minou

Jeśli chodzi o benzo to dostaję je od jakiś 25 lat i myślę, ze kwestia rozwoju tolerancji jest trochę źle rozumiana. Pierwsze dawki ścinają z nóg, powodują totalne odprężenie i ulgę, ale ciężko wymagać, żeby ten efekt trwał bez końca bo to bardziej skutek uboczny. Tak jak np SSRI przez pierwsze tygodnie powodują dużo zmian w samopoczuciu a potem już się ich działania nie czuje po każdej tabletce tylko bardziej w formie jakiegoś długotrwałego efektu. Benzo nie jest przeznaczone do długotrwałego stosowania, ale jeśli się przestrzega wszystkich zaleceń, to można z powodzeniem czerpać korzyści z tych leków latami bez uzależnia. Czyli nie zwiększać samowolnie dawki, nie przedłużać leczenia powyżej tych max 8-12 tyg i nie traktować jako sposób na rozwiązanie swoich problemów np z nieśmiałością czy lękiem przed publicznymi wystąpieniami, bo od tego jest terapia. Ja przez te 25 lat brałam benzo doraźnie, po kilka tyg, i oczywiście że teraz jak wezmę 10 mg diazepamu to pozornie nawet tego nie poczuję, a te 25 lat temu 2 mg by mnie ścięły na wiele godzin. Tak samo jak sertralinę zaczynałam od 25 mg i czułam dużo rzeczy typu mdłości, pocenie, senność, a teraz jestem na 100 mg i po wzięciu swojej dawki rano nie czuję żadnej różnicy co nie znaczy, że lek nie działa. Wprawdzie benzo ma inny profil, ale zauważyłam że lek tak czy inaczej działa i spełnia swoją funkcję w wyciszaniu układu nerwowego i np w trudnej sytuacji mocno kryzysowej brałam benzo i po kilku dniach było już lepiej, pomimo braku „kopa”. Kontynuowałam terapię na ustalonej dawce i zwykle wystarczały 2 tyg żeby dojść do stanu gdzie mogę popracować nad stresem i napięciem w inny sposób, oddechem, ćwiczeniami, metodami psychologicznymi bo już nie jestem tak sparaliżowana strachem, że to przesłania wszystko w życiu. Dopóki nie dostałam ostatecznej diagnozy i nie zaczęłam leczyć przyczyny podstawowej mojej nerwicy (AuDHD), z powodzeniem byłam leczona benzo raz na jakiś czas (np raz na pół roku albo raz na kilka lat, zależnie ile stresu było w moim życiu) i takie leczenie po kilka tygodni przywracało zawsze równowagę i uspokajało mój układ nerwowy i ten efekt się utrzymywał dopóki np nie zdarzyło się coś, co powodowało u mnie w życiu długotrwałą presję i powrót lęków. Niestety nawet w tych dobrych okresach miałam dużą tendencję do myślenia lękowego i ten lęk gdzieś tam w podświadomości był, ale był do opanowania. Czyli nie było to wyleczenie, a zaleczenie, ale z braku lepszych opcji i tak bardzo mi to poprawiło komfort życia. Odkąd biorę leki specyficzne dobrane do moich zaburzeń (Medikinet na ADHD i gabapentynę na nadreaktywność układu nerwowego) nie mam już nerwicy. Poziom lęku jest tak niski jak na benzo, ale bez benzo i ten stan utrzymuje się już 3,5 roku. Oczywiście jeśli ktoś się uzależnił to niestety nie ma innej drogi jak odwyk, ale piszę o moich doświadczeniach bo benzo mają bardzo złą opinię, a przy właściwym edukowaniu pacjentów i prawidłowym stosowaniu są to leki, które naprawdę mogą zwiększyć komfort życia nawet na wiele wiele lat.

A leczysz problem podstawowy i wiesz w ogóle, jaki on jest? Moim zdaniem nerwica to nie jest samodzielna jednostka chorobowa, ale zaburzenie które rozwija się jako skutek innych problemów. Może to być „tylko” problem z radzeniem sobie z emocjami i kłopotami u osób bardzo wrażliwych, wtedy terapia bardzo pomaga. Ale nerwica występuje też w przebiegu depresji (czasem maskowanej), PTSD, autyzmu, ADHD, osób DDA lub DDD, ostrych zaburzeń stresowych itd. Żeby pozbyć się nerwicy trzeba się najpierw dowiedzieć co ją spowodowało i pracować nad leczeniem tego problemu. To nie zawsze jest łatwe, np czasem nerwica pojawia się jako konsekwencja narażenia na ekstremalny stres w pracy lub nieszczęśliwe małżeństwo, toksyczne relacje rodzinne itd. Żeby się wyleczyć, trzeba np zmienić pracę, rozwieść się, zerwać kontakty z rodzicem, a to jest trudne. Leczenie nerwicy będzie tylko maskować problem, a tak naprawdę go pogarszać, bo dzięki lekom ludzie dłużej dają radę ignorować problemy i jakoś funkcjonować pomimo np objawów autyzmu czy ciągłego mobbingu w pracy. Lekami zagłusza się uczucia, a nasze uczucia są po to, żeby nas chronić. Jeśli je ignorujemy, pojawia się przewlekły stres, napięcie i nerwica. Jeśli np jesteśmy nieszczęśliwi w związku, ale ignorujemy to uczucie, to przecież ono nie znika tylko znajduje inne ujścia. Jeśli np mamy autyzm i kontakt z ludźmi jest dla nas trudny, ciągły hałas nas przestymulowuje a pracujemy w rejestracji w przychodni, to jasne, że układ nerwowy prędzej czy później będzie totalnie zajechany i pojawi się nerwica, zmęczenie, depresja. Leki mogą na jakiś czas zamaskować te objawy i pozwolić nam trwać w szkodliwej sytuacji, ale to nie jest rozwiązanie na stałe. Leki to powinen być wstęp do leczenia. Coś, co pozwoli nam się ogarnąć i zacząć terapię, dać trochę siły, żeby stawić czoło problemom, zmienić coś w swoim życiu bo to bardzo trudny i bolesny proces a leki mają go ułatwić. Poza tym leki to nie sposób na całkowite uniknięcie bolesnych uczuć, bo one są częścią życia. Zdrowi ludzie też bywają smutni, poirytowani, zniechęceni.

W Twoim poprzednim pytaniu napisałam Ci, co możesz dla siebie zrobić. Zdrowie psychiczne jest powiązane ze zdrowiem fizycznym więc tryb życia to podstawa. Myślisz, że ta czy inna tabletka rozwiąże Twój problem? No to jesteś w tej dużej grupie, która bierze coraz to inne leki, ale poprawa jest tylko na chwilę, albo tylko częściowa, albo w ogóle. Bo to nie jest takie proste. Dlaczego? To logiczne. Leki mają za zadanie wpłynąć na gospodarkę neuroprzekaźników w Twoim mózgu. Np zwiększyć stężenie serotoniny lub dopaminy. Ale ciało musi przecież te związki wytworzyć, a to proces który obejmuje wiele etapów, dostarczenie prekursorów z pożywienia, ekspozycja na światło lub suplementacja wit D, regularny sen i ruch, które regulują praktyczne wszystkie procesy w ciele. Nie oddzielisz umysłu od ciała, bo mózg to taki sam organ jak każdy inny. Psychoterapia też jest bardzo ważna, bo pomaga zmienić nieprawidłowe schematy myślowe, ale też wypracować różne rutyny, które pomagają zwlec się z łóżka, wyjść z domu, zaplanować zdrowe posiłki. A Ty jeszcze dodatkowo musisz przetrwać odstawienie benzo. Powrót do normy gospodarki GABA trwa z rok, więc im szybciej się zabierzesz za dbanie o siebie tym lepiej.

Wiadomo, że to przede wszystkim Twój psychiatra powinien się wypowiedzieć na temat skuteczności leczenia. Ale jeśli chodzi o napływ energii na wieczór, to ja też tak mam od dawna. Zwykle wtedy sobie po prostu mówię, że jak fajnie, takie plany, jutro od rana zrobię to i to. A rano jest dół i brak energii. Więc ostatnio zaczęłam po prostu działać wtedy, kiedy mam siłę. Nieważne czy to jest 22:00 czy 4 rano. Jesli mam jakiś przypływ weny twórczej to działam, nie czekam na inny moment. Często ochota na zrobienie czegoś pojawia się właśnie wieczorem, kiedy nie mam niby już siły i nie chce robić zamieszania, hałasu… wcześniej rezygnowałam więc z aktywności mówiąc sobie że jutro rano itd. Teraz jak mam energię i wenę, to po prostu działam. Wiem że rano motywacji może już w ogóle nie być. Ogolnie zaczęcie jakiegoś zajęcia powoduje wpadniecie w tzw “flow” czyli stan wydzielania dopaminy i bardzo poprawia moje samopoczucie. Często wymaga to zaczęcia czegoś wbrew sobie i po 5-10 min przychodzi motywacja.

Z tego co opisujesz, to dominują objawy wskazujące na depresję, szczególnie to zmęczenie, poczucie, że zwykłe rzeczy Cię przerastają przy jednoczesnej w miarę zachowanej jasności umysłu, pustką uczuciowa itd. Co do diagnoz - psychiatria zawsze była wyzwaniem, a od jakiegoś czasu te latami wypracowane standardy przechodzą rewolucję. Np diagnozy typu depresja i nerwica coraz częściej uznawane są za objaw, czy też efekt wtórny, a nie główne zaburzenie. Depresja i nerwica występuje często jako efekt nieleczonych zaburzeń osobowości, PTSD, DDA, autyzmu, ADHD, DDD, traum itd. Coraz częściej mówi się o znalezieniu przyczyny, bo depresja i nerwica mogą maskować objawy choroby pierwotnej. Poza tym coraz więcej wiemy o połączeniu umysł - ciało, a w szczególności temat umysł - jelita nabiera znaczenia. Krótko mówiąc stara maksyma „w zdrowym ciele zdrowy duch” wraca wreszcie do łask. Co jest logiczne, bo czym są emocje i uczucia? To po prostu szlaki chemiczne. Szczęście to serotonina, napęd i motywacja to dopamina, radość to endorfiny, czułość to oksytocyna, stres to kortyzol, napięcie to adrenalina (w dużym uproszczeniu) itd. I te związki oczywiście wydzielają się pod wpływem bodźców zewnętrznych (np przytulenie przez kogoś, kogo lubimy wyzwala oksytocynę), czy wewnętrzne (myślenie o czymś przykrym wyzwala kortyzol). Ale przecież te związki się skądś biorą. Organizm je syntetyzuje, a ta synteza to proces skomplikowany. Np potrzeba odpowiednich budulców, prekursorem serotoniny jest tryptofan, dopaminy lewodopa itd. Te białka bierzemy z pożywienia - tryptofan np z bananów, kurczaka, l-dopę z pestek dyni itd. Ale to nie wszystko. Tryptofan jest białkiem, które wchłania się kiepsko w towarzystwie innych białek (inne mają przed nim pierwszeństwo) więc dobrze jest spożywać go sporo. W syntezie neuroprzekaźników uczestniczy bardzo aktywnie flora jelitowa, która jest przede wszystkim kluczowa do syntezy serotoniny. A flora jelitowa potrzebuje pożywki w postaci probiotyków, prebiotyków itd. Czyli mamy ścisły związek nastroju z dietą. Poza tym mamy sen. Sen jest krytyczną potrzebą organizmu, możemy dłużej przeżyć bez jedzenia niż bez snu. Sen regeneruje, obniża stres, porządkuje wiedzę i wrażenia, reguluje metabolizm, głód, hormony. Poza tym melatonina, która reguluje sen, jest syntetyzowana z serotoniny właśnie, więc zaburzenia snu wpływają na gospodarkę serotoninową. No i mamy ruch. Ruch dotlenia wszystkie narządy i poprawia ich funkcjonowanie, czyli pomaga kluczowym organom - mózgowi i jelitom, gospodarować neuroprzekaźnikami i sterować nastrojem. Poza tym wyzwala endorfiny, reguluje hormony itd. Poza tym zapominamy, że są dwa rodzaje stresu - psychiczny i fizyczny. Stres psychiczny to np myślenie o jakimś problemie, a stres fizyczny to siedzący tryb życia, stany zapalne w organizmie, stłuszczenie narządów powodujące np nadciśnienie. Ćwiczenia też są dla organizmu stresorem, ale pozytywnym (bo stres nie zawsze jest negatywny, nawet ten psychiczny! Krótkotrwałe stres pomaga rozwiązać problem i motywuje do działania). Ruch jest też naturalną metodą rozładowania stresu psychicznego, bo podczas ruchu dostajemy zadyszki, a to rozluźnia mięśnie klatki piersiowej i pogłębia oddech, który się bardzo spłyca u osób zestresowanych. Ćwiczenia wymuszają pracę mięśni, co pomaga na różne spięcia, napięcia itd. Także widzisz - Twój nastrój zależy od całej masy połączonych ze sobą rzeczy i ciężko oczekiwać, że jedna czy kilka tabletek dostarczy Ci białek budulcowych, flory bakteryjnej, usunie produkty przemiany materii z ciała i układu nerwowego, da impuls do mięśni itd. Leczenie farmakologiczne to tylko wspomaganie, ale do problemu trzeba podejść całościowo i zrozumieć, że zaburzenia psychiczne są chorobą przewlekłą w której styl życia jest kluczowym elementem leczenia.

U mnie też największe znaczenie w leczeniu ma relacja z psychiatrą/psychologiem. Na studiach prawie 20 lat temu miałam super psychiatrę, ale to była starsza Pani u progu emerytury a później już było tylko źle. Dopiero jakieś 4 lata temu trafiłam na psychiatrę, specjalistę w leczeniu ADHD u dorosłych, do którego poczułam zaufanie. Leczę się tylko u niego, nawet jak zmienił miejsce pracy. Co do psychologów to ostatnio miałam zaleconą terapię, ale pierwsza psycholożka miała ze mną tylko spotkanie wprowadzające i przekierowała mnie na terapię łączoną z fizjoterapeutą i coachem zawodowym, gdzie ona nie była częścią tego zespołu. Następna psycholog rzuciła pracę po 2 sesjach ze mną. Okazało się, że dobrze, bo moja trzecia psycholog to był strzał w dziesiątkę. Od razu złapałyśmy kontakt i czuło się ten flow. Terapię już zakończyłam ale rozważam jeszcze kilka prywatnych sesji z nią, bo niestety ale dobór terapeuty ma kluczowe znaczenie. Jeśli Twój reumatolog to gbur a ortopeda to cymbał to trudno. Przemęczysz się na wizycie przewracając oczami i po prostu zastosujesz się do zaleceń, zrealizujesz receptę i jest duża szansa, że to wystarczy. Ale jeśli nie poczujesz zaufania do swojego psychiatry i psychologa to marne szanse, żeby terapia cokolwiek dała. Mam to szczęście, że miałam terapię poprzez prywatne ubezpieczenie i mogłam zmienić terapeutę na żądanie, ale to jest prostsze w teorii niż w praktyce. Jak jest Ci źle, nie masz energii i siły psychicznej na cokolwiek, to wątpisz też w swój osąd i np obwiniasz się, że brak porozumienia z lekarzem to Twoja wina, bo jesteś do niczego. Albo nie chcesz sprawiać kłopotu i wyjść na roszczeniową. Albo po prostu nie masz energii i napędu, żeby zadzwonić do ubezpieczalni i poprosić o zmianę terapeuty. Albo martwisz się, że kogoś urazisz. Albo po prostu masz wszystko w . Albo, albo…. To naprawdę trudne. Załatwienie sobie skutecznej pomocy psychiatrycznej i psychologicznej często przerasta możliwości osoby w miarę zdrowej i ogarniętej, a co dopiero chorej…

Dopóki nie słyszysz głosów, które zwracają się do Ciebie albo np mówią o Tobie (głosy kogoś kto się z Ciebie wyśmiewa itd), to halucynacje słuchowe nie są jakoś bardzo niepokojące. Np halucynacje przysenne są wręcz normalne także u zdrowych ludzi, którzy są przemęczeni albo narażeni na stres. Przy zasypianiu można mieć wrażenie, że słyszy się różne rzeczy, których nie ma. Plastyczne wyobrażenie dźwięków, tak że wydają się bardzo realistyczne, też nie jest aż tak niecodzienne. Np ludzie z bujną wyobraźnią często bardzo realistycznie przeżywają rzeczy, o których myślą. Jeśli dodatkowo masz szumy uszne, to wrażenie słyszenia różnych dźwięków może być tym bardziej intensywne. Szumy uszne są problemem wielu ludzi, zarówno przez np zapalenia ucha czy zatok, jak przez niektóre leki (np kwas acetylosalicylowy) jak i przez nerwicę. Halucynacje słuchowe mogą też występować przy uszkodzeniu słuchu, a szumy uszne mogą wskazywać na takie uszkodzenie. Np mój syn ma trwale uszkodzone struktury w uchu przez częste zapalenia ucha środkowego w dzieciństwie. Niby słyszy dobrze, ale blizny na delikatnych strukturach ucha sprawiają, że nie do końca rozróżnia dźwięki. I tak np skrzypnięcie szafki może dla niego brzmieć tak, jakby ktoś mówił jakieś słowo albo wołał jego imię. To dlatego, że mózg ma naturalną tendencję, żeby interpretować dźwięki, obrazy itd. To tak jak np jakiś cień może nam się kojarzyć z twarzą, albo kształt krzaka w ciemności z postacią ludzką. Umysł próbuje nadać temu formę czegoś, co zna, a jeśli widać niewyraźnie bo np jest ciemno to umysł „nadinterpretuje”. Tak samo ze słuchem, jeśli jest słabszy, albo zaburzony przez szumy uszne to umysł może przetwarzać dźwięki otoczenia dopasowując je do czegoś, co zna, np puknięcie w rurach jako pukanie do drzwi itd. Pamiętaj, że umysł zwykle wypełnia te luki, których zmysły nie są w stanie przekazać dokładnie.

Musisz dać sobie czas. Rekonwalescencja po chorobie trochę trwa, plus jeśli była alergia na lek, to organizm był wystawiony na ekstremalny stres. Brałeś antybiotyki a one zaburzają całkowicie florę jelitowa która, jak wiadomo, jest odpowiedzialna za syntezę neuroprzekaźników jak np serotonina. Podobno odbudowanie flory bakteryjnej i regeneracja układu odpornościowego po antybiotyku może trwać ok 6-8 miesięcy, a nawet do roku. Staraj się jeść różne pre i probiotyki (czyli produkty z dobrymi bakteriami i produkty, które karmią te dobre bakterie, np kiszonki i rzeczy pełnoziarniste). Możesz brać jakieś suplementy z probiotykami itd.

Zgadzam się w 100% Leki przeciwdepresyjne z grupy SSRI też mają udowodnione działanie poprzez umożliwienie układowi nerwowemu regeneracji. Tylko ważne jest podejście holistyczne, kiedyś przeczytałam takie zdanie i uważam, że trafia w punkt : leki są jak koło ratunkowe i zapobiegają utonięciu. Ale najważniejsze to nauczyć się pływać. I tak właśnie jest, leki pomagają w kryzysie, ale polepszenie funkcjonowania przez nie spowodowane musi być wykorzystane na pracę nad samym sobą, żeby w przyszłości mieć narzędzia do radzenia sobie w trudnych sytuacjach. I to obejmuje sferę fizyczną jak sen, dieta ruch, i psychologiczną jak prawidłowe wzorce myślowe, regulowanie emocji, unikanie toksycznych relacji, odpoczynek, dbanie o siebie itd.

Moje futrzaki zdecydowanie działają przeciwdepresyjnie. Samo przyglądanie się im jest tak zabawne, że ciężko się nie uśmiechać, a przytulanie ich stymuluje naturalnie wydzielanie oksytocyny i serotoniny

Poza tym metylofenidat może po np roku czy kilku latach stosowania poprawić funkcjonowanie na stałe, z dwóch powodów. Pierwszy jest taki, że lek poprawia koncentrację i ogólne funkcjonowanie, więc umożliwia wypracowanie sobie różnych mechanizmów kompensacyjnych i strategii radzenia sobie z ADHD. Np trenowanie struktury, planowanie przerw, uporządkowanie swoich spraw, wyrobienie dobrych nawyków. Jednym z nich jest np odkładanie ważnych rzeczy zawsze w to samo miejsce. Przy ADHD jest typowe gubienie wszystkiego, a potem klucze od domu odnajdują się w zamrażarce, podczas gdy lody roztopiły się na szafce na buty, portfel jakimś cudem znalazł się w łazience a telefon w szufladzie z bielizną. Biorąc metylo ma się lepsze poczucie „tu i teraz” i powinno się pracować nad nawykami, żeby stały się całkowicie automatyczne. Np klucz do domu wiesza się od razu na haczyku w przedpokoju, portfel zawsze odkłada się do torebki a torebkę na szafkę w korytarzu. Jeśli wyrobimy sobie ten nawyk, to odłożymy rzeczy na miejsce zupełnie automatycznie nawet jeśli nas coś rozkojarzy (np wchodzimy do domu a tu dzwoni komórka). Drugim mechanizmem działania jest tzw neuroplastyczność. Mózg ma pewne możliwości dostosowania i w sprzyjających warunkach reguluje swoją pracę. Jeśli na metylo człowiek jest mniej obciążony stresem, układ nerwowy ma lepsze możliwości, żeby poprawić swoje gospodarowanie dopaminą. Dodatkowo terapia pomaga w tworzeniu nowych, prawidłowych połączeń nerwowych, tak że uczymy się reagować adekwatnie i tworzymy nowe „ścieżki” w mózgu. To działa tak, że nasze nawyki myślowe „wydeptują” pewną ścieżkę w mózgu, np ciągłe zamartwianie się sprawia, że martwienie się staje się ustawieniem domyślnym i pierwszą reakcją na wszystko, taka neuronowa „autostrada”. Jeśli będziemy ćwiczyć prawidłowe wzorce myślowe, to powoli wydeptujemy „ścieżkę” dla tych dobrych, poprawnych reakcji emocjonalnych. Medikinet zapewnia też spokój, który jest potrzebny by pracować nad sobą i działa zarówno na strefę fizjologiczną i psychologiczną jeśli dodatkowo mamy terapię. Zmiana chemicznej równowagi w mózgu może ułatwiać dostosowanie się układu nerwowego do kompensowania braku dopaminy a trening psychologiczny wyrabia prawidłowe reakcje emocjonalne, które przecież prowadzą do uwolnienia konkretnych neuroprzekaźników. Np jeśli ktoś ciągle się martwi, to w jego mózgu wydziela się bardzo dużo kortyzolu, który powoduje zmęczenie, depresję, stany zapalne itd. Zmiana swoich wzorców myślowych zmienia też gospodarkę chemiczną mózgu i jeśli np wyrwiemy się z kręgu negatywnych myśli, nasz mózg zareaguje na pozytywne myśli wydzielaniem np serotoniny, oksytocyny itd. Mniej kortyzolu a więcej hormonów szczęścia zmniejsza presję na układ nerwowy, który ma wtedy lepszą zdolność do regeneracji i dostosowania. W ten sposób leczenie metylofenidatem może po jakimś czasie dać trwałe efekty.

Wygląda na jakieś zaburzenie z zakresu tzw. „neuroatypowości”. Wiele z tych diagnoz, ADHD, autyzm, AuDHD (połączenie autyzmu i ADHD), nadwrażliwość sensoryczna itd charakter się brakiem tzw. filtrów. Tzn umysł nie jest w stanie filtrować bodźców, wszystko po prostu uderza jak fala i wyczerpuje zasoby. Po aktywności jest się albo pobudzonym, albo wyczerpanym, albo zdołowanym czy wściekłym. Moja córka ma tak jak Ty i ma diagnozę AuDHD. Od niemowlęcia, jeśli np mieliśmy gości to była radosna, roześmiana, ale potem wieczór i noc to koszmar, płakała, nie mogła spać, była pobudzona. Teraz jest nastolatką i jak wraca ze szkoły, to jej energia i wszystkie zasoby są wyczerpane. Wtedy albo po prostu pada na łóżko i odpływa w swój świat, albo jest pobudzona i ma słowotok, albo jest smutna i reaguje histerycznie na jakieś wymyślone problemy, albo jest wściekła i byle co wywołuje wybuch. Albo przechodzi od jednego stanu do drugiego w okamgnieniu. Jeśli odpocznie, zje i się zrelaksuje, znów staje się „sobą” i wszystko wraca do normy. Ale jeśli nie ma możliwości odpocząć, wyciszyć się, mieć pauzę sensoryczną bez bodźców, hałasów, towarzystwa, bo np po szkole coś jeszcze było zaplanowane, zajęcia, spotkania, szczególnie na które nie miała ochoty, to jest źle. W nocy nie może spać, wymiotuje ze stresu, ma ból głowy, brzucha. Dzień później jest jak zombie, nie ma na nic siły. To jest niepełnosprawność, ma diagnozę psychiatryczną, bierze leki (medikinet na ADHD, hormony żeby nie mieć napięcia przedmiesiączkowego bo to był dramat, melatoninę na sen), ale najważniejsze jest planowanie dnia, reagowanie na przestymulowanie itd. Trzeba planować przerwy, ale też być elastycznym bo ma dobre dni kiedy funkcjonuje jak całkiem normalna nastolatka, a ma dni kiedy wszystko ją przerasta. Ważne, żeby stawiać sobie cele i wymagania, nie używać tego jako wymówki i nic nie robić, ale pilnować, żeby wymagania były realistyczne. Dobra zasada to „spróbuj przez 5-10 min”. Jeśli jest ciężko i np nie ma energii żeby coś zrobić, to trzeba i tak zacząć, na spokojnie i jeśli po 5-10 min zrobi się gorzej, to przerwać. Ale często po tych 5-10 min wpada się we „flow” i samopoczucie się poprawia. Albo samopoczucie zostaje takie samo i da się wykonać zaplanowaną czynność. Oczywiście dużo łatwiej kiedy masz kogoś, kto tego pilnuje, bo samemu czasem ciężko ocenić czy już przesadziłeś i musisz odpocząć czy to tylko prokrastynacja. Dlatego łatwiej, jeśli ma się diagnozę od dziecka, ale dorośli też mają dostęp do samopomocy. Tzn książek, terapii, artykułów itd, żeby zrozumieć swoje potrzeby i zorganizować życie tak, żeby osiągnąć jak największy poziom funkcjonowania jak najmniejszym kosztem. I masz rację że alko nie pomaga, ale fakt, że przynosi Ci ulgę udowadnia, że Twój układ nerwowy potrzebuje wyciszenia. Alkohol jest depresantem, wycisza układ nerwowy, ale na krótko. Jak jego działanie przejdzie, następuje reakcja z odbicia, czyli nadaktywność układu nerwowego, problemy ze spaniem, lęki. Poza tym alkohol działa na kilka neuroprzekaźników jednocześnie i wszystkie je rozregulowuje. Jeśli jesteś zdrowy, nie zaszkodzi Ci parę drinków od czasu do czasu w dobrym towarzystwie. Ale jeśli chemia w Twoim mózgu jest zaburzona, to alkohol to pogłębi niestety.

Musisz się przyjrzeć swojemu trybowi życia. Huśtawki nastrojów, pobudzenie czy wyczerpanie to często po prostu efekt niezdrowego trybu życia. Sen, ruch, jedzenie. Np zostało udowodnione, że dzieci dostają objawów podobnych do adhd jeśli zjedzą za dużo przetworzonych produktów z różnymi dodatkami, konserwantami itd. Sam cukiernik by nie wywołał takich efektów, ale całość - ileśtam niezdrowych produktów, ekran, gry, nieregularny sen i już jest problem. Takie stany bezproduktywnego pobudzenia zdarzają się w okresach nasilonego stresu, albo przy intensywnym korzystaniu z gier, mediów społecznościowych czy innych rzeczy, które dają „szybką dopaminę” i adrenalinę. Jeśli dodatkowo śpisz za mało czy nieregularnie i jesz rzeczy, które nie zawierają prekursorów różnych neuroprzekaźników, dobrej flory bakteryjnej, witamin i minerałów, to Twój mózg po prostu nie ma zasobów i możliwości żeby utrzymać stabilne funkcjonowanie, nastrój i energię.

Mam trochę zjechane kręgi w odcinku piersiowym, najbardziej tam, gdzie łączą się z żebrami. Przez to mam nerwobóle międzyżebrowe po prawej stronie i odczuwam to tak, jakby ktoś mi od środka, z brzucha, wbijał końcówkę noża między żebra. Poza tym mam różne neuralgie jak np palenie skóry na rękach. Bóle w klatce piersiowej a la zawałowe. Czasami, ale rzadko, mam rwę kulszową, to chyba najbardziej typowy nerwoból. Tak jakby błyskawica Ci schodziła przez pośladek aż do kostki. Od karku czasem mam takie opasujące od karku do czubka głowy, ale idą jakby po czaszce a nie w środku głowy jak normalny ból głowy. Ale ludzie różnie opisują nerwobóle.

Żeby pokonać takie lęki trzeba dłuższej pracy i terapii. Unikanie sytuacji stresujących na dłuższą metę utrwalają nerwice, ale… takich problemów się w jeden dzień nie rozwiąże. Już po pogrzebie, ale na przyszłość grypa żołądkowa zawsze jest wymówką nie do podważenia. Zamykasz się w łazience, udajesz ostrą biegunkę, wychodzisz a potem biegniesz z powrotem niby rzygać. Jak chcesz być mega wiarygodny to albo udajesz dźwięki torsji albo nawet i dwa palce w gardło nikt nie zaryzykuje, że na uroczystości się porzygasz albo nie zdążysz do WC z nr 2 ale polecam jednak zabrać się za terapię i leczenie

Biorę 1 lub 2 x 300 mg. A czasem w ogóle jak zapomnę. Zwykle przed południem i czasem po południu, na wieczór nie bo trochę dziwnie mi się po niej zasypia. Mi gaba pomaga na ból i na mnie działa jak apap. Tzn znosi nerwoból i nie robi nic więcej. Nie odczuwam innych efektów jej działania oprócz przeciwbólowego i tak jak z apapem, nie widzę wzrostu tolerancji. Nie widzę tez efektów odstawiennych jak np zapomniałam leków na 2 tyg wakacji (oprócz bólu). Ale wiem, że tolerancja gaby jest bardzo indywidualna. Edit: jak Apap w tym sensie że tylko znosi ból, tak samo jak apap znosi ból głowy. Ale apap nie pomaga mi na nerwobóle

Ja tam lubię mieć długie paznokcie, wtedy nie obgryzam a robienie hybryd mnie super odpręża, daje mi takie ADHD flow…

Przede wszystkim aktywność fizyczna i dbanie o postawę cały dzień, a nie tylko np 3 razy w tygodniu na siłowni. Przy dużych napięciach w karku jak nie mogłam w żaden sposób tego rozciągnąć, to akupunktura. Chodziłam też do osteopaty, żeby mi “kliknął” co trzeba na miejsce. Trzeba kilka razy w ciągu dnia położyć się płasko, zamknąć oczy i “przeskanować” ciało od stop do głów. Co czuję w stopach, co w łydkach itd i zidentyfikować napięcia. A potem rozciąganie. Spacer szybkim krokiem, najlepiej pod górę czy gdzieś po schodach, powoduje zadyszkę, a to w naturalny sposób rozciąga i otwiera klatkę piersiową. Na bóle nóg i łydek leżenie wieczorem z nogami w górze, spanie z nogami na poduszce. Można do miski nalać gorącej wody i szklanka soli kuchennej - pomaga na ciężkie nogi i bóle. Trzeba też się upewnić, że masz w diecie magnez i potas, wit B12 i wit D. Braki tych związków powodują skurcze mięśni, nadwrażliwość na ból itd, oraz pogarszają objawy nerwicy. Na nerwobóle (szczególnie te od kręgosłupa) biorę Gabapentynę. To świetna alternatywa dla tramadolu, czy benzo, które uzależniają, i ibuprofenu, który rozwala żołądek.

Przy nerwicy lękowej, szczególnie w kierunku hipochondrii, strach przed planowaniem czegokolwiek jest normalny. Ja np chrzest synka na ostatnią chwilę dopinałam, bo wcześniej mieliśmy kilka lotów samolotem więc nie wiedziałam „czy dożyjemy” i nie chciałam zapeszać Co do czucia serca to jesteś pewien że to jest nienormalne? Mi się wydaje, że każdy czuje swoje serce jak się skupi, a przy nerwicy po prostu układ nerwowy jest nadreaktywny i takie bodźce są dużo mocniej odczuwane. Znam wiele przykładów, moja koleżanka podczas ciężkiego nawrotu nerwicy była tak spięta, że jak w kolejce za nią kobieta kichnęła, to ona podskoczyła w miejscu ze strachu i puścił jej zwieracz - posiusiała się. Ciało było w stanie takiej gotowości i alarmu, że mały bodziec a reakcja nieadekwatna. Mój syn jak poszedł do szkoły i się stresował, to czuł jak jego serce „odbija się” od plecaka. Strasznie go to wkurzało bo mówi że mu niewygodnie jak serduszko puka w plecy i obija się o tornister, także…

Ale nagle Ci się to zrobiło, czy jest opcja, że czułeś te różne rzeczy już wcześniej ale po prostu nie zwracałeś uwagi? Ja od dziecka chodziłam po lekarzach bo ciągle czułam jakieś bóle, stukania, mrowienia, miałam dużo nerwobóli jak np palenie skóry jak oparzenie itd. Najpierw stwierdzono że to przez nerwicę, objawy somatyczne, a później się okazało, że to część objawów ADHD/autyzmu. No ale ja to miałam od zawsze. Jeśli u Ciebie pojawiło się nagle, to albo to psychiczne, albo jakaś neuropatia?

Nie no, śpię. Nigdy nie cierpiałam na bezsenność. Zasypiam szybko, w ciągu nocy czasem się budzę, ale to na chwilę. Rzadko mi się zdarza leżeć i czekać na sen. Zwykle mogę się wręcz zmusić do spania jeśli mi się nudzi

W takim razie możemy popisać na priv nie gwarantuję że będę odpisywać w ciągu godziny, ale chociaż na temat

Ja mam też problem z wypoczęciem po śnie. Od zawsze mam dużą potrzebę snu i np jak znajomi na studiach zarywali noce i szli na zajęcia od razu po imprezie, to ja niestety nie umiałam tak. Wystarczy mi jedna zarwana noc i czuję się jak na jakimś zejściu, mam dreszcze, trzęsą mi się ręce, pali mnie twarz, jest mi słabo… Niewysypianie się może być konsekwencją np bezdechu, problemów z sercem i innych chorób przewlekłych, ale u mnie żadnych nie zdiagnozowano. Jako nastolatka potrafiłam spać po 14-16 godzin na dobę i nawet myślałam, że mam narkolepsję, ale na 99% nie mam. Wygląda na to, że mój układ nerwowy jest tak przeciążony, że potrzebuje dużo snu. Teraz śpię minimum 8 godzin na dobę a i tak wstawanie to katorga.

Pisałam tu wcześniej, ale zupełnie bez odzewu. Chodzi w sumie o to, że brakuje mi miejsca gdzie można pogadać o każdej porze dnia i nocy, wymienić poglądy czy chociażby pogadać “o niczym”. Ja mam niestety trochę problemów w kwestii relacji społecznych, ale bardzo lubię rozmowy online, pod warunkiem że jest jakaś wymiana myśli. Tu na wątku off topic miałam nadzieję na jakiś ciągły dialog, ale wygląda to raczej na miejsce, gdzie ludzie spisują jakieś swoje myśli jak w pamiętniku, czy blogu, bez nastawienia na wymianę myśli.

Ten topić jest strasznie jednostronny. Ludzie niby piszą często, ale tylko o sobie, rzadko ktoś podejmuje dialog. Szkoda.