Stracona100

To zdaje się, że bagaż nieco za duży, coś z niego trzeba wyrzucić

Idzie mi tragicznie W sobotę jeszcze się trochę ruszałam a w niedzielę to już była klęska - cały dzień na kanapie z pustką lub łzami w oczach. Dziś odrobinę lepiej - może się zwlekę... Krasnale są okropne, ale inne figurki lubię. A jeży u siebie nie widziałam już dawno, chyba psy je wygoniły

Amonaa witaj. Czy bierzesz jakieś leki, może to od nich straciłaś libido.

I jak tam Mezus? Trzymasz się jeszcze, czy jednak chemia?

Też mam, a w zasadzie miałam, bo chyba ostatnio zarosły chwastem

Faw myślę, że to stan przejściowy (jakiś mały epizod depresyjny) spowodowany "zmęczeniem materiału". Nie należy go jednak lekceważyć, bo może rozwinąć się w coś gorszego. Najlepiej skorzystaj z porady specjalisty.

Ja, kiedy mam już swoje pomidorki, to właściwie nic innego nie jem, tylko różne sałateczki z przewagą zieleniny z mojego ogródka. Bawole serca też mam ale ja wolę wszelkie odmiany malinowe i czarne. Moje pomidorki przy sadzeniu dostają granulowany obornik pod korzenie. Potem już ich nie nawożę, mają być ekologiczne :) Ja często ratuję takie "biedaki", a że ogród mam duży, to zawsze znajdę miejsce dla takiej sieroty :) Dziś początek weekendu a ja znów/nadal bez życia. Eh, po co to wszystko... Detektywmonk i ja mam borówkę amerykańską i baaardzo ją lubię.

Detektywmonk prawda, a zwłaszcza pomidorki :) Monapayne tak, to pomidory bananowe. Mam jeszcze inne - zielone, fioletowe, prawie czarne i w paski :) Kosmostrada melduję, że dziś wypieliłam truskawki - całe 2m2 i podsypałam nawozem róże.

Za słoneczny dzień.

Dzięki, to miłe :) Pomidorki to mój "konik" i ulubione pożywienie :)

Eteryczna, neon święta prawda. Czy jest się solo czy z kimś i tak najlepiej liczyć na siebie.

Wiele jest przypadków, gdy rodzice (rodzic) posiadający kilkoro dzieci na starość zostaje sam.

Eteryczna z przyjemnością, ale do jakiejś smacznej kolacyjki

Kosmostrada dobrze ze mną nie jest, a najbardziej przeraża mnie to, że właśnie na ten "wiosenny zryw" tak bardzo liczyłam. Ale wyłażę do ogrodu i coś tam grzebię, porządkuję, wycinam... w tempie muchy tonącej w smole. Za szczególny sukces uważam wypikowanie pomidorów Cieszę się bardzo, że Ciebie wiosenna gorączka napędza do życia. Bratki też bardzo lubię - właśnie zauważyłam, że nasiało mi się mnóstwo takich miniaturowych w miejscu, gdzie rosły w ubiegłym sezonie (niektóre nawet już kwitną!). A nasturcje miałam parę razy, ale jakoś mnie nie lubią i zawsze marne są.

Pogoda była piękna a ja w ramach "walki ze sobą" poruszam się w ogrodzie jak nawalony żółw A kiedyś potrafiłam wstać o świcie tylko po to, by zrobić zdjęcia porannej rosy...

Z tego koszmaru nie da się wyrwać, ciągle i ciągle wraca. Walka o każdy dzień jest ponad moje siły...

Mezus dzięki za info, choć budujące nie jest Ale może to jeszcze zbyt krótki czas zażywania? Ze mną gorzej, łamię się i chyba zacznę znów żreć chemię To pieprzone błędne koło z pewnością wkrótce mnie zabije.

Zna dobrze ten stan. Ale jak lek zacznie działać, poczujesz się lepiej i wtedy będziesz mógł zacząć działać. Tego życzę

warrior11, monapayne przegrałam walkę z chorobą, ze samą sobą, z lekami, z przeznaczeniem, z życiem... Nie, nie będzie lepiej, bo to nie gorsze dni a pieprzona depresja! Nie chcę, nie umiem żyć nafaszerowana prochami, w dupie mam takie życie. Jestem chora, więc zdechnę, natura eliminuje jednostki słabe (i słusznie).

No i stało się. Znów przegrałam. To bezsensowna walka.

Witaj na forum olgregorja1

I tak właśnie się czuję

Kosmostrada dzięki za dobre słowo To było i moje marzenie i strasznie boli mnie to, że gdy się spełniło ja nie potrafię się nim cieszyć. Patrzę na te wszystkie cuda i tylko ryczeć mi się chce, że prawie nic (a często całkiem nic) nie czuję. Pamiętam jaki kiedyś miałam zapał do prac ogrodniczych, jak wielką dawała radość i satysfakcję każda pięknie rosnąca roślina. A teraz pustka, gówno...eh!

Detektywmonk bardzo lubię tak sobie posiedzieć, choć czasem komary nieco psują tę przyjemność Dziś nieco romantycznie: