Samanta

Nie działa? to ja już naprawde nie wiem. Moze zmień lekarza, skoro ten nic nie robi, zeby ci pomóc?

Wiesz, chodzę do liceum, a czasem naprawdę mam wrażenie, ze mam do czynienia z przedszkolakami. A mnie również nie szanuję w szkole za to,ze zawsze mam inne zdanie niz wszyscy i ze bylam gotowa zrobić wszystko jak ktokolwiek je wysmiewał.

Czemu tak uważasz? jezeli nie chcesz, nie odpowiadaj.

Przyznaje, głupia sprawa. Znajomi daleko.. a tam gdzie mieszkasz, nie masz zadnego towarzystwa? no tak.. z tą jęczarnią to prawda;))

Czesc! czuj się jak u Siebie:)

To jest jęczarnia więc kochana, możesz sobie tu jęczeć do woli:) ja też jestem sama. Chociaż moi znajomi mówią jaka to ja jestem fajna bla,bla,bla i podobnie jak ty, jak juz kogos spotkam, okazuje się być zwykłym dupkiem.. to teraz ja sobie pojęcze. Ludzie, ja chce wreszcie zacząć życia, mam dosyć tej pie*dolonej sytuacji w której jestem , jezeli na siedzeniu w domu ma się ograniczac moje życie, to wielkie dzięki

Amy Lee - i my Ciebie również!

Nie mam bratniej duszy.. a może poprostu jej nie dostrzegam, bo jestem zabardzo skupiona na sobie, a nie na tym co się dzieje obok mnie?

No właśnie? mam takie samo pytanie jezeli tak , to cóż za optymizm, podziwiam.

Cinnamon-girl , myślę , ze powinnas się udać z córeczką do specjalisty. Jak byłam malutką dziewczynką(w wieku jak twoja córka) musiałam cały czas mieć kołderkę prosto, bo inaczej nie umiałam zasnąć cały czas buczałam i ryczałam. Mama co chwile przy mnie siedziała i układała jak nalezy a ja tylko" popraw i popraw".. w koncu mama poszla ze mną do specjalisty , psycholożka dała niezbędne rady do wyzbycia się problemu i po jakimś czasie przestałam tak robić Stokrota Z tym chodnikiem mam tak samo:/ więc cię rozumiem, to naprawde dziwne. I sama nie wiem jak temu zaradzić.

Nie boje się. tak naprawdę lubię, kiedy pobierają mi krew. Wiem, dziwne.

Ten klub to coś dla mnie

Doskonale cię rozumiem, mam ta samą sytuację. Musisz wierzyc , ze będzie lepiej i zacząć wychodzić do ludzi.. jakaś biblioteka, czy poprostu iść do jakiegoś parku i porozmyślać i poodychac świezym powietrzem (tak jak ja dziś). Nie jesteś sama!

Przytulam wszystkich!

Czesc, witamy na forum . wszystko się ułoży zobaczysz. Myśl pozytywnie! i uwierz w swoje sily i wybierz się do psychologa!terapia i rady specjalisty napewno pomogą rozwikłać problem. trzymaj się!

A więc to nie wina leku(jak sama mówisz nie uzaleznia) więc pewnie chodzi o twoje nastawienie i psychikę. Podejdz do tego na spokojnie, nie mysl o tym, ze nie wziełaś leku. Pomyśl o czymś przyjemnym, poczytaj ulubioną ksiązkę.. cokolwiek, zeby odwrócić uwagę.

Vegge twoj 1 post w tym temacie bardzo mnie podbudował i dzięki tobie zapaliła się w moim wnętrzu iskierka nadzieji 'ze wszystko się zmieni' Dziękuje Ci :)

Napewno wiedzial, ale może chcial to uslyszec od Ciebie. Ale nie warto rozdrapywać tego bolesnego dla ciebie tematu, bylo, minelo i o nic więcej nie pytam:). Pozdrawiam serdecznie.

Czesc, jestes wsrod swoich:) podstawowe pytania-> czy leczysz się u specjalisty? jakas terapia? ja tak jak ty jeszcze nie spotkałam osoby o podobnych zainteresowaniach i z tego powodu ubolewam..wiem jak ci ciężko.

W takim razie przezucam się na zieloną herbatę

Smutna48 zgadzam się z tobą. Cały czas chcemy więcej, nie ciesząc się z małych sukcesów..ciągle nam mało.. Sama ma taki problem.. cały czas zawyżam sobie poprzeczkę i podwyzam wymagania w wyniku czego wpadłam w nerwicę i ogolne niezadowolenia z mojego zycia

uhu, Witaj w klubie. Wyzywam i wrzeszcze na każdego, a stopien mojej wulgarnosci słownej oraz agresywnosci zbliza się do absolutu.

A czy ten lek nie miał właściwości uzależniających?, bo są takie leki, które można tylko przez pewien okres czasu brać, bo inaczej można się od nich uzaleznic. Nerwicę trzbe leczyć, bo inaczej może się zwiekszyć jeszcze bardziej.

A no właśnie! ze tez wczesniej na to nie wpadłam. To jest jakiś sposób :)

Pozytyw przedwszystkim. Bądż dobrej myśli i napewno wszystko się uda. Uwierz w to.