Eve

Miro, eech a ja nie mogę ćwiczyć, bo czuję się tak, jakbym nie mogła się ruszyć, a potem zdycham.. głowa mnie wtedy boli strasznie. nie mogę się skoncetrować... beznadzieja.

kurde, teraz mam wrażenie, że wszystkie moje dolegliwości są spowodowane boreliozą...

Miro, ja mam z takich 'zwykłych' chorób astmę i wszyscy wciskają mi, że to od tego, ale ja wiem, że to nie od tego, bo duszności ja mam bardzo rzadko, bo to nie jest mocna astma, a po wysiłku ogólnie dobrze mi się oddycha, tylko te pieprzone siły... naprawdę nie mam ich. Też mi trudno uwierzyć, że to od nerwicy, bo kurde jakim cudem... A lekarze na moje gadanie są głusi. Kiedys byłam na próbie wysiłkowej, to ledwo ogarniałam już, tak się źle czułam, a lekarz potem stwierdził, że wg aparatury moje serce nie było zmęczone i takie sranie w banię. A ogólnie to bardzo szybko rosną mi mięśnie, nie wiem dlaczego, a sił nie przybywa w ogóle. Ja nigdy nie byłam jakimś asem sportowym, ale jak jakiś czas poćwiczyłam, to byłam całkiem niezła i dobrze się czułam, a od jakichś dwóch lat wsystko diabli wzięli.

Miro, człowieku, z tym wysiłkiem fizycznym mam to samo! Psuje mi to moje marzenia.

Monika1974, tak chodzę, a w zasadzie dopiero zaczynam i chciałabym wiedziec, na ile mogę się pozbyć moich przypadłości i bloków.

Monika1974, a co podczas terapii udało Ci się poprawić?

Lady_B, ja też zawsze czytam i uważam, że to forum dużo zyskało, gdy do niego dołączyłaś Ja tam z chęcią zawsze Ci pomogę i myślę, że inni też.

Lady_B, strasznie Ci współczuję... ale na pewno uda Ci się to zmienić i się wyprowadzić, jak to przepracujesz. dominika92, też chcę się wyprowadzić zaraz po 18. I wiem, że to zmienia relacje na lepsze, bo nawet z powodu jeśli z powodu wyjazdów nie widzimy się kilka dni, to przynajmniej 1 dzień nie ma kłótni. Ale nie wiem, czy sobie poradzę... praca, szkoła. I uczenie się poza szkoła, żeby nie ściąć kibla...

Lady_B, to co napisałaś do dominika92, to jakbym czytała o sobie. Z tym że w ciut innej sprawie, tj moja gada, że nic nie umiem i nic nie robię, a jak chcę sobie coś zrobić np. do jedzenia, to często jest 'daj, ja to zrobię'. Jaaa pieeerdole! Już mnie cholera bierze. Wyraziłabym się bardziej dosadnie, ale nie wiem, czy na forum można. W każdym razie tak mam. Już się nie mogę doczekać wyprowadzkiiiii. A na terapii na pewno uda Ci się to przepracować. Wierzę w to. I wierzę w to, że mi też się uda.

Lady_B, mów, co Ci przyjdzie do głowy, nie zastanawiając się, jak to zrobić.

Zastanawiam się nad tym, co napisała naranja... o tych neuroprzekaźnikach. Bo moje problemy trwają w zasadzie od zawsze. Od kiedy pamiętam. Czyli to może być to? Co do tego trwania terapii... ja też mam duże oczekiwania, tzn. czy duże, to nie wiem. W każdym razie chcę uporać się z lękami, blokadami, moimi różnymi traumami. I wreszcie zacząć żyć, a nie wegetować. Bo od kiedy pamiętam nie potrafię świadomie przeżyć uczucia, zawsze byłam w jakiejś mgle... Mam nadzieję, że to jest odwracalne. I że będę kiedyś zdrowa i szczęśliwa.

Lady_B, eech no widzisz.. jak będzie Ci już lepiej, to na Twoim miejscu poszukałabym jakiejś pracy i się wyprowadziła... A ja może już za pół roku. To mi dodaje sił.

Lady_B, nawet tak nie myśl! A tutaj jesteś wśród swojaków, którzy zawsze Cię zrozumieją Możesz też zawsze napisać np. do mnie na pw.

marcol13, właśnie, popieram ludzi wyżej, zerwij z tym póki możesz

tak, to absolutnie głupie.

dune, może czas się odzwyczaić od tego

Nic nie pomogło? Też życzę powodzenia!

Czytam te posty i czytam... i tak sobie myślę, że tak bym chciała być już zdrowa... a dopiero zaczynam swoją przygodę z terapią. Czuję, że przede mną długa droga. Chcę być wyluzowaną dziewczyną, która nie boi się byle czego i która nie ma durnych przekonań na temat świata i siebie samej...

Pewnie, że nie wiem, jak to jest, ale wystarczy mi tydzeń w domu, by czuc się źle. To może psychiatra powinien przyjechać do Ciebie do domu?

dominika92, dokładnie tak jak mówi bretta. On Cię kocha.

Moja matka! Mam jej dość... trduno m ją opisac. W każdym razie życie dorosłe wedle jej opisów to obowiązki i inne sranie w banie typu: nie ma spania do 12 i leniuchowania, są obowiązki.. Matko kochana, jak ja takie coś słyszę, to chce mi się płakac ze wściekłości i bezsilności! Albo ma śmieszną obsesję na punkcie porządku i pierwsze jej słowa do mnei, gdy się obudze, to: masz bałagan. I rusza mi moje rzeczy, bo 'chce wytrzeć kurze i nie ma jak'. Ja oszaleję! Chcę mieć wrescie to cholerne 18 lat i sayonara! Mam dooooość.

Thazek, o, to tak jak u mnie w szkole.

L:), chyba Cię w pewnym sensie rozumiem...

ja przeczytałam 'PS. Kocham Cię'. na początku nie byłam zachwycona, ale teraz bardzo mi się podoba. czasem się łezka w oku kręci, a mnie trudno 'rozpłakać' książką czy filmem. Zakończenie trochę.. no, nie podobało mi się. Ale ogólnie - na plus.

statusquo, mam to samo, psiakrew!