cdn.

Z resztą moja terapia na tym polega - na zyskaniu większej autonomii i na bardziej świadomym działaniu. Mam 26 lat i mimo tego moja dojrzałość z trudem goni swój wiek, ale nie czuję się jeszcze przegrana. Choć czuję, to niebezpieczeństwo, że jak nie dam z siebie 100 procent normy to rozpłynę się w szarzyźnie. Pocieszam się, że ta szarość nie jest tak demoniczna jak mi się wydawało, że to był to mój urojony wróg przez moje młodzieńcze lata. Teraz się z nim bardziej oswoiłam, bo zrozumiałam jakim przeciętnym jestem człowiekiem. Najlepsza terapia ever - dostać mocno po czapie

Myślę, że co niektórzy z was zbyt bardzo trzymają się sztywnych konwenansów, magicznych granic - 30 lat na karku, nie dzieciaty, nie mężaty - nic, tylko grób sobie kopać. Takim osobom polecam książkę - "Miłość w czasach zarazy" -i tu pewnie pojawi się szydera, bo to w końcu bajka jest. Może się wydawać tylko bajką, ale mnie osobiście ta bajka bardzo podnosi na duchu i zmusza do pytania - dlaczego tak łatwo odbieramy sobie wolność i z racji czego. Kto czytał ten wie o jaką wolność chodzi. Wiele tutaj z was utyskuje na Polskę, że gdyby nie ten kraj, to byście nie byli takimi frajerami jakimi jesteście. Czy ktoś z was słyszał o zewnątrzsterowności i wewnątrzsterowności? Wiele razy się łapię na tym, że jestem zewnątrzsterowna, że zbyt łatwo ulegam opinii innym ludziom, które czasem dodają mi skrzydeł, ale o wiele częściej je podcinają. Chcę stawić temu większy opór, nie rozglądać się na innych. Nie będzie łatwo. Myślę, że to jest mój spory problem, ale też innych osób z tego forum. To nie jest wina Polski, społeczeństwa, masonów czy też Żydokomuny tylko wina naszego słabego charakteru.

[videoyoutube=tPbxBYwuIbY][/videoyoutube]

[videoyoutube=qZZpJxBQnpc][/videoyoutube]

arahja7, dlaczego nie masz opcji zmiany towarzystwa?

Mam wrażenie, ze żyję wsród nie tych ludzi co trzeba, i nie tych czasów co trzeba.

dostałam dzisiaj tyle dobrych życzeń i nic mnie nie cieszy

Teoretycznie ma prawo, ale skoro tak jak przedstawia autorka wątku nie ma opcji dogadania się zostaje tylko takie rozwiązanie i zmiana mieszkania.

Rozumiem, że już z nimi rozmawiałaś? Może rzeczywiście ta rozmowa przeszła zbyt łagodnie? Jak to nie pomoże to zawsze możesz pójść do biblioteki, albo zostawać na uczelni, albo gdziekolwiek indziej gdzie jest spokój i tam się uczyć.

C&S, te okładki od profesora Wilczura mnie rozwalają. Photoshop - poziom pro

[videoyoutube=IxNviHyRiWI][/videoyoutube] dla tych co mają powody

sen, przestała mnie boleć głowa

Witaj Lena! Myślę, że warto abyś się wybrała do psychologa. Cierpisz i nie ma co zostawiać tego cierpienia samemu sobie, bo się tylko ono rozrośnie i nasili. Nie musisz opisywać tutaj całego życia, żeby to stwierdzić, chyba, że bardzo chcesz. Wygadać się zawsze można. Jednak więcej pomocy uzyskasz mówiąc to wszystko terapeucie niż nam. Bo ślepy ślepego poprowadzić może tylko na manowce.

[videoyoutube=bamMBFc8AtU][/videoyoutube]

[videoyoutube=DJkgfPDPM3A][/videoyoutube] z pozdrowieniami z zasyfionego Krakowa

Obejrzyjcie sobie Grizzly Man Herzoga - główny bohater cierpi na ten syndrom. W końcu kończy się to tragedią . Na ile była to naiwność na ile igranie z życiem, którego się niekoniecznie chce - trzeba ocenić samemu. Psychoanalepsja_SS[/b], podałeś dosyć skrajny przypadek. Uważam, że takie idealizowanie zwierzątek jest dosyć powszechne. I nie dotyczy tylko zwierzątek - jak traktujemy sprawę imigracji, socjalu, ratowania przyrody - w tym wszystkim wielu ludzi też cechuje infantylność i jakieś oderwanie od rzeczywistości.

Lęk przed wypełnianiem PIT- ów? Haha, no cudacznie to brzmi. Może lęk przed odpowiedzialnym życiem?

mario278, trochę potrwać... Dla mnie to szybko z tego wyszedłeś, zazdroszczę. Chociaż borykam się z trochę innymi problemami, może rzeczywiście 4 miechy to standard w leczeniu nerwicy.

To co napisałeś to żadne wielkie odkrycie nie jest. Sorry, może za ostro napisałam, w końcu po to służy te forum, by wylewać oczywiste oczywistości. Jestem ciekawa co ciebie głębszego kieruje niż emocje, by pisać takie rzeczy, boża iskra?

nvm, skończ waść wstydu oszczędź

Jestem spostrzegana jako ostatnia idiotka. Nie wzbudzam w nikim zaufania.

[videoyoutube=FnJMuZ3F5oQ][/videoyoutube]

Skoro jesteś , jak to określiłaś " w tak poważnym stanie", to może lepiej przeczekać ten najgorszy moment. Nie wiem co, cię tam spotkało i jaka panuje tam atmosfera. Ogólnie unikanie wyzwań, obowiązków, problemów kojarzy mi się źle. Jednak po tak lakonicznym opisie sytuacji ciężko cokolwiek ci doradzić i stwierdzić, czy akurat opuszczenie miejsca pracy byłoby dla ciebie dobre.

Ja stres wcielam w życie, nie tyle z musu, no chociaż , można powiedzieć - z przymusu moich chorych schematów. Dzisiaj kolejny raz za to zapłacę. I boję się, że już za bardzo się do tego przyzwyczajam Odbieram go jako toksycznego, wrednego brata - żyć bez siebie nie możemy.

Dzisiaj wypełniłam mój plan samozagłady, idę spać - czas odpocząć, by móc się na siebie powściekać następnego dnia rano.