emiflo

Hejka

no to raczej fobia społeczna to nie jest , a może jakieś połączenie kilku. Ja tak mam , fobia społeczna z agorafobią i klaustrofobią (totalna mieszanaka sprzeczności).

ja czuję taką pustkę, bo wiem , że się z Nim nie spotkam w tym życiu. Żałuję też , że nie doceniałam Papieża jak żył, a teraz tak mi Go brakuje...

ja próbowałam, ale nie mam dobrego źródła aby poznać co trzeba dokładnie robić. Najlepiej mieć swojego trenera

ja brałam na to mnóstwo różńych leków, ale jedyne co mi pomaga to przeciwbólowy. Ostatnio nie ma śladu po tych bólach, jak się dowiedziałam , ze to są typowe objawy nerwicy. Zrobiłam wszystkie badania i jest ok, a zespół jelita drażliwego minie jak stresy i nerwica odejdą

didao1 , o tym czy to jest fobia społeczna czy nie dowiesz się jak wyobrazisz sobie, ze idziesz do hipermarketu w ktorym nie ma ludzi. Jesteś tylko Ty . Nikt Cie nie obserwuje i możesz robić co chcesz. Bałabyś się wtedy iść do takiego sklepu? A teraz sobie wyobraź zatłoczony hipermarket w dzień przedświąteczny. Zmienia się Twój pogląd na ten sklep i odczucia? Pozdrawiam

ja komunikację miejską mam jeszcze przed sobą . Boję się , bo mieszkam od 6 msc na wsi i autobus jeździ raz na godzinę, więc jak wysiądę w jakieś wsi to mam problem z powrotem do swojej :) jak pojadę do Poznania (rodzinne miasto) to postaram się wypróbować tramwaje.

myślę ze jest tyle sposobów ile nerwusów . Trzeba próbować wszystkiego, a może coś pomoże. Ja próbowałam hipnozy, róznych tabletek, psychoterapia indywidualna, a teraz będzie grupowa (od maja). Powodzenia

ode mnie również najlepsze życzenia , a przede wszystkim tego , abyś w przyszłe urodziny był byłym nerwusem :)

mnie przed ucieczką powstrzymuje pewnego rodzaju "wstyd", jak mnie atak złapie, to wiem, ze moge uciec np. ze sklepu , ale jest mi glupio przed ludzmi i tak sie zastanawiam "uciec" czy nie uciec i potem samo przechodzi. Nieraz mi przechodzi jak już zawracam aby "zwiać". Organizm czasami się uspokaja na samą myśl, ze wracam i wtedy mogę dalej działać . To wszystko zależy od sytuacji, ale zawsze jest to przerazenie. Brrr.

taka grupa z pewnością jest , ale nie jest ogólnie dostępna. Najlepiej popytać się osobiscie lekarzy. Moze ktorys cos bedzie wiedzial, albo w osrodkach, w ktorych sa usługi psychologiczne.

Muszę się pochwalić Dzisiaj byłam z mężem i synkiem na wyprawie rowerowej (dla mnie w nieznane) . Zrobiliśmy ze 4 km w ciężkich warunkach (błoto , pola) i żyję. Bałam się, ale jechałam, bo co chwilę myślałam , ze zaraz będę w domu , a tu się okazało , ze to kawał drogi Jestem z siebie choler..ie dumna. To jest ogromny postęp, chociaż zdaję sobie sprawę , że jak bym wiedziała co to za droga, to pewnie bym się na ten spacer nie wybrała, ale dobrze wyszło, ze nie wiedziałam. Buziaki

też często o tym myślę, bo jestem na utrzymaniu męża i mieszkam 200 km od rodziny. Jak jednak dłużej pomyślę, to wierzę , że dam sobie radę. Wierzę w to , bo jak się musi , to jest się w stanie cuda zdziałać.

cześć, a jakie tabletki bierzesz?

a nie jestes w ciąży ?

mnie naucz :) :) :) będę ogromnie wdzięczna

ja bardzo lubię beżowy we wszystkich odmianach, ale ostatnio zaczynam sie rozglądać za wyraźnymi kolorami (nie wiem dlaczego). Lubię też blady róż, bo jest twarzowy :) Nie wiem co to znaczy, bo stronka nie chce mi się otworzyć , ale później sprawdzę.

a czy podczas brania stimulotonu można brać propanol? Ja mam okropne kołatania i mam ten lek , ale po 1 baletce nic nie pomaga, choc z początku 2-3 razy pomoglo.

ja brałam, ale oprócz "normalnych " skutków ubocznych nic w ciele nie było :)

Przy rexetinie też miałam okropne skutki uboczne przy 1 babletce i zmniejszyłam do 0,5 tabl. , ale efekt był rewelacyjny i żałuję , ze odstawiłam. Jak mi stabiloon nie pomoże to wróce do rexetinu.

ja też chcę .... Brałam ten lek i zawsze płaciłam 100 % Muszę się zapytać lekarza.

ja biorę na noc od 4 dni i czuję ciągle przyspieszone bicie serca i takie zdenerwowanie w środku. Mam jednak nadzieję , ze to minie. Mam tez problemy z zasypianiem i zastanawiam sie czy nie lepiej brac rano, ale poczekam na wizytę.

ja również się boję smierci , ale bardziej bólu i bezsilności które jej towarzyszą. Odpycham te myśli, ale czasami i tak wracają , szczególnie przy wysokim tętnie i jak mi ciało drży, to wtedy właśnie czuję taką bezsilność i strach.

to mnie pocieszyłes. Bo to są takie realistyczne mysli, ze az strach ogarnia. Dzięki :)

u mnie to sie zaczeło już w podstawówce. Wychodziłam po jakąś nagrodę i ... nogi miałam miękkie jak z waty i byłam czerwona jak burak (przynajmniej tak czułam) myślałam , ze idę w powietrzu :) Wtedy nie kojarzyłam tego z nerwicą , ale to był jej początki. Jest jednak plus naszej choroby. Myslę, ze osoby , ktore z tego wyjdą będą się znacznie bardziej cieszyć zyciem i doceniac je.