Osoby uzależnione od alkoholu najczęściej nie widzą problemu i nie chcą poddać się leczeniu odwykowemu. Poddanie się leczeniu odwykowemu jest bowiem dobrowolne. Jednak państwo, w celu zapobiegania negatywnym skutkom alkoholizmu, przewidziało wyjątki od tej zasady. Postępowanie z osobami uzależnionymi od alkoholu i procedurę leczenia przymusowego określa ustawa z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Według ustawy, osoba nadużywająca alkoholu, która z powodu tego nadużywania powoduje rozkład życia rodzinnego, demoralizację małoletnich, która uchyla się od pracy albo systematycznie zakłóca spokój lub porządek publiczny, może zostać skierowana na badanie przez biegłego w celu wydania opinii w przedmiocie uzależnienia od alkoholu i wskazania rodzaju zakładu leczniczego. Na badanie to kieruje gminna komisja rozwiązywania problemów alkoholowych, właściwa według miejsca zamieszkania lub pobytu osoby, której postępowanie dotyczy. O zastosowaniu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego orzeka – w postępowaniu nieprocesowym – sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania lub pobytu osoby, której postępowanie dotyczy. Sąd wszczyna postępowanie na wniosek gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych lub prokuratora. Rodzina osoby uzależnionej od alkoholu nie może więc zwrócić się bezpośrednio do sądu z wnioskiem o przymusowe leczenie. Osoba, w stosunku do której orzeczony został obowiązek poddania się leczeniu odwykowemu, związanemu z pobytem w stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego, nie może opuszczać terenu tego zakładu bez zezwolenia kierownika zakładu. acka, opisany przez Ciebie przykład rodziców to przykład radykalnego uzależnienia od alkoholu, dlatego jedyne rozwiązanie to przymusowy odwyk. Zachęcam, byś zajrzała pod link: http://portal.abczdrowie.pl/przeciwdzialanie-alkoholizmowi i na stronę PARPA: http://www.parpa.pl/.