marwil

Opis metody brzmi ciekawie. Znalazłem taki poradnik: http://smartne.org/Worksheets/SMART.pdf

trust_me, Piją. Nie masz pól roku w plecy przez 1 drinka. Wiadomo, ze leki i alkohol nie idą w parze i co za dużo to niezdrowo ale bez przesady.

Witam ze swojej klatki.

Deprywację snu zalecał mi ongiś mój psychiatra. Pamiętam, że nie spałem ponad 24 godziny. Czułem się lepiej, nie nacieszyłem się tym długo, bo zwyczajnie zwaliło mnie z nóg i spałem w dzień. Ostatnio zdarzyły mi się dwie noce, w trakcie których spałem nie więcej niż 5 godzin i sen był płytki. Nie dosypiałem w ciągu dnia. Nastąpiła duża poprawa nastroju i napędu chociaż z poczuciem niewyspania. Kolejnej nocy odespałem - ok. 11 godz. i nastrój wrócił do chorej normy. Ciekawa metoda, wymagająca dużo samozaparcia i szkoda, ze nie dająca trwałych efektów.

Wszystkiego dobrego w Nowym Roku. Zwycięstw dużych i małych. Nie poddawajcie się nigdy.

Bądź z nim szczera, powiedz mu o obawach, lękach, terapii, leczeniu. Jeśli Cię kocha taką jaką Cię widzi, nie powinno mieć to dla niego żadnego znaczenia.

Reiben, Hahaha błebłebłe nalepszy dla mnie tekst na tym portalu

lunatic, Tak, po 3 m-cach brania ok 1 mg alprazolamu odstawiłem w trzy tygodnie redukując dawkę o 0,25 co tydzień. Mimo to miałem łagodne objawy odstawienia.

Piłem 2 - 3 piwa codziennie od kilku tygodni. Z czasem miałem drżenia i potliwość dłoni, które nie ustępowały nawet po wypiciu piwa. Próbowałem w ten sposób złagodzić odstawienie benzo. Czułem się psychicznie źle przez cały ten okres. Dzisiaj minęły 4 dni od odstawienia alko. Ustąpił ból głowy, potliwość, drżączka i samopoczucie mam można powiedzieć normalne :) Jestem wymęczony ostatnimi tygodniami ale z uczuciem wielkiej ulgi. -- 31 gru 2013, 15:59 -- W okresie zdrowia piłem podobnie, nie miało to jednak żadnych przykrych następstw psychicznych ani fizycznych.

shimikaa, znajdziesz wszystko o moim leczeniu wellem kilka stron wstecz. Naprawdę odradzam alkohol i benzodiazepiny. -- 31 gru 2013, 13:53 -- Nie warto czuć się przez kilka dni po piciu jak kupa.

Złość i rozdraznienie obserwowałem w pierwszych tygodniach i po zwiększeniu dawki. Biorąc dodatkowo benzodiazepiny odczuwałem senność i zmęczenie w ciągu dnia pomimo długiego snu oraz zwiększoną nerwowość, irytację i złość (wybuchy gniewu), nadwrazliwosc na dźwięki. Już ponad 2 tygodnie nie biorę benzo, śpię krócej, pomimo tego nie odczuwam zmęczenia i senności. Ustąpiły złość, nerwowość, irytacja i wybuchy gniewu, nadwrazliwość na hałas. W trakcie odstawiania benzo i po piłem alkohol, co jak się okazało powodowało fatalne samopoczucie. Kilka dni temu odstawiłem alkohol (były to niewielkie dawki ale regularne). W koncu widzę poprawę nastroju. Zdam relację, czy poprawa się utrzyma.

Odnośnie alkoholu: http://depression.about.com/b/2004/08/31/quick-tip-wellbutrin-and-alcohol-dont-mix.htm Występuje krach po początkowej poprawie. Pózniej trzeba poczekać min. kilka tygodni, żeby ocenić działanie leku. http://www.depressionforums.org/forums/topic/21489-worsening-of-depression-upon-starting-wellbutrin/

Moje spostrzeżenia po 4 m-cach: Benzodiazepiny i alkohol (nawet male ilosci) bardzo źle komponują się z Wellbutrinem.

shimikaa, Za wcześnie moim zdaniem na pełny efekt Wellbutrinu. Poczekałbym pełne 3 m-ce, ew. próbowałbym zwiększyć dawkę.

Byłem dwukrotnie w szpitalu. Pierwszy raz sam się zgłosiłem w czasie bardzo długiej depresji. Był to oddział ch. Afektywnych - zamknięty ale od początku miałem wychodne od 8 do 20. Nie miałem myśli S. Personel bez zarzutu. Pacjenci spokojni. Tylko 1 przypadek ostrej manii, gdzie pacjent był nieco dokuczliwy. Próbowano tam na mnie fototerapii. Kilka razy w ciągu 3 m-cy zmieniano leki. Wypisano mnie podleczonego na moklo i licie. Drugi pobyt z konkretną korbą. Dramatyczne okoliczności. Oddział zamknięty. Pacjenci z przeróżnymi zaburzeniami. Personel również bez zarzutu. Za to o mnie mogliby nakręcić film. Moim zdaniem w beznadziejnej długiej depresji szpital jest dobrym rozwiązaniem. Jest większa szansa na odpowiednie dobranie leków i jest lżej tzn. Jest się odizolowanym od depresjonujących bodźców. Ma się poczucie względnego bezpieczeństwa i ulgi, spokój, co ułatwia dochodzenie do siebie. -- 31 gru 2013, 12:00 -- Uff dzisiaj lepiej, odeszły chore myśli. Jestem niemal pewny, ze miałem znaczne pogorszenie w trakcie spożywania % i teraz po ich odstawieniu. Doszperałem się informacji, że wellbutrin i alkohol nawet w niewielkich dawkach bywa zgubną kombinacją.

Uhm jak spacyfikowałem kilku pielęgniarzy próbując uciec, dostałem kilka szpryc z halo i naprawdę było nie halo.

INTEL 1, Podpis pod ostatnim zdjęciem z tego linku, który podałeś. ustawienia-systemowe-hellingera-pomoc-w-problemach-t42043.html "rodzina 2 hell.jpg [ 65.8 KiB | Przeglądane 7 razy ]" - Pewnie ktoś sobie zadrwił... Podobno opętania są rzadkością 1 na 1000 zgłoszonych przypadków. Wierzę w to, że występują. Boję się podejrzewać tego u siebie, chociaż kilka warunków spełniłem. W szpitalu podczas psychozy przyjmowałem Sakramenty. Ksiądz powiedział, że w chorobie bywają urojenia o treści religijnej, posłanniczej, o których mu powiedziałem. Ustąpiły po amisulpirydzie a nie egzorcyzmach. Zwracałem się ku Bogu i wtedy doraźnie mi to pomagało opanować najgorsze momenty. Kwestia wiary. szatana tez nie postrzegam jako typa z kopytami, widłami i ogonem. Może to tylko psychoza ale poczułem raz jego obecność i był to największy lęk, jakiego w życiu doznałem.

Przeżyć

Jest naprawdę źle. Od roku bez marihuany, od dwóch tygodni bez benzo (brałem 3 m-ce) i kilka ostatnich dni bez alko (piłem ostatni miesiąc -niedużo ale regularnie odstawiając benzo). Nie mam chęci na żadną, mimo to nie wiem, czy sie tymi substancjami nie skaleczyłem. Jestem dziwnie rozstrzęsiony i mam niezborne przyhamowane ruchy. Boli mnie głowa. Zostałem dzisiaj sam w pracy. Każdy telefon lub klient są torturą. Jestem w stanie tylko przyjmować i wydawać zamówienia, bez szans na bieżącą realizację. Rozmawiam jak neptyk. Ledwo powstrzymuję się od zamknięcia drzwi na klucz i udawania, że mnie nie ma. Rano na poważnie wkręciłem sobie, że mój stan to wynik opętania. Znalazłem nawet kontakt do egzorcystów ks. katolickich w swojej okolicy. Na początku tego roku tafiłem do szpitala z urojeniami o treści religijnej, prawdopodobnie spowodowanych marysieńką i lekką górą, więc to pewnie tylko ich echo. Dla ciekawości: http://www.egzorcyzmy.katolik.pl/egzorcyzmy-i-pomoc/pierwsza-pomoc/729-jak-rozpoznac-dzialanie-szatana Wierzący na dnie może naprawdę się nakręcić. Muszę po południu prowadzić samochód z dzieckiem i żoną - kilkanaście kilometrów, w takim stanie to niebezpieczne. Ten dzień się jeszcze nie skończył a boję się następnego i kolejnych, przyszłości. Gdybym mógł chociaż siedzieć (leżeć) w domu, niestety codziennie o 6 pobudka oprócz weekendów. Ten codzienny przymus "niby pracy" i dojazdów wysysa mnie do cna. Nie widzę znikąd ratunku, pojadę jeszcze na obecnym leku, bez żadnych innych nieporządanych substancji. Następnie będę się zastanawiał nad zmianą psychiatry. Leczę się już kilkanaście lat u tego samego. Nie wspominam nawet o wszelkich utraconych pasjach. Chcę tylko chcieć i móc żyć. Póki co tylko się tego życia z ledwością trzymam. Czekam na wiatr co rozgoni....

Relatywista10, kilka lat temu w czasie pobytu w szpitalu zjadłem 2 opakowania thiocodinu. Spodziewałem się jakiegoś błogostanu, czy ulgi. Niestety następstwem tego było całonocne czochranie się po całym ciele. Wątpliwy sposób na depresję.

Zdycham. Tracę niezłomną do tej pory nadzieję. Przestałem piwkować, alkohol pomaga tylko na chwilę. Benzo nie wezmę. Dwa tygodnie temu odstawilem Alprazolam, w tym tygodniu złamałem się dwa razy i wziąłem niedużo. Jedno i drugie prowadzi w przepaść. Spróbuję znosić to na żywca, bez znieczulenia. Staram się spać na siłę. Najgorzej gdy sen się spłyca i dociera do świadomości ten koszmar. Leżę większość czasu mając instynktowną chęć ucieczki. Nie ma dokąd...w niebyt. W karbonit jak Han Solo... Może wyłazi ze mnie jeszcze benzo i pity w niewielkich ilościach ale od kilku tygodni alkohol? Przestałem przesiadywać na tym forum, czytać o ludzkich tragediach albo o jakichś bzdetach, zacząłem już mieć sny na ten temat. Nic dziwnego, skoro mózg odcięty od innych bodźców. Zaglądam tylko w ChADowy temat. Jestem inwalidą na rencie. Fizyczny okaz zdrowia w sile wieku. Intel wspominałeś o objawach schizofrenii- urojeniach przesladowczych. Miałem rożne urojenia dwukrotnie w przebiegu swojej choroby. Być może wskazany jest u ciebie czasowo jakiś neuroleptyk.

Haj Moja najbardziej przykra Wigilia w życiu. W przeddzień nieopatrznie się napiłem, także kacyk bezskutecznie naprawiany kolejnymi promilami. Nie miałem siły odebrać telefonu z życzeniami od rodziców. Przed snem musiałem się podratować połówką alpry. Przedswiąteczny zgiełk mnie ominął ponieważ nie oglądam Tv, nie słucham radia i nie chodzę do sklepów. Zakupy w Stonce, tam nie grają... Tej przedswiątecznej cieczki, zaczynającej się zaraz po zaduszkach nie trawiłem nawet będąc zdrowym. Same Święta są zawsze bardzo OK, rodzinne... niestety teraz tylko się męczę. Dzisiaj obudziłem się późno i w lepszym stanie. Pogorszyło się gdy zjadłem leki i wypilem kawę.Znwu ledwo przędę. Otworzyłem piwo. Zle się czuje z tym, ze tylko sfermentowana ciecz daje mi odetchnąć... prosta droga ku... Zabawka córeczki rzęzi melodią "pada śnieg, dzwonią dzwonki sań" przez co ledwo tkwię we własnej skórze. Najorzej, ze szmata dusi już rok i na lepsze szybko się nie zanosi. Chyba nie warto się użalac nad sobą, nienawidzic "złego swiata", tych normalnych zdrowych ludzików, cieszących się z pierdół. Ze ktoś zżarł cały keks, ucieszył się z prezentu, lubi halerie gandlowe. My potrafimy się cieszyć z naprawdę ważnych rzeczy, właśnie z tych ze znienawidzonych życzeń. Życzę Wam niezłego czadu w przyszłym roku, spokojnego życia na równiku, bez zdobywania biegunów. Bądźcie zdrowi

Chciałbym spędzić święta wsród chorych psychicznie, czułbym się jak wsród swoich. Aby nie wrzeszczeli.

Witajcie Otwieram oczy a tu trup. W nocy zdechł mi karp w wannie.

Jak leczę się kilkanaście lat, nie ma co liczyć, ze nagle będzie git. Wybrałem najmniejsze dla mnie zło Wellbutrin. Kochani moi, trzeba czasu. Ile trwa przecietny epizod depresji? 6-9 miesięcy? Z doświadczenia wiem, ze nawet i dwa lata. Nie ma co skakać po lekach co kilka tygodni. Wybrać ten, na którym daje się radę i czekać na remisję. W końcu będzie dobrze.