mark123

Próbuję wyłączyć attention whore, które mi się przed chwilą załączyło.

Chyba nie mam problemu stricte z napięciem zwieraczy przełyku, bo wtedy raczej byłoby one jednoznacznie albo za duże, albo za małe. To chyba jakiś problem w "sterowni". Refluks i niemożność odbijania teoretycznie się wykluczają, refluks świadczy o za niskim napięciu zwieraczy przełyku, a niemożność odbijania o za wysokim napięciu. Do mojego "układu sterowniczego" napięcia zwieraczy przełyku dostał się jakiś "wirus" i teraz "ustawienia" napięcia zwieraczy przełyku wariują.

Jeśli bym miał potrzebę nawiązać z kimś internetową znajomość, to bym ją nawiązał. Natomiast, żeby przenieść znajomość z osobą lub grupą osób z internetu do reala, to na to bym się nie zdecydował, zbyt ryzykowane, nie wiadomo, kto tak naprawdę siedzi "po drugiej stronie komputera".

Ja uważam, że alkoholizm to choroba, ale na własne życzenie.

Chronologia, liczby, zjawiska pogodowe. Bardzo się w tym pogrążałem. A obecnie można powiedzieć, że moje zainteresowania to siedzenie przed komputerem oraz oglądanie telewizji, bo w tym się pogrążam. W moim przypadku dobrze by zrobiło mojej agresji, bo bym ją trochę wyładował, ale "zewnętrzne" skutki to chyba dobre by nie były, bo nie mam w swoim otoczeniu osoby, która obiektywnie zasługiwałaby na urządzenie jej awantury. Ja zaś ogólnie w porównaniu z osobami dorosłymi czuję się, jak małe dziecko, niekoniecznie w trakcie rozmowy.

Najlepiej chyba by było tak, że przez pewien czas od napisania postu wymuszenie jego edycji, a po pewnym czasie pojawianie się nowego postu. Np. jak ktoś pisze posta i po godzinie coś do pisuje, to żeby pojawiło się wymuszenie edycji poprzedniego posta, żeby uniknąć natrętnego wyciągania tematu w górę, a jak np. po tygodniu coś dopisuje, to żeby pojawiło się to jako nowy post, bo wtedy już przydałoby się, żeby temat poszedł w górę; ale nie wiem, czy takie coś na tym forum jest technicznie możliwe.

Nie Będę mieć terapię w nurcie psychodynamicznym, więc pewnie będzie "wyjaśniane", co jest przyczyną tego lęku. Też byłem grzeczny, spokojny i zamknięty w sobie, ale kolegów nie miałem. Z moimi lękami, podejrzliwością oraz poglądami (miałem jak na dziecko dość specyficzne poglądy) nie było opcji, żebym się z kimś zakolegował. Ale nie przeszkadzało mi to, nigdy nie odczuwałem potrzeby nawiązania relacji z drugim człowiekiem (psycholog wstępnie mi powiedział, że zadziałał mechanizm przeniesienia i przeniosłem potrzebę kontaktu z drugim człowiekiem na nadmierne pogrążanie się w swoich zainteresowaniach). Moje poczucie agresji też nie jest zdrowe, bo załącza się prawie codziennie z powodu nawet pierdół i powoduje pragnienie fizycznego krzywdzenia innych (w tym nawet własnych rodziców). Też nie lubię swojego poczucia agresji, bardzo często przez nią jestem roztrzęsiony, muszę często siebie dobrze pilnować, by nie urządzić jakiejś awantury. Ja mam przez psychologa zdiagnozowaną osobowość unikająca na razie wstępnie. Psycholog powiedział, że wymagam konsultacji psychiatrycznych i dopiero psychiatra może postawić mi rzetelną diagnozę.

Myślę, że być sobą, to żyć w zgodzie ze swoimi potrzebami psychicznymi i poglądami. Problem jest jednak, gdy poglądy i odczuwane potrzeby są ze sobą sprzeczne. Wtedy nie da się być całkowicie sobą, trzeba jakoś przeanalizować, co jest zdrowe, a co nie i wybrać życie w zgodzie albo z poglądami albo z odczuwanymi potrzebami, albo też tryb mieszany, w niektórych "dziedzinach" życia być w zgodzie z poglądami, a w niektórych z odczuwanymi potrzebami psychicznymi.

Moje unikanie dotyczy wszystkich, jednak z największym naciskiem na nastolatków płci męskiej, bo dochodzi lęk przed agresją. Nie wiem, z czego to u mnie wynika, bo już od początku podstawówki byłem bardzo podejrzliwie nastawiony do rówieśników, miałem wrażenie, że wszyscy chłopcy (a najbardziej ci ze starszych klas) są źli, zamieszani w "ciemne interesy" i cały czas knują plany gnębienia lub pobicia mnie. Kiedyś to wrażenie powodowało tylko lęk, dziś także poczucie agresji, moje emocje pragną powybijać wszystkich nastolatków płci męskiej

Też nie akceptuję niektórych "zasad" na forum, no ale muszę się podporządkować, czy mi się one podobają, czy nie.

Miałem jak na razie 5 wizyt u psychologa. Pierwsza wstępna diagnoza była po pierwszej wizycie, natomiast taka ala pełna po 3 wizytach (psycholog powiedział, że niektórym moim problemom musi przyjrzeć się psychiatra i dopiero on postawi całkowicie pełną diagnozę). Miałem w sumie 6 testów u psychologa. Do psychiatry idę za miesiąc. Całkowicie rzetelnej diagnozy mieć nie będę, bo niektóre rzeczy zataiłem, bo mogłyby mnie narazić na diagnozę F2x, a to by oznaczało leki, a ja leków na razie nie chcę.

Już bliżej niż dalej do początku wiosny meteorologicznej.

Żeby, gdy gdzieś idę, nie spotykać żadnego spacerowicza z psem.

Odkąd dowiedziałem się, że kiedyś podobno radziłem sobie w dużo gorszych sytuacjach, niż obecne sytuacje, które mnie paraliżują, przeszłość coraz bardziej chodzi mi po głowie. Chciałbym dokopać się do swojej dawnej przeszłości i dowiedzieć, co się ze mną stało.

Matka chyba zaakceptowała, że mam problemy psychologiczne, jedynie wkurza ją, że coraz bardziej siada mi pamięć i koncentracja i że od rana do wieczora bez przerwy skupiam się na powietrzu w żołądku. Ale nie potrafię nie skupiać się na czymś, co mi fizycznie bardzo przeszkadza, więc chyba dopóki nie ustąpią moje problemy z niemożnością odbijania, to będę ją coraz bardziej wkurzał.

Zaufanie do terapeuty tak, ale po co więź, nie widzę w tym sensu.

Że jest szansa, że za tydzień zacznę już terapię.

A czy somatyzacje w nerwicy, depresji, mogą przez kilkanaście miesięcy trzymać się tego samego narządu?

Według Wikipedii istnieją cztery reakcje osobowości na preferencje seksualne: U mnie chyba jest wyparcie, stąd moja "aseksualność" i napady kompulsywnego praktykowania mysofilii-sadomasochizmu z motywacją całkowicie poza-seksualną. Jeśli dobrze interpretuje posty, to u take jest chyba obrona lub pogranicze akceptacji i obrony.

Uderzam się pięścią w żołądek.

W krajach trzeciego świata jest chyba największy odsetek ludzi z zaburzeniami eklezjogennymi.

Ja słyszę głową większość myśli i tych swoich i tych "obcych". Taka chyba moja uroda, bo słyszenie głową myśli mam od bardzo dawna, jeszcze sporo przed tym, zanim zacząłem mieć "obce" myśli.

Zostać czarnoksiężnikiem

Czasem pragnienie jęczenia siedzi "głęboko" w psychice i wtedy samo zaprzestanie jęczenia nie wystarczy, trzeba się pozbyć pragnienia jęczenia, co już proste nie jest.

Myślę, że niezdolność do odczuwania lęku oraz strachu to warunek konieczny do diagnostyki psychopatii. Ja mam ograniczoną "uczuciowość wyższą" zdolność do odczuwania miłości - brak, nawet rodziców nigdy nie kochałem zdolność do odczuwania współczucia - niewielka, zazwyczaj nie rusza mnie cierpienie innych zdolność do odczuwania poczucia winy - niewielka, zazwyczaj nie czuję się winny, gdy coś jest przeze mnie Ale mam bardzo "aktywną" zdolność do wstydu, lęku i strachu.