HoyaBella

co do Charlene, to ja odniosłam wrażenie, że te dzieci ją jakoś "wzmocniły" i wizerunkowo bardzo dobrze na nią zadziałała czerwona szminka i zestawy black&white co do Alberta, to nie wiem #czotenalbert i #kiedytosięstało, że on stracił totalnie cały wdzięk, urok prezencję etc.

ja wczoraj oglądałam na yt ślub Charlene i Alberta #omatko jedna laska napisała że ona brata całuje z większą "namiętnością" niż Charlene Alberta i to było takie #wpunkt

tak btw. to to jest młoda Camilla

Ja plotki, plotki, plotki, teorie spiskowe, wyszukiwanie zdjęć, kto do kogo jest podobny, kto ma wdzięk i prezencję, a kto mimo stanu królewskiego nie stroje, klejnoty, świecidła; skandale, skandale, grube skandale, mezalianse i romanse. No.

u mnie to raczej plotkiiiiiiiiii-plotkiiiiiiiiii niż retroooo takie mi się zdjęcie znalazło przed chwilą. Wcale mnie to nie dziwi, że Elżbieta jako jedyna nie , a Anna i Małgorzata są "uczesaniowo" i fryzurowo i fotogenicznie tak podobne jak matka i córka, albo siostry (!) , a nie ciotka-siostrzenica.

mnie się Królowa Matka kojarzyła ze słodkimi piankami. Trochę dlatego, że wyglądała tak dobrotliwo-wdzięcznie-uśmiechnięto-luzacko, a trochę dlatego że pastele non-stop. A trochę dlatego:

1. a może nie przyjdzie? 2. dobrze że nie Buka.

ja jak kupuję zdrapkę, to cały dzień, albo i dwa chodzę z taką niezdrapaną i wyobrażam sobie, że to jest ZdrapaZwycięska a jak drapię, to tak "etapami", po jednym polu co kilka godzin, albo co pół dnia żeby jak najdłużej mieć złudzenie, że może wygrałam coś

Pamiętam gdzie dokładnie byłam 11 września 2001. Ze śmiercią Lady D. kojarzy mi się Viva, gdzie były jej zdjęcia z jachtu i plotki o romansie już z datą wrześniowego numeru. A potem następnego dnia nowy numer, cały na czarno. ooo! dzięki bardzo, bo cenna informacja i na dobry "trop" mnie nakierowałaś - muszę "zdobyć" ten numer Vivy i może "gdzieś kiedyś" jakieś archiwalne pisma kobiece-plotkarskie polskie z tamtego czasu

Dla mnie wraz ze śmiercią Diany skończyły się trochę lata 90te. Trochę pamiętam tamtą niedzielę, ten wrzesień jakiś ciepły był i jasny taki, to pamiętam. Na drugi dzień zostałam pierwszakiem i tylko to z "tamtego poniedziałku" pamiętam------ jakoś nie pamiętam, żeby ludzie o tym masowo mówili, że Diana nie żyje-------ale ten wieczór niedzielny pamiętam, włączyliśmy telewizor i leciała akurat Panorama, pokazali ten tunel i ten samochód. Chyba Dorota Warakomska wtedy prowadziła(?) Potem pamiętam, jak pokazywali we wiadomościach to morze kwiatów i w Teleexpresie skrót z pogrzebu (ten moment jak Elton John śpiewał, to pamiętam dokładnie). Potem pamiętam jak poszło w obieg info, że Diana w momencie wypadku była w ciąży i miała urodzić dziewczynkę.

dziwne pytanie : pamięta ktoś dokładnie ten dzień, w którym zginęła Lady Diana?

ja jestem nieszczęśliwa, pustka w głowie, "ściśnięte serce", zero napisanych stron mgr wczoraj i dziś , goniący mnie czas, zero szans na ułożenie sobie życia prywatnego, znalezienie kogoś kto do mnie pasuje i znalezienie pracy

dostaję ataków paniki kiedy myślę o tym jak wyprostować życie czyt. zacząć żyć i ogarnąć się

ooo to ja tak mam! jak się budzę. bo ja zasypiam w jakim kierunku mi się zamarzy i potem w środku nocy jak się obudzę to mam takie chwilowe zdezo "wktórąstronęjaśpię" to jest bez kitu moje spanie.

ja. ale z doskoku.

5 – jesteś ciągle zmęczony. Czujesz dyskomfort i brak ci sił witalnych. Twój zapas energii bardzo szybko się kończy!

żelkowa mysz skonsumowana?

ja nie śpię.

Dla mnie romantyczny jest śnieg. Takie wielkie, wielkie płatki tańcząco-wirujące. Żeby taki był, jak w takich kulkach z bałwankiem w środku, coto się tym potrząsa.

ja lubię misie z biedrony. Odgryzam im zawsze najpierw uszy maaax je rozciągając, potem łby (też tak maaaax rozciągając), a potem wszystko inne.

ja jestem załamana i doszłam do wniosku, że tak o: świat za*******lalala bardzo szybko, za szybko dla mnie już się nie wdrożę w tą karuzelę, spadłam z niej w dziurę i serio już nie podniosę się jestem tępa, nie dam rady napisać tego magistra, ja to czuję że każdy ma i już wszyscy wiedzą, że ja tego nie zrobię. wszyscy w moim wieku mają już za sobą jakieś związki, jakieś staże, jakieś prace, jakieś studia, magistry, inżyniery, jakieś dzieci, jakieś wyjazdy, jakieś bytności gdzieśtam, tu, tam i tam i tam też, jakieś życie ---- ja nie mam nic. Przez to "nie daję rady" z ludźmi, bo jak wychodzi o mnie cała pravda, że ja jestem człowiek co serio "nic", że jestem panikarska, że jestem nolajfem, że ze studiów jednych i drugich wyszło wielkie nic i wykreślili mnie raz i drugi to już każdy ma i patrzy na mnie z . Tak jest zawsze. Nie mogę mieć własnego zdania, bo co ja tam mogę wiedzieć, nie mogę powiedzieć, że mnie coś boli --- bo "ciebie zawsze coś boli", "przesadzasz". Nie mogę powiedzieć, że się boję czegoś bo "ty się zawsze czegoś boisz". Serio zapłaczę się nad tym magistrem.

prawda to.

głowa mnie boli ze złości, że najprawdopodobniej nie dam rady napisać tej magisterki

nic dziś nie napisałam znów. nic. ( piszę mgr) ze złości boli mnie głowa. jestem wściekła, bo nie umiem ogarnąć życia. zjadłam 2 ostatnie apapy, nie mam już w domu nic przeciwbólowego, chyba że jakieś przeciwprzeziębieniowogrypowo. trudno, będę to brała.

czuję się okropnie. jak tępa pała ----bo nie umiem znaleźć jakiegoś słowa bo nie wiem jak coś napisać, co mam na myśli "żeby grało". czytam to co napisałam tydzień temu i mam facepalm za facepalmem i w kółko to poprawiam, nie pomaga mi wmawianie sobie że "to tylko magisterka", "ludzie to piszą, też im nie idzie ale dają radę", "dam, radę, dam"