guernone

buuu zła odpowiedź Aurora92, taki ładny nick, po co zmieniać

Aż tak trudno nie było, bo w sesji często nakręcałem się i wchodziłem w kreatywną hipo. Natomiast w czasie semestru subdepresja pozwalała mi na rozwój analitycznego myślenia, koncentracji, spokoju w działaniach. Ale co mi po studiach? Owszem, bardzo się rozwinąłem intelektualnie i społecznie, ale prędzej czy później choroba przyatakowała, rzuciła na glebę i nastąpił u mnie ogromny regres. Papier nic nie da skoro mózg nie pracuje tak jak należy. A dobrze wiem, że pewne zmiany w ujęciu długofalowym są nieodwracalne. Zgodnie z mottem INTELA czasy "dobrobytu" są już za mną. Zgadzam się, artykuł nie jest idealny, ale przynajmniej dzięki temu pewnie zwiększy się w społeczeństwie świadomość o ChAD. Czy to plus dla nas można polemizować. Wiele osób, tak jak napisano w tekście, funkcjonuje dzięki skutecznemu maskowaniu swojego stanu i braku jakiejkolwiek wiedzy o ChAD osób z otoczenia.

rozwiercam ponownie dziurę zwaną tapatalk jest szansa?

[videoyoutube=4wfRHPsRGkk][/videoyoutube]

Karba? Lamo? Kweta? Bez leków wiadomo jak to się kończy, po co sobie szkodzisz.

Depakiniarz, obraziłeś się na normotymiki?

[videoyoutube=Zn5CfRrCrIs][/videoyoutube]

[videoyoutube=Li0jpfysBSI][/videoyoutube]

Chada, trochę dziwna sprawa, żeby lamo powodowało takie skutki jesteś na monoterapii? czy wciągasz jeszcze coś?

Jasne, że tak. Nie spiesz się. Chada, jeśli o mnie chodzi to 200 mg lamo nie wpływa negatywnie na funkcje poznawcze mam rozpoznanie ChAD, także już od dawna mam mózg lekko zrezany, ale stabilizatory powoli poprawiają mój stan ogólny skutków ubocznych też raczej nie odczuwam

Jeśli chcesz wchodzić na lamo bezpiecznie i nie masz dużego ciśnienia, to jasne jest, że lepiej powoli zwiększać dawkę. Szczególnie, że z tego co pamiętam już raz miałeś miałeś podejście i skończyło się odstawieniem. Nie wiem jaką masz dawkę docelową, ja na 200 mg wchodziłem tak: 1+2 tydzień - 25 mg 3+4 tydzień - 50 mg 5 tydzień - 75 mg 6 tydzień - 100 mg 7 tydzień - 150 mg 8 tydzień - 200 mg

[videoyoutube=ZeaXvVLuSJw][/videoyoutube]

Mi jeszcze do końca nie przeszło, wciąż trochę buja. W skali -10 do +10 gdzieś od -1 do +3 na przełomie 1-2 dni. Często z godziny na godzinę mi się zmienia zarówno nastrój jak i motywacja do działania. Od czasu wejścia na lamo zaczyna mi jednak ustępować irytacja, niepokój, agresja. Ogólnie niby mocno nie rzuca, ale jest to strasznie irytujące, często czuję się przez to bezradny. Nigdy nie wiem jakim będę za kilka godzin czy nazajutrz.

Trzym się Robert. Życzę, żeby to gówno choć trochę odpuściło i dało Ci szansę przetrwania. Ja lekko faluję. Są okresy, kiedy nie do końca mam wgląd w to, co się ze mną dzieje. Wybija mnie, jeśli samo nie przejdzie i mi się trochę nazbiera (zazwyczaj co 3-4 dni) biorę symboliczną dawkę kwety, mam jeszcze resztkę zapasów. Ścina mnie z nóg, śpię 3 godz. i po obudzeniu się i szybkim odmuleniu znowu jestem na poziomie, jaki w mojej subiektywnej ocenie jest blisko optymalnemu. Wyciszony, spokojny, bez sztucznego napędu, itp. Lęki ostatnio zaczynają chyba odpuszczać, co daje niezłą ulgę.

[videoyoutube=2-wVWEM4_X0][/videoyoutube]

Asmo, jak tam tolerujesz lit? O dziwo jesteś nielicznym z nas, który go wciąga. PS Będziesz starał się o skierowanie na oddział kliniki UM na Szpitalnej? Byłeś tam już kiedyś? INTEL 1, powodzenia jutro

hahaha, a już myślałem, że taki sztywniak jesteś

W małym miasteczku obecnie mieszkam, z psychologami posucha. Na NFZ w poradni zakontraktowana tylko jedna pani mgr, która tak jak kiedyś pisałem pierwszy raz widziała na oczy ludzika z ChAD i zbytniej wiedzy na temat tej choroby raczej nie miała. Co nie znaczy, że nie może mi pomóc. Dojeżdżanie do większego miasta nie ma sensu. Być może czeka mnie przeprowadzka, wtedy miałbym większy wybór. No właśnie taki plan jest chyba najbardziej sensowny.

SSRI odpadają, nigdy więcej tego łykać nie będę. Inne antydepy chyba narazie mi niepotrzebne, znacznie wyszedłem z dołka i teraz potrzebna mi stabilizacja. Kweta i ewentualnie olanzapina mnie kuszą, ale może lepiej dam jeszcze szansę na rozkręcenie się lamo. Dopiero gdzieś od miesiąca jestem na pełnej dawce, czyli stosunkowo niedługo. Monoterapia jakimkolwiek lekiem jest trochę ryzykowna, szczególnie jeśli nie jest się w remisji. Z drugiej strony chyba jednak ograniczać liczbę pigułek do minimum.

Na pewno masz rację. Ten test rzeczywiście daje obraz tego jakie konkretnie zaburzenia dają nam najbardziej w kość (u mnie: napięcie, bezsenność, zaburzone funkcjonowanie intelektualne, depresyjny nastrój, uderzenia gorąca, uczucie osłabienia, wzrost napięcia mięśniowego, pocenie się), natomiast bezsensowne jest moim zdaniem sumowanie tych punktów i określanie, czy to łagodny poziom nasilenia lęku czy umiarkowany. Po prostu wymierną korzyścią z przeprowadzenia testu jest dokładne określenie, co się z pacjentem dzieje. Często trudno określić, co właściwie oznacza lęk i w jaki sposób się objawia. Ale np. lit juz duzego dzialania przeciwlekowego nie ma. Pomimo, ze jest swietnym stabilizatorem. Moze wlasnie efekty samej stabilizacji przy nadal wspolwystepowaniu innych zaburzen nie wystarcza do osiagniecia remisji? Nie bez powodu literatura podaje ze wspolwystepowanie zaburzen pogarsza rokowania. Ja to widzę w ten sposób: żeby lęki zmalały muszę się ustabilizować, ale żeby się ustabilizować lęki muszą być wyciszone. Czyli takie małe błędne koło. Dlatego zastanawiałem się nad kwetiapiną, bo i stabilizuje i działa przeciwlękowo i podobno też przeciwdepresyjnie. Jakby był złotym lekiem Lit odpada, convulex chyba jednak również. Dzisiaj się zważyłem i o dziwo przez ostanie pół roku przytyłem ze 10 kg. Teraz już wiem, dlaczego mi brzuszek wyskoczył. Ogólnie właśnie wróciłem od psychiatry. Nakreśliłem mu co i jak. Narazie mam zostać na lamo. Dostałem skierowanie do psychologa, aby wspomóc farmakologie no i siebie naprawić. Jestem dobrej myśli, z drugiej strony martwi mnie gonitwa myśli. Lamo raczej na to nie pomoże, a samemu nad tym niby jak mam zapanować? Za miesiąc wizyta, jeśli poprawy nie zauważę to może zapytam o kwetę.

Uprzejmie dziękuję za dobry link do artykułu i arkuszu testu Hamiltona. Miło, że czasami się tu udzielasz, posty bardzo merytoryczne. W Hamiltonie suma punktów 21 - łagodny poziom nasilenia lęku. Chociaż test chyba trochę niemiarodajny, bo grono odpowiedzi zaznaczyłem za 0-1 pkt i tyle samo za 4-5 pkt. Więc rozstrzał znaczny. W przytoczonym artykule zdziwiło mnie, że lamotrygina i walproiniany wykazują działanie przeciwlękowe. Patrząc na mój ogólny stan mogę się pokusić o stwierdzenie, że pozostają mi trzy opcje: 1) dalsza monoterapia lamotryginą 2) dołączenie spowrotem convulexu do lamo 3) lamo + kwetiapina

Ja mam niestety. Dzieciństwo miałem jakie miałem, pewnie możnaby wrzucić do mojego worka zaburzenia rozwoju psychicznego/społecznego, nerwicę, zaburzenia osobowości lub jakieś inne świństwo. Chyba dlatego teraz tak się miotam z wyjściem na prostą. Za 2 dni mam wizytę u psychiatry. Opowiem co i jak. Nie wiem co zasugeruje. Ogólnie wciąż brak mi solidnej stabilizacji no i przydałoby się z grubsza coś na uciszenie lęków i gonitwy myśli. Taki mały stan mieszany czuje w kościach. Albo być cierpliwym i zaufać lamo albo się nie łudzić i dorzucić coś do kombo (convulex, kweta, fluanxol, amisulpiryd, aripiprazol?)

Składałem tam dn. 12.02.2014 skierowanie na oddział zamknięty. Może ktoś pamięta wpisy z tamtego okresu, grubo było W sekretariacie powiedzieli, że termin oczekiwania to ok. miesiąc, będą dzwonić i mnie informować. Do dziś zero odzewu Jest ze mną o wiele lepiej, ale czasami zastanawiam się, czy nie postarać się jednak o pobyt w klinice. Może właśnie dlatego lamotrygina działa lekko od dołu?

Wg literatury i wypowiedzi tu na forum wynika, że lamo to dobry lek. Wystarczy być cierpliwym i dać mu szansę. Przykro mi, że tak się stało. Co do huśtawek... mam podobne zdanie na ten temat Czasami zubożenie emocjonalne potrafi przynieść znaczną ulgę ;/

Kilka tygodni, jak większość leków wymienianych na tym forum. Niestety. Chociaż ja przy każdym kolejnym wchodzeniu na wyższą dawkę czułem po kilku dniach chwilowe znaki tego, że spirala działania się nakręca i lek powoli zaczyna swoją mozolną pracę. Jaką masz obecnie dawkę i jaką docelową? Jak się czujesz?