ekspert_abcZdrowie

asab, jeśli nie potrafisz zapanować nad swoją zazdrością, a co więcej chorobliwa zazdrość generuje u Ciebie objawy somatyczne, to warto byłoby skonsultować się z psychoterapeutą. W czasie spotkań będzie możliwość zidentyfikowania przyczyn chorobliwej zazdrości i popracowania nad nimi. Zwalczanie objawów na niewiele się zda.

@Kleopatra, @Heledore, @z o.o., dziękuję za wsparcie i zainteresowanie. W ciągu dnia, jak mam obowiązki, konkretne zadania, to nie mam czasu, by rozmyślać. Najgorzej jest, gdy jestem sama albo w nocy przed spaniem. Wtedy nachodzą myśli i łzy same napływają do oczu...

Od śmierci Mamy praktycznie nic mnie nie cieszy, ale dzisiaj zobaczyłam na USG swoje maleństwo, które ma już prawie 6 cm. Jest piękne Wierzę, że Mama z góry opiekuje się moim Maleństwem.

@psychosceptyk, witaj na forum!

tak masz melisę?

w około 60% woda najważniejsza według Ciebie wartość w życiu?

tak masz plan na jutro?

NIC

beżowy cappuccino lubisz sprzątać?

Osiągnij cel

tak masz pozytywkę?

nie masz rybki?

nie pijesz jakieś zioła (melisa, mięta, pokrzywa itp.)?

spacer z moim malutkim siostrzeńcem

pracuję w szkole, więc ciągle opiekuję się dziećmi/uczę dzieci w wieku od trzech lat wzwyż, kocham dzieci, bardzo lubię zajmować się dziećmi znajomych, czasem mi podrzucają, teraz moim oczkiem w głowie jest mój trzymiesięczny siostrzeniec - uwielbiam przewijać, kąpać, karmić, sama wkrótce zostanę mamą masz lęk przed pająkami?

świadczenia socjalne z racji wykonywanej pracy - owszem, jeśli pytanie dotyczy pomocy społecznej - nie korzystam, jestem aktywna zawodowo masz firanki w oknach?

ani jedno, ani drugie (nawet nie wiem, co to jest to drugie) piszesz wiersze?

Pomyśl, że jesteś dojrzałą kobietą i nie możesz całe życie trzymać się maminej spódnicy. Super, że możesz polegać na rodzicach, że są dla Ciebie wsparciem. To bardzo dużo znaczy. Z drugiej jednak strony, jeśli nie pozwolisz sobie dorosnąć, całe życie będziesz małym, zagubionym dzieckiem, które najchętniej wróciłoby w zacisze domowe, w ramiona mamy, która ochroni. Kiedy trzeba, warto korzystać ze wsparcia bliskich - to nieocenione źródło pomocy i bezpieczeństwa. Warto jednak też stanąć na własne nogi i powiedzieć sobie, że sobie poradzisz. Twoje obawy związane z pierwszą pracą ma niemal każdy - zapewniam. Jeśli nie spróbujesz, nie przekonasz się, że dasz radę. Powodzenia!

@Elate58, zmiana samopoczucia tak naprawdę w Twoim przypadku może wynikać i z powodu odstawiania pregabaliny, i z powodu rozpoczęcia zażywania nowego leku. 4 tygodnie farmakoterapii to krótko, działanie terapeutyczne mogło się nawet nie ujawnić, dlatego pewnie lekarz zaproponował, by jeszcze trochę poczekać i dać lekowi szansę. Trzymam kciuki i wierzę, że do kolejnej konsultacji u lekarza stan się poprawi. Powodzenia!

staram się cieszyć z małych rzeczy, bo póki stan Mamy się nie poprawi, to nic nie jest w stanie mnie ucieszyć tak naprawdę

Powodzenia el33!

nie masz doświadczenie w opiece nad dziećmi?

nie masz czas dla siebie?

nie, nienawidzę dymu papierosowego, nigdy nie paliłam i nie zamierzam fuj pływasz?

nie chodzisz do galerii sztuki?