z mężem? Masz różne przypuszczenia które mogą lecz nie muszą być prawdziwe. Rozmawiaj z mężem. Bez tego będziecie sobie obcy i jedynie wspólny dom, kasa i łóżko będą Was łączyły. Zobacz, że Twój mąż jest człowiekiem - i tak też go możesz traktować. Czy małżeństwo to dla Ciebie tylko handlowanie bądź taki i zrób to dla mnie, podzielmy się domem i zróbmy sobie dobrze w łóżku? Bo jak dla mnie małżonek albo małżonka to powinna być osoba na którą można również liczyć. Na której można polegać. A dojrzałości do bycia w związku można nie mieć będąc w nim bardzo wiele lat.

Super stronka. Ale nie wszystkie ceny leków są. Wielu nie ma. Może tą są ceny takich co są refundowane do stałej ceny czy jak...

Chyba nie zrozumiałaś do końca. To dość zakręcona sytuacja. Jak chcesz być postrzegana przez niego tak jak jego matka a Twoja teściowa to spowodujesz, że on okoniem zrobi odwrotnie. Lepiej było by chyba z nim porozmawiać. Stanąć po jego stronie. I przekonać go by tak zrobił - a nie dawać tzw. "dobrych rad" których on już być może nie trawi od dzieciństwa. Betty - rzecz w tym, że można odnieść wrażenie, że wasz związek to bardziej jak układ w firmie. Ja mam swoje wymagania, Ty masz swoje. Za spełnienie swoich ja płacę Tobie tym, a Ty mi tamtym... Nie jesteście jednością. Spróbuj do tego dążyć. Może też poprostu nie jesteś jeszcze przygotowana na stały związek. To co dopisałaś na końcu w sumie dużo wprowadza nowego w tym temacie. Czemu tak się stało? Rozmawiałaś z nim o tym? Czy to faktycznie spoczęcie na laurach? A może są inne powody? Może zaczął Cie postrzegać jak drugą matkę, może coś go zgnębiło, zawiódł się, może coś jeszcze innego?

Co do statystyki - kiedyś byłoby dla mnie szokiem, że aż co 4 kobieta zdradza. Teraz szokiem, że tylko co 4 zdradza. Prawie wszyscy wkoło zdradzają. Świat zszedł na .. nie wiem na co - nie chce obrażać psów. Faceci robią co chcą. Kobiety robią co chcą. Ja jestem jakiś niepasujący do tej planety. God's Top 10 ja raczej łatwo nawiązuję kontakty. Choć czasami się zastanawiam czy to jest tak wewnętrznie łatwo czy też to tylko taka moja zewnętrzna powłoka - maska. Z jednej strony bardzo trudno mi zaufać. A z drugiej strony czasami obdarzam kogoś naiwnym niepotrzebnym zaufaniem. Ja rozumiem co chcesz przekazać. W sumie nikogo nigdy nie poznamy tak do końca. Sam bym komuś innemu tak właśnie tłumaczył. Ale sobie to tak trudno wytłumaczyć. To jest uczucie, emocja - takie kierowane nie wiadomo jak, nie wiadomo czym, że moje myśli wciąż skłaniają się do tej samej osoby mimo tej przeszłości co była. To może wygląda dość infantylnie - jednak tak właśnie u mnie jest. Dziękuję za te słowa. To mnie trzyma. Staram się robić coś dla siebie. Nie myślę o związkach. A raczej staram się nie myśleć, albo myśleć jak najmniej. W kontaktach z ludźmi, jeżeli są kobietami szukam bardziej przyjaciółek niż kochanek. Choć czuję jakiś lęk przed innym kontaktem niż przez internet. Wbrew temu - wbrew swoim strachom chętnie bym z kimś pogadał przy kawie czy piwie. Mam paru znajomych - to bardzo pomaga.

No ja nie wiem z tym wydzieraniem - niektórzy się wydzierają. Choć nie znaczy, że są przeciw - robią to w wierze, że tak szybciej nauczą. Albo poprostu nerwy im puszczają jak kursant daje ciała non stop. No ale to już tak jest. :) Potem każdy się uczy z biegiem czasu coraz lepiej :)

Wiesz - to zapewne nie wynika z tego, że on nie wie do czego te przyrządy służą. Pamiętaj, że zwracanie uwagi a rozmowa to dwie różne rzeczy. Może on ma jakiś problem? Mówisz, że interesujesz się tym co robi - że pytasz go jak minął dzień. Ale to wiesz - są frazesy. Nigdy nie piszesz o rozmowie - zawsze o zwracaniu uwagi. Zrób coś z tym. Nie ustawiaj się w pozycji pokrzywdzonej której już nic nie pomoże. Jesteś jego żoną. On Twoim mężem - powinniście się zbliżyć do siebie nie tylko na płaszczyźnie cielesnej. Porozmawiaj z nim jak z człowiekiem. Umów się z nim na tą rozmowę - by nic - żadne pilne sprawy wam w niej nie przeszkadzały. Powiedz, że to ważna rozmowa - by odpowiednio się do niej przygotował. Takie są moje rady. Jeżeli chcesz się rozwieść to faktycznie Ty dbaj o siebie, a on jak będzie chciał też niech idzie do terapeuty. Ale jeżeli jeszcze macie być razem to musicie coś ze swym związkiem zrobić.

Jeżeli tylko jedna przychodnia jest w Twoim mieście to może faktycznie ten ośrodek. Dostaniesz tam doraźną pomoc, a w międzyczasie będzie coraz bliżej termin pierwszej wizyty na której będzie można ustalić co i jak z terapią.

To trudna sprawa. On o siebie przestał dbać. Czy wcześniej robił to dla Ciebie a teraz już nie? Czy sam ma jakieś kłopoty ze sobą? Normalnie człowiek sam dla siebie myje się i dba o zdrowie. Narzekając tu nic nie wskórasz z tym. Ale ułożysz sobie co i jak. Musisz zbudować jakiś plan działania. Zrób coś z tym. Korzystając z innego z trzech wyjść opisanego przez God's Top 10 na pierwszej stronie niż to które chciałaś wcześniej wybrać. Tak czy inaczej musisz coś zrobić z obecnym związkiem. Proponuje naprawę.

Ale to się zmieniło w trakcie małżeństwa czy też z początku miłość i idealizowanie partnera przysłaniało to?