shadow_no

no.name, witam na forum. Czuj się jak u siebie.

Ania1221, witam na forum. Czuj się jak u siebie.

turkawka, witaj na forum. Pozdrawiam Serdecznie, Admin

darekk powiedział bardzo ważną rzecz. Ja dodam od siebie tylko tyle, że nerwicowcy lubią się jeszcze nad tym zastanawiać, co dodatkowo ich nakręca.

Właśnie dlatego nie chciałem, aby użytkownicy mogli zmieniać swoje posty...

Alicja Liddell, witaj na forum. Czuj się jak u siebie. Pozdrawiam Serdecznie, Admin

Malowanka, witam na forum. Czuj się jak u siebie.

peace-b, witam na forum. Zapraszam do częstego odwiedzania.

Witam, przenoszę do odpowiedniego subforum.

olager, witam na forum, pozdrawiam Serdecznie. Admin.

awers, WRÓCIŁAM. :) Witam ponownie.

kaleczynka, witaj na forum. Czuj się jak u siebie.

didado1, dziękuje Ci bardzo! :* Dziękuje Wam wszystkim... Za to, że tu jesteście. :)

BYŁOOOOOO - później pytam.

Dobry przypadek. Witam serdecznie na forum. :)

Przetrzymaj. Pierwsze tabletki zazwyczaj są ciężkie.

Witam na forum. Czuj się jak u siebie.

...i wtedy powinien zainteresować się Tobą drugi człowiek, który pomoże Ci się podnieść, lub czasem grupa ludzi.

Witam Was. Kiedy stworzyłem Forum, byłem w szczytowej fazie nerwicy i depresji. Ostre stany lękowo depresyjne to było chyba delikatne określenie tego co się wtedy ze mną działo. Z jednej strony lęk przed wszystkim, z drugiej niechęć do życia. Nie byłem w stanie nigdzie wyjść. Siedziałem w domu, i oddawałem się cały temu, co mnie interesowało. Była tylko jedna taka rzecz - internet. Jedyny sposób na rozmowę z ludźmi, jedyna rozrywka z której byłem w stanie korzystać. Tak spędzałem cały czas. Kilkanaście godzin dziennie, czasem i po dwie doby. Nie mogłem spać, nie chciałem się kłaść, bo wiedziałem, że nie usne, a będę tylko myślał. Ja już nie chciałem myśleć. Już miałem dość siebie. Psychotropy, psychologowie, neurolodzy, kardiolodzy, interniści... Po co mi to wszystko ? Nic mi i tak nie pomoże - myślałem - jestem skazany na nieszczęście. Wysłanie mnie do szpitala psychiatrycznego tylko potwierdziło to w czym się utwierdzałem przez kilka lat (w sumie teraz mija jakieś 6 lat odkąd mam nerwice lękową). Za drugim podejściem pojechałem. Początki był fatalne, ale... Poznałem tam Martę, która wyciagnęła mnie z tego całego bagna. Pokazała mi, że dwie osoby, które mają ostre zaburzenia nie dołują się jeszcze bardziej - wręcz przeciwnie. Pojawiają się siły, które oddajemy sobie bezinteresownie. To nas umacniało. Nie mówię, że od razu było dobrze. To jest długotrwały proces, który w efekcie tworzy wiele dobrego. 22 września minie rok, odkąd znam się z Martusią, a ciągle jesteśmy jeszcze znerwicowany, zdepresjonowani, ale UMIEMY ŻYĆ. Staramy się, przełamujemy. Szukajcie... Szukajcie... Szukajcie... [ Dodano: 16 Wrz 2006 05:08 pm ] Nie wiem jak ja napisałem ten temat. Coś wprowadziło mnie w trans. Pisałem praktycznie bez przerwy. Mam wrażenie, że na jednym wdechu. Nie chcę czytać tego tematu drugi raz, bo mam wrażenie, że go skasuje. Nie miejcie za złe, jeżeli są w temacie jakieś błędy.

Witaj na forum. Cieszę się, że nas znalazłaś .

anita27 witaj ponownie;)

Umierz mi na słowo, dużo by o tym mówić.

Witaj na forum. Zapraszam do zwiedzania.

Ja byłem w szpitalu psych., w którym miałem znajomych leczonych na depresje. Z całego serca NIE polecam Zagórza k. Warszawy. Osoby z depresją wg. mnie miały tam naprawde ciężko.

Hmm, nazwy tego antybiotyku nie pamiętam, w każdym razie do tej pory smaruje się różnymiu mazidłami (ale nie takimi reklamowanymi w tv) lecz na recepte otrzymaną od dermatologa. Nazwy maści, które pamiętam, że pomagały: -Clindacne -Defferin A obecnie Isotrexin, którego jeszcze nie mogę zrecenzować - używam jej dopiero chyba 3 dzień.