( Dean )^2

Kolejny dzień przespany...super.Zawale te studia do reszty jak tak dalej pójdzie.

Wielki karny kvtas dla mnie za to że przespałem kolejną sobotę...co się ze mna dzieje,nie rozumiem.

Powiem Ci że gości takich jak ty jest tu i właściwie nie tylko tu jeszcze całkiem sporo.Nie poradzę Ci oczywiście nic żeby nie ''wiódł ślepy kulawego'',ale trzymam kciuki za Ciebie:)

Dużo;P Ale potem się składam a potem znowu się rozpieprzam Przydałby mi się jakiś miesiąc w dobrym szpitalu,albo na jakiejś porządnej terapii żebym się tak poskładał na prawdę.Ale nie mam kiedy tego zrobić i wszystko to prowizorka.

Kurva...no rozpadam się po prostu ostatnio na kawałeczki.

Dziękuje polibudzie za jedno-dzięki nadmiarowi kolosów i projektów rzadko kiedy mam czas myśleć o mojej samotności.

Na prawdę żałuję że wybrałem studia z budownictwa.Gadam z kolejnymi osobami,10 h dziennie,5 dni w tygodniu...1500 zł.Po tak przejebanych,ciężkich studiach.Na prawdę dowaliłem,słuchałem głupot,że to przyszłościowy kierunek,że jest praca i kasa...Nie ma ani tego ani tego.Szkoda.

No może.Ale jak tu żyć bez żadnych bliskich ludzi.Każdy kogoś ma,a ja wciąż solo lalalalala.....

Nie rozumiem.Jak to się dzieję.Często słyszę od ludzi że wyglądam na takiego towarzyskiego,wesołego energicznego,zabawnego,że pewnie mam masę znajomych....A tak naprawdę jestem najbardziej samotnym cżłowiekiem na ziemi.Nie mam żadnych bliskich związków z ludzmi.Nie rozumiem jak to się dzieje.

Miło że ktoś zauważył,jakoś dziś wyć mi się chce.No znów zaczynam to dostrzegać że kompletnie nie mam życia.Nie mam przyjaciół,dziewczyny,jestem kiepskim studentem budownictwa,po którym nie wiadomo czy w ogóle jakąś robotę znajdę.Wszechogarniająca pustka i samotność po prostu mnie przytłaczają.A najgorsze jest to że nie wiem kompletnie jak się zmienić,nie mam zupełnie pomysłu na siebie,przyszłość.NIC.Widzę że to tak będzie trwać a ja już nie mogę tego udzwignąć,jestem potwornie zmęczony.

Co by nie mówic,przegrywam życie....

Spoko,też się nadajemy na inżynierskie gadki,ja i Rico to budowlańcy;p

Jestem tak samotny i zmęczony życiem,że brak mi słów.Jeszcze nic nie osiągnąłem a jestem całkowicie wypalony,pusty w środku,bez odrobiny życia,ciągle chce mi się spać....

No to Kamaja jako że jedyna z nas posiadzasz życie towarzyskie i wiesz gdzie można wyjść wierzymy Ci na słowo,myśle że jeśli mówisz że w Kulturalnym jest przyjemnie i nie wygonią nas z tamtąd to jestem jak najbardziej za:) proponuje kompromisowo 19:30:) Nie chce Ci nic sugerować ale jeśli już zrobiliśmy z Ciebie organizatorke to warto żebyś wzieła nr tel od ludziuf bo wiem z własnego doświadczenia że gdy organizowałem spotkanie dla 10 osób w jednym,bardzo znanym punkcie to nie mogliśmy się odnaleźć,mimo że staliśmy 5metrów od siebie:P:) To jak coś ja jestem pewnym uczestnikiem,jeśli termin jest pewny to zapytam jeszcze dwóch osob które były ostatnio czy nie chciały by przyjść.

Chce w to wierzyć,ale tak wiele się psuje,nie mogę za bardzo się zmienić,do tego martwie się bardzo moją przyszłością,tym czy znajdę pracę po studiach,czy nie będę zawsze sam,ogólnie syf....A to spotkanie odbędzie sie w końcu czy nie?

Czyli jest już jakieś miejsce,konkretny czas ustalony,jakaś liczba chętnych,bo nie wiem w końcu?

Miałem tydzień dobrego nastroju i niestety dziś się posypałem....

Witam:) Mam bardzo poważny problem od około 4 tygodni,może ktoś ma jakieś doświadczenia w tym temacie. Mój główny problem to senność.Śpie średnio 12-16 godzin na dobę,piję tigery i inne energydrinki a mimo to wciąż chce mi się spać.Cały czas jestem zmęczony i rozkojarzony.Dziś wstałem o 11,poszedłem na zajęcia na 2 godziny,wróciłem do domu i poszedłem dalej spać.Zawaliłem parę zajęć przez to.Do tego nie wiele jem.Sytuacja trwa już jak mówiłem prawie miesiąc i naprawdę zaczynam się niepokoić bo to jakaś patologia.... Dodam że biorę Paroksetyne ale wcześniej nie mialem takich objawów.Dodatkowo przy tym wszystkim emocjoonalnie czuję się całkiem dobrze,zastanawiam się czy depresja nie przeszła u mnie w somatyzacje,albo nie wiem wypycham z głowy negatywne myśli ale one gdzieś tam w podświadomoci są i prują mi psychikę.. Proszę o pomoc.

Wreszcie fajny temat. U mnie pierwsze poważne zaburzeniepojawił się na przełomie 6 klasy podstawówki/1 gimnazjum.Trwało to że 2 lata,potem cisza i trwałe zjebanie w wieku 18-19 lat.

E dejże spokój gościu;] Studia dobre skończyłeś,młody facet,masz perspektywy,czas,więc jeszcze niczego nie przegrałeś.

W tym tygodniu czułem się na prawdę przyzwoicie.

To co przyszły piątek? Bo wiecie że masa moich znajomych mnie rozchwytuje i muszę zarezerwować termin dla forumowiczów

Ech jak ja bym chciał mieć ludzi którym na mnie zależy...heh

Też mogę wbić w przyszły piątek:)

Mogę coś ze swojego doświadczenia powiedzieć bo zmieniałem swoje życie średnio raz w tygodniu i gówno z tego wychodzi.A już szczególnie jak sobie postawisz taką graniczną datę że od dziś,na zawsze i do tego tak dużo.Udało mi się wprowadzić na dłuższy czas parę zmian i przebiegałe to tak że wytrzymywałem załóżmy tydzień,potem łamałem swoje postanowienie,a potem wracałem do ''postu'' i tak kilka razy,za każdym razem było łatwiej.Więc raczej tą drogę polecam,poza tym musisz mieć jakieś zastępniki,na swoje nałogi,tylko zdrowsze.