ekspert_abcZdrowie

spotkanie z rodziną

Witaj na forum! Jeśli czujesz potrzebę skorzystania ze wsparcia psychiatry, nie zwlekaj. Bardziej jednak potrzebujesz takiej konsultacji ze względu na swoje zaburzenia nastroju niż na rozstanie z partnerem, które niewątpliwie było/jest dla Ciebie trudnym przeżyciem, ale wierzę, że jesteś w stanie uporać się z tym sama. Pozdrawiam i powodzenia!

Pokora i delikatność nie są cnotami ludzi słabych, lecz mocnych, którzy nie potrzebują źle traktować innych, by czuć się ważnymi.

Rina_11, witaj! Zaprzęgłaś się w katorżniczy kierat i Twój organizm się zbuntował. Bagatelizowałaś utratę wagi, zły sen, zmęczenie, lęki, zatem pojawiły się bardziej widoczne objawy somatyczne, jak nudności czy omdlenia. Bardzo dobrze, że masz wokół siebie wspierające osoby. Trzymam kciuki za Twoje leczenie. Wierzę, że farmakoterapia przyniesie oczekiwane efekty. Sama już chyba zauważyłaś zmiany na lepsze. Pomyśl jednak o psychoterapii, która w przypadku nerwicy i zaburzeń depresyjnych powinna być metodą leczenia z wyboru. Pozdrawiam i powodzenia!

Psychciu, witaj na forum!

długi sen

Hotelarz98, dostałaś wiele rad i opinii od osób powyżej. Jedni piszą o zaburzeniach osobowości, drudzy o tym, że Twój partner nie stanął na wysokości zadania, bo Cię nie wspiera itd. A je uważam tak po ludzku, prosto, że Twój chłopak nie musi być wcale Twoim terapeutą ani tym bardziej emocjonalnym workiem treningowym. Postaw się na jego miejscu, jak byś się czuła, gdyby podczas niemal każdego spotkania prowokował kłótnie, czepiał się Ciebie o wszystko i wyładowywał na Tobie złość? Podejrzewam, że sama byś miała tego serdecznie dosyć. Zatem nie wymagaj od chłopaka, by dźwigał Twoje humory. Wcale nie musi! Powiem więcej - nie powinien. Dlaczego? Ktoś podał przykład z chorobą alkoholową i wspierającym mężem. Tylko, że my owo wsparcie różnie interpretujemy. Alkoholizm jest chorobą, w której chory musi sięgnąć swojego dna - bez tego dna nie miałby motywacji do leczenia. Gdyby ten mąż ciągle "wspierał" chorą żonę, dalej by piła. Im dłużej "pomagamy" alkoholikowi żyć w świecie iluzji (chronimy przed konsekwencjami picia, wykonujemy za alkoholika czynności, które powinien zrobić sam, usprawiedliwiamy jego nieobecności w pracy itd.), tym gorzej dla niego., ponieważ takie "wspierające" zachowania dają alkoholikowi pełny komfort picia. Nie mówię, że trzeba zostawić człowieka samemu sobie, ale należy pomagać mądrze. Jeśli chodzi o Twoją sytuację, to zauważyłam, że sama subiektywnie czujesz się ze sobą źle i dostrzegasz, że Twoje destruktywne zachowania oddziałują na bliskich. Zatem na razie przestań "naprawiać" relacje z mamą czy z chłopakiem, bo Twoje wysiłki na nic się zdadzą, jeśli nie "naprawisz" siebie, tzn. nie podejmiesz terapii. Zastanów się, skąd u ciebie złość i gniew, dlaczego żyjesz jak na tykającej bombie, co Cię wyprowadza z równowagi? Nie wiem, czy masz problemy osobowościowe. Diagnozy przez Internet nie postawię, odsyłam do specjalisty. Niemniej jednak proponuję zacząć zmianę od siebie. I pomysł z wysiłkiem, podjęciem aktywności fizycznej, jakiegoś sportu, jest jak najbardziej na plus. Nie tylko będziesz miała okazję rozładować napięcie, jakie się w Tobie kumuluje, ale też wysiłek fizyczny sprzyja produkcji endorfin - hormonów szczęścia i daje pozytywną energię. Trzymam za Ciebie kciuki i życzę powodzenia!

woowoo, niestety, leki oprócz efektu terapeutycznego dają czasami skutki uboczne w pakiecie. Najważniejsze, by oczekiwane korzyści ze stosowania leku były większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

wczoraj - fryzjer, dzisiaj - rewolucje w kuchni i wielkanocne wypieki

Witaj Justyna! Fajnie, że chcesz dzielić się doświadczeniem i wiedzą na temat nerwicy z innymi. Każda pomoc i wsparcie mile widziane! Pozdrawiam!

@elon, witaj! Podejrzewam, że jesteś dość wrażliwym człowiek, stąd Twoje refleksje nad życiem, ludźmi, światem. A że samopoczucie jest kiepskie, to i końcowe wnioski własnych refleksji niezbyt optymistyczne. Świat nie jest na szczęście zero-jedynkowy, czarno-biały. Owszem, to, o czym napisałeś, w dużej mierze jest prawdą... że ludzie czasem funkcjonują bezrefleksyjnie, że człowiek człowiekowi często wilkiem itd. Ale są też przykłady z tego drugiego bieguna, że są ludzie działający bezinteresownie, że jesteśmy w stanie ofiarować sobie pomóc, że w trudnych chwilach solidaryzujemy się. Zastanów się, skąd u Ciebie owe "zmęczenie światem", jak to określiłeś? Od jak dawna towarzyszy Ci ten stan? Czy robiłeś coś, by temu przeciwdziałać? Nie będę pisała, że życie jest piękne, że warto żyć, że powinieneś docenić dar życia, bo zdaję sobie sprawę, że potraktujesz to jak wyświechtane frazesy, które do Ciebie nie trafią. Chciałabym tylko, byś podobnie, jak przytoczeni przez Ciebie ludzie, nie postępował pochopnie, bezrefleksyjnie. Myślisz tunelowo i dostrzegasz tylko jedno rozwiązanie - samobójstwo. A zapewniam Cię, że jest tysiąc innych opcji. Jeśli chcesz porozmawiać, a nie chcesz publicznie w wątku, zachęcam, byś napisał do mnie PW. Odpiszę na pewno. Pozdrawiam!

laurka od uczennicy

czyste okna

Nataliaa_22, witaj! Jakie leki bierzesz? Pytasz, jak poradzić sobie z nerwicą serca. Farmakoterapia jest ważna, ale warto też pomyśleć o psychoterapii, o której wspomnieli poprzednicy. Gdy pojawia się atak, stań w miejscu, nie ruszaj się i uspokój oddech. Zazwyczaj w czasie ataku dochodzi do hiperwentylacji, dlatego licz powoli do 10 w myślach i bierz głębokie wdechy, a potem powoli wypuszczaj powietrze. To powinno pomóc Ci się uspokoić i wyrównać oddech. Pozdrawiam!

oka22, cieszę się, że piszecie w tym wątku na bieżąco i dajecie ujście swoim emocjom. Na pewno za to nikogo nie skrytykowałam. Mogłabyś mi przypomnieć, co napisałam, że "zjechałam Ci łeb tutaj raz"? Nie pamiętam takiego faktu. Pozdrawiam i miłej niedzieli!

Jesteś zadowolona z efektów stosowania ziół? Szczerze powiedziawszy, dawno temu piłam ziele męczennicy, kiedy miałam w życiu dużo stresów, ale nie widziałam efektów, choć piłam napar systematycznie...

Tytuł wątku brzmi: Co Wam dziś sprawiło radość? Zatem zarówno osoby z chorobami, w remisji, mniej czy bardziej zdrowe mogą się w tym wątku wypowiedzieć i napisać, co ich uradowało danego dnia. Ja również mam takie prawo i zamierzam z niego korzystać. Jeśli natomiast irytują Cię moje posty, to je ignoruj i nie czytaj. Voilà!

niezmiennie ładna pogoda

Jeśli masz córeczkę, to tym bardziej zadbaj o swoje zdrowie psychiczne. Ona na pewno chciałaby mieć zdrową i uśmiechniętą mamę. Pozdrawiam ciepło i powodzenia!

Witaj takijeden.! Cieszę się, że odważyłeś się w końcu i zrobiłeś pierwszy krok, by poszukać dla siebie pomocy. Powodzenia!

HosannaZoja, witaj na forum! Jakie zioła zażywasz? Pytam z czystej ciekawości.

PustkaNicość, EnidAddiena, witajcie!

Cześć lilka1705! Forum raczej nie pomoże Ci "wygrzebać się" z Twoich problemów, ale możesz liczyć na wsparcie, wysłuchanie, wymianę poglądów. Jeśli natomiast czujesz, że zatroskanie o własne zdrowie i zdrowie bliskich wymyka się z normalnych proporcji i jest nieadekwatne do sytuacji, warto skonsultować się z psychologiem. Może to początek nerwicy, chociaż diagnoz bym nie stawiała. Najpierw porozmawiaj ze specjalistą. Pozdrawiam i powodzenia!

słońce, ładna pogoda i uprzejma pani w US (wbrew stereotypom)

Tak, w ramach NFZ można dostać skierowanie na terapię poznawczo-behawioralną, której osobiście też jestem zwolenniczką. Co do Twojej dotychczasowej drogi leczenia, można stwierdzić, że była ona krótka, zbyt krótka, niesystematyczna, zbyt wcześnie przerwana i chaotyczna. Trittico najczęściej przepisuje się w celu ustabilizowania zaburzeń rytmu snu wynikających z lęku. Jak na farmakoterapię, to też baaaardzo ubogo.