ekspert_abcZdrowie

Witaj msansunechance na forum!

ciepłej herbaty, miękkiego fotela i dobrej książki

Witaj schizonerw! ;-)

Witaj Lastin89! Jestem w stanie zrozumieć, że Twój chłopak po 14 godzinach pracy o 22.00 może nie mieć już siły, by napisać do Ciebie dobranoc. Brak "dobranoc" na koniec dnia nie jest barometrem uczuć w związku Jeśli tylko na tej podstawie uważasz, że Twój chłopak Cię olewa, to wybacz, ale chyba przesadzasz. Ważniejsze jest to, jak traktuje Cię Twój chłopak, czy odnosi się do Ciebie z szacunkiem, czy sprawia Ci drobne przyjemności, czy martwi się o Twoje zdrowie, dopytuje, jak się czujesz, co może zrobić, byś poczuła się lepiej, czy pomaga Ci w codziennych obowiązkach itp. Dla jakości związku ważna jest też komunikacja - jak ze sobą rozmawiacie. Zamiast snuć podejrzenia, porozmawiaj szczerze i spokojnie ze swoim partnerem. Powiedz, czego Ci brakuje, co chciałabyś zmienić, jakie masz obawy i wątpliwości. Wierzę, że wspólna rozmowa pozwoli Wam znaleźć rozwiązanie i zbliży Was do siebie. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj bmwfan! A czy oprócz leków nie myślałeś o psychoterapii? Na zaburzenia, na jakie cierpisz, metodą leczenia z wyboru powinna być psychoterapia albo połączenie psychoterapii z farmakoterapią. Pozdrawiam!

Do rozpoznania zaburzeń psychotycznych wystarczy jeden z rodzajów objawów - urojenia albo omamy (halucynacje). Są psychozy, które bardziej dotyczą zaburzeń spostrzegania (wówczas pojawiają się omamy), a są psychozy, które objawiają się silniej w postaci zaburzeń formy albo treści myślenia (wówczas pojawiają się urojenia). Pozdrawiam!

Witaj Flipthescript! Przez Internet nie da się postawić diagnozy, zresztą u Ciebie diagnoza różnicowa rzeczywiście nie jest prosta, bo wykazujesz i objawy depresyjne, i nerwicowe, i być może jeszcze jakieś problemy osobowościowe. Nie o samą jednak etykietę diagnostyczną chodzi, co raczej o Twój brak zadowolenia z życia - w takim kształcie, w jakim prezentuje się teraz. Podstawowe pytanie brzmi: Czy chcesz w ogóle zmienić coś w swoim życiu? Bo możliwe, że odpowiada Ci status quo, to co masz teraz. Może to życie jest nijakie, jałowe, ale znajome, a przez to w pewnym sensie "bezpieczne". Zmiana z kolei determinuje konieczność pracy, wysiłek i niewiadomą, jeśli chodzi o efekty. Odnoszę wrażenie, że niby chciałbyś zmian, ale boisz się zaryzykować i sabotujesz swoje własne wysiłki. Od razu z miejsca dyskredytujesz swoje starania, z góry zakładając, że to nic nie da, że nic się nie zmieni, że nie będzie lepiej, bo coś tam... W ten sposób będziesz nadal stał w miejscu, patrząc, jak życie ucieka Ci przez palce. Nie wiem, czy leki są dobrym rozwiązaniem, ale uważam, że powinieneś skorzystać z pomocy dobrego psychoterapeuty. Zastanów się nad tym. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

jowita489, weź kilka głębokich, spokojnych oddechów i postaraj się uspokoić myśli. Zdaję sobie sprawę, że ciągła krytyka z ust ojca nie jest miła, ale prawdopodobnie jego zachowanie wynika ze źle pojętej troski o Ciebie i Twoją przyszłość edukacyjną. Doceń bliskie osoby, które masz wokół. Zamiast zamartwiać się, że chłopak Cię zostawi i prowokować kłótnie, porozmawiaj z nim na spokojnie, powiedz, że przeżywasz ostatnio silne stresy i nie radzisz sobie z emocjami. Daj mu odczuć, że Ci na nim zależy. Stałaś się spięta, dlatego łatwo popadasz w konflikty. Pomyśl o sobie, zrób to, co lubisz, żeby się odprężyć. I przede wszystkim pozwól sobie na luz. Nie musisz być idealna. Nikt nie jest idealny! Pozdrawiam!

Witaj Elaine! Jak słusznie napisałaś na wstępie, drogą wirtualną nie da się postawić diagnozy. To byłoby nieprofesjonalne. Zresztą Twoje objawy są nieswoiste i jak sama zauważyłaś, niektóre objawy pasują do kilku rozpoznań. Podejrzewam, że możesz mieć mieszane zaburzenia depresyjno-lękowe albo jakieś zaburzenia osobowości, ale po diagnozę musisz udać się do lekarza psychiatry. To są tylko moje przypuszczenia. Pozdrawiam i zachęcam do konsultacji!

onet700, niedoświadczenie seksualne nie przekreśla Twoich szans na udany związek. Nie patrz na to jak na wadę, tylko jak na zaletę. Podobnie z nieśmiałością. To nie musi być od razu wada, z którą trzeba walczyć. Nieśmiałość czyni człowieka dyskretnym. Osoby nieśmiałe są z reguły dobrymi słuchaczami, potrafią skoncentrować się na rozmówcy. Masz wiele plusów, których nie dostrzegasz. Skupiasz się tylko na swoich mankamentach, dlatego urastają w Twoich oczach do rangi mega-problemu. Nie zamykaj się w czterech ścianach, nie unikaj kontaktu i przede wszystkim popracuj nad swoją samooceną. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj Adam44! Jeszcze nie ma wyników egzaminu, zatem nie wiesz, czy zdałeś, czy nie. Może akurat udało Ci się zaliczyć? A nawet jeśli nie, to podejrzewam, że jest szansa, żeby ten egzamin jakoś poprawić w późniejszym terminie. Nie załamuj się i nie myśl w sposób katastroficzny. Nie ma też sensu porównywać się do innych. Może z prac manualnych nie jesteś zbyt dobry, ale na pewno masz inne talenty, których u siebie nie dostrzegasz. Głowa do góry! Życzę powodzenia i trzymam kciuki za wyniki egzaminu!

Witaj Kajetanie! U jakiego lekarza byłeś? Jaką masz diagnozę? Podejrzewam, że objawy, o jakich napisałeś, wskazują na nerwicę. Skoro dotychczas przyjmowane leki nie pomagają, należy rozważyć zmianę leku i/lub dawki albo pomyśleć o dołączeniu do leków psychoterapii. Pozdrawiam!

Uśmiech chłopca z autyzmem, którym się opiekuję :) I jego małe postępy...

Witaj konwalia! Rozgość się!

Witaj LadyJu! Ile masz lat? Co robisz na co dzień? Uczysz się, pracujesz? Możesz na kogoś liczyć? Masz kogoś bliskiego, kto szczególnie Cię wspiera i wie o Twoich problemach? Czy jesteś zupełnie sama?

Witaj chantal924! Obawiam się, że sama motywacja do tego, by przestać ćpać to zbyt mało, by wyrwać się z nałogu. Najlepiej by było, gdybyś skorzystała z pomocy w ośrodku leczenia uzależnień. Tam otrzymałabyś niezbędne wskazówki, co robić, czy potrzebny jest detoks, czy jesteś na tyle "czysta", by podjąć terapię etc. Zachęcam Cię do wizyty w najbliższym ośrodku terapii uzależnień. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

my_summertime, możesz spróbować z tą konsultacją psychiatryczną. Nie zaszkodzi, a może uda Ci się akurat wcześniej trafić do psychiatry. Masz zrobionych wiele badań, których wyniki wskazują, że fizycznie jesteś zdrowa, mimo to nieprzyjemne dolegliwości nie ustępują. Prawdopodobnie cierpisz na coś z grupy nerwic, ale dokładną diagnozę może postawić wyłącznie lekarz, dlatego dobrze, że tam kierujesz swoje kroki. Niewykluczone też, że Twoje objawy to depresja maskowana. Najlepiej, gdy udasz się do specjalisty, który zaproponuje najlepszy sposób leczenia (leki i/lub terapię). Pozdrawiam!

Lukas11, co to znaczy, że słyszysz swój głos? Czy jest to głos z zewnątrz, czy z wnętrza Ciebie? Czy na pewno jest to Twój głos? A może należący do kogoś innego? Czy leczysz się w jakiś sposób (leki, terapia)? Jakie masz rozpoznanie?

padaka, a może to SAD (sezonowe zaburzenie nastroju), dlatego kiedy zaczyna się lato, dzień staje się dłuższy, jest dłuższa ekspozycja na światło, Ty odżywasz i Twój nastrój się poprawia? To nie musi mieć związku z witaminą D, ale właśnie z neuroprzekaźnictwem...

Mówi się, że dwa razy do tej samej rzeki się nie wchodzi, ale Wy tak naprawdę nawet nie zaczęliście być ze sobą. Znajomość się zaczęła, a potem nagle się urwała. Czy teraz coś z tego będzie? Nie wiadomo. Czy warto spróbować? Nie wiadomo. Póki sama się nie zdecydujesz, nie będziesz tego wiedzieć. Decyzja należy wyłącznie do Ciebie. Pozdrawiam!

Witaj na forum! Radix9fff , czy teraz leczysz się w jakikolwiek sposób? Wspominałeś o wizytach u psychologa, ale z tego, co zasugerowałeś, przerwałeś je. Myślałeś o psychoterapii? Czy bierzesz jakieś leki? Czy konsultowałeś się z lekarzem psychiatrą? Pozdrawiam!

feniksx, tak, to jest możliwe i całkiem prawdopodobne, że w ten sposób ujawniła się u Ciebie nerwica. Pozdrawiam!

Zeus69, diagnozowanie depresji odbywa się w oparciu o wywiad lekarski, testy i kwestionariusze, np. test Becka. Odsyłam do tekstów: https://portal.abczdrowie.pl/diagnozowanie-depresji https://portal.abczdrowie.pl/testy-na-depresje Pozdrawiam!

słońce i sukienka w kwiatki

AnonimowanA, uważam, że metoda "na olewanie" jest do przetestowania. Nie żebrz o spotkanie, nie narzucaj się chłopakowi, nie pisz, że tęsknisz, nie zasypuj go SMS-ami, co robi i z kim się spotkał. Zajmij się sobą, idź na kawę z koleżankami, wybierz się do kina, niech wie, że potrafisz zadbać o siebie i świetnie się bawić także bez niego. Jeśli mu będzie zależeć, sam zacznie chcieć częstszego kontaktu. Jeśli nie, związek umrze śmiercią naturalną, a Ty będziesz miała jasność, jak bardzo partnerowi zależało na Was. Pozdrawiam!