neon

No stary, powinieneś dostać nobla za to zdanie, bo właśnie w ten sposób podchodzę ostatni miesiąc do mojej choroby, porostu podziękowałem dla życia za naukę, zrozumiałem to i owo i czas ruszyć w dalszą drogę

No właśnie jakoś nie mogę, a wolałbym jednak pójść wcześniej spać i wcześniej wstać, bo mam kilka celów naukowych Nie pracuje ani się nie uczę w żadnej placówce edukacyjnej, jednak chcę rozwijać własne zainteresowania. Moim celem jest wyjazd do londynu i uczenie się jogi od specjalistów. Chcę uczynić jogę jędnym z narzędzi do radzenia sobie ze stresem. Dlatego chce zacząć się uczyć anatomii, teorii jogicznej i liznąć systemy psychoterapii, chcę to wszystko ze sobą powiązać.

Zmęczenie jest jedną z reakcji obronnych organizmu na stres. Dodatkowo stałe napięcie marnuje siły, wyczerpuje energię i wzmacnia lęki. To takie błędne koło. -- 03 gru 2013, 23:31 -- Ja jestem na dobrej drodze ku temu. Moje lęki spadły na intensywności i w czasie ich napadu radzę sobie, nie wpadam w panikę, same lęki występują rzadziej.

Ale smaczniaste te ciasteczka są, chętnie się skosztuję. Ta bezsenność mnie ryje beret !

No to gites malina.

Taaak, do tego jakaś fajna łódeczka, rybki, pipki i rock and roll

Te zdjęcie przemawia do mojego wnętrza, emanuje z niego jakaś pozytywna moc

Źle mi się kojarzył i wybrałem go przypadkowo, obecny był świadomym wyborem i jest cool -- 03 gru 2013, 18:55 -- To już wiem do kogo będę się zwracał z prośbą o poradę handlową :)

Ja się nie nadaję do obecnego stylu życia, choć lubię duże miasta i czuć energię tego pędu, to wole jednak być obserwatorem i stać gdzieś z boku tego zgiełku.

Znam tą satysfakcję, podobnie jak wyłowienie jakiegoś fajnego ciuch-lumpeksa za 7 zł Ja tam znam ceny prawie wszystkich sklepów i sobie porównuje, w jakiejś mierze jest to dla mnie satysfakcjonujące, bo sobie "radzę" i jestem cwany

Bardzo trafnie to ująłeś. Nie wie jak żyć z chorobą i nie wiej ja sobie z tym poradzić. -- 02 gru 2013, 16:49 -- Nie ma problemu

tNeon moze reflektuje na terapie przez ponizanie Wiesz, terapia poniżania jest odpowiednio przygotowana, przed odpowiednich ludzi w odpowiednim środowisku i ma na celu osiągnięcie konkretnych celów. Oglądałem o tym kiedyś program, o takich warsztatach, jak jeszcze nie byłem chory i jeżeli byłby takie w mojej miescowości, z pewnością bym się na takie udał. Jestem świadom tego ,co mogłoby mi pomóc, czy pomogłoby temu choremu i uzależnionemu człowiekowi, to nie wiem.

Moim zdaniem bardzo poważnie chory człowiek, który zdecydowanie potrzebuje specjalisty.

Tak, trzeba do tego podejść rozsądnie. Boje się, ale wiem, że wkońcu trzeba się skonfrontować się z problemem i zaakceptować swoje słabości.

Papa. A przypomniałem sobie, jak wczoraj do takiej ładnej Pani powiedziałem- Niech przyśnią się Pani aniołki,a ona na to takim demonicznym, zachrypniętym głosem: Chyba czarne... Rozwaliła mnie tym

No i fajnie, ja właśnie też będe podchodził do co raz bardziej trudniejszych sytuacji. Mnie zainspirował artykuł w gazecie, w którym żona nie pozwoliła mężowi pomagać sobie kulami po wylewie.. mówiła mu- masz się czołgać, pełzać ale kul nie dostaniesz.. To zmusza do wykonania pracy, do rozwoju.

Bzdura, Twoje życie nieodłącznie związane jest z ludźmi i jesteśmy od siebie zależni. Takie nastawienie to izolacja.

Ja uważam, że my wszyscy jesteśmy źli i wszyscy jesteśmy dobrzy, tylko proporcje tych dwóch składników mamy różne.

I co, ile razy dziennie w życiu idziesz świadomie konfrontować się ze swoim lękiem? Nie w głowie, tylko w sytuacji życiowej.

W życiu chyba wiele razy, w różnych sytuacjach. Uważam, że takie szarpnięcie da większe odzwierciedlenie rzeczywistości w relacjach ludzkich .

Żeby nauczyć się z nimi radzić musisz się z nimi konfrontować w życiu. Jak chcesz się nauczyć jeździć samochodem siedząc w domu?

Aha, ponieważ Ty uznałaś, że z nerwicy nie wyjdziesz, uważasz, że zaburzenia równowagi już jest na stałe dla wszystkich. A jak ktoś sobie poradzi z problemem i lęk zniknie, co wtedy? organizm nie dojdzie do naturalne równowagi biochemicznej?

To jest miłe, niemiłe jest, gdy się otwierasz z takimi problemami, a ktoś Cię odrzuca. A tak jest w rzeczywistości, nie u pani psycholog.

To dziwne, że jesteś chora na nerwice i nie zauważyłaś, że to jest równoznaczne z byciem psychicznym masochistą.