New-Tenuis

Helvetti, Aniu, ja rozumiem, że się złościsz. Ja kiedyś zachowywałam się podobnie jak Twoja koleżanka. Kiedy bardzo źle się czułam, bardzo chciałam, żeby ludzie obok mnie skakali. Spróbuj ją zrozumieć. Pogadaj z nią, powiedz szczerze, że nie podoba Ci się, jak się zachowuje. Ale nie oceniaj jej. Każdy inaczej radzi sobie z psychicznymi problemami.

Witam w klubie. [Dodane po edycji:] No, to jest dobre, bo rzeczywiście idzie zastanowić się nad własnymi emocjami. Widać też emocje innych ludzi, które czasem są podobne.

Helvetti, Aniu, Twój ojciec powinien być karany sądownie za to, że Cię uderzył. W razie czego, pisz co czujesz, zawsze odpiszę i postaram się jakoś pomóc... Dzisiaj dostałam ataku nerwowego. Czułam się tym upokorzona. Kiedy mam wrażenie, że ktoś, na kim mi bardzo zależy mnie odrzuca, tracę zmysły. Zaczęłam opowiadać mamie (bo ona jedna jest u mnie w domu), że nie wytrzymam i że się zabiję i żeby mnie nie zostawiała. Ona odsuwała się, zaczęła sama się denerwować, prosić, żebym wyszła i zwróciła się do kogoś innego. Teraz poszła spać. Rozstałyśmy się chyba w dobrej komitywie, emocje trochę opadły. Ja mam tak, że kiedy czuję się odrzucana, albo chcę szybko wyjaśnić, zaczynam naciskać na tę osobę, prosić, złościć się (i zawsze skutek jest odwrotny niż chcę) albo ogłaszać się na przykład poprzez opis na gadu typu "pomocy :(:(", czekając na "doładowanie poczucia własnej wartości" przez inne osoby. Jak ochłonę, czuję się źle, upokorzona. Teraz tego nie zrobiłam, ale i tak mi źle z tym, że męczyłam mamę. Jednak czuję, że zaczynam trochę zmieniać swoje postępowanie w takich sytuacjach i to mnie dosyć cieszy. Cieszę się, że mogłam tu napisać i się odrobinę wywnętrzyć... Czasem mam wrażenie, że coś jest ze mną nie-tak (w sensie wyglądu), że tak mi się nie układa. Niby oficjalnie ładna jestem, ale nie czuję, żebym budziła zainteresowanie i to mnie bardzo boli.

Więc żyć jak chcesz, czy umrzeć? Masz tendencje do anoreksji? Jedz, Kasiu! Musisz skądś czerpać energię? Masz jakichś znajomych, wychodzisz czasem z domu? Spotykasz się z kimś? Pytam, bo inni ludzie są bardzo ważni!

_asia_, może gra, taaa... Na mnie właśnie to działa źle, zła jestem. A to, co napisałam o Tobie to moje prawdziwe odczucie. :) [Dodane po edycji:] paradoksy, czemu masz krew pod paznokciami?

Nie wiem, co mam o tym myśleć. Jak się widzieliśmy, cały czas za mną chodził, głaskał, obejmował (mimo że przecież nie jest moim facetem). Teraz celowo kończy ze mną rozmowę i się wywija. Nie rozumiem. [Dodane po edycji:] _asia_, jak dla mnie jesteś bardzo ciepłą osobą, skromną i chcącą wysłuchać innych.

kasiątko, nie przepraszaj za to, że nic nie zrobiłaś. :)

kasiątko, weź Ty się uspokój.

milano3, ja tam się nie biję. ale jak ja bym się biła, to byłoby ze mną gorzej niż jest teraz. Studentka, która wpada na wydział i okłada pięściami swoje koleżanki... To chyba prędzej do facetów pytanie skierowane było. :)

milano3, ewentualnie w wirtualny ryj dostaniesz.

_asia_, kiedyś pisałaś, że 150... Przepraszam za agresję w stosunku do osoby, której nie znam, ale coś mi nie pasuje. :)

milano3, no tak, każdy inaczej wyładowuje złość, a na forum bezpieczniej. Ale jednak nie róbmy sobie nawzajem tego, czego sami nie chcemy, żeby nam robiono. Wspierajmy się. :)

_asia_, a co zrozumiałaś? :> Ale to nie jest profesjonalizm Twojej terapeutki, tylko jej silne uczucia do Ciebie. Toksyczne uczucia. ;/

kasiątko, rozumiem, ale wyluzuj się i nie naskakuj tak na niego, bo ci przecież nic nie zrobił.

mi moja mówi to samo niestety. ostatnio na koniec mi powiedziała, że nie jestem potworem a traktuję siebie tak jakbym nim była. i że ona widzi we mnie perłę. a ja nie mogłam w to uwierzyć. Ona się zachowuje jakby Cię poderwać chciała. Raz Ci mówi, że nie-tak na nią patrzysz, że powinnaś zerwać kontakty z matką (w mojej opinii - wiem, że to dla Ciebie trudny temat - ona jest zazdrosna o Twoją matkę), a teraz, że perłą jesteś. To znaczy, bardzo fajna z Ciebie dziewczyna, ale ona jakiś zbytni patos uskutecznia na Twoich wizytach. Eeee... ja tam bym nie chciała takiej terapeutki, co ma niezrównoważone podejście do mnie. Bałabym się jej i nie chciałabym wchodzić z nią w relację. I jeszcze ile ona bierze od Ciebie za te flirty! 150 zł?! Ja u swojej psycholożki płacę 80 zł... I nie podrywa mnie. Sorry, Asiu, ale ja z Twoich opowieści po prostu nie trawię twj kobiety.

paradoksy, Basiu... niefajnie ze strony Twojego ojca. Jak ja mieszkałam z moim, często pił i całą winę zwalał na mamę. I rozbijał się po nocach na schodach. Teraz jak już z nim nie mieszkam, dalej mam te wszystkie okropne uczucia, które były związane z mieszkaniem z nim. A mój stosunek do niego się poprawił, on niemal codziennie do mnie dzwoni i się spotykamy co jakiś miesiąc/dwa.

_asia_, Asiu, rację masz. Ja nie byłam nigdy w szpitalu, ale słyszałam, że tam wcale nie jest tak źle i że mogą człowiekowi pomóc. Pytanie tylko, milano3, czy rzeczywiście aż tak się czujesz, żeby iść do szpitala, czy to chwilowy nastrój. Ja kiedyś też robiłam wszystko, żeby zwrócić na siebie uwagę. Raz na jednym wyjeździe specjalnie się przewróciłam i kazałam koleżankom wezwać do siebie pogotowie, żeby uzyskać atencję. Teraz staram się powstrzymać, żeby nie powiększać tego, co czuję w oczach ludzi, bo nic dobrego mi to nie przynosiło, a tylko się potem czułam... upokorzona...

Helvetti, Aniu, cześć, na imię mam Agnieszka :) paradoksy, Basiu, czemu Tobie ostatnio taki agresor się włącza? Nigdy z Tobą nie rozmawiałam (tzn. nie odnosiłam się do Twoich postów, a Ty do moich), ale widzę, że coś się dzieje? Źle się czujesz? Rozumiem, mnie też się czasem włącza agresor, na przykład jak ktoś ciamka w tramwaju bądź ktoś bliski nie rozumie, co do niego mówię. Ale myślę, że pomogłoby Ci, gdybyś napisała, czy coś Cię czasem nie gryzie, bo ja robię się zła, kiedy źle się czuję...

milano3, ja tam uważam, że dziewczyny (Basia, Asia i Halvetti - nie wiem jak masz na imię...) za ostro się wypowiadają. Też miałam takie jedno usiłowanie w nocy, stałam z pętlą na szyi i całe życie mi przeleciało przed oczami. Zdjęłam pętlę i zaczęłam się trząść. To było w 2007 roku. Moja pierwsza depresja i najgorsza noc mojego życia. Cieszę się, że tego wtedy nie zrobiłam, bo nie poznałabym wielu świetnych osób i nie nauczyłabym się rzeczy, które umiem teraz.

chojrakowa, Ania, ja Ciebie rozumiem. Wiem, to jest taki straszny stan, kiedy się biegnie do łazienki, otwiera kosmetyczkę, patrzy tępo na ostre narzędzia, typu nożyczki, golarki, wybiega się z łazienki, szarpie się na sobie ubranie, oblewa się w całości zimnym potem, nie da się oddychać, wszystko boli jakby każdy przedmiot i osoba w pobliżu były czymś, co zadaje ból. Znam to. Mogę powiedzieć, że niestety to znam. Co się dzieje teraz w Twoim życiu?

Tęsknię za kimś strasznie i nie mogę się rozluźnić. Wnętrze moich dłoni wygląda jakbym zamoczyła je porządnie w wodzie i nie wytarła... lęk mi doskwiera, a dzisiaj rano pobolewało mnie serce... Nie umiem się otrząsnąć.

Świruję, kurde. ;/;/ nie mogę myśleć o niczym innym... ;/ cisza

ehhhh...

Nie wierzę... :) nie wierzę, żebyś ani razu nie była z siebie dumna!!

a Ty nie masz świadomości, że w czymś jesteś dobra i wyjątkowa?