Badziak

Z ulotki: Skoro wymienili trudności w oddawaniu moczu na równi z napadami drgawkowymi, żółtaczką czy omamami, radziłabym jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. -- 10 kwi 2011, 17:14 -- Już sama sobie na to pytanie odpowiedziałam. Dawka terapeutyczna zaczyna się od 25mg dziennie.

Niby lepszy, bo leki starszej generacji są podobno skuteczniejsze, ale wiadomo - na każdego leki działają inaczej. Czy na kogoś podziałała dawka 20mg dziennie? Ja oprócz senności nie czuję żadnego działania. Nie biorę długo, ale jestem niecierpliwa.

To jest dobre!

Też się nad tym zastanawiałam przed pierwszą wizytą. Nie wiem jak u psychologa, ale u psychiatrów bywało różnie. Jednym razem był to zwykły lekarski gabinet z białym biurkiem i lampką - wygląd typowo szpitalny. Innym razem trafiłam na gabinet z pięknymi kwiatkami doniczkowymi, miękkimi fotelami, drewnianą podłogą i meblami, ciepłymi zielonymi ścianami i certyfikatami na pół ściany. Obydwie wizyty były na NFZ, a różnica w wystroju była diametralna. We wszystkich gabinetach w jakich miałam okazje siedzieć było minimalistycznie, tzn. nie było przedmiotów mogących rozpraszać Twoją uwagę. Ma być biurko, krzesła (bądź kanapa) i psycholog/psychiatra. W sumie wystrój nie wpływał znacząco na moją ocenę wizyty. Liczy się osobowość drugiego człowieka, jego wiedza i podejście do pacjenta. I tu jest jak ze wszystkim - zdarzają się konowały, ale i złote rączki. Kwestia losu na kogo trafisz. Zawsze możesz pomóc swojemu szczęściu i zlustrować potencjalnego psychologa w internecie. Na pewno znajdziesz jakieś opinie. -- 10 kwi 2011, 14:41 -- Nie wiem jak psychologowie, ale mi psychiatrzy już na pierwszej wizycie (nie pytani przeze mnie) mówili np. "odczuwa Pani silne lęki i obniżenie nastroju", "wygląda to na zaburzenia depresyjno-lękowe z elementami fobii społecznej" itp.

Mhmm... A ta senność, oszołomienie, zawroty głowy itp. zaczęły się przy Elicei czy po dołączeniu Convulexu i Sulpirydu? Poczekajcie jeszcze z 2-3 tygodnie i jeśli objawy uboczne będą się utrzymywać to przedyskutujcie z lekarzem odstawienie któregoś z leków. Najlepiej tego, po którym doszły najbardziej uciążliwe skutki, czyli pewnie padnie na Convulex.

Pewnie większość skutków ubocznych jest po Convulex'ie. Mama ma napady padaczkowe albo epizody manii? Dostała taki lek tylko na lęki? Ten specyfik jest dość mocny. Kiedyś po jednej tabletce czułam takie oszołomienie i otępienie, że więcej tego nie tknę. Objawy uboczne leków Elicea i Sulpiryd pewnie szybko miną. Co do Convulexu nie miałabym takich pomyślnych przewidywań.

A co Ci wychodzi na EEG? Zmiany pseudo-padaczkowe? Moje prywatne zdanie jest takie, że nie ma co się przejmować złym EEG. Znam sporo osób, które miały nieprawidłowy zapis na badaniach lotniczych i dopuszczali je do latania. Jest dość duży odsetek populacji ze złym wynikiem i bez dolegliwości. Jest też spora rzesza osób z napadami padaczkowymi, którym wychodzi to badanie prawidłowe(!). Czasem wystarczy, że się nie wyśpisz, nie najesz albo że masz za mało magnezu i już zapis będzie niewłaściwy. Nie ma co dramatyzować, ale bagatelizować też nie należy. To badanie w powszechnej opinii po prostu nie jest zbyt miarodajne.

I jedni, i drudzy płacą za polepszenie własnego samopoczucia. Co za różnica czy płacą za bilet na koncert 'artystki' czy wpłacają pieniądze na konto 'fundacji charytatywnej' Rydzyka. Będą zmanipulowani, ale poczują się szczęśliwi.

Chętnie napisałabym, że spojrzenie to nic takiego i że przesadzasz, ale mój facet nie patrzy się na inne kobiety. Tzn. patrzy tak samo na dziewczyny jak na facetów. Nie ma długich, przeciągłych spojrzeń, uśmiechów czy wymownego obracania się za kobietą w mini. Tyle też, że nie jest tak szalenie przystojny jak Twój, więc kobiety nie latają za nim stadami i nie podrywają go zalotnym rzutem oka. Więc szczerze mówiąc nie wiem co Ci doradzić.

Depresja to zaburzenie afektywne jednobiegunowe. Zaburzenie afektywne dwubiegunowe to epizody manii i depresji na przemian. -- 09 kwi 2011, 22:29 -- Kto Ci dał prawo do oceniania kto jest naprawdę chory? Dziewczyna ma problem i o nim pisze. Jeśli nie potrafisz jej pomóc to daruj sobie takie uwagi.

Tylko tu naprawdę próżno szukać osób z SM. Zerknij tutaj http://stwardnieniesmrozsiane.ok1.pl/ To bardzo obszerne forum. Na pewno znajdziesz tam bratnie dusze. Tu masz temat typowo o depresji w SM http://stwardnieniesmrozsiane.ok1.pl/viewtopic.php?t=395

To jest bardzo możliwe. Ktoś na tym forum pisał, że pod wpływem SSRI wzrasta stężenie serotoniny w mózgu, więc receptory przez taką wielką ilość odwrażliwiają się albo zanikają. Jak już ostawisz SSRI i to stężenie zmaleje, a receptory dalej są odwrażliwione to wraca depresja i inne zaburzenia. Zaraz znajdę tego posta, bo był ciekawy. -- 09 kwi 2011, 18:32 -- Proszę: -- 09 kwi 2011, 18:35 -- Tylko co teraz? Chyba najrozsądniej byłoby odstawić wszystkie leki i czekać aż receptory na nowo się uwrażliwią - pytanie: ile to może trwać i czy ten proces w ogóle jest odwracalny? Jeśli tak to czy nie da się tego jakoś przyspieszyć?

Próbował ktoś biofeedbacku? Wg ang. Wikipedii może być pomocny. Zastanawiam się czy byłoby to skuteczne w walce z obgryzaniem paznokci, bo to też pewna forma okaleczania się. Łagodniejsza, ale jednak. Jeśli komuś pomógł/nie pomógł biofeedback, dajcie znać.

Kurczę Shadowmere, zaczynasz mnie w jakiś sposób fascynować. Z taką łatwością przyciągasz ludzi, z taką łatwością znajdujesz kolejnych sobie bliskich, którym na Tobie zależy. Nie jestem w stanie określić, co mnie w tym najbardziej intryguje, ale podejrzewam, że w tym tkwi moc borderline. Nieprzewidywalność, zagadkowość, nęcenie, odrzucanie. Jak burzliwy romans kochanków. Co ja bym dała, żeby mieć taką łatwość w nawiązywaniu bliskich relacji.

Bzdura. Ulotka to podstawa. Są właśnie po to, żebyś wiedziała, kiedy dolegliwości są skutkiem leku, a kiedy dzieje się coś naprawdę niedobrego. Żebyś wiedziała, że np. jak masz obniżoną odporność po TLPD to powinnaś je odstawić, bo obniżają Ci liczbę leukocytów. Żebyś wiedziała jakich farmaceutyków nie należy przyjmować w trakcie leczenia, bo mogą powodować interakcje. Niewinny Gripex czy Fervex mogą przy niektórych poważnie zaszkodzić. I tak dalej, i tak dalej. Czytać ulotki - tak, wkręcać sobie objawy - nie! Jeśli komuś to pomaga... Oglądałam, wydał mi się bardzo naiwny i typowo amerykański. Czytałam też "Potęgę Podświadomości" Murphy'ego i był czas kiedy mnie niezmiernie zmotywowała. Natomiast na tę chwilę uważam, że żadne filmy czy książki nie pomogą, kiedy masz poważny problem ze sobą. Terapia, leki, sport, właściwe odżywianie i miłość. To moja recepta na szczęście. Podobna do Twojej, a jednak trochę zmodyfikowana.

Mam takie nietypowe pytanie. Jestem na etapie zmiany miejsca zamieszkania i - co za tym idzie - lekarza psychiatry. Poprzedni zapisał mi 20mg Anafranilu w dawce podzielonej (rano 10mg, wieczorem 10mg) i powiedział, że dawką docelową w moim przypadku powinno być 150mg (chodzi o działanie przeciwbólowe). Do nowego psychiatry mam termin dopiero na początek maja, więc chciałabym zwiększyć dawkę na własną rękę. Nie bijcie. I stąd pytanie; w jaki sposób to dawkować? Brać 3 razy dziennie po 10mg czy rano jedną tabletkę, a wieczorem dwie? A może rano dwie i wieczorem dwie, żeby stężenie było stałe?

Oj, niekoniecznie. Spytałam, bo podobno osoby cierpiące na fobię społeczną mają obniżoną zdolność przyłączania się dopaminy do receptorów D2, dlatego pomyślałam, że ten lek może pomóc. Ale szczerze mówiąc nie słyszałam, żeby komuś to przepisywali na fobię. Jeśli komuś pomogło na tę przypadłość to chętnie się dowiem.

Na co to dostałeś?

D2? W takim razie pomogło to komuś na fobię społeczną?

To jest normalne. Ja tak mam, mój facet też. To faza szybkich ruchów gałek ocznych. Występuje na początku snu. Wtedy pojawiają się mimowolne skurcze/rozluźnienia mięśni, szczękanie zębami itp. Może robisz coś, co ją irytuje? Narzucasz swoje zdanie, wynajdujesz jej problemy, jesteś zbyt dominujący? Nie wiem, zgaduję. Pewnie nie pasujecie do siebie charakterologicznie i tyle. A może ona ma kłopoty, o których Ci nie mówi? Może ma po prostu taki charakter? Z innymi też się kłóci? Nie rozumiem tego fragmentu. To zwykły sen. To zwykły koszmar. Też czasem śni mi się, że ktoś mnie goni, morduje, że pająki mnie gryzą itp. Nie mogę się wtedy obudzić, a jak w końcu się uda to jestem zmęczona, a powinnam być wyspana.

Mam podobnie. Mój kontakt z ojcem urwał się dwa lata temu, kiedy urodziła mu się córeczka (moi rodzice są po rozwodzie). Nagle ona i matka jego dziecka stały się całym jego światem, a ja zeszłam na dalszy plan. Wydawało mi się, że jestem dorosłym człowiekiem i potrafię poradzić sobie z zazdrością, ale myliłam się. Zaczęłam unikać kontaktu, nie chcąc narażać się na widok jego i nowej pociechy. On, zafrasowany nową rodziną, jakoś specjalnie nie dążył do spotkań. Czuję się odrzucona i zapomniana. On ma rodzinę jak z okładki Vivy, a ja mieszkam z matką - alkoholiczką i zmagam się z ogromnymi problemami. Wiem, że nie byłam idealna. Opuszczałam szkołę, miałam beznadziejne stopnie, nie spełniałam jego wymagań, ale mam do niego ogromny żal, że się mną nie interesuje, że nie dzwoni, nie pisze. Tęsknie za nim. On pewnie uważa, że to ja powinnam zadzwonić, bo to ja ochłodziłam nasze kontakty. Ale przecież jakby bardzo chciał, jakby KOCHAŁ to by dążył do kontaktu mimo wszystko!

Dokładnie. Pazury to mój największy nałóg. Palenie też, ale jednak paznokcie są ze mną od zawsze. Nie muszę wydawać milionów, żeby je obgryźć, nie wywołują raka ani delirium, są zawsze pod ręką, za każdym razem odrastają. Najgorszy nałóg z możliwych, bo całe życie nosimy obiekt uzależnienia ze sobą. Rzucałam fajki, rzucałam słodycze, rzucałam kofeinę i jakoś zwykle się udawało, a z paznokciami nigdy. W podstawówce nabawiłam się gruźlicy. Idę o zakład, że prątki przedostały się do jamy ustnej za pośrednictwem pazurów. Do dupy z takim nałogiem.

Wg mnie jesteś już lekko uzależniony. W Twojej głowie powstał schemat fajki wybawiającej Cię od lęku. Twój układ nagrody usprawiedliwia sobie w ten sposób chęć sięgnięcia po papierosa. Prawda jest taka, że zupełnie niepalący człowiek w chwili stresu czuje tylko stres. Palący stale czy okazjonalnie, oprócz zwykłego stresu, czują również głód nikotynowy (czyli stres się podwaja). Stresujesz się -> palisz -> likwidujesz głód -> czujesz ulgę, bo zaspokoiłeś swój nałóg -> myślisz, że palenie odstresowuje, a to gówno prawda. Likwiduje tylko głód narkotykowy, który papieros tak naprawdę wywołuje. To zaklęty krąg. Może przesadzam, ale u mnie zaczęło się od palenia na imprezach. Potem paliłam przez 2 miesiące non-stop, bo ciągle przebywałam z ludźmi i to był mój sposób na lęk przed nimi. Potem znowu popalałam na imprezach, a teraz męczę się z rzuceniem tego okropieństwa, bo palę od czasu rozpoczęcia studiów. Stres, nowi ludzie, wymagający wykładowcy i się wkopałam.

Tia, gorzej jak tą pożądaną ilością jest 12 godz. Czuję się beznadziejnie ze świadomością, że przesypiam połowę swojego życia.

Lista filmów o tematyce zaburzeń umysłowych. http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_films_featuring_mental_illness Podział filmów ze wzgl. na zaburzenia: Demencja, amnezja, agorafobia, zab. lękowe, autyzm, chad, depresja, zab. dysocjacyjne, zab. odżywiania, zab. obsesyjno-kompulsyjne, zab. osobowości (borderline, dyssocjalna, narcystyczna), schizofrenia, zab. uczenia się, zab. urojeniowe i inne psychotyczne, zab. nieokreślone. Lista filmów kinowych z zaburzeniami psychicznymi (bez wyszczególnienia poszczególnych zaburzeń/chorób). http://en.wikipedia.org/wiki/Mental_illness_in_film z ostatnich lat: # Peacock (2010) # Shutter Island/Wyspa Tajemnic (2010) # Temple Grandin (2010) # Inception/Incepcja (2010) # Black Swan/Czarny Łabędź (2011) Lista książek z zaburzeniami psychicznymi http://en.wikipedia.org/wiki/Mental_illness_in_fiction