aguskaguska

Bo tak na prawdę to nawet jak ktoś wspomina jakieś takie sytuacje to może po prostu znaczyć że go to rozbawiło, niekoniecznie musi od razu negatywnie myśleć o tobie.

Chodziło mi o to czy chciałabyś wszystko robić bezbłędnie. Wymagasz tego od siebie? Nie znam tego leku i nie sądzę żebym była mądrzejsza od załączonej do niego ulotki;). Przeczytałaś ją?

A czemuż ta niechciana przyjaciółka znowu wróciła;)? Coś się stało?

Czasem mam wrażenie, że ludzie żyją tematami o mnie, ciągle wspominają moje upokarzające sytuacje Nie wiem, czy dobrze zrozumiałam - rzeczywiście ciągle wspominają, czy to też jest tylko takie wrażenie?

Może po prostu musisz pochodzić jeszcze na spotkania i ona musi poznać lepiej Twoją sytuację. Pytam bo się zdziwiłam że można chodzić na terapię tylko 3 tygodnie, mi takiego czasu nawet nie proponowali. Jeżeli chodzi o łączenie ze studiami to pewnie terminu terapii nie będziesz miała tak od razu (dlatego nie radzę Ci odkładać umawiania się). Według mnie terapeutka jest właśnie po to, żeby Ci pomóc też z tym problemem. Jeżeli Ci zależy na tym żeby się wyleczyć, to nie musisz się przejmować tym, że pytasz po 100 razy. Ona wie, że masz taki właśnie problem, a poza tym nikogo tym nie krzywdzisz. Więc walcz o to żeby coś wynieść ze spotkań:). To znaczy że jesteś perfekcjonistką?

Bardzo źle, ale tylko dlatego że się wstydziłaś czy coś jeszcze Ci się działo? Ja pamiętam, że też miałam bardzo duże opory przed mówieniem o swoich problemach (chociaż u mnie chyba było więcej stresu niż wstydu). Dopiero po jakimś czasie doszłam do wniosku, że ta osoba właśnie po to jest żeby mnie wysłuchać i świadomie wybrała taką pracę - to znaczy, że nie przeszkadza jej, że słucha o różnych "dziwnych" rzeczach. Też to znam. U mnie to było spowodowane stresem. Na pewno Ci nie zaszkodzi porozmawianie o tym z terapeutą. To jest terapia grupowa? Umiesz. Choćby to, że napisałaś na tym forum, to już była decyzja. Czasami decyzje mogą być błędne, ale każdy z nas popełnia błędy i ma do tego prawo. I to wcale nie znaczy, że nie umie podejmować decyzji. Nie brałam nigdy anafranilu, zresztą w ogóle niewiele leków brałam, ale jeżeli to jest spowodowane przez stres tak jak pisałam, to któryślek prędzej czy później powinien Ci pomóc. A jeżeli nie lek to terapia. Wydaje mi się, że jest duża szansa, ale pamiętaj że bez Twojej pracy nad sobą też się nie obędzie.

Próbowałam się odezwać le nie wiem, dochodzą do ciebie moje wiadomości?

Tam są różne porady dotyczące tego jak sobie z tym radzić (np link do tego jak gospodarować czasem), więc nie wiem czy to będzie dobre pisać tu o tym drugi raz. Co do zaufania do siebie to tego się uczy podejmując decyzje i ponosząc ich konsekwencje (i popełniając błędy też!). Niestety raczej nie ma innego sposobu. Mi się wydaje, że najlepiej to robić stawiając sobie "małe cele" - najpierw sama decydujesz o różnych drobnych sprawach i ponosisz konsekwencje, później o poważniejszych itd.

Pamiętaj, że to od Ciebie zależy, czy dasz się zranić i wyprowadzić z równowagi. Po prostu musisz uwierzyć w siebie i w to, że to co one mówią to nie jest prawda tylko wyżywanie się albo coś takiego. One coś robią, ale to, jak ty na to reagujesz i jak to interpretujesz zależy od ciebie.

Aż sama się zdziwiłam ze obojętność jest dla mnie bardziej dotkliwa niż nienawiść. I nie, nie stoję murem za przeciwnikami aborcji, raczej jestem gdzieś pośrodku.

I to mogą właśnie być objawy tej osobowości zależnej. Ja też często nie jestem niczego pewna i potrzebuję żeby inni mi przytakiwali. Może być, tak ja uważam, a przynajmniej możesz rozpoznać co Ci dolega. Ale to jest moje zdanie. Zastanów się nad swoim własnym, ono jest równie ważne:). I daj znać jak po wizycie u psychiatry.

Ja też miałam coś takiego i czasem nadal mnie to dopada, ale już lepiej sobie z tym radzę. Ja po prostu myślałam, że skoro jeszcze nie muszę się uczyć, to porobię sobie coś ciekawego i tak do ostatniej chwili. Albo brakowało mi motywacji. Też tak masz? Czytałaś może o tej osobowości zależnej, to co Ci poleciłam? Ale chodzi mi o to czy Ty nie odczułaś tego tak jakby to był wyrzut? Bo teraz akurat właśnie Twoje odczucia się liczą. A co robisz w takiej sytuacji? Jeżeli straciłaś trochę czasu to nic się nie dzieje, nikt nie pracuje cały czas na pełnych obrotach. Jeszcze raz Ci powtarzam - poczytaj sobie o tej osobowości zależnej (w dziale "zaburzenia osobowości"). Wydaje mi się że to może być Twój problem.

Dzięki, jestem z technologią na bakier a do tej pory widocznie wszyscy odczytywali szybciej:)

Witam Od jakiegoś tygodnia w ogóle nie mogę wysłać żadnej prywatnej wiadomości - wszystkie bez wyjątku pozostają w folderze "Do wysłania". Ktoś się orientuje skąd to się może brać?

A co by się według Ciebie stało, gdyby Ci źle poszła matura, albo gdybyś zrobiła coś głupiego na zajęciach? Chodzi A co takiego studiujesz? Masz dużo więcej nauki niż w szkole? Chodzi mi o to, że jeżeli masz więcej nauki, to jest większe prawdopodobieństwo że np nie zdasz kolokwium. A wtedy będziesz mogła sobie powiedzieć że nie zdałaś, bo masz problemy z koncentracją, a nie że nie zdałaś, bo nie potrafiłaś się nauczyć. Taki mechanizm obronny organizmu który ma na celu utrzymanie dobrej samooceny. Może to to? Jeżeli tak, to warto żebyś popracowała właśnie nad swoją samooceną i akceptacją swoich niedoskonałości. Jeśli nie zrobiłaś swojemu psu żadnej krzywdy, to znaczy, że umiesz wytrzymać, tylko po prostu przychodzi Ci to z trudem. Ale w końcu się udaje! Od jak dawna masz takie lęki? Coś się wtedy wydarzyło? Może być tak, że po prostu myślenie o czymś innym daje Ci poczucie bezpieczeństwa - np dzięki temu nie widzisz różnych zagrożeń które cię otaczają kiedy się uczysz albo kiedy gadasz z ludźmi? Czy to miało być robienie wyrzutów? Domagam się więcej:) I tak jak mówiłam, nie rezygnowałabym na Twoim miejscu ze studiów. Jeżeli tracisz kontakt ze światem mimowolnie, to staraj się właśnie go zachować jak najwięcej, nie ograniczaj go sobie świadomie.

Rozumiem, że jest ci ciężko, ale szczerze mówiąc ja bym ci nie radziła przerywać. Później ciężko się zmusić do powrotu a jeżeli dobrze zrozumiałam to twojemu bratu się pogorszyło po tym jak rzucił szkołę. Chodzi o to, że dla człowieka naturalne jest to, że nie siedzi cały czas w domu, a jak przerwiesz studia to możesz stracić motywację do wychodzenia. Ja mam wrażenie, że po prostu boisz się czegoś w tym otoczeniu i dlatego nie możesz się na niczym skupić - bo uciekasz od niego w ten sposób. I na to też przerwanie studiów chyba nie pomoże. Teraz na pewno jest ci ciężko się uczyć, ale jak już psychiatra dobierze ci odpowiedni lek to powinno ci być łatwiej. A tak nawiasem to może powinnaś sobie poczytać o tzw osobowości zależnej. To nawet jest na tym forum w dziale "zaburzenia osobowości". Brzydko to brzmi, ale zaburzenie to nie jest coś co jest stałe, z tego się wychodzi. Ja to mam i walczę:).

Nie masz określonego celu w życiu, tzn że po prostu na niczym ci nie zależy czy że te cele cały czas się zmieniają (czy jeszcze coś innego?). Możesz coś więcej napisać o tym zawaleniu szkoły? Nie w chcę stawiać żadnej diagnozy bo nie mam do tego predyspozycji, ale chyba często tak jest, że jeżeli sam się uważasz za dziwaka, to myślisz, że inni też tak uważają. Zastanów się nad tym, co ty sam o sobie myślisz?

Kto Cię poniżał? Co się stało?

misiek_1 A co to za bagno?

Raczej chyba nie:) Ale ja znowu tego nie wiem do tej pory i też chyba nie jestem jedyna.

bittersweet Chyba ciężko wymagać od niej żeby napisała coś więcej. Jeżeli ona dowiedziała się kilka dni temu że jest w ciąży to prawdopodobnie sama nie wie co robić i nie wie czy chce tego dziecka i czy ktoś ją wesprze. Dziewczyna musi teraz właściwie całkiem przeorganizować sobie życie, pewnie to potrwa jeszcze trochę.

No właśnie, nie mamy pewności. A nic nie tracimy pomagając, zamiast krytykować. Zwłaszcza że ona już została uświadomiona, że to co zrobili było złe. Tak mi się przynajmniej wydaje.

A tak swoją drogą dziewczyna poprosiła o radę, jeśli to nie prowokacja to pewnie jest w złym stanie psychicznym, a została "objechana"... Słusznie, niesłusznie, błagam, nie na tym forum takie rzeczy.

Oj, mylisz się... Ale niezależnie od tego czy zdaje sobie z tego sprawę, czy nie, rzeczywiście nikt za nią nie zdecyduje.

Jeżeli chcesz to też zapraszam na priva:) Jakoś wolę tą formę. chyba moje pw nie dochodzą do Ciebie.... Doszły 2 i na obydwa odpisałam:)